Καλά, εγώ μάλλον μεγάλωσα σε άλλον πλανήτη, διότι όλα αυτά που γράφετε ήταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ. Η διαφορά?
Μεγάλωσα επί χούντας...
...σε μια μικρή επαρχιακή πόλη...
...που μάλλον θα μπορούσε να βγει στη χούντα από δεξιά, ήταν τόσο αντι-τα-πάντα.
Οι βασικοί περιορισμοί ήταν από το σχολείο, το οποίο όμως καθόριζε τη ζωή μας όλες τις ώρες της μέρας, ακόμη και μέσα στο σπίτι σου, ακόμη και παρά τη θέληση των γονιών σου.
1. Είχαν πάρει αποβολή παιδιά από χωριό που έμεναν μόνα τους σε νοικιασμένα δωμάτια ισόγεια επειδή κάπνιζαν με ανοιχτό παράθυρο, πέρασε κάποιος ^%$$ καθηγητής, τους είδε, τους κάρφωσε.
2. (και καλά αυτοί ήταν χωριατάκια, φτωχοί, όχι καλοί μαθητές, άρα έτσι κι αλλιώς παρακατιανοί) αλλά όταν ήμουνα Τετάρτη Γυμνασίου η
καλύτερη μαθήτρια της Τρίτης πήρε αποβολή γιατί την είχε στείλει η μητέρα της να σκουπίσει το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι τους και το κοριτσάκι διέπραξε το ασυγχώρητο έγκλημα να βγει με τα ρούχα που φορούσε και όχι με τη σχολική ποδιά που ήταν το υποχρεωτικό εξωτερικό ένδυμα όλες τις ώρες και μέρες, με αποδεκτή εναλλακτική λύση μπλε σκούρα πλισσέ φούστα και άσπρη μπλούζα, μόνο αν είχες μία ποδιά και την είχες πλύνει. Πέρασε καθηγητής, την είδε, αποβολή.
Οπότε ο,τιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί μαγκιά απαγορευόταν δια ροπάλου. Αργά και πού κάποιος μαθητής (κυρίως στις μεγάλες τάξεις) μπορεί να έχανε τον έλεγχο και να ξέσπαγε, και τότε γινόταν αυτόματα μαύρο πρόβατο και παράδειγμα προς αποφυγη, δεν ντρέπεται ο αλήτης και είναι από καλή οικογένεια (ή, δεν ντρέπεται ο αλήτης, αλλά τι περιμένεις με τους γονείς που έχει). Ενας λίγο μεγαλύτερος από μένα έδειρε έναν θεολόγο (να αγιάσουν τα χεράκια του, του μαθητή όχι του θεολόγου που άξιζε πολλαπλάσιο ξύλο), πήρε αποβολή από όλα τα σχολεία της περιοχής... και τώρα είναι πολύ γνωστός ηθοποιός
. Αν και εγώ ήμουν ο καλύτερος μαθητής της τάξης μου και "καλό παιδάκι", από μέσα μου του είπα μπράβο. Απ' έξω μου φυσικά δεν μπορούσα να πω τίποτε.