Ζημιές - χειρότερα πεσίματα και σημάδια (ρετρό, τι άλλο)

[gapan]

Χαχα! Άπειρα πεσίματα και χτυπήματα!

Αλλά ειδικά δύο από αυτά μου έχουν μείνει αξέχαστα, γιατί ήταν και τα δύο παραλίγο...

1) Νηπιαγωγίο και 1η δημοτικού, το καλοκαίρι, ο παππούς μου με έπαιρνε μαζί του στο καφενείο που πήγαινε τα πρωϊνά. Άσχετο, αλλά την έβρισκα τρελά ανάμεσα στους παππούδες, να πίνω πορτοκαλάδα και να παίζουμε χαρτιά. Μια ωραία μέρα λοιπόν όπως πηγαίναμε μου ήρθε η φαεινή ιδέα να τρέξω μπροστά. Τρέχοντας στο πεζοδρόμιο, γύρισα και κοίταξα πίσω να δω που βρίσκεται ο παππούς. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε μια πόρτα από ένα γραφείο που ήταν σε εκείνο το σημείο και βγήκε ένας άνθρωπος. Εγώ αφού κοιτούσα πίσω, έπεσα πάνω του και αφού τον χτύπησα, εκτινάχθηκα στο δρόμο και σωριάστηκα κάθετα! Εκείνη την ώρα ακριβώς περνούσε αυτοκίνητο. Θυμάμαι πως ήμουνα ξαπλωμένος και έβλεπα το αυτοκίνητο να έρχεται όλο και πιο κοντά με τα φρένα να στριγκλίζουν. Δεν προλάβαινα, δεν μπορούσα να κουνηθώ. Τελικά σταμάτησε με τη ρόδα γύρω στα 20 εκατοστά από το κεφάλι μου και εγώ να κοιτάω τις αυλακιές του ελαστικού.

2) Είχαμε μια διασταύρωση στη γειτονιά, όπου με κάποιο τρόπο από τον τρόπο που είχαν ρίξει την άσφαλτο και όπως είχαν φτιάξει το πεζοδρόμιο, είχε δημιουργηθεί ένα σαμαράκι στην άκρη. Το χρησιμοποιούσαμε φυσικά για να κάνουμε άλματα με τα ποδήλατα. Το γεγονός ότι αφού κάναμε το σαμαράκι πηδούσαμε ουσιαστικά στη μέση ενός αρκετά κεντρικού δρόμου δεν μας πτοούσε καθόλου, την εποχή εκείνη, ειδικά τα βράδια, περνούσε ένα αυτοκίνητο το μισάωρο. Ερχόμουνα λοιπόν με φόρα από τη μια μεριά, φτάνω στο σαμαράκι, κάνω το άλμα και βρίσκομαι στο κέντρο του δρόμου. Φυσικά προηγουμένως δεν είχα κοιτάξει καθόλου αν ερχόταν κάποιος και εκείνη τη στιγμή ανέβαινε το δρόμο μια νταλίκα! Κατευθύνομαι λοιπόν καρφί πάνω στη νταλίκα με αρκετή ταχύτητα αφού είχα πάρει φόρα πριν για να κάνω το άλμα! Με πολλή προσπάθεια γέρνω το ποδήλατο αρκετά ώστε να φύγω λίγο αριστερά της νταλίκας, της οποίας ο οδηγός έχει πέσει στα φρένα. Καταφέρνω να αποφύγω την κατά μέτωπο σύγκρουση, αλλά η πίσω ρόδα του ποδήλατου χτυπάει την αριστερή γωνία του μπροστινού προφυλακτήρα της νταλίκας. Φυσικά εκτινάσσομαι στον αέρα και προσγειώνομαι πάνω στις τριανταφυλλιές που ήταν φυτρωμένες στην άκρη του δρόμου. Γέμισα αγκάθια παντού. Ο οδηγός κατεβαίνει από την νταλίκα και πριν προλάβει να έρθει πιο κοντά έχω ανεβεί από την τρομάρα μου στο ποδήλατο και έχω φύγει γεμάτος ακόμα αγκάθια γιατί ήμουνα σίγουρος ότι θα τις έτρωγα άγρια. Καθόμουνα μετά και έβγαζα τα αγκάθια ένα-ένα...

 

[Kambia]

Βλεπω gapan εχεις μια ταση προς τα αυτοκινητα και τις νταλικες

 

[Maddog]

Ευτυχώς όμως εκείνα δεν είχαν την ίδια τάση προς τον gapan.

 

[don dokken]

...μια μπαλα κ δυο μαντραχαλοι στην εφηβεια.ο ενας παιρνει θεση τερματοφυλακα,εξω απο καφενειο,τιγκα στους υπεργηρους,μπροστα απο τα τραπεζια.ο αλλος βαραει "πεναλτυ"..πριν καλα καλα ακουστει το πρωτο"παιδια προσεχετε"παρτιδες ταβλι εχουν τελειωσει προωρα..καφεδες κ ουζα εχουν γινει ενα..η "ξερη"κ ο "θανασης" ξεραινονται..πριν αρχισουν οι βλαστημιες,εξαφανιζολ.δεν ειχα φτασει τυχαια το κατοσταρι 13 δευτερολεπτα.και αυτο γινοταν κατ εξακολουθηση μεχρι που βρηκαμε πιο ευγενες σπορ..ενεδρες με νερατζια σε λεωφορεια!ναι,ξερω,αυτα δεν ειναι ζημιες και ατυχηματα ειναι καφριλα.αλλα ηταν ατυχημα για οσους ζουσαν κοντα μας προερχομενο απο πιθανη ζημια στο μυαλο..

 

[krios]

Συνήθως έπεφτα κάτω από τον μύλο στην παιδική χαρά διότι πάντα προσπαθούσα να μπω ενώ αυτός γύριζε και φυσικά νααααα τα καρούμπαλα. Επίσης νααααα η μύτη μόνιμα ματωμένη. Ένα πάντως από τα χειρότερα πεσίματά μου προήλθε από το αλογάκι της φωτογραφίας που κουνιόταν μπρος πίσω και μια φορά που είχα πάρει πολύ φόρα έπεσα πίσω (εγώ και ο κέρμιτ όταν ήταν μικρός το πάθαμε αυτό, το είχα δει σε μια ταινιούλα του). Quelle decadance!!!!

 

[Snoopitsa]

τι να πω ...μεγαλωσα σε πραγματικη παρεα,πρεπει να ημουν 12-14 οταν με την γειτονια κατσαμε και τουμπαραμε ενα εγκατελειμενο renault 5 και το αφησαμε σε ενα ησυχο δρομο οπου κρυφτηκαμε και κοιταγαμε τα αλλα αυτοκινητα που περνουσαν που και που να χαζευουν......!!
η να πω για τοτε που ειχαμε φτιαξει σχεδια απο φελιζολ και μαδερια και καναμε περιπετεια στα πλυμηρισμενα εργα του μετρο στα σεπολια...μες στην στοα και το σκοταδι..

η να πω για τον φιλο μου που του πεταξα χωματοπετρα σαν τσιμεντολιθο στον πολεμο

η για την πτωση ( εγω τον εριξα!!!) απο σκαλωσια απο τον δευτερο του ιδιου φιλου μου επειδη κολουσε να βουτηξει στο κενο..

η για τα μονιμα ματωμενα γονατα που ειχα απο ξυλο πτωσεις πετρες σκαρφαλωματα κλπ..

...αυτός ο φίλος σου, σου μιλάει ακόμη???

Hμουν δραστηριο παιδακι.... Παντως εκτος απο το να σπερνω την καταστροφη, προσφερα και χαρα. Μιλαγα πολυ απο πολυ μικρος, απηγγειλα ποιηματακια που μου μαθαιναν, τραγουδακια κτλ.

Πάς να το σώσεις αλλά μάταια...

Εγώ όταν ήμουν στον παιδικό σταθμό, πήγα στο δωμάτιο των αγοριών να βρω τον "δικό μου". Τα κοριτσάκια απο τα αγοράκια τα διαχώριζε ενα τειχαλάκι. Όταν πήρε χαμπάρι το αγοράκι οτι έρχεται η δασκάλα, μου το πε και κρύφτηκα κάτω απο το κρεβάτι. Η δασκάλα με βρήκε και με έσερνε απο το αυτί στους διαδρόμους, θυμάμαι τα ποδαράκαι μου να μην πατάνε κάτω. Δυσμε΄νης μετάθεση στην μ'εση του πουθενά της δασκάλας-φυσικά-που είχε σαπίσει κι άλλα παιδάκια στο ξύλο.

Την ίδια περίοδο πήγα στην οδοντίατρο γιατί κάτι είχε το δόντι μου, την άφησα ύπουλα να βάλει το χέρι στο στόμα μου και μετά έκλεισα το στόμα μου με όλη μου την δύναμη. Αυτή, άρχισε να τσιρίζει. Την σακάτεψα μιλάμε.

Επίσης εξίσου ύπουλα άφησα την γιατρο που ήταν να μου βάλει εμβόλιο να με πλησιάσει και της τράβηξα μια κλωτσιά...όλη δικιά της ήταν.

Ακόμη πιό μικρή, ίσα που περπατούσα, έφυγα απο την μαμά μου και εξαφανίστηκα. Δεν μ άρεσε εκεί που μ έβγαζε βόλτα και αποφάσισα να πάρω πρωτοβουλία και να πάω μόνη μου. Σε κλάσματα δευτερολέπτων είχα εξαφανιστεί. Τις έφαγα για τα καλά όταν με βρήκαν.

Επίσης, μου ήρθε η φαεινή ιδέα να ανοίξω ένα τσιμπιδάκι για τα μαλλιά και να προσπαθήσω να το βάλω μέσα σε μία πρίζα.

Είπα γαιδούρι τον γιατρό που πήγαμε την αδερφή μου που μόλις είχε γεννηθεί γιατί την πασπάτευε και έκλαιγε (ήμουν 3,5-4 ετών)

Ένα καλοκαίρι φιλοξενούσαμε κάποιους φίλους απο την Αθήνα και βάλαμε τα πόδια μας και τα χέρια μας μέσα στο καρπούζι και μετά τους το δώσαμε να το φάνε.

Επίσης έχω βάλει φωτιά στο σπίτι μας, ανάβοντας λάθος μάτι της κουζίνας. Αυτό που άναψα είχε πάνω τηγάνι με λάδι. Δεν έφταιγα εγώ, ο μπαμπάς μου έριξε νερό και γίναμε μπουρλότο.

Όσο για χτυπήματα απο πεσίματα δεν έχω πολλά, κάποια σημάδια στα γόνατα που δεν θυμάμαι πως έγιναν κι ένα σημάδι στο χέρι (πολύ μικρό) απο φλεγόμενη σακούλα που κόλλησε πάνω μου - της είχε βάλει φωτιά ένας φίλος μου. Κατά τα άλλα όταν ήμουν στο δημοτικό πάτησα καρφί, περπάτησα ως το φαρμακείο της μαμάς μου, κάθησα ατάραχη στην καρέκλα, τράβηξα το καρφι το οποίο είχε μπει όοοοοοοοολο μες στο πόδι και το έβγαλα.

Αυτά τα ολίγα...

 

[decadence]

στα 7 μου ειχα κόψει το μουσαμάτινο τραπεζομάντηλο της γιαγιάς μου με το μαχαίρι σε 1000 κομμάτια..μετά κρύφτηκα κάτω απο το τραπέζι και δεν έβγαινα...

στα 11-12 έπαιζα με στρατιωτάκια στην κουζίνα και σκέφτηκα ορθά να κάνω πιο ρεαλιστική την μάχη αμερικανών και ιαπώνων..περιέλουσα τα στρατιωτάκια με οινόπνευμα και μετα πέταγα σπιρτα πάνω τους οτι και καλά πέφτουν ναπάλμ στην ζούγκλα..σε μια απόπειρα να ρίξω μπομπα πήρε φωτιά το καπάκι απο το οινόπνευμα το οποίο έσκασε στο χέρι μου και στην συνέχεια η φωτιά εξαπλώθηκε στο τραπεζομάνητλο και σε μια καρέκλα..

στα 21 πέταξα μια βεβαίωση που περίμενε διακαώς ένας συμφοιτητής μου στα σκουπίδια (ερήμην του βέβαια) επειδή ήταν μ και επειδή εγώ είμαι μεγαλύτερος μ. :sealed:

 

[joe]

στα 7 μου ειχα κόψει το μουσαμάτινο τραπεζομάντηλο της γιαγιάς μου με το μαχαίρι σε 1000 κομμάτια..μετά κρύφτηκα κάτω απο το τραπέζι και δεν έβγαινα...
στα 11-12 έπαιζα με στρατιωτάκια στην κουζίνα και σκέφτηκα ορθά να κάνω πιο ρεαλιστική την μάχη αμερικανών και ιαπώνων..περιέλουσα τα στρατιωτάκια με οινόπνευμα και μετα πέταγα σπιρτα πάνω τους οτι και καλά πέφτουν ναπάλμ στην ζούγκλα..σε μια απόπειρα να ρίξω μπομπα πήρε φωτιά το καπάκι απο το οινόπνευμα το οποίο έσκασε στο χέρι μου και στην συνέχεια η φωτιά εξαπλώθηκε στο τραπεζομάνητλο και σε μια καρέκλα..

στα 21 πέταξα μια βεβαίωση που περίμενε διακαώς ένας συμφοιτητής μου στα σκουπίδια (ερήμην του βέβαια) επειδή ήταν μ και επειδή εγώ είμαι μεγαλύτερος μ. :sealed:

Για την βεβαιωση οκ αλλα για τα στρατιωτακια ηθελες πολυ ξυλο! Μα να τα καις? Εγω τα κρατουσα σε αριστη κατασταση και πριν το μαζεμα επεφτε καταμετρηση.

 

[demis]

Στα 13 μου είχα βρει κόλπο για να ανοίγω την κλειδαριά με συνδυασμό, με την οποία κλείδωνε το μοτοποδήλατό του ο ξάδερφος μου. Το επέστρεφα πάντα άθικτο. Οι παραθαλάσσιες τσάρκες που έκανα στο μέρος που παραθερίζαμε, θα μου μείνουν αξέχαστες... Τι κρίμα που παράτησα αυτή μου την έφεση...

Σήμερα, θα μπορούσα να έχω κάνει καριέρα...

 

[status]

Hμουν δραστηριο παιδακι....Παντως εκτος απο το να σπερνω την καταστροφη, προσφερα και χαρα. Μιλαγα πολυ απο πολυ μικρος, απηγγειλα ποιηματακια που μου μαθαιναν, τραγουδακια κτλ.

Επειδή το Hi-Fi σας ήταν γεμάτο κέρματα.;

(πω πω πολύ μοβοόρος ήσουν σαν μπέμπις βρε αδελφέ , κάνεις τον "Kαλό γιο" να μοιάζει με αγγελούδη μπροστά σου :Ρ

Κι εγώ!!! Μια φορά είχα βάλει 2 γυμνά καλώδια και είχα τιναχτεί από το ρεύμα. Αλλά ευτυχώς ακόμα είμαι εδώ!

Παρομοίως, τα ηλεκτρικά καντιλάκια από την Τήνο....έριξα κάτι καντίλια, ήμουν κ μπέμπις κιόλας.. :Ρ

Επίσης φτιάχναμε και αυτοσχέδια πυροτεχνήματα με σωλήνες και πέτρες(κάτι σαν κανόνια).Πως δεν σκοτωθήκαμε......

Εμείς με στειλιάρια από οικοδομές, σου μιλάω είχαμε μοιράσει σε όλη τι γειτονία κουκουνάρια κ πατάτες :Ρ

Εμείς είχαμε πάει στην Ρόδο διακοπές, σε ένα υπέεεεεεεροχο ξενοδοχείο υπό ανακαίνιση, Βαρέλι με υγρό ασβέστη + πάτωμα από πέτρα = αναζήτηση νέου ξενοδοχείου

Όσο για γδαρσίματα, αίματα, ουλές (αχχ εμπειρίες:Ρ) άλλο τίποτε

 

[Dark_kronos]

Κατι που δεν το θυμαμε, αλλα μου το εχει πει ο πατερας μου!

Πολυ μικρος εγω (αντε 2 χρονων) σπιτι μου, στα ποδια του πατερα μου, και ο πατερας μου να μιλαει με εναν φιλο του. Καπνιστες και οι δυο, τσουπ το τασακι στο τραπεζι! Που ομως να το αφησω εγω υσιχο, παιχνιδι, φωνες, μου βαζει μια φωνη ο φιλος του πατερα μου, τον κοιταω αγρια, μου βαζει και αλλη φωνη που τον κοιταζω αγρια, του λεει ο πατερας μου ησιχα και ωραια "αστον", τιποτα αυτος, με το που ξαναπαιζω λιγο μου βαζει μια φωνη, αρπαζω εγω το τασακι και του το πεταω! Κοκαλο ο φιλος!

Τωρα απο ζημιες, μονο ενα σπασμενο τζαμι απο ποδοσφαιρο, σε ενα κτιριο που ητανε μεσα στην αυλη του σχολειου θυμαμε. Ευτιχος το κτιριο δεν ειχε καμια συμασια και δεν βαλανε τους γονεις μου να πληρωνουν τα σπασμενα!

Αν και η γιαγια μου με φωναζε μαστροχαλαστρη και μια φιλη της μαμας μου bam-bam, εγω δεν θυμαμε να χαλαω τπτ...

 

[Maverick]

Ζημιές

1. Φωτιά στο δάσος: έκαψα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας με τα κεράκια που είχα ανάψει από κάτω του (ήταν ατύχημα)

2. Έγδαρα το μάγουλο της αδερφής μου με το νύχι μου: το δέρμα της έμεινε μέσα στο νύχι μου, αυτή φώναζε δυνατά, κοιταξα το μάγουλό της και είδα μια άσπρη νυχιά και σκέφτηκα ευτυχώς που δεν έπαθε τίποτα γιατί θα τις φάω από τη μαμά, σε λίγα δευτερόλεπτα το άσπρο έγινε κόκκινο και έτρεχε αίμα (την πάτησα)

Ατυχήματα

1. Με μια φίλη μου κάναμε ασκήσεις ισορροπίας: ανάβαινα όρθια πάνω στους ώμους της, μετά άφηνα τα χέρια της και στεκόμουν μόνη. Αποτέλεσμα: έκανα μια κατακόρυφη βουτιά στο μωσαϊκό και έσπασα το κεφάλι μου. Έχω τρία εμφανέστατα ράμματα στο μέτωπο και ένα εξόγκωμα του κρανίου σ' αυτό το σημείο.

2. Όταν ο πατέρας μου κουνούσε με δύναμη την κούνια που καθόμουν με την αδερφή μου (αυτή που είναι για πολλά άτομα σαν δύο αντικριστά καναπεδάκια) έχωσα τα πόδια μου κάτω από το κάθισμά μου στο επίπεδο που συγκλίνει όταν ανεβαίνει η κούνια ψηλά. Αποτέλεσμα: έσπασα τον αστράγαλό μου, όλη η κούνια τινάχτηκε από τη σύνθλιψη.

3. Παίζαμε κλέφτες και αστυνόμους και είχα δύο επιλογές: ή να με πιάσει ο αστυνόμος, ή να πηδήξω από τα μπάζα που είχα σκαρφαλώσει. Ε... πήδηξα... Αποτέλεσμα: έσπασα και το άλλο μου πόδι.

Πωπω... ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα...

 

[nicknls]

Λοιπόν μικρός έβλεπα θυμάμαι ένα σόου στην ερτ (όχι ότι είχαμε και επιλογές τότε αλλά λέμε...) με ταχυδακτυλουργούς, ε κάποια στιγμή τραβάει το τραπεζομάντιλο με τα πράγματα επάνω.... ε προσπάθησα να το κάνω και εγώ αλλά φευ τελικά έσπασα ότι είχε και δεν είχε το τραπέζι επάνω....

Μια άλλη φορά ξήλωσα ένα μοτεράκι από ένα αυτοκινητάκι που είχα και ως λογικός (λέμε τώρα) άνθρωπος υπέθεσα ότι με μεγαλύτερη τάση θα πήγαινε γρηγορότερα, ε πήρα λοιπόν το μοτεράκι που σημειωτέον δούλευε με μια μπαταρία ΑΑ και το έχωσα στα 220V του οικιακού δυκτίου με αποτέλεσμα να μου σκάσει στα μούτρα και να την γλυτώνω από θαύμα....

Άλλη φορά έβαλα φωτιά (είχα ένα θέμα με την φωτιά πως να το κάνουμε) σε κάτι κουρτινάκια αλλά πρόλαβα και την έσβησα μόνος μου παρακαλώ.... (και εξαφάνισα και τα κουρτινάκια...)

Είχα ένα ποδήλατο και επειδή η βεράντα μας στο ρετιρέ ήταν 100 τ.μ. (πιό μεγάλη από το σπίτι ήταν...) είχα άπλετο χώρο, ε είχα ένα βίτσιο να τρέχω και να κοπανάω με δύναμη το πηρούνι στον τοίχο, ε κάποια στιγμή δεν άντεξε και κοπάνησα με τα μούτρα στον τοίχο και ΟΛΩΣ τυχαία ο παπούς μου, μου είχε χαρίσει ένα κράνος το οποίο ΟΛΩΣ τυχαία το φορούσα εκείνη την ημέρα (βέβαια το ρετιρέ ήταν στον 6ο όροφο οπότε αν έφευγα κάτω δεν με έσωζε τίποτα....)

Στο δημοτικό μια συμμαθήτριά μου μου είχε καρφώσει το μολύβι στο χέρι (ακόμα είναι η μύτη μέσα στα 26 μου...)

Μια άλλη συμμαθήτριά μου μου έριξε δυο φορές δυαλυτικό από μπλάνκο στα μάτια...

Ένας άλλος μου είχε χώσει μια ομπρέλλα στο μάτι....

Έσπασα τον καρπό στο δεξί μου χέρι όταν έπαιζα ποδόσφαιρο στο σχολείο....

και τώρα το πιο καλό και κουφό...

Είχαμε πάει στην Δροσιά για φαγητό και όπως παίζαμε με την αδερφή μου, σκόνταψα και έσκισα το άνω χείλος μου (ακριβώς κάτω από την μύτη) αλλά το θεαματικό ήταν το πώς....

Εκεί παλιά είχε δέντρο, ε οι άνθρωποι το είχαν κόψει και από πάνω είχαν ρίξει μπόλικο χαλίκι, ο κορμός δεν φαινόταν πουθενά σκόνταψα στον κορμό και όπως έπεσα χτύπησα σε ένα από τα ΚΑΠΑΚΙΑ της Κόκα-Κόλα (το κλασσικό το σιδερένιο) το οποίο μου έκανε τρελλή ζημιά, με αποτέλεσμα να τρέχω στο Κ.Α.Τ. και ο κακομοίρης γιατρός που μου έκανε τα ράματα να έχει τρελλαθεί από τις τσιρίδες μου (ε ρε 6 ράμματα χωρίς ούτε ένα παυσίπονο μου έκανε ο κερατάς) 4 άτομα με κρατούσαν και δεν μπορούσαν να με κάνουν καλά με τίποτα, μέχρι που άρχισε να μου φωνάζει ο δύσμοιρος και το βούλωσα γιατί φώναξε περισσότερο (αν είναι δυνατόν) απο εμένα, μετά την έβγαλα 1 μήνα με Μίλκο.....

Α και στα 15 μου έκανα ποδήλατο με τον κολλητό μου και είχαμε πάρει φόρα και κατεβαίναμε και έτσι όπως κατέβηκα εγώ βρέθηκε μπροστά μου και για να μην τον χτυπήσω καρφώθηκα σε κάτι κωλονάκια με αποτέλεσμα να μου μπεί στην γάμπα ο δίσκος (εκεί που έχει τα πετάλ) και να έχω 16 τρύπες για πολύ καιρό....

ξέχασα να πω για το δημοτικό ότι ήμουν (αποδεδειγμένα για να μην λέτε) ήσυχο παιδάκι απλά κάποιο βίτσιο είχαν με τα μάτια μου να υποθέσω....

 

[RIO]

Στο δημοτικό, τρέχοντας να βγω στην αυλή για διάλλειμα, στούκαρα στον στύλο για το βόλει. Πάει το χείλι. Πολύ μικρός, έβαλα το πόδι μου ανάμεσα στα κάγκελλα του μπαλκονιού μας και όπως έκανα να το βγάλω...κραατς! Επίσης παίζαμε μπάλα στο χωριό μου, που μόλις πριν λίγες μέρες είχαν περάσει άσφαλτο (μέγαλη διαφορα τελικά, να σαβουριάζεσαι σε χώμα). Σε μια φάση λοιπόν πατάω την μπάλα, γλυστράω και σκάω με δύναμη στο έδαφος. Το πόδι μου κατασκίστηκε, με έτρεχαν στο νοσοκομείο και τόσο αίμα πάνω μου δεν θυμάμαι να ξαναείδα...

 

[Hera]

Ζημιές... σε ηλικία 4 ετών έπλυνα τον κιμά της μαμάς μου που τον βρήκα σε σακούλα στο νεροχύτη και ήθελα να βοηθήσω.... Είχα καλη πρόθεση, αλλά δεν ξέρω γιατί, διαλύθηκε!

Μία φορά πάτησα στον απλωμένο τραχανά μιας θειάς μου. Ακόμα θυμάμαι τις τσιρίδες της!

Ατυχήματα... Πάσχα του 75 μάλλον, έκανα τον αναστενάρη γιατί δεν πρόσεξα και πάτησα στα σβηστά (?) κάρβουνα ενώ κυνηγιόμουν με τα ξαδέλφια μου (ξυπόλιτη εννοείται)8)

Στα 9 μου παίζαμε σε μια οικοδομή με έναν ξάδελφο καλή του ώρα και ενώ τον έβλεπα μέσα απ την τρύπα ενός τούβλου και τον κορόιδευα εκείνος μου χωσε στο μάτι ένα ξύλο που βρηκε πεταμένο κάτω. Ευτυχώς πέρα από μεγάλο πόνο δεν έχασα το ματάκι μου!!! (αυτό το σκηνικό μου το θυμιζει ένα απόσπασμα από μια ταινία του βέγγου -πρακτωρ 000 αν θυμάμαι καλά- που εκείνος λέει με συνομωτικό ύφος στον πελάτη του "μισο λεπτό να βεβαιωθώ οτι δεν μας ακούει κανείς" και χώνει στην κλειδαρότρυπα ένα κατσαβίδι και ακούγεται πισω απ την κλειστή πόρτα "Ωωωωχ το μάτι μου!!!" ) LOL

 

[RIO]

Άλλο περιστατικό που θυμήθηκα.Είμαι στο χωριό μου 9 χρονών και "εξερευνώ", ένα σπίτι που χτίζονταν.Όμως κοντά στην άμμο, είχαν αφήσει φρέσκο ασβέστη ακάλυπτο!!!Καθώς λοιπόν χοροπηδούσα σαν το κατσίκι από δω και από κει, πέρνω φόρα και αντί για την άμμο...Μπλούμ ! Στις επόμενες στιγμές, η μητέρα μου πανικόβλητη να μου βγάζει γρήγορα τα παπούτσια και να προσπαθεί να μου καθαρίσει τα πόδια(πάνε και παπούτσια και κάλτσες).Αφού τουλάχιστον γλύτωσα τα χειρότερα #) ...

 

[tzias57]

Ας αρχίσω και εγώ

1) Όταν ήμου 12 έτων καθόμουν στην τραπεζαρία της γιαγίας μου κάνοντας συνεχώς πίσω την καρέκλα μου παρά τις προειδοποιήσεις τις με αποτέλεσμα να πέσω και να χτυπήσω το κεφάλι μου στην σόμπα. Έτσι πέρασα μια μέρα στο ΠΑΙΔΩΝ. Οι γιατροί έλεγαν ότι είχα κάταγμα κρανίου αλλά έκαναν λάθος. Το κεφάλι μου δεν έπαθε τίποτα. Η σόμπα όμως χάλασε γιατί ένα καπάκι που είχε στο κάτω μέρος δεν έκλεινε.

2) Πιο μικρός (γύρω στα 10) η γιαγιά μου μαγείρευε και μου είπε να φέρω την τομάτα από το ψυγείο. Εγώ έκλεισα την πόρτα με όλη μου την δύναμη με αποτέλεσμα να σπάσουν κάτι μπουκάλια με νερό και κάτι βαζάκια. Η γιαγιά μου τα μάζεψε και αφού τα έβαλε σε μια σακούλα μου είπε να μην τα πειράξω γιατί θα κοπώ. Εγώ έκανα το αντίθετο με αποτέλεσμα να έχω τρία ράμματα και ακόμα το σημάδι στο αριστερό μου χέρι.

3) Κάποτε με έστειλε η μάνα μου να πετάξω κάτι μπουκάλια. Εγώ γλύστρισα στην σκάλα, έπεσα και τα έσπασα. Έτσι έκοψα το γόνατο μου

4) Στο δημοτικό έφαγα μπάλα του βόλει στο πρόσωπο

5) Στο γυμνάσιο φορούσα μασελάκι στο στόμα.Ένα κορίτσι με σπρώχνει κατά λάθος και πέφτω με τα μούτρα. Έτσι είχα πρισμένα χείλη για αρκετό καιρό και κάτι σαν απόστημα που το έβγαλα με επέμβαση ΄στο ΠΑΙΔΩΝ

6) Μετά από καυγά με την αδερφή μου μου πέταξε παντόφλα και μου έσκισε το κάτω χείλος .Πάλι φορούσα το μασελάκι

7) Πήγαίνοντας στο σχολείο (γυμνάσιο) έπεσα με τα μούτρα στο δρόμο με αποτέλεσμα να χτυπήσω στο κούτελο μου. Ακόμα έχω σημάδι

8) Στην πρώτη Λυκείου κάνω ιδιαίτερο φυσική. Παίζω την ώρα του μαθήματος με άναπτήρα και χαρτί. Το χαρτί πέρνει φωτιά και το ρίχνω σε ψάθινο καλάθι . Ο καθηγήτής πέρνει το καλάθι το πάει στο μπάνιο και σβήνει την φωτιά που εν των μεταξύ είχε φουντώσει με το τηλέφωνο του μπάνιου. Εγώ πέταξα τα αποκαίδια στο σκπουπιδοντενεκέ που είχε βγάλει η μάνα μου στο μπαλκόνι. Εκείνη τα ανακάλυψε όταν πήγε να τον πλύνει και με κατσάδιασε.

Αυτά απο έμένα προς το παρόν

 

[stakovios]

Από ζημίες, μία που θυμάμαι ήταν όταν έπεσα με το ποδήλατό μου πάνω σε σταθμευμένο αμάξι κάποιου συγγενή. Θυμάμαι τον συγγενή μου που μου έλεγε "Ευτυχώς που δεν χτύπησες κάνα φανάρι!".

Από ατυχήματα, θα ξεκινήσω με το πρώτο γνωστό (από διήγηση της μαμάς μου). Ήμουν με τις πιτζάμες, μωρό και κάποια στιγμή ξέφυγα της προσοχής της μαμάς μου και όρμησα στο δρόμο, την ώρα που ερχόταν αμάξι. Εγώ αρκούδιζα και με έσωσε ο θείος μου που έμενε τότε απέναντι από το σπίτι μας. Με πήρε αγκαλιά και έτρεξε για να αποφύγει το διερχόμενο όχημα και τα κατάφερε.

Γύρω στο 1982 για να φτάσω έναν κάβουρα-παιχνίδι από παγωτό που ήταν ψηλά στην ντουλάπα ανέβηκα στο χερούλι της πόρτας! - το έχω ξαναναφέρει σε θρεντ για τα παγωτά- και γλίστρησα, με αποτέλεσμα να σπάσω τα μούτρα μου.

Την ίδια περίοδο κάηκα στο πόδι, κοντά στον αστράγαλο, από το φουρνάκι της μαμάς μου (το σημάδι το έχω ακόμα.

Με ποδήλατο είχα πάει στο φούρνο για να πάρω ψωμιά- η αδερφή μου οδηγός στο ποδήλατο, πίσω στη σκάρα εγώ και είχαμε πάρει και δυο ψωμιά και στη γειτόνισσα (για να μας λεν καλά παιδιά). Το ποδήλατο γέρνει και καταλήγει σε χαντάκι με τριανταφυλλιές! Ωχ, ακόμα θυμάμαι τον πόνο από τα αγκάθια, που είχαν γίνει ένα με το αίμα.

Από ζημίες επίσης ήταν σπάσιμο τζαμιών με μπάλα αλλά ομαδική η ευθύνη, καθώς όλοι μαζί παίζαμε... και μοιραζόμασταν και τα φταιξίματα.

Και βέβαια τρεις φορές που χάθηκα και με έψαχναν οι γονείς μου να με βρουν: μία φορά που είχα φύγει από το χωράφι και με είχαν βρει και σκυλιά αλλά είπαν: "Ο Στακόβιος είναι; Δεν τον πειράζουμε!", μία άλλη που χάθηκα στην πόλη όταν είχα πάει σε ένα περίπτερο για να πάρω Μίκι Μάους και επειδή δεν είχαν δύο διαδοχικά, έτρεξα σε άλλο, με αποτέλεσμα να χάσω το δρόμο, και μια τρίτη, που χάθηκα όταν ήμουν στα Γρεβενά σε ένα χωριό και είχα πάει να δω τη γιαγιά μου. Με βρήκε μια γειτόνισσα έξω από το χωριό και ειδοποίησε τη μαμά μου...

Καλά, έχοντας διαβάσει τις ζημίες με τις φωτιές, τα νεράντζια και τα ατυχήματα με τα ράμματα, νομίζω τα δικά μου τελικά ήταν... πταίσματα!

 

[nasos o "kalamatas&qu]

Κάποτε και εγώ πίστευα όπως όλα τα παιδάκια πως μπορώ να πετάξω. Έτσι, αφου πρώτα φόρεσα την αυτοσχέδια στολή του μπάτμαν από μαύρες σακούλες σκουπιδιών, προσάρμοσα κάτω απο τη κάθε μασχάλη με τη βοήθεια ενός φίλου απο μία μαύρη ομπρέλα. Ήταν ο μηχανισμός της πτήσης μου. Ανέβηκα στο δεντρόσπιτο, πήρα φόρα....και αν δεν είχε βρέξει πιο πρίν να είναι μαλακό το χώμα τώρα ίσως να μην έγραφα αυτό το post. Απολογισμός ένας βγαλμένος όμως και ένα τριπλό κάταγμα στο δεξί πόδι...

 

[Αναστασια]

Μετα απο ολα αυτα που διαβασα θα το σκεφτω πολυ να κανω καποτε κανα παιδι...με αγριεψατε!!!!

1. Πρωτη μερα στο σχολειο, Α δημοτικου.

Σχολαμε και βλεπω την μαμα μου στην πορτα του προαυλιου. Τρεχω να την αγκαλιασω και...

γλιστραω πεφτοντας επανω σε εναν σαπισμενο σκουπιδοντενεκε που μου γδερνει σε ενα σημειο το μαγουλο. Κινδυνεψα να χασω κανα ματι.

Εχω ακομα το σημαδι και οταν το βλεπω δαιμονιζομαι απο την ασυνειδησια τους. :angry:


2. Τρεχοντας να παω στα αγγλικα, Ε Δημοτικου, πεφτω επανω σε ενα γκρι λεπτο σιδερο που προεξεχε απο ενα συνεργειο και εκλεινε ολο το πεζοδρομιο. Ηταν θεμα χρονου να γινει το κακο.

Μου ηρθε ο ουρανος σφοντιλι απο τον πονο και λιποθυμησα.

Απο τοτε απεχτησα μυτη με προσωπικοτητα.... #) και μεγαλο θυμο εκδικησης για τους ασυνειδητους. :angry:

Δυστυχως και τα δυο αυτα σημαδια τα εχω εξαιτιας ηλιθιων ατομων και οχι επειδη ημουν αστατο παιδι. :flower: