Κορυφαία "χυλόπιτα"

Σοβαρα Zippo???? Α, το ηθελες κ'εσυ το ξυλο σου! Ακου εκει να τραβας τις κοτσιδες των κοριτσιων!
 
αυτα τα κάναμε γιατι ήμασταν μικροί και αθώοι. Μας άρεσαν τα κορίτσια αλλα ποτέ δεν ξεχνάμε οτι μέχρι τα 12 - 13 (τοτε) τα κορίτσια ήταν ΚΟΥΡΕΛΕΣ και φυσικά κανεις δεν έπαιζε μαζι τους. Οποτε έπρεπε να βρούμε τρόπο για να σας κάνουμε να μας προσέξετε, χωρίς να γινουρε ρεζίλι στα υπόλοιπα παιδιά της αντροπαρέας.

Και στιν τελική, αφου δεν καταλαβαίνατε τι να σας κάνω εγω; Οταν θα μείνετε στο ράφι θα ρωτάτε τι φταιει. ΜΟΥΧΑΧΑ-ΜΟΥΧΑΧΑ (αραβικο γελιο)
 
Εγώ ήμουν πιο πειραχτήρι...δεν τράβαγα κοτσίδες... τράβαγα το λάστιχο στο πίσω μέρος από το σουτιέν!!! ε ρε βρισίδι που είχα ακούσει :) ...αλλά κατα βάθος... τους άρεσε ;)
 
Μ'αυτα θυμηθηκα το "ΕΚΕΙΝΗ" του Δεληβορια:


Μετά που σε στέλνουν σχολείο



στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται



μικρή με τα ροζ κοκαλάκια



και τα ποιηματάκια που θα μάθετε


 


Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις



χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι



της σπας με νεράντζια τα τζάμια



κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι


 


Τελικα το να εισαι αγορι βλαπτει σοβαρα την υγεια :rofl:
 
Zippo είπε:
αυτα τα κάναμε γιατι ήμασταν μικροί και αθώοι. Μας άρεσαν τα κορίτσια αλλα ποτέ δεν ξεχνάμε οτι μέχρι τα 12 - 13 (τοτε) τα κορίτσια ήταν ΚΟΥΡΕΛΕΣ και φυσικά κανεις δεν έπαιζε μαζι τους. Οποτε έπρεπε να βρούμε τρόπο για να σας κάνουμε να μας προσέξετε, χωρίς να γινουρε ρεζίλι στα υπόλοιπα παιδιά της αντροπαρέας.
Και στιν τελική, αφου δεν καταλαβαίνατε τι να σας κάνω εγω; Οταν θα μείνετε στο ράφι θα ρωτάτε τι φταιει. ΜΟΥΧΑΧΑ-ΜΟΥΧΑΧΑ (αραβικο γελιο)


Xmmm...:what:

Τα κορίτσια ήταν Κουρέλες...

Και εσείς την πέφτατε σε κουρέλες...8)

Και δε θέλατε να γίνει γνωστό στην παρέα

για να μη σας δουλεύουν...

Άρα ο πήχυς σας ήταν στο επίπεδο του χλοοτάπητα γιατί μάλλον γνωρίζατε πως για παραπάνω δε σας έπαιρνε... :D :D:D

Τώρα... αν τα κορίτσια δεν καταλάβαιναν τι συμβαίνει μάλλον ήταν επειδή ο τρόπος που επιλέγατε να το πείτε ήταν πολύ παιδικός για ζητήματα "μεγάλων"... :brick:

Καλά λένε πως οι άντρες αργούν να ωριμάσουν.. :points: .
 
Juanita είπε:
Καλά λένε πως οι άντρες αργούν να ωριμάσουν.. :points: .
Πολυ αισιοδοξη εισαι juanita :nervous: Ωριμαζουν ποτέ :confused: Και αν ναι, πότε??? :animlaugh:
 
Xesus-Maria...

μια φορά να πεις πεντε πράγματα που δεν πρέπει, σε κοπελούδα, και θα πέσει πάνω σου (μαζι με ολες τις φιλενάδες της) να σε φάνε...
 
ωριμάζουμε,ωριμάζουμε...αλλά την κατάλληλη στιγμή! Αν κάποιο ''φρούτο'' ωριμάσει πριν την ώρα του, τότε γρήγορα σαπίζει και πέφτει... εμείς αντίθετα είμαστε στην ακμή μας, στον σωστό χρόνο! (γι'αυτό και οι περισσότεροι 50αρηδες τριγυρνάνε με πιτσιρίκες). Αλλοι πάλι ωριμάζουν μέσα από τα βάσανα που τους φέρνει η ζωή...αφού από μικροί αναγκάζονται να πάρουν τον ρόλο ''του άντρα του σπιτιού''.Αλλοι πάλι, δεν ωριμάζουν ποτέ...αλλά και αυτό μπορεί να μην είναι κακό (για εκείνους!) αφού ζουν στον δικό τους ευτυχισμένο κόσμο!
 
Stanfromgreece είπε:
εμείς αντίθετα είμαστε στην ακμή μας, στον σωστό χρόνο! (γι'αυτό και οι περισσότεροι 50αρηδες τριγυρνάνε με πιτσιρίκες).
Μαλλον εχω λανθασμενη εντυπωση για την ωριμοτητα :cry:

Stanfromgreece είπε:
Αλλοι πάλι, δεν ωριμάζουν ποτέ...αλλά και αυτό μπορεί να μην είναι κακό (για εκείνους!) αφού ζουν στον δικό τους ευτυχισμένο κόσμο!
Θελω κ'εγω :cry: :cry: :cry: Θελω κ'εγω να μπορω να κανω οτι γουσταρω και ολοι απλα να μου λενε οτι μπορω γιατι ειμαι παιδι :precry:

Με λιγα λογια, θελω να γινω χαλιφης στη θεση του χαλιφη (για να θυμηθω τα λογια της φιλης μου juanitas). Kαταραμενο Χ-χρωμοσωμα :banghead: ...δεν αφησες κανενα Υ να προφτασει μπας και σωνομουν :rant: KΑΤΑΡΑ :banghead:
 
ρε σεις... αφού είναι από την φύση να διαφέρουμε για να αλληλοσυμπληρονόμαστε! τί θελετε? να είμαστε ίδιοι? θα ήταν πολύ βαρετό!!!
 
Πολυ αισιοδοξη εισαι juanita Ωριμαζουν ποτέ Και αν ναι, πότε???
Καλά δεν έχεις ακούσει ότι η διαφορά μεταξύ παιδιών και αντρών, είναι ΜΟΝΟ στην τιμή των παιχνιδιών τους? :D
 
Τελικά δεν είναι ούτε όλοι οι άντρες ίδιοι , ούτε όλες οι γυναίκες το ίδιο.... :precry:
 
Θυμήθηκα μια χυλόπιττα ξεγυρισμένη που έριξα εγώ κάποτε:

Ήταν μια εποχή αμέσως μετά από τονχωρισμό μου με την τότε γυναίκα της ζωής μου, και είχα πέσει να πεθάνω. Εκείνη την εποχή πήγαινα και σε φροντιστήριο για το πανεπιστήμιο. Λόγω του θέματος (των μαθημάτων), στο τμήμα είμασταν 4 άτομα, εγώ και τρεις κοπέλες. Οι δύο ήταν ιδιαιτέρως όμορφες (και φίλες μεταξύ τους), αλλά φυσικά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε, λόγω της στενοχώριας μου. Ήταν φανερό ότι άρεσα στη μία (η άλλη ήταν έτοιμη να παντρευτεί), αλλά λόγω της δικής μου τυπικής αντιμετώπισης, δεν έλεγε πολλά.

Ένα βράδυ μετά το μάθημα, με ρώτησε αν μπορούσα να την πάρω μαζί μου με το αμάξι μέχρι κοντά στο σπίτι μου επειδή θα πήγαινε σε μια φίλη της. Δεν είμαι μπούφος, ξέρω (και ήξερα) ότι το είχε κανονίσει επίτηδες να πάει, για να την πάω εγώ και να γνωριστούμε λίγο καλύτερα.

Στο αμάξι της μίλησα ελάχιστα, όχι επίτηδες, αλλά πραγματικά είχα άλλα στο μυαλό μου.

Μια άλλη μέρα, έφυγα ξαφνικά από την Αθήνα για δυο-τρεις μέρες, λόγω της στενοχώριας μου επίσης. Νομίζω ότι έχασα ένα ή δύο δίωρα μαθήματα. Όταν επέστρεψα, προσπάθησε να μου πιάσει κουβέντα (μπροστά και στις άλλες δύο) και εδώ είναι το κομμάτι που μου φαίνεται αστείο:

- Πώς και δεν ήρθες, Βαγγέλη;

- Δεν ήμουν Αθήνα.

- Κρίμα που έχασες τόσες ώρες. Δε μου δίνεις το τηλέφωνό σου για να συνεννοηθούμε να αλλάξουμε τις ώρες;

- Δε χρειάζεται.

- Κι αν ξανασυμβεί;

-Δεν θα ξανασυμβεί!

Να πω την αλήθεια, αυτή είναι και η καλύτερη στρατηγική με τις γυναίκες, αν και εκείνη τη φορά δεν το έκανα επίτηδες, απλά είχα τον χωρισμό μου στο μυαλό μου. Για την ιστορία, με κατάφερε να βγούμε κάποιες φορές, αφού έβαλε τα μέσα αρχικά (τη φίλη της) και έμαθε τον λόγο του φτυσίματος.
 
Ρε παιδιά...τώρα που έφαγα μία φλασιά... θα ήθελα να ρωτήσω κάτι...για να δώ αν μόνο εγώ έκανα την χαζομάρα... ή αν ήταν γενικό φαινόμενο... Είχα το εξής κακό σαν νέος (λύκειο και αργότερα σχολή)... έτρωγα χόντρό κόλλημα με κάποια κοπέλα (η οποία στο τέλος μου έριχνε χυλόπιτα)...και δεν έβλεπα γύρω μου άλλες κοπέλες (και μάλιστα ωραίες κοπέλες)...οι οποίες σφάζονταν στα πόδια μου και εγώ δεν έκανα τίποτα... μετά...όταν το καταλάβαινα... ήταν αργά! Πείτε μου ρε παιδιά... ότι δεν ημουν ο μόνος τυφλός!!!
 
Αυτό συμβαίνει σε όλους...

Αρκετές φορές αυτοί που γουστάρουμε ούτε να μας κοιτάξουν δεν καταδέχονται και εκεί που κόβουν φλέβα για μας... ούτε που δίνουμε σημασία...
 
Ρε παιδιά...τώρα που έφαγα μία φλασιά... θα ήθελα να ρωτήσω κάτι...για να δώ αν μόνο εγώ έκανα την χαζομάρα... ή αν ήταν γενικό φαινόμενο... Είχα το εξής κακό σαν νέος (λύκειο και αργότερα σχολή)... έτρωγα χόντρό κόλλημα με κάποια κοπέλα (η οποία στο τέλος μου έριχνε χυλόπιτα)...και δεν έβλεπα γύρω μου άλλες κοπέλες (και μάλιστα ωραίες κοπέλες)...οι οποίες σφάζονταν στα πόδια μου και εγώ δεν έκανα τίποτα... μετά...όταν το καταλάβαινα... ήταν αργά! Πείτε μου ρε παιδιά... ότι δεν ημουν ο μόνος τυφλός!!!
Όχι βέβαια. Πρωταθλητής σε αυτό το σπόρ. :precry:
 
Υποθέτω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα 'αντικείμενα του πόθου' μας! Αυτοί έχουν φάει κόλλημα με κάποιο άλλο πρόσωπο και δεν γυρίζουν να κοιτάξουν από τι άλλα παιδιά περιτριγυρίζονται..

Τι να πεις...ο ένας κυνηγάει τον άλλον και εκείνος.. τον επόμενο..Τραγικό!!
 
ουφ...τουλάχιστον δεν είμαι μόνος σε αυτό τον κόσμο!!! Τελικά... είμαστε όλοι σαν τα γραμματόσημα! Μας φτύνουν και κολλάμε!
 
Θέλουμε αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε.
 
όπως λέει και το τραγούδι... ''Οτι αξίζει, πονάει, και είναι δύσκολο''
 
Πίσω
Μπλουζα