Ας νιώσουμε λίγο ...γέροι!

Ποιός απ' όλους;;; Είναι πολλοί στην ουρά :fafoutis:  
 
Το ξέρω, είπα να αλλάξω την κουβέντα γιατί δε με συμφέρει να αναφερθώ στο τί τραβάει το bmx  :D
 
Εγώ συμφωνώ απόλυτα μ' αυτά που λες και μάλιστα μέσα μου αισθάνομαι εικοσάρης και βγάλε. Έλα όμως που γόνατα, αρθρώσεις, χοληστερίνη, ζάχαρο, πίεση κλπ κλπ αισθάνονται 62? Αυτά μπορείς να τα πείσεις ότι η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός?
δυστυχώς όχι, είναι η φυσική φθορά που λέμε, από την άλλη η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο γενικά οπότε; σκεφτόμαστε θετικά, ότι ζούμε ακόμα! :D  
 
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ σε λιγότερο από 2 χρόνια πατάω τα 40 και μου φαίνεται λες και τελειώνουν όλα.

Εντωμεταξύ δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα, ούτε καριέρα ή κάποια σταθερή δουλειά, ούτε αρκετές σχέσεις, ούτε δικό μου σπίτι, έχω αρχίσει να παίρνω κιλά για πρώτη φορά στην ζωή μου, δεν έχω δίπλωμα, δεν ξέρω να μαγειρεύω ούτε ένα μακαρόνι και η φιλοδοξία μου είναι να βγάλω τίποτα λεφτά να πάρω καινούριο PC σε κανα χρόνο και μία τηλεόραση.

Ακόμα τα μυαλά μου είναι τα ίδια που είχα στα 17. Σίγουρα έχω κάποια καθυστέρηση.

Οταν ο πατέρας μου ήταν στην ηλικία που είμαι τώρα, εγώ πήγαινα γυμνάσιο. Εντωμεταξύ και οι περισσότεροι φίλοι/γνωστοί μου τα ίδια. Πολύ λίγοι έχουν κάνει οικογένεια. Πλήρης αποτυχία η γενιά μου στην Ελλάδα νομίζω.
Σκεπτόμουν να απαντήσω από τους πρώτους, αλλά το ανέβαλλα γιατί αυτά τα θέματα είναι λεπτά και δεν ξέρω πως θα το έπαιρνες. Συμφωνώ στο πνεύμα με τον 1@metalcandyman[/USER]. Η ζωή είναι το ωραιότερο πράγμα και είναι μποστά μας. Σε μια πτήση είχα την ευκαρία να έχω δίπλα μου μια ομογενή από Αυστραλία γύρω στα 92 (όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα...), η οποία ήταν έφηβη στην ψυχή αν και πήρε δύο δόσεις χαπιών σε 3ωρο ταξίδι. Παρ όλα αυτά την θαύμασα γιατί έκανε μονορούφι το ταξίδι Σίδνει-Αθήνα σε αυτή την ηλικία και ήταν μέσα σε όλα (μου ζήτησε e-mail για να επικοινωνούμε!).  Το καλύτερο αντίδοτο για την αδράνεια είναι η μη ομαλή κίνηση. Ή με άλλα λόγια όπως έλεγε ένας φίλος των γιλέκων από Γαλλία, "δράσε ή σκάσε" (δανεισμένο ίσως από τον Μάη του 68, 1@elephadas[/USER] έχω δίκιο;)

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παιδιά, ο παππούς μου εκ μητρός, έλεγε : "Στενοχωριέμαι όχι γιατί μεγαλώνω και κάποια στιγμή θα φύγω από τη ζωή (ήταν 92) αλλά γιατί θα πάψω να μαθαίνω..." Δεν τον ένοιαζε ούτε ότι μεγάλωνε, ούτε γερνούσε, ούτε τίποτα. Τον ένοιαζε που δεν θα μπορούσε να διαβάζει, να ενημερώνεται, να βλέπει τον κόσμο γύρω του, να αλληλεπιδρά. Πήγαινε για κυνήγι, ανέβαινε βουνά, δεν μάσαγε τίποτα... είχε ανησυχία να προλάβει ότι μπορούσε από τη ζωή, δεν τον αφορούσε η ηλικία καθόλου.
 
Παιδιά, ο παππούς μου εκ μητρός, έλεγε : "Στενοχωριέμαι όχι γιατί μεγαλώνω και κάποια στιγμή θα φύγω από τη ζωή (ήταν 92) αλλά γιατί θα πάψω να μαθαίνω..." Δεν τον ένοιαζε ούτε ότι μεγάλωνε, ούτε γερνούσε, ούτε τίποτα. Τον ένοιαζε που δεν θα μπορούσε να διαβάζει, να ενημερώνεται, να βλέπει τον κόσμο γύρω του, να αλληλεπιδρά. Πήγαινε για κυνήγι, ανέβαινε βουνά, δεν μάσαγε τίποτα... είχε ανησυχία να προλάβει ότι μπορούσε από τη ζωή, δεν τον αφορούσε η ηλικία καθόλου.
Ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός! Συμφωνώ με τον παππού σου. Μόνο αν έχεις θέματα ματαιοδοξίας και εξωτερικής εμφάνισης σε ενδιαφέρουν οι ρυτίδες και τα χρόνια που περνάνε. Το θέμα είναι να ζεις τα χρόνια που περνάνε, και να μην περνάνε απλά χωρίς να τα ζεις ;)
 
On 6/6/2019 at 4:05 ΜΜ, johnny19818 said:

Το τραγούδησε και ο μέγας Μουστάκας άλλωστε...

 

Δεν καταλαβαίνω πώς το να το "παίζεις" κάτι , να δηλώνεις κάτι που δεν είσαι σχετίζεται με το να ζεις τη ζωή όπως θέλεις. Είναι μάλιστα το εντελως αντίθετο. Το να υποκρίνεσαι είναι ό,τι χειρότερο, γιατί εκτός από τους άλλους, ψεύδεσαι και στον ίδιο τον εαυτό σου.
 
Εν τω μεταξύ, βλέπω στις ταμπέλες και στα κουτιά  φαστφουντάδικων, με τα οποία μεγάλωσα, κάτι "est. 1993" και αντιδρώ σαν το Σπύρο στους Απαράδεκτους...

"Τι έγινε ρε παιδιά;"   :D  
 
και όμως Dino το συγκεκριμένο κατάστημα μετρά πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα ζωή...
 
όταν κοντοπλησιάζεις τον μισό αιώνα ζωής, το 1/4 σου φαίνεται λίγο.. :)
 
Γέροι γαρ, τι περιμένεις; Μόνο γκρίνια γκρίνια γκρίνια 
 
Εγώ δεν γκρινιάζω που γερνάω διότι είναι προτιμότερο από την εναλλακτική κατάσταση του να είσαι πεθαμένος
 
Φίλος μου έχει βρει τρόπο να με κάνει να νιώθω γέρος όταν με κοροϊδεύει που ασχολούμαι με τα retro και μου λέει "μπαίνεις ακόμα στο φερετρο-maniax?"
 
Πίσω
Μπλουζα