Λοιπόν, σπάω τη σιωπή μου (
) και θα σας μιλήσω για μία χυλόπιτα που έριξα κατα λάθος, από το τηλέφωνο!
Πρέπει να ήταν το '93 - '94...
Χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνω...
Ντίνος : Παρακαλώ;
Άγνωστη : Γειά σου
Ν. Γειά
Α. Τι κάνεις, είσαι καλά; Πως πάει το πόδι;
(Παρεπιπτώντως, είχα πάθει διάστρεμμα τότε)
Ν. Καλά... Ποιά είσαι;
Α. Δε με ξέρεις, εγώ όμως σε ξέρω
Ν. Πως ξέρεις για το πόδι μου;
Α. Όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει (κλισέ)
Εγώ υποψιασμένος, νομίζω πως μου κάνουν πλάκα οι φίλοι μου, γιατί τότε κάναμε πολλές πλάκες...
Ν. 'Ελα ρε... Ποιός σε έβαλε για να μου κάνει πλάκα;
Α. Κανένας...... Ξέρω πολλά για σένα, αλλά δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι...
Ήμουν τόσο σίγουρος πως ήταν πλάκα, που απαντώ :
Ν. Θα ρωτήσω τη μάνα μου πότε με γέννησε και θα σου πω...
Παγωμάρα στο τηλέφωνο...
Με ψυχρή φωνή :
Α. Α έτσι... Καλά... Γειά σου...
Ν. Γειά χαράααααα....
Πιο πριν είπαμε και άλλα που δεν τα θυμάμαι και οι αντιμετώπιση από εμένα ήταν ειρωνική...
Περιτό να σας πω την έκπληξή μου την επόμενη μέρα, καθώς ρωτούσα έναν έναν τους φίλους μου να δω ποιός μου σκάρωσε τέτοια πλάκα, και ολοι μου απαντούσαν πως δεν ήταν αυτοί...
Δυστυχώς, η κοπέλα δεν ξαναπήρε τηλέφωνο (λογικό) και μέχρι και σήμερα, δε γνωρίζω ποιά ήταν....