Και για να επιστρέψω στο θέμα μας...
Κάποτε, πενταήμερη κάπου....
Καθηγητές στο σχολείο δεν είχαμε οπότε ήρθε αναπληρώτρια, περίπου 35 ετών, από την πρωτεύουσα, η οποία δέχθηκε να μας συνοδεύσει και στην εκδρομή.
Το δεύτερο βράδυ είχα αποσπάσει ήδη ένα φιλί ενώ το τελευταίο βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί... (σαν αδελφάκια).
Εμένα η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει τότε. Είχα αρχίσει να ερωτεύομαι τρελά.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Φτάσαμε σε ένα λιμάνι. Μου λέει, εγώ δεν θα έρθω μέχρι το σχολείο, θα φύγω από εδώ γιατί θέλω να πάω 2-3 μέρες κάπου. Με παίρνει αγκαλιά και μου λέει: θέλω να γνωρίζεις κάποιους.
Με παίρνει από το χέρι, και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου έναν κύριο, με δύο μωρά. Η ατάκα από εδώ ο άντρας μου και τα παιδιά μου δεν άργισε να έρθει! Οι δύο μήνες μέχρι να τελειώσει το σχολείο ήταν εφιάλτης και για μένα και γι' αυτή.
Εγώ να έχω συνέχεια εκρήξεις ζήλιας που οδηγούσαν σε τρομερούς καυγάδες... Τελείωσε το σχολείο και έφυγε χωρίς να μου πει ούτε ένα γεια....
Πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια. Παίρνω στο σπίτι μια πρόσκληση για μια εκδήλωση την οποία διοργάνωνε ένας παλιός καθηγητής μου. Πάω, και μου λέει η γυναίκα του: έλα να δεις ποια είναι εδώ κοντά μας σήμερα.... Ήταν αυτή.... Μου έπεσε αμέσως από τα χέρια κινητό και τσιγάρα.
Πρόλαβα να ψελίσω μόνο ένα Γιατί; πριν γυρίσω την πλάτη και σηκωθώ να φύγω.