Έχω φάει κι εγώ... (αλλά δεν είχα την τακτική του manos426f, 1 στις 10 τουλάχιστον
).
Αλλά η παρακάτω ιστορία έχει πλάκα:
Ένα καλοκαίρι ήμουν στην Άρτα με έναν ξάδερφο και βγήκαμε ένα βράδυ. Πετύχαμε και έναν ντόπιο φίλο και γίναμε τρεις.
Πίναμε ένα ποτάκι σε μπαρ, όταν είδαμε τέσσερις πολύ όμορφες βλάχες να πίνουν τα ποτά τους. Τους ξεσήκωσα να τις κεράσουμε από ένα σφηνάκι και με υποστηρικτή τον ξάδερφό μου, παραγγείλαμε 7 σφηνάκια (3 εμείς + 4 οι κοπέλες). Μέχρι να ετοιμαστούν τα σφηνάκια, η μία πήγε τουαλέτα. Είπαμε να περιμένουμε να επιστρέψει, αλλά με το που βγήκε από τον τουαλέτα, οι φίλες της ήδη είχαν πάρει τα πράγματά τους και φεύγανε.
Άρα μείναμε με 7 σφηνάκια. Τσουγκρίσαμε και ήπιαμε από ένα, άρα μείναμε με 4. Αμέσως μετά, βλέπουμε άλλες δύο όμορφες κοπέλες στο μπαρ, και είπα να τις κεράσουμε. Ο Αρτινός έθεσε βέτο! Μα γιατί όχι; του λέγαμε, αλλά δεν εξηγούσε. Με τα πολλά, εξήγησε ότι ήξερε ότι ήταν λεσβίες (Αρτινές), και ότι παίζανε και χάντμπολ στην ομάδα της Άρτας. Ε, εγώ και ο ξάδερφός μου ακόμα περισσότερο θέλαμε να τις κεράσουμε...
Άλλωστε είχαμε 4 σφηνάκια και ήταν 2. Πήγαμε λοιπόν εγώ και αυτός με τα 4 σφηνάκια και τους τα προσφέραμε. Η μία ήταν μες στο χαμόγελο, η άλλη τσαντίστηκε. Αν θυμάμαι καλά τον διάλογο, είχε κάπως έτσι:
- Γειά σας, να σας κεράσουμε από ένα σφηνάκι;
- Όχι!
- Είναι γλυκά...
- Γι αυτό!
Οι απαντήσεις ήταν της τσαντισμένης (του "άντρα"), αλλά η άλλη κοπέλα της έκανε νεύματα να δεχτούν.
Τελικά τους τα αφήσαμε ευγενικά, πήραμε τα δικά μας και επιστρέψαμε στον κατακόκκινο Αρτινό φίλο μας.
Με τον ίδιο ξάδερφο, φάγαμε άλλη μια πίτα σε μαγαζί στη Χίο και η ιστορία ήταν πάλι αστεία.
Επέμενα εγώ πολύ να κεράσουμε δύο όμορφες κοπέλες, ενώ έθεσε αυτός βέτο, χωρίς να μου εξηγεί...
Τέλος πάντων, το έκανα, φάγαμε χυλόπιττα, και στο τέλος έσκυψα και της είπα κάτι καλό στο αυτί. Δεν του εξήγησα ποτέ τί της είπα, ούτε θα το γράψω εδώ. Όμως αυτός εκ των υστέρων μου εξήγησε γιατί δεν ήθελε αρχικά να τις κεράσουμε: είχε ξαναφάει χυλόπιττα από τις ίδιες...