Πολύ 'αδικημένες' εκδόσεις αφου η Κομπρα Πρες κόντεψε να γίνει η επιτομή της φλου νοοτροπίας των εκδόσεων του '80 (αν και εγω διαβαζα Κοναν τη δεκαετια του 90).
Δεν ξερω αν στν Αμερικη οι ιστοριες δημοσιευονταν με καποια συνοχη, αλλα σιγουρα αυτο δε γινοταν σε εμας. Εκτος αυτου τα υπεροχα εξώφυλλα δεν ειχαν καμια σχεση με την ιστορια μεσα. Μια ιστορία μπορει να ειχε τη συνεχεια της αρκετα τευχη αργότερα η να ηταν παρμενη απο αλλη 'σειρα' Κοναν.
Καπου τοτε (90ς) κυκλοφορουσε και του Σουπερ Κοναν απο τις ιδιες εκδοσεις που ανηκε σε αλλη χρονοϊστορια και παρουσιαζε εγχρωμες ιστοριες σειριακα με (επι το πλειστον) συνοχη. Αυτες οι ιστοριες φαινοταν πιο canonical, αν δεν κανω λαθος ηταν εμπνευσμενες απο τις αυθεντικες του Χαουαρντ, και ανεφεραν γεγονοτα που ανεφερε σε αλλα τευχη ο Κοναν ως αναμνησεις, οπως η ζωη του με την Μπελιτ, ο Πυργος του Ελεφαντα, η σταυρωση στο δεντρο κλπ.
Κι αυτη ομως με γειωσε, οταν μια ιστορια διακοπηκε και συνεχιζοταν στην αλλη σελιδα αποτομα, με μια παραγραφο που εξηγουσε τι γινοταν στις σελιδες που... χαθηκαν; Δε μπηκαν λογω χωρου; Δεν τις ειχαν; Μαλλον δε θα μαθουμε
Οπως και να εχει ηταν αγαπημενα περιοδικα που μυησαν πολλους απο μας στο Φανταζυ. Οι καινουργιες ιστοριες της Modern Times πριν καμια δεκαρια χρονια και της Anubis σημερα ειναι πολυ πιο... ανθρωπινες σε παρουσιαση, αλλα δεν εχουν την ιδια μαγεια
