Απο τις αγαπημενες μου ταινιες, και για τις ατακες, και για τα κλισε της εποχης, τη βλεπω πια ως κωμωδια (θα φανει αυτο παρακατω) , αλλα η μουσική ανυπερβλητη.
και σιγουρα, φερνει μνημες απο τοτε που την εβλεπα σαν "το Ελληνικο του Σαββατου" στην κρατικη τηλεοραση, οικογενειακη στιγμη, και ας εδειχνε βυζια...
Καποιες λεπτομερειες ομως ειναι αυτες που με κανουν και γελαω πολυ
- Η ΖΑΠΛΟΥΤΗ Ναθαναήλ μενει σε καμπανα στον Αστερα, δεν ξερει τι εχει κλπ. αλλα στην καμπανα εχει ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ που ειχαμε και εμεις τοτε στο πατρογονικο εξοχικο στο χωριο... (φαινεται ελαχιστα πανω απο το ψυγειο, οταν πινει νερο και ακουει τον Αντωνοπουλο να "εργαζεται σκληρα" διπλα).
- Στο πρωτο 5 λεπτο της ταινιας, βλεπουμε το "καδρο" διαφορας απο τους κοινους θνητους... ο Αντωνοπουλος
- στους τιτλους ειναι επανω στο γερανο με κοστουμι, ατσαλακωτος και δειχνει σε διαφορους τι να κανουν,
- επιστρεφει με ελικόπτερο! και παραλαμβανεται απο λιμουζινα,
- λεει στο σερβιτορο να φαει τον αστακο του με την ιδια ανεση που θα τον κερναγε κουλουρι,
- το κουρεμα μεσα στη θαλασσα που προαναφερθηκε, και το καλυτερο,
- βαριέται τοσο πολυ που δεν κοιταει καν το ρολοϊ του... οταν ρωταει την ωρα ο σερβιτορος σηκωνει τη μανσετα και κοιταει το ρολοϊ του Αντωνοπουλου για να του απαντησει.
- Ο ηρωας μας ειναι τοσο σε αλλο επιπεδο που ακομα και τον καιρο που η αστυνομια ειχε μεγαλυτερη εξουσια, τους λεει απλα οτι βιαζεται και να περασουν αυριο απο το γραφειο του.
- Στο αστυνομικο τμημα, οταν συζητα με τη Ναθαναήλ, ο Αντωνοπουλος της λεει για την "επανασταση της" και ο αστυνομικος κανει "σσσστ"
- Νυξεις απο τις ζαπλουτες πρωταγωνιστριες για το οτι δεν ειναι ευτυχισμενες, για να χαρει λιγο και ο θεατης που δεν εχει στον ηλιο μοιρα.