Η συλλογή μου

[freaktmp]

Έχοντας εξετασει ενα καλο limited series, ας δουμε ενα ακομα.

Kitty Pryde and Wolverine (Νοε '84 - Απρ '85). Ή αλλιως, Η ενηλικίωση της Kitty Pryde. Μια εξαιρετική ιστορια που δυστυχώς συνοδεύεται απο ενα μολις ανω του μετριου σχεδιο (Al Milgrom). Κατα τα ψεματα, αυτα γιαπωνέζικα/ninja θεματα θελουν τον Frank Miller τους... Δεν εχει σημασια ομως, ειναι εντελως απαραιτητο αναγνωσμα για οσους θελουν να εντρυφήσουν στους X-Men της περιόδου Claremont.

 

[freaktmp]

Αφου ειδαμε μερικα limited series, ας δουμε και δυο trade paperback, που και τα δυο συλλέγουν ιστοριες απο το Marvel Comics Presents. To MCP κυκλοφορούσε ανα δυο εβδομαδες και ειχε 4 ιστοριες των 8 σελιδες η καθεμία. Οι δυο ηταν σε συνέχειες και οι αλλες 2 αυτοτελείς. Συχνα παρουσιαζε νεους και λιγοτερο γνωστους δημιουργους.

Colossus: God's Country. Ανατυπώνει ιστοριες απο τα τευχη MCP #10-17 (Γεν - Απρ '89). Γραφει η Ann Nocenti που εχει κανει μεγαλες και σημαντικες συνεισφορές στην μυθολογια των X-Men (Longshot και Mojoverse), οι ιστοριες της ειναι συχνα πολιτικοποιημένες και περι κοινωνικού σχολιασμού και αυτη εδω σιγουρα πεφτει σε αυτη την κατηγορία. Στο σχεδιο o Rick Leonardi, προσωπικά δεν ειναι του γούστου μου, αλλα για οσους τον προτιμουν σιγουρα εχει κανει καλη δουλεια εδω. Μια προσγειωμένη, ενηλικη ιστορια σιγουρα θα τραβήξει τους ωριμότερους οπαδους.

Cyclops: Retribution. Ανατυπωνει ιστοριες απο τα τευχη MCP #17-24 (Απρ - Ιουλ '89). Ο Bob Harras σε συνεργασια με τον Ron Lim μας δινουν κλασσικη Χ-δραση χωρις να ξεφευγουν ουτε σε πολυ σοβαρα θεματα, ουτε σε ανοησιες. Μια καλη ιστορια με δυνατο σχεδιο που θα την ευχαριστηθούν ολοι οι αναγνωστες.

 

[freaktmp]

Θα κανω ενα μικρο διάλειμμα εδω για να δειξω εναν μικρο θησαυρο που ξεθαψα προσφατα.

Οποιος ειχε διαβασει ποτε marvel comics σιγουρα θα θυμάται την μια σελιδα σε καθε τευχος που διαφήμιζε την συνδρομητική υπηρεσία της Marvel, συνηθως υπο την μορφη κουπονιου με μια λιστα με τους τρέχοντες τιτλους που θα μπορουσε να εχει κανεις μηνιαία στο σπιτι του! Συνήθως αυτη η λιστα ηταν γεματη τιτλους που ποτε δεν εφταναν μεχρι τα χερια μας και πολλα πράγματα που δεν ειχαμε καν ακουστά. Οπως ολες οι άλλες διαφημίσεις που γεμιζαν καθε τευχος (μπισκότα oreo κανεις; ) ηταν φάτε ματια ψαρια... μεχρι το 1989 οπου έψησα τον father να χρηματοδοτήσει μια ετησια συνδρομή στους Uncanny X-Men και τους New Mutants. Το συναίσθημα του να γυριζω απο το σχολειο και να με περιμενους φρεσκα και λαχταριστά κατευθείαν απο την Αμερικη, την γη της επαγγελίας, δυο τευχη απο τους αγαπημένους μου τιτλους, ανεπανάληπτο. Το μονο καλυτερο πραγμα θα ηταν να μου χτυπαγε την πορτα ο Stan Lee ή ο Jack Kirby και να μου τα παρέδιδαν αυτοπροσώπως!

Καθε αποστολη συνοδευόταν απο ενα τετοιο προστατευτικό χαρτόνι.

 

[Aardvark]

Καταλαβαινω το συναισθημα,κατευθειαν απο την πηγη οτι καλυτερο τοτε.


Τα ΜARVEL COMICS PRESENTS ειχανε κατι φοβερα εξωφυλλα εκεινη την εποχη,ειχα παρει κατι λιγα!

 

[freaktmp]

X-Men: Mutant Genesis TPB ('95 1η εκδοση, ανατυπωση). Ανατυπώνει τα X-Men Vol2 #1-7 (Οκτ '91 - Απρ '92). Τα πρωτα τρια τευχη ειναι τα τελευταία που εγραψε ο Claremont πριν φυγει απο την Marvel. Το σχεδιο ειναι φυσικα Jim Lee. To πρωτο τευχος εχει την διάκριση του ρεκορ των μεγαλύτερων πωλήσεων ολων των εποχών με 8+ εκατομμύρια αντιτυπα. Ο Claremont φυτευει καποιες νεες ιδεες που θα αρμεξουν σε βαθος και πλατος οι επομενες γενεες συγγραφεων. Εδω καπου σταματησα να ασχολούμαι με τα comics για πολλα χρονια.

Η συγκεκριμένη ανατύπωση παντρεύει τα τευχη σε μια συνεχόμενη ιστορια και αφαιρει καποια panels που υπηρχαν στα τευχη, με την κατάληξη της Dazzler, που την ειχαμε δει τελευταια φορα 2.5 χρονια πριν (uncanny #251)! Συνεπως καλύτερα να προτιμηθεί καποια μεταγενέστερη εκδοση.

 

[stayros]

Περιττο να πω οτι το ζηλεψα (με την καλη εννοια) το τελευταιο κομματι....:dribble:

 

[freaktmp]

Τα παλιά τα χρόνια, τα annuals ηταν συμπληρωματικές ετήσιες εκδόσεις των τακτικων τιτλων, καμια φορα με ιστοριες παραλληλες με τις τρέχουσες του μηνιαίου τιτλου, αλλα συχνα εντελως ξεχωριστές. Ενίοτε υπήρχαν και δευτερεύουσες ιστοριες ή αλλο ενδιαφερον υλικο. Ας δουμε εν συντομια τα annuals των X-Men. Πριν την ανανέωση του τιτλου ειχαν κυκλοφορήσει δυο annuals, γι' αυτο εμεις θα ξεκινήσουμε απο το 3ο.

X-Men Annual 3 (1979): Μια κλασσικη παλιομοδίτικη περιπετεια απο αυτες που μας εκαναν να αγαπήσουμε τους μεταλλαγμένους! Δραση δραση δραση και εξαιρετικό σχεδιο απο τον βετεράνο George Perez. Ευχαριστο αναγνωσμα για ολους.

X-Men Annual 4 (1980): Μια παλαβή σουρεαλιστική ιστορια. Guest star o Dr. Strange. Στο σχέδιο ο John Romita Jr, πολλα χρονια πριν καταληξει στο στυλ που τον εκανε γνωστο. Ο υιος για μενα δεν φτανει το μικρο δακτυλάκι του πατρος. Γενικα το τευχος δεν λεει τίποτα.

 

[stayros]

Με τον Arkon, σε μια απο τις δυο εμφανισεις του με τους X-Men, αφου περισσοτερο "επαιζε" με τους Avengers.

 

[Aardvark]

Μilehigh comics ε,θυμαμαι μολις πρωτοβαλα νετ εμπαινα και χαζευα τα εξωφυλλα τους,ειχανε τα παντα.

 

[DINO]

Όντας κομιξάς, αλλά άσχετος με τα υπερηρωικά (αν εξαιρέσεις τα ΣπάιντερΜαν του Καμπανά που έπαιρνα στα '80s), έχω μείνει μόνο να θαυμάζω αυτά που βλέπω και να μη σχολιάζω...

 

[freaktmp]

X-Men Annual 5 (1981). X-Men και οι Fantastic Four εναντίων των Badoon (ενα ακομα κλασσικό εξωγήινο είδος "κακών"). Μια καλη κλασσική περιπέτεια, με πιο αδυνατο σημειο το σχεδιο του Brent Anderson, που ειναι ακομα σε πρώιμο στάδιο και δεν ξεπερνά το μέτριο.

X-Men Annual 6 (1982). Ενα απο τα κολλήματα του Claremont ηταν και ο Δρακουλας, ο οποιος ομως δυσκολα παντρεύεται με το marvel universe. Αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα προσπαθήσουν, ξανα και ξανα. ο "πολυς" Bill Sienkiewicz στο σχεδιο, αλλα μονο το εξώφυλλο εχει καποια γευση απο την μεταγενέστερη σουρεαλιστική φαση του. Γενικα οχι απο πιο τα ενδιαφέροντα τευχη.

 

[freaktmp]

Uncanny X-Men Annual 7 (1983). Ενα απο τα κλασσικα running jokes της Marvel ηταν και το Assistant Editor Month, οπου υποτιθεται οτι τα μεγαλα κεφαλια της εταιριας απουσιαζουν για καποιο λογο (πανε διακοπες κλπ) και αφηνουν τους βοηθους να διαχειριστουν τους διαφορους τιτλους, με φαιδρα συνηθως αποτελεσματα. Βεβαιως, οπως ειχα ξαναπει, κατα κανονα οι προσπαθειες της Marvel για χιουμορ συνηθως δεν ειναι ιδιαιτερα αστειες. Το ιδιο συμβαινει και εδω με την εμφανιση του Impossible Man (μια ακομα αντιγραφη απο την DC, αυτη την φορα του Mr Mxyzptlk). Κακο σχεδιο, ανοητα αστεια. Μακρια.

Uncanny Χ-Men Annual 8 (1984). Ενα ακομα παραμυθι της Χαλιμας, με τους συνηθεις υποπτους, Illyana Rasputin και Kitty Pryde. Σχεδιο και μελανια απο τον Steve Leialoha, οχι ιδιαιτερα του γουστου μου. Σε καποιους αρεσουν αυτες οι ιστοριες, εμενα δεν μου λενε τιποτα.

 

[stayros]

Παντως διακρινω στην συλλογη σου, μια "αγαπη" για τους X-Men μεχρι τωρα.

 

[freaktmp]

Uncanny X-Men annual 9 και 10 (1985,1986). Ειναι και τα δυο τμηματα πολυπλοκων story arcs, το πρωτο με τα asgard wars και το δευτερο με την ολη ιστορια Longshot/Mojoverse. Και τα δυο ειναι σχεδιο Art Adams, οχι ιδιαιτερα του γουστου μου, αλλα εχει τις στιγμες του. Το asgard wars ηταν παντα κοντα στην καρδια μου, το mojoverse οχι.

 

[freaktmp]

Uncanny X-Men annual 11 (1987). Μια εντονα ενδοσκοπικη ιστορια με guest star τον Captain Britain. Οσο μπαινουμε βαθυτερα στα 80ies εμφανιζεται μια εντονη εσωστρεφεια σε πολλες ιστοριες του Claremont, που καμια φορα βλαπτει την δραση. Ο Alan Davis μας ερχεται απο την Marvel Αγγλιας και φερνει ευρωπαικες ευαισθησιες στο σχεδιο.

Uncanny X-Men annual 12 (1988). Μερος του crossover event Evolutionary War. Οι X-Men επιστρεφουν στην Savage Land! Πραγματικα γουσταρω αυτες τις ιστοριες που επιβραβευουν την βαθια γνωση της ιστοριας του marvel universe, δηλ. το αντιθετοαντιστροφο απ' οτι ισχυει σημερα.

 

[Aardvark]

Το Χ-ΜΕΝ το 12 το χω και εγω το'χα παρει το 88 και μαλιστα εχω δημοσιευμενο γραμμα στο Χ-ΜΕΝ της ΜΑΜΟΥΘ με την προτροπη να βαλουνε και το X-BABIES στο περιοδικο τους,lol.

 

[freaktmp]

Οτιδηποτε εχει σχεση με mojoverse στο λαιμο μου κάθεται!

Και μιας και το συζηταμε:

Longshot #1-6 limited series (Σεπ '85 - Φεβ '86). Οι Ann Nocenti και Art Adams, δημιουργουν ενα ευμέγεθες τμημα του x-men universe και μια σειρα απο χαρακτηρες και θεματα που θα μας απασχολησουν για πολλα χρονια. Καλος, χρυσος και αγιος ο κοινωνικοπολιτικός σχολιασμός, αλλα προσωπικά δεν το παω καθολου το ολο πραγμα. Το σχεδιο δεν βοηθαει ιδιαιτερα.

 

[freaktmp]

Και αφου ειδαν το χρημα να κυλαει, ηρθαν τα crossover της αρκουδας...

Uncanny X-Men annual 13 (1989). Μερος του crossover Atlantis Attacks. Δεν στεκει μονο του, οποτε δεν εχει ιδιαιτερο νοημα να το σχολιασουμε σαν X-τιτλο.

Uncanny X-Men annual 14 (1990). Μερος του crossover Days of Future Present. To τελευταιο annual που γραφει ο Claremont. Προκειται για sequel στην κλασσικη ιστορια Days of Future Past. Εχει ενδιαφερον γενικα (πρωτη εμφανιση του Gambit κλπ), αλλα για μενα στην τελικη αυτη η εμφαση στα ταξιδια στο χρονο και στις εναλλακτικες διαστασεις εβλαψε οχι μονο τους τιτλους, αλλα και το ιδιο το marvel universe. Το σχεδιο δεν συγκινει.

 

[freaktmp]

Ας δουμε και δυο τιτλους που οι x-men δεν εχουν το πρωτο ρολο. Ειναι καπως περα απο τα περιθωρια της συλλογης μου, αλλα για καποιον λογο που δεν μπορω να θυμηθω πια, τα ειχα παρει μαζι με τα αλλα.

Mephisto vs... (Απρ - Ιουλ '87). Τεσσερα τευχη, ενα για τους FF, X-Men, X-Factor και Avengers. H ιστορια ειναι καπως μπερδεμενη και πολυπλοκη, αλλα εχει καποια ενδιαφεροντα σημεια. Το σχεδιο απο τον τρισμεγιστο John Buscema ειναι φυσικα ολα τα λεφτα. Αξιζει να ασχοληθει κανεις μονο και μονο γι' αυτο.




Contest of Champions 1-3 (Ιουν - Αυγ '82). Το πρωτο limited series της Marvel και ο προγονος του all time classic Secret Wars. H ιστορια δεν λεει τιποτα ιδιαιτερο, κλασσικη κλοτσοπατινάδα. Το σχεδιο του John Romita Jr. πρωιμο (που για μενα ειναι θετικο, γιατι το προσωπικο στυλ που τελικα ανεπτυξε, δεν με συγκινεί ιδιαίτερα). Η συμμετοχή των x-men περιορισμένη.

 

[Aardvark]

Ναι τα vs τα πηρα και εγω τα τελευταια χρονια,οπως και το Αvengers VS Fantastic Four,τα ηθελα χρονια,επικες μαχες!