Η Βίκυ Βανίτα (Ηράκλειο Κρήτης, 15 Μαΐου 1948 – Αθήνα 8 Μαρτίου 2007) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και του θεάτρου.
.....
Τη δεκαετία του 1980 παρουσίασε τηλεοπτική εκπομπή με τον ταχυδακτυλουργό Μάικ Λαμάρ. Το 1990 υποδύθηκε την πλούσια και εκκεντρική εργοδότρια της Κατερίνας Γιουλάκη στην κωμική τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη, Το Ρετιρέ.
.....
Έπαιξε, επίσης, στην κωμική τηλεοπτική σειρά Είσαι Το Ταίρι Μου όπου υποδυόταν την τυφλή θεία του Αλέξη Γεωργούλη και του Αλέκου Συσσοβίτη και συμμετείχε στη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, Στο Παρά 5.
.....
Θάνατος
Σε συνέντευξη που έδωσε σε περιοδικό το 1999 μίλησε για την απώλεια της γιαγιάς της και του πατέρα της που της στοίχισε πολύ. Εκείνη την περίοδο της έκανε συντροφιά ο γάτος της "Ντέμιαν". Πήγαινε παντού μαζί της και τον αγαπούσε πολύ γιατί ήταν φιλόζωη. Ο Ντέμιαν ξεψύχησε τα ξημερώματα του Αγίου Παντελεήμονα από νεφρική ανεπάρκεια. Από το 2000 περίπου εμφανίζεται ο καρκίνος της,που τον αντιμετωπίζει μόνη της, κρυφά από όλους. Έλεγε ότι έπασχε από άσθμα. Δεν κατάφερε όπως πολλοί να καταπολεμήσει την αρρώστια της και πεθαίνει μόνη της στο διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο στις 8 Μαρτίου 2007 από καρκίνο του πνεύμονα και αργότερα την βρίσκει νεκρή η μητέρα της.
πηγή
el.wikipedia.org
Ο Νίκος Μουρατίδης γράφει για αυτή τη μοναδική γυναικεία φιγούρα του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και της δημοσιογραφίας τα παρακάτω
...
Η Βίκυ Βανίτα ήταν ηθοποιός και αργότερα όταν είδε ότι δεν τα βγάζει πέρα μόνο με την υποκριτική, άρχισε να δημοσιογραφεί σε διάφορα έντυπα. Ήταν η εποχή που το επάγγελμα του ηθοποιού περνούσε μεγάλη κρίση, και δεν ήθελε να παίζει σε βιντεοταινίες. Δεν ήταν από τις γυναίκες που έκανε υποχωρήσεις, ούτε έμενε με σταυρωμένα χέρια. Έβγαζε τα προς το ζην γράφοντας, αλλά είχε και τα μάτια της ανοιχτά μη τυχόν και προκύψουν κάποιες συμπαθητικές δουλειές. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Διάφορες πηγές αναφέρουν ότι γεννήθηκε στις 15 Μαϊου, αλλά δεν είναι σωστό, μια και η Βίκυ ήταν Δίδυμος. Γεννήθηκε λοιπόν το 1948 και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1968, όταν έκανε το ντεμπούτο της στην ταινία «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων», ως το 1984, όταν χρονολογείται η τελευταία ταινία της, «Εδώ είναι Βαλκάνια», εμφανίστηκε σε δεκαέξι ταινίες. Φυσικά έπαιξε και στο θέατρο αλλά και πολύ στην τηλεόραση. Όταν πρωτοβγήκε όλα τα περιοδικά έπεσαν κυριολεκτικά πάνω της. Ήταν 20 ετών, κούκλα, με υπέροχα μάτια και ένα στυλ που δεν είχε καμία άλλη εκείνη την εποχή.
.....
«Εγώ και η Βίκυ: Την Βίκυ την γνώρισα το 1979. Εγώ δούλευα στην Polygram στο τμήμα δημοσίων σχέσεων και εκείνη εκτός από ηθοποιός έγραφε σε περιοδικά. Το 1982, καλοκαίρι ήταν, έκανα ένα μεγάλο πάρτι στο σπίτι του Νίκου Αντύπα, του διευθυντή της εταιρίας στην Ανάβυσσο, για την Μαρινέλλα – απονομή χρυσού δίσκου απ’ ότι θυμάμαι. Κάλεσα βέβαια και την Βίκυ, αλλά επειδή δεν είχε μέσον για να έρθει, την βόλεψα σε αυτοκίνητο κάποιου φίλου. Εκείνη την βραδιά, η Βίκυ έφυγε από το πάρτι έχοντας μαζί της ένα γατάκι. Η γάτα του σπιτιού είχε γεννήσει πριν από έναν μήνα και η κ. Αντύπα της χάρισε ένα από τα νεογέννητα. Αρσενικό. Η Βίκυ τον ονόμασε Ντέμιαν, και ήταν το πλάσμα που άλλαξε όλη της την ζωή. Μιλούσε συνέχεια για τον γάτο της και τα μάτια της άστραφταν. Ερχόταν συνέχεια με γρατζουνιές στα χέρια από τα πολλά παιχνίδια που έκανε μαζί του. 16 χρόνια ήταν μαζί – και όταν ο Ντέμιαν πέθανε, η Βίκυ ήταν απαρηγόρητη. Όταν πήγα στην Μανίνα, την προσέλαβα να γράφει την τηλεοπτική στήλη «Τηλεοπτικά και άλλα» και αργότερα, μετά απ’ την Μανίνα, όταν έκανα στο Mega την σειρά “Μάνα είναι μόνο μία”, την πήρα πάλι, guest σε κάποια επεισόδια. Θυμάμαι τον αυτόματο τηλεφωνητή της: «Βίκυ Βανίτα εδώ και φευγάτη, αφήστε το μήνυμα σας…». Θυμάμαι πόσο είχε πλαντάξει στο κλάμα όταν πέθανε η γιαγιά της. Θυμάμαι τα γέλια μας και το πολύ ιδιαίτερο χιούμορ της. Θυμάμαι που τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να κουτσοπίνει κάτι μπίρες, και επειδή της “την έλεγα”, έπινε κρυφά. Θυμάμαι που όταν είχε γυρίσματα ή έλειπε εκτός Αθηνών που έκανα αγώνα να μου δώσει παρά πάνω ύλη για την στήλη της, μπας και ξεμείνω… Πάντα την θυμάμαι και θα την θυμάμαι για πάντα».
πηγή
Η Βίκυ Βανίτα ήταν συνεργάτρια μου για μια δεκαετία περίπου, όταν ήμουν διευθυντής στο περιοδικό Μανίνα. Έγραφε την τηλεοπτική στήλη του περιοδικού. Έτσι...
www.nikosonline.gr