Κορυφαία "χυλόπιτα"

[pooky(1)]

λολ αυτο μου θυμίζει μια ιστορία που μου είπε ενας φίλος, οτι ήτανε σε ένα μπαράκι μαζί με δύο αλλα παιδια και ο ένας πήγε ενα λεπτό στην τουαλέτα. Τότε φωνάξανε την γκαρσόνα να τους φέρει τρία σφινάκια και αυτη που νόμιζε οτι το ένα ήταν για εκείνη τους είπε οτι δεν πίνει αλκοόλ. Τοτε ο ένας της λέει: "δεν πειράζει, δεν είναι για εσένα!"

Προσκυνώ!!!!!

 

[manos426f]

Εντάξει,έχουν ειπωθεί ατάκες και φοβερές καταστάσεις στο thread αυτό !!

 

[Rygar]

Το θρεντ αυτό είναι ένα από τα πιο ωραία που έχω διαβάσει

Αμα πετάξεις τώρα την ατάκα του pooky θα σε πούν αρχαίο!

 

[Playmolover]

Σε λίγο θα ανοίξω και άλλο για τους δεσμευμένους με θέμα: "Πως - που - πότε γνωρίσατε τον/την αραβωνιαστικά/ο ή σύζυγο"... Η δικιά μου πάντως περίπτωση ήταν απίστευτη...

 

[maxplanck]

Μια ερωτηση: ο/η αραβωνιαστικος/α ή σύζυγος ή ό,τι άλλο θα το ξερει;

Η θα το μαθαινει απο κανενα συναδελφο στο γραφειο ως ανεκδοτο της βδομαδας;

 

[Sofologiotatos]

Πράγματι πολύ ωραίο θέμα! Πολύ γέλιο. Από χυλόπιτες έχω φάει κι εγώ βεβαίως μπόλικες, αλλά παραδόξως ήταν όλες αξιοπρεπέστατες. Οι επιτυχίες ήρθαν μετά το τέλος της εφηβείας (το καλό πράγμα αργεί), ενώ τα τελευταία χρόνια έχω μοιράσει κι εγώ μερικές

0

Πραγματικά, δεν πιστεύω ότι ο άντρας θα πάει πάντοτε με όποια γυναίκα τού την πέσει. Κάνουμε κι εμείς τις επιλογές μας...

Την πρώτη μου χυλόπιτα πάντως την είχα φάει στα 7 μου, όταν "τα έριξα" στην κουκλάρα της γειτονιάς, η οποία παρακαλώ με περνούσε δύο ολόκληρα χρόνια!

0

Από τότε είχα εκδηλωθεί ως MILF Hunter

Στην δε εφηβεία με είχε πιάσει μια ηλίθια σερλοκ-χολμική μανία κι εφάρμοζα κάτι απίστευτα περίτεχνες και πλάγιες στρατηγικές, με εντατικές παρακολουθήσεις και έρευνες (που ορισμένες φορές κράτησαν αρκετές εβδομάδες!), με μεσολάβηση συνενόχων κ.λπ., αλλά τελικά κατέληγαν πάντα σε μια γυαλιστερή σαπουνόφουσκα!

Μετά τα 19 κατάλαβα ότι η ευθεία οδός είναι -συνήθως- η πιο αποτελεσματική...

 

[maxplanck]

Δε μου λες;;; Εσυ ησουν ο τυπος κατω απο το μπαλκονι μας μες στο κατακαλοκαιρο πριν καποια τοσα χρονια που ειχε "φαει" μια λεκανη με σαπουνονερο;;

(εκτος αν αυτο με τη σαπουνοφουσκα δεν ηταν σερλοκχολμικο hint!! )

 

[Rygar]

Χαχαχαχα. Ρε τι λετε!!

 

[Omenforever]

...Και φανταστείτε ότι ακόμα δεν έχει μπει στο "παιχνίδι" ο Starbuck

Υ.Γ. Πολύ hype για την τοποθέτηση του Starbuck

 

[Juanita]

...Και φανταστείτε ότι ακόμα δεν έχει μπει στο "παιχνίδι" ο Starbuck

Αλήθεια, γιατί αργεί;;;;; :angry:

Περιμένω πως και τι, και νομίζω πως δε θα κρατιόμαστε από το γέλιο...

@ Starbuckkkkkkkkkkkkkkkkkkkk

Mlfh;;;;;;

 

[asikamin]

εγώ είχα ρίξει χυλόπιτα στη γυναίκα που αργότερα παντρεύτηκα!!!!

 

[domniki]

εγώ είχα ρίξει χυλόπιτα στη γυναίκα που αργότερα παντρεύτηκα!!!!

Η εκδικηση της θα κρατησει μια ζωη! Ευγε asikamin...ευτυχως διορθωσες το λαθος σου εγκαιρως

ΒΤW, αυτο το thread ειναι απο τα αγαπημενα μου

 

[Stanfromgreece]

Λοιπόν....ύστερα από τις άπειρες φορές που είχα ακούσει το ''σε βλέπω σαν φίλο μου'' πάω με νεύρο και θράσσος σε μία κουκλάρα και της λέω... ''αν μου πείς ότι με βλέπεις σαν φίλο σε έσφαξα!'' ...και μου απαντάει... κοίτα...δεν σε βλέπω σαν φίλο... αλλά δεν φαντάζομαι να θέλεις να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου δίπλα σου!!! Καλά να πάθει...με αυτόν που έμπλεξε μετά... εμμμ... δεν ήθελε το καλό παιδί (εμένα!)... ήθελε τον αλητόβιο...ααααχ... νεανικά τραύματα είναι αυτά!

 

[pooky(1)]

Γενικά οι κουκλάρες του σχολείου κοίταζαν δύο τύπους αγοριών. Τον "αλητόβιο" και τον "τσεπάτο".

Δυστυχώς οι Θεές του 1987, της τάξης μου τότε είναι σε όχι και τόσο πολύ καλή κατάσταση. Επειδή είμαι σε χώρο που συναντώ πολύ κόσμο από τα παλιά λόγω δουλειάς, έχει τύχει να δω τις "θεές" του τότε που έχουν μετατραπεί στα μπάζα του σήμερα. Μπάζα και στην εμφάνιση αλλά και στην κατάντια.

Δυστυχώς η ανθρώπινη υπεροψία και η ρηχή άποψη και αντιμετώπιση της ζωής, στάση που οι άνθρωποι - σύμβολα κάθε είδους ακολουθούν στην πλειοψηφία τους, τις έριξε σε τέτοιο σημείο που δεν υπάρχει πισωγυρισμός.

Υστεριάζουσες μεσόκοπες 40άρες που κυκλοφορούν σαν μπαρμπούτα από το βάψιμο και το ύφος, σε ένα αποτέλεσμα που σπάει καθρέφτες. Όσες δεν βρέθηκαν με ένα παιδί στην αγκαλιά από τα 17 τους, "δωράκι" από τον κάθε αλητόβιο που τις παράτησε έπειτα.

Αντίθετα με τις "άσχημες" και τις "out" της εποχής μου. Το ίδιο ισχύει και με τα αγόρια βέβαια. Οι αθληταράδες - περιζήτητοι του 1987, τότε που έφυγα από το σχολείο, έχουν μετατραπεί στην πλειοψηφία και επί το σύνολο σε κουστουμαρισμένους "κυρίους" που αρέσκονται στο να επιδεικνείουν την κοινωνική τους θέση δια μέσου υπέρμετρης κατανάλωσης. Μέγιστη φάση. Ειδικά τους μπασκετόβιους του τότε, που δεν μπορούν να πάνε 100 μέτρα περπατώντας σήμερα. (Σε βλέπουν και το πρώτο που σου λένε είναι η θέση που κατέχουν σε κάποια εταιρεία του κερατά και τι αμάξι διαθέτουν. ΕΛΕΟΣ!!! )

Ρε καλύτερα οι χυλόπιτες λέμε.......

 

[Stanfromgreece]

Σωστός ο Pooky!!! τελικά δεν χάσαμε εμείς!!! Εκείνες έχασαν

 

[Playmolover]

Πω πω τι θυμήθηκα τώρα...

Στην Γ' Λυκείου είχαμε έναν συμμαθητή, τον Νίκο, ο οποίος ήταν από ένα χωριό τέρμα Θεού. Είχε ένα στυλ σαν αυτό του Βόγλη όταν φώναζε "Στάσου μύγδαλα" στην γνωστή ταινία... Επικοινωνιακά δεν τα πήγαινε καλά με κανέναν, ιδιαίτερα με τα κορίτσια, και γενικότερα δεν του "έκοβε"...

Κάποτε, αποφάσισε ότι του αρέσει μια άλλη κοπέλα από ένα άλλο χωριό που ερχόταν και αυτή στο σχολείο μας, και μας ζήτησε βοήθεια στο να την προσεγγίσει. Βρήκαμε σαν καλύτερη λύση να του γράψουμε μερικά λογάκια σε 2-3 χαρτάκια τα οποία με τρόπο θα τα κοίταζε και θα της έλεγε αυτά που του γράψαμε...

Πάει να βγάλει ο κακομοίρης ο Νίκος τα χαρτάκια, του πέφτουν κάτω, τα μαζεύει, αλλά... μπερδεύτηκε η σειρά που του τα είχαμε βάλει... Ήταν ζήτημα δευτερολέπτων η χυλόπιτα.

 

[Turrican]

Η κατάσταση είχε δουλευτεί πολύ καλά τις δύο τελευταίες εβδομάδες...

Πολλά μηνύματα είχαν ανταλλαγεί και από τις δύο πλευρές!

Το εγκεφαλικό παιχνίδι που έζησα δεν είχε προηγούμενο.

Άλλοτε ένοιωθα να χάνονται τα πάντα και άλλοτε αυτήν να με οδηγεί χεράκι χεράκι... :flower:

Έτσι τελικά αισίως κανονίστηκε μια πολύ υποσχόμενη συνάντηση. Τι υποσχόμενη δηλαδή...τελειωμένη υπόθεση αφού πλέων η πάσα μου είχε δοθεί σαφώς, και η μπάλα ήταν πια στην δική μου περιοχή.

Τίποτα δεν μπορούσε να πάει άσχημα εκείνη τη νύχτα. Τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει το πεπρωμένο... :heartcloud:

Έφτασα στο συμφωνημένο σημείο πρώτος και περίμενα αυτήν να φανεί.Πήγαμε σε μια καφετέρια και αυτό ήταν...Τι κάνουμε τώρα; Μάλλον θα περιμένει από εμένα την κίνηση..αλλά πως να την κάνω έτσι απότομα αφού η συζήτηση έχει ξεφύγει περί ανέμων και υδάτων;;;

Η ώρα περνά και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και σε λίγο θα πούμε καλή νύχτα ... πρέπει να δράσω!!! Σκύβω προς το μέρος της την πιάνω απαλά από τους ώμους και προσπαθώ να την φιλήσω.. Μα τι στο καλό;;; πως απέτυχα έτσι;;Αντί να πετύχω το στόχο μου βρεθήκαμε να ακουμπάμε μάγουλο με μάγουλο!!!! Ωχ!! Δεν χάθηκαν όλα σκέφτηκα !! Με ψυχραιμία τραβιέμαι πίσω και προσπαθώ να τη φιλήσω πιο συγκεντρωμένα αυτή τη φορά, για να βρεθώ ξανά με μια ελαφριά κλίση του κεφαλιού της στη ίδια πάλι θέση.... Μείναμε περίπου μισό λεπτό σε αυτό το χαριτωμένο cheek to cheek- αρκετός χρόνος για να την ακούσω να μου λέει " με φέρνεις σε δύσκολη θέση!" :nono:

Συγνώμη λάθος πληροφόρησης!!! Αλλάζω γραμμή πλεύσης!!!

Την οδήγησα σπίτι της και στάθηκα 3 μέτρα μακριά από την πόρτα της...

Μου είπε μετά: "ελπίζω να μου ξανατηλεφωνήσεις...." :rant:

Περπατώντας απογοητευμένος και στεναχωρημένος μέσα στη νύχτα προς το σπίτι έλεγα τον πόνο μου από το κινητό στον καλύτερο μου φίλο... "Μα τι θέλουν τελικά οι γυναίκες;; Δεν είμαι τρελός!!! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ!!!!!!!"

Θα μου μείνει βαθιά χαραγμένη στο μυαλό μου η αμήχανη έκφραση της γκαρσόνας που διαισθάνθηκε το βατερλό που έγινε σε εκείνο το τραπέζι...

 

[manos426f]

Κάτσε ρε Turri,η χυλόπιτα που είναι εδώ ;

Δηλαδή ΔΕΝ της ξανατηλεφώνησες ;;

 

[Turrican]

Εεεε....Όχι! recry:

 

[Karnov]

Οι αθληταράδες - περιζήτητοι του 1987, τότε που έφυγα από το σχολείο, έχουν μετατραπεί στην πλειοψηφία και επί το σύνολο σε κουστουμαρισμένους "κυρίους" που αρέσκονται στο να επιδεικνείουν την κοινωνική τους θέση δια μέσου υπέρμετρης κατανάλωσης. Μέγιστη φάση. Ειδικά τους μπασκετόβιους του τότε, που δεν μπορούν να πάνε 100 μέτρα περπατώντας σήμερα. (Σε βλέπουν και το πρώτο που σου λένε είναι η θέση που κατέχουν σε κάποια εταιρεία του κερατά και τι αμάξι διαθέτουν. ΕΛΕΟΣ!!! )

Περίεργο.

Τους αθληταράδες του Λυκείου που πήγαινα εγώ, τους βλέπω σήμερα να πλένουν αυτοκίνητα κουστουμαρισμένων, όχι να είναι οι ίδιοι κουστουμαρισμένοι με χλιδάτα τουτού.

Όχι όλοι βέβαια. Άλλοι φέρνουν πίτσες με το παπάκι ή γεμίζουν ποτήρια νερού σε καφέ.