Η πρώτη μου φορά που...

[Omenforever]

Πρώτο ξυρισμα, πρώτη οδήγηση αυτοκινήτου,πρώτη φορά sex,atari 2600 unboxing. Όλες απίστευτες εμπειρίες.

Sent from my iPhone using Tapatalk

We get the picture

 

[ntsmrtz]

η πρώτη φορά που βρέθηκα κοντά σε υπολογιστή σε ηλικία 9 ετών.

άνοιξη του '83 στο γραφείο του μηχανικού που μας έφτιαξε το σπίτι. καθήσαμε για καμιά ώρα. όλη την ώρα εγώ στεκόμουνα αμίλητος & ακίνητος δίπλα στον υπολογιστή κοιτάζοντάς τον σα να ήταν το κέντρο του κόσμου!!

τίποτα δεν υπήρχε για μένα εκείνες τις στιγμές εκτός του υπολογιστή...

αργότερα με κάποιες εντολές που έγραψε ο μηχανικός εκτυπώθηκε η κάτοψη από τον διπλανό εκτυπωτή. φανταστείτε την έκπληξή μου να βρίσκομαι μπροστά σε τέτοιο μηχάνημα (έχοντας ακούσει και διαβάσει για υπολογιστές)

μετά θυμάμαι είχαμε πάει στο σπίτι του ξαδέλφου μου και παίζαμε με τα game & watch μας. από εκείνο το απόγευμα και έπειτα μου φάνηκαν πολύ "λίγα" αν και ποτέ δεν έπαψα να τα αγαπάω.

 

[Redlighter]

Ωραίο θέμα.

Μιας και δε μιλάμε πονηρά θα πω κι εγώ για το κάπνισμα.

Εγώ φίλε Άσεμνε απέτυχα προτού το βάλω στα στόμα μου. Δεν είχα σκεφτεί ότι θα πρέπει να ρουφάς την ώρα που το ανάβεις. Είχε και πολύ κόσμο τριγύρω και έγινα ρομπίτσα.

Ξέρεις όλοι έτοιμοι να κοροϊδέψουν πάντα, οι αλήτες.

 

[nikostoum]

Πρώτη μέρα μου ως φοιτήτρια το 2002, μόνη μου στο καινούργιο μου σπίτι!!! ένιωσα θεϊκά και ως ήμουν μπροστά στην τηλεόραση με μια πίτσα αγκαλιά!!!

αυτο δεν ειναι ρετρο,αυτο εγινε χθες εκτος αν εννουσες μονη σε ενα παλιο μου σπιτι των 80ς

 

[Dimitrissss]

[edit - Να σοβαρευτουμε λιγο σας παρακαλω]

 

[BETTY BOOP]

πρώτη φορά που:

-έκανα ποδήλατο χωρίς τις βοηθητικές ρόδες: Α δημοτικού

-έβαλα γυαλιά: στο τέλος της Δ τάξης. Απέφευγα να τα φοράω της ώρα της γυμναστικής...

-αδιαθέτησα: στην Ε τάξη

-έβαλα σιδεράκια: από Α γυμνασίου μέχρι και Α Λυκείου...Εκείνο το διάστημα θυμάμαι, δεν έτρωγα τσίχλες και καραμέλες. Επίσης στην Α Λυκείου είχα βάλει και εξωστοματικό βοήθημα στα δόντια, αυτό με το λάστιχο γύρω στο λαιμό και εφαρμόζει στα δόντια...

 

[WalkerYannis]

Η πρώτη μου μέρα στο σχολείο. Αρχικά ήμουν χαρούμενος, μετά όταν το συνειδητοποίησα δεν άφηνα τη μητέρα μου με τπτ. Μέχρι το τέλος της ημέρας είχα συνηθίσει. Βοήθησε και η νηπιαγωγός.

Η πρώτη φορά που κάθησα στη θέση του οδηγού, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, στα 24!

Η πρώτη μέρα σε σχολή πολεμικών τεχνών.

Η πρώτη μέρα σε δουλειά.

 

[BETTY BOOP]

πρώτη φορά που:
-έκανα ποδήλατο χωρίς τις βοηθητικές ρόδες: Α δημοτικού

-έβαλα γυαλιά: στο τέλος της Δ τάξης. Απέφευγα να τα φοράω της ώρα της γυμναστικής...

-αδιαθέτησα: στην Ε τάξη

-έβαλα σιδεράκια: από Α γυμνασίου μέχρι και Α Λυκείου...Εκείνο το διάστημα θυμάμαι, δεν έτρωγα τσίχλες και καραμέλες. Επίσης στην Α Λυκείου είχα βάλει και εξωστοματικό βοήθημα στα δόντια, αυτό με το λάστιχο γύρω στο λαιμό και εφαρμόζει στα δόντια...

-αποτρίχωση με αποτριχωτική ταινία (!): στην Α Γυμνασίου...(αυτό πόνεσε!!!)

 

[johnny19818]

Η πρώτη μου φορά που:

είδα δισκέτες υπολογιστή ήταν ενός συμμαθητή μου στο νηπιαγωγείο. Κάτι τεράστια πλαστικά λεπτεπίλεπτα τετράγωνα με μια τρύπα στη μέση.

που ήπια καφέ φραππέ ήταν στην Δ' δημοτικού αλλά μάλλον λόγω μικρής ποσότητας ζάχαρης ήταν μια πικρίλα σκέτη.

η μάνα μου άργησε να με πάρει από το νηπιαγωγείο τρομοκρατήθηκα ότι με ξέχασε εκεί και έκανα τρελό σαματά αν και τα άκουσα στο σπίτι το απόγευμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε και 2η φορά.

 

[Πολη1983]

-Η πρωτη φορα που εκανα ναργιλε,σε ναργιλαδικο της Αλεξανδρας

 

[BOY GEORGE]

Η πρωτη φορα που πηγα σε συναυλια,ηταν στο ROCK IN ATHENS για να δω τους CULTURE CLUB....Ιουλιος 1985.

 

[Πολη1983]

Θυμαμαι την πρωτη φορα που καπνισα...το πως πνιγηκα και το πως εντρομος πεταξα το τσιγαρο μεσα στην τουαλετα!!

 

[ΦΖΠ1]

Η πρώτη φορά που τράκαρα με το αυτοκίνητο, ήταν το 1988. Οδηγούσα με την αισιοδοξία του νέου και "άτρωτου" οδηγού. Που δε θα τρακάρει ποτέ, που θα διορθώσει όλο τον κόσμο που οδηγεί, κλπ.κλπ.

Στο τρακάρισμα (όπως και σε όποιο άλλο συνέβη αργότερα, από τα μετρημένα στο ένα χέρι) δεν έφταιγα. Και μάλιστα δεδομένου ότι το άλλο αυτοκίνητο βγήκε παραβιάζοντας Stop, κι έπεσα επάνω στις πόρτες του με ένα...καρυδότσουφλο 2CV, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα...

Ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές, αλλά δεδομένου του αυτοκινήτου, αρκετές...

Αντίστοιχη είναι και η εμπειρία της πρώτης πτώσης από μηχανή... Και για μένα, δεν ωριμάζεις ποτέ οδηγικά αν δε σου συμβούν (και) τέτοια...

 

[Πολη1983]

Αντίστοιχη είναι και η εμπειρία της πρώτης πτώσης από μηχανή... Και για μένα, δεν ωριμάζεις ποτέ οδηγικά αν δε σου συμβούν (και) τέτοια...

Εχω ακουσει οτι λενε οτι αν δεν πεσεις απο την μηχανη 2-3 φορες δεν εχεις μαθει να την οδηγας σωστα!!Ισχυει??

 

[ΦΖΠ1]

Δεν είναι θέμα πόσες φορές... Και μία ίσως να είναι αρκετή... Άλλοι οι νόμοι της μηχανής, και, πιθανοτικά, όσο πιο πολλές πτώσεις, όλο και κάτι χειρότερο θα συμβεί...

 

[Πολη1983]

Δεν είναι θέμα πόσες φορές... Και μία ίσως να είναι αρκετή... Άλλοι οι νόμοι της μηχανής, και, πιθανοτικά, όσο πιο πολλές πτώσεις, όλο και κάτι χειρότερο θα συμβεί...

Για αυτο εγω δεν πηρα διπλωμα μηχανης ποτε..

 

[paulochelao24]

Το πρώτο cd που πήρα ποτέ στην ζωή μου ήταν ένα κλασικής μουσικής του Chopin το 1995, λίγες μέρες πριν φύγω για σπουδές Θεσσαλονίκη.Το αγόρασα με την προοπτική ότι θα είχα σύντομα ένα ραδιοκασετοφωνο Telefunken με cd που είχα βρει με έκπτωση σε ένα πολυκατάστημα με ηλεκτρικά είδη πάνω. Βέβαια με πρόλαβε άλλος και το ραδιοκασετοφωνο ξανανέβηκε σε τιμή. Βέβαια το αγόρασα περίπου ενάμιση χρόνο μετά,αρχές 1997 και σε καλύτερη τιμή αλλά και πιο εξελιγμένο μοντέλο.

 

[RIO]

Τελικά σαν τα παλιά posts ( περιόδου 2006-07 ) δεν έχει....

 

[Αρμαγεδών]

Η πρώτη φορά που...

...οδήγησα μηχανή ήταν στην 'Α Λυκείου, μια Yamaha SR250 , μοντέλο του 1980, που την έχουμε ακόμα και σήμερα πλήρως λειτουργική! Αρχικά, ο πατέρας μου, μού έδειξε πώς να ισορροπώ, να παίρνω στροφές, να βάζω ταχύτητες, τα βασικά, τέλος πάντων. Αφού τα εμπέδωσα, άρχισα να την καβαλάω και μέσα στην πόλη. Λόγω του ότι είναι μηχανάρα (δεν λέω πως είναι κάνα θηρίο, αλλά εν συγκρίσει μ' αυτά των συμμαθητών μου ήταν... θηρίο!!!) και οι συμμαθητές είχαν, κατά κύριο λόγο, παπάκια, η οδήγηση μέσα στην πόλη, η αντικατάσταση του ποδηλάτου όταν πήγαινα για καφέ κ.ά., ήταν οι μοναδικές φορές που "πούλησα μούρη", καθώς "έσερνα" την ταμπέλα του "φλώρου", εξαιτίας του ήρεμου χαρακτήρος μου. Όταν με είδαν για πρώτη φορά οι διάφοροι σχολιαστές, άνοιξαν ένα στόμα μέχρι το πάτωμα. Γενικά δεν μου αρέσει να επιδεικνύομαι, αλλά εκείνη τη φορά το ευχαριστήθηκα δεόντως

...οδήγησα αυτοκίνητο ήταν το καλοκαίρι Γ' Γυμνασίου προς Α' Λυκείου. Το "παράδοξο" ήταν ότι δεν ξεκίνησα με κάποιο "ήρεμο" και "ελαφρύ" αυτοκίνητο, αλλά με ένα Lada Niva 4X4 του 1985 και το μετάνιωσα για να πω την αλήθεια. Στα πρώτα "μαθήματα" είχα τον πατέρα μου για καθοδηγητή, αλλά έφτασε και η ώρα για το δικό μου "αυτόνομο test drive": για να αποφευχθούν τυχόν ατυχήματα, βγήκαμε σε κάτι χωματόδρομους που έχουν χωράφια γύρω-γύρω, και δεν υπήρχε ο κίνδυνος να συγκρουστώ με κάποιο άλλο όχημα ή δέντρο. Αμ δε... Επειδή ξεκίνησα κάπως απότομα -δεν θυμάμαι το γιατί-, έχασα τον έλεγχο και χάνταξα το τζιπ σε ένα παραπλεύρον χαντάκι Φυσικά ο πατέρας μου άρχισε να βρίζει και να φωνάζει, οπότε έληξε άδοξα η πρώτη μου οδηγική εμπειρία. Ευτυχώς τα επόμενα καλοκαίρια πήρα το κολάι και έκτοτε πορεύομαι κανονικά, μέχρι να βρεθεί το επόμενο χαντάκι

 

[Bajar]

Η πρώτη φορά που θα κολυμπούσα σε πισίνα. Ήμουν 9 και θα μας πήγαινε η μάνα μου στο κολυμβητήριο για κάμποσες μέρες μέχρι να τελειώσει ο Ιούνης, να κλείσουν τα σχολεία και για τους εκπαιδευτικούς και επιτέλους να φύγουμε για διακοπές. Το κολυμβητήριο το αποφάσισε για να μας ξεγελάσει κάπως να μην γκρινιάζουμε για μπάνιο, μια που η ίδια κι ο πατέρας μου δούλευαν και όλες οι παραλίες του νομού ήταν μία ώρα τουλάχιστον μακριά από την πόλη. Επιπλέον για κάποιο άγνωστο λόγο τις πισίνες τις θαύμαζα από μωρό.
Πήγαμε λοιπόν, βρήκα και κάποιες συμμαθήτριές μου, μπήκα για ντους και βγαίνοντας, από τη χαρά μου που θα βουτήξω, ξεχνώ να φορέσω σαγιονάρες. Ακόμη θυμάμαι την επική τούμπα που έφαγα εκεί στα πλακάκια μεταξύ πισίνας και ντουζιέρων και την ντροπή που ένοιωσα όταν το μισό κολυμβητήριο στεκόταν από πάνω μου ρωτώντας με αν θυμάμαι πώς με λένε, πόσα δάκτυλα βλέπω κι άλλα τέτοια τρελά, ενώ εγώ έβλεπα αστράκια και πεταλούδες πράσινες κόκκινες και κίτρινες σαν την Παπασταύρου του Θεμιστοκλέους και την πισίνα που δε με αφήσανε να βουτήξω εκείνη την πρώτη μέρα. Ακόμη αγαπώ τις πισίνες (όχι τόσο των κολυμβητηρίων αλλά μία σαν εκείνη των Φόρεστερ στην Τόλμη και Γοητεία δε θα με χάλαγε καθόλου ) αλλά σαν την θάλασσα δεν είναι!