Ξένοι ηθοποιοί - Ξένες ταινίες του '40, '50, '60 που αγαπήσαμε.

[αριαδνη]

Bambi είδα την Λώρα την θρυλική Λώρα αλλά περίμενα περισσότερα όχι πως απογοητεύτηκα τελείως αλλά περίμενα κάτι άλλο! Ο πίνακας θα μπορούσε να είναι και στην ταινία ρεββεκα να αναπαριστά την ομορφιά, την φινετσα και την κτητικότητα της Ρεβέκκας! Α, τον θρύλο της Ρεβέκκας σίγουρα τον αναγνωρίζω τώρα για την Λώρα πχ.εγω δεν θα την ξαναζωντανεύα θα έδειχναj φλας Μπακ από την ζωή της και τις δραστηριότητες της και θα την έκανα πολύ πιο μοιραία , ε τι τόσο ωραία γυναίκα και ένας γεροοαμπαλης συγγραφέας μόνο ερωτευμένος μαζί της, ο άλλος δε  ο αρραβωνιαστικός τάρανδο την είχε κάνει! Πολύ απλό ως μυστήριο η μεγαλη ανατροπή δεν γινεται

 

[Bambinella]

Νομιζω πως γινεται η μεγαλη ανατροπη στη μεση της ταινιας οταν ολοι θεωρουμε τη Λωρα δολοφονημενη και ξαφνικα τη βλεπουμε ζωντανη. Ο αστυνομος νομιζει πως βλεπει φαντασμα.

Την ομορφια αυτης της ταινιας την καταλαβαινει κανεις μονο οταν τη δει. Το να περιγραψουμε απλως την υποθεση δε λεει και πολλα. Ειναι η ατμοσφαιρα που κυριαρχει σε ολο το εργο και το κανει μεγαλειωδες.

 

[αριαδνη]

Αυτήν την ανατροπή  πως ήταν ζωντανή η Λώρα δεν ξέρω γιατί την περίμενα όταν είδα πως το χαρτί της μοιραίας γυναίκας δεν τράβαγε παρά πολύ πχ. Θα μπορούσε και ο ζωγράφος του πορτραίτου να έχει ενεργό ρόλο θα ήταν άσσος στο μανίκι του σκηνοθέτη όπως περίμενα και τον δολοφονο στο τέλος, πασιφανές νομίζω!

 

[Bambinella]

Αυτήν την ανατροπή  πως ήταν ζωντανή η Λώρα δεν ξέρω γιατί την περίμενα όταν είδα πως το χαρτί της μοιραίας γυναίκας δεν τράβαγε παρά πολύ πχ. Θα μπορούσε και ο ζωγράφος του πορτραίτου να έχει ενεργό ρόλο θα ήταν άσσος στο μανίκι του σκηνοθέτη όπως περίμενα και τον δολοφονο στο τέλος, πασιφανές νομίζω!

Η Λωρα δεν ειναι αστυνομικο εργο. Δεν δινει το μεγαλο της βαρος στο ποιος ειναι ο δολοφονος, αλλα κυριως στη σχεση αναμεσα στη Λωρα και τον Γουολντο που ειναι και ο αφηγητης της ταινιας. Τι ατακες λεει αυτος ο ανθρωπος! Τον λατρευω.

Κι ας μην ξεχναμε πως η ονειρεμενη σκηνοθεσια ανηκει στον μεγαλο Οτο Πρεμινγκερ. Ο Πρεμινγκερ καταφερνει και αποτυπωνει τις αποχρωσεις των χαρακτηρων, τις ιδιαιτεροτητες τους, τις φαντασιωσεις τους. Μονο η Λωρα μενει περισσοτερο στη σκια, αλλα αυτο γινεται ηθελημενα για να δημιουργησει μυστηριο γυρω απο το προσωπο της. Απο τις λιγες ασπρομαυρες ταινιες που υπαρχουν μεσα της τοσο ομορφες εικονες. Μπορεις να τη βλεπεις ακομα και χωρις ηχο.

 

[TZELASO]

Κορίτσια, αυτό το "Λώρα" υπάρχει στο Youtube?  Γιατί μου ανάψατε την περιέργεια με αυτά που γράφετε....  

 

[αριαδνη]

Δυστυχώς tzelaso είναι από τις ταινίες που δεν μπορεί να ανέβει λόγω πνευματικών δικαιωμάτων! Δυστυχώς! Απαγορεύεται!  Θα μας έλεγες γνωμη.Μπαμπι σίγουρα κάποιες μίνι ταινίες αγγλικές μυστηρίου που θεωρούνται b movies, είναι εξαιρετικές ήδη έχω ξεχωρίσει καποιες θα μιλήσω στο μέλλον και για άλλες.

Όσο για την..Λώρα δεν λέω πως δεν ήταν αξιόλογη απλά θα την ήθελα σαν μια άλλη που είδα τελευταία με μια όντως Ξάνθη μοιραία γυναίκα που γίνεται μοντέλο από σερβιτόρα  την βρίσκουν δολοφονημένη και θεωρείται πως την έχει σκοτώσει ο μάνατζερ της( είναι ο ηθοποιός που κάνει τον Δημήτριο στον χιτών), έχει μυστήριο όμως και ούτε αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τον δολοφόνο.

 

[TZELASO]

Α, τι κρίμα... Εγώ θα προσπαθήσω να τη βρω... Για να δούμε...

 

[Bambinella]

Η Λωρα ειχε να διαλεξει αναμεσα σε τρεις αντρες: Τον Γουολντο, τον Σελμπι και τον Μαρκ. Τελικα διαλεγει τον Μαρκ γιατι αυτον ερωτευεται παρακινουμενη απο τα νιατα του και τον δυναμισμο του. Το γεγονος οτι αρχικα σκεφτεται να παντρευτει τον Σελμπι μας δειχνει την επιπολαιοτητα του χαρακτηρα της, καθως δεν ειναι ερωτευμενη μαζι του και ο Σελμπι ειναι ζιγκολο πολυτελειας. Στη θεση της θα τον χαριζα στην Ανν Τριντγουελ που τον θελει κολασμενα.

Το γεγονος επισης οτι ποτε και σε καμια περιπτωση δεν επιλεγει τον Γουολντο καταδεικνυει την επιπολαιοτητα της για αλλη μια φορα. Η Λωρα ειναι δικο του δημιουργημα και ο Γουλντο ο μεντορας και ο φυλακας αγγελος της. Η Λωρα εχει ολα τα προσοντα για να γινει αυτο που θελει ο δημιουργος της, για να φτασει στην κορυφη και να κατακτησει τον κοσμο κατι που τελικα καταφερνει. Ο Γουλντο δεν την επιλεγει τυχαια αναμεσα σε τοσα νεα κοριτσια που γνωριζει. Καποια στιγμη, οπως συμβαινει πολλες φορες σε τετοιες περιπτωσεις, ο δημιουργος ερωτευεται το δημιουργημα του, αλλα εδω το δημιουργημα αρνειται να ανταποκριθει.

Αν η Λωρα ηταν σε θεση να εμβαθυνει περισσσοτερο μεσα στους ανθρωπους, τοτε δεν θα γυριζε ποτε να κοιταξει οχι μονο τον Σελμπι, αλλα ουτε και τον Μαρκ. Οχι πως υπαρχει συγκριση αναμεσα σε αυτους τους δυο, αλλα ο Μαρκ δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα καλο λαϊκο παιδι που την αγαπαει και σιγουρα οταν περασει ο πρωτος ενθουσιασμος του ερωτα δεν θα εχει και πολλα να πει μαζι της.

Ο Γουολντο, αν και μεγαλος σε ηλικια, ειναι αυτος που θα ταιριαζε στη Λωρα, αν εκεινη ηταν σε θεση να καταλαβει το πνευμα του και το παθος που υπηρχε μεσα του. Ποτε και κανενας αλλος αντρας δεν θα μπορουσε να την αγαπησει οσο αυτος. Κανενας δεν θα μπορουσε να αγαπησει ενα δημιουργημα οσο ο ιδιος ο δημιουργος του.

Ευφημος μνεια στην ερμηνεια του Κλιφτον Γουεμπ στο ρολο του Γουολντο. Θα του εδινα με ολη μου την καρδια το βραβειο Οσκαρ που εχασε στην απονομη του 1944. Το βλεμμα του που πεφτει σαν χαδι πανω στο πορτραιτο της Λωρα οταν ξεναγει τον Μαρκ στο σπιτι της, αρκει απο μονο του για να ειναι στα ματια μου ο νικητης.

 

[αριαδνη]

Μπαμπι εγώ τον Μαρκ θα διάλεγα, τον συγγραφέα ποτέ μου φαίνεται πολύ ιδιόρρυθμος, ματαιόδοξος, σνομπ και νευρωτικός! Λαϊκό παιδί ο μαρκ αλλά τουλάχιστον με σωας τας φρένας!τον άλλο τον ζιγκολό ούτε συζήτηση, ο χειρότερος εκ των τριών. Μόνο μόστρα! Την ταινία με τις δύο αδερφές την έχεις δει που η μια είναι μοντέλο και της ξεσηκώνουν τα μυαλά και η άλλη απλή κοπέλα που ερωτεύεται τον μάνατζερ της αδερφής της όταν αυτή δολοφονείται;

 

[Bambinella]

To I wake up screaming λες; Ναι, το εχω δει. Δεν ανηκει στα πολυ αγαπημενα μου, αλλα εχω να το δω κανενα τριαρι χρονια και τωρα που μου το θυμισες μπορει να το ξαναδω.

 

[αριαδνη]

Δική μου πολυαγαπημένη ηρωίδα η Ελεωνόρα από το caught ,την  λάτρεψα στην κυριολεξία!!

 

[αριαδνη]

Αυτήν την στιγμή έχω δει αρκετές ταινίες και δεν μπορώ να γράψω τίποτα λόγω υπερβολικής κόπωσης του δεξιού χεριού  αλλά ανέβηκε το lady on train , εξαιρετικό

 

[Bambinella]

Αυτήν την στιγμή έχω δει αρκετές ταινίες και δεν μπορώ να γράψω τίποτα λόγω υπερβολικής κόπωσης του δεξιού χεριού  αλλά ανέβηκε το lady on train , εξαιρετικό

Αυτο το Lady on a train εχει το μεγαλο, κατ' εμε, μειονεκτημα του κωμικου στοιχειου. Το αντιπαθω αυτο το πραγμα στις ταινιες μυστηριου. Πολυ κακος συνδυασμος και δεν τον ανεχομαι. Τα ιδια επαθα προσφατως που πηγα να δω το The spider's web (1960) και στο πρωτο 20λεπτο το σταματησα γιατι πηραν ενα ωραιο εργο της Αγκαθα Κριστι και το κανανε κωμωδια.

Μακρια απο μενα!

 

[80s_born_and_bred]

Αυτο το Lady on a train εχει το μεγαλο, κατ' εμε, μειονεκτημα του κωμικου στοιχειου. Το αντιπαθω αυτο το πραγμα στις ταινιες μυστηριου. Πολυ κακος συνδυασμος και δεν τον ανεχομαι. Τα ιδια επαθα προσφατως που πηγα να δω το The spider's web (1960) και στο πρωτο 20λεπτο το σταματησα γιατι πηραν ενα ωραιο εργο της Αγκαθα Κριστι και το κανανε κωμωδια.

Μακρια απο μενα!

Bambinella, γενικα συμφωνω με αυτο που λες αλλα εξαιρω τις 4 ταινιες απο μυθιστορηματα της Αγκαθα Κριστι με την Margaret Rutherford (1961-1965). (Δες εδω), η οποια το 1964 θα επαιρνε οσκαρ β γυναικειου ρολου για την ταινια “VIPs” με την Ελιζαμπεθ Τειλορ, τον Ριτσαρντ Μπαρτον, τον Ορσον Γουελς και την Μαγκι Σμιθ.

Στην πρωτη φωτο με τον συζυγο και συμπρωταγωνιστη της, Stringer Davis.

Στη δευτερη φωτο με την Αγκαθα Κριστι, η οποια επισης διαφωνουσε με την κωμικη μεταφορα των ιστοριων της αλλα ειχε σε εκτιμηση την ιδια την Rutherford.

 

[Bambinella]

Τη σειρα ταινιων με τη Margaret Rutherford την εχω δει πολλες φορες. Η διαφορα με τις λοιπες κωμικες αστυνομικες ειναι οτι το χιουμορ εδω εινα πολυ λεπτο. Σχεδον ανεπαισθητο.

Και παλι ομως, οσο κι αν μου αρεσει η Rutherford, θα προτιμησω ενα αμιγες αστυνομικο εργο χωρις κωμικα στοιχεια.

 

[80s_born_and_bred]

Ισως το ποστ αυτο να δικαιουται ξεχωριστο thread: οποιος δεν το εχει ηδη δει συνιστω ανεπιφυλακτα το Salt of the Earth (1954) του Χερμπερτ Μπιμπερμαν. Συντελεστες της ταινιας ηταν πολιτικοποιημενοι, αριστεροι εργατες της τεχνης του κινηματογραφου οι περισσοτεροι εκ των οποιων ειχαν κληθει να καταθεσουν στην επιτροπη του Μακαρθι και αρνηθηκαν, με αποτελεσμα να βρισκονται στη μαυρη λιστα του Χολυγουντ.

Η ταινια πολεμηθηκε οσο λιγες (δεν ειχε προβληθει πουθενα, η πρωταγωνιστρια απελαθηκε στη μεση των γυρισματων, εκφοβισμος κλπ). Η πλοκη περιστρεφεται γυρω απο Μεξικανο-Αμερικανους εργατες σε ορυχειο οι οποιοι λογω των χαλεπων συνθηκων κανουν απεργια, σε πεισμα του κλιματος εργοδοτικης αυθαιρεσιας. Δοσμενη σε νεορεαλιστικο στυλ, η ταινια εχει παραλληλα και ενα εντονο φεμινιστικο στοιχειο αφου αναδεικνυει τους παραλληλους αγωνες των γυναικων των απεργων, οι οποιες μετα απο καποιο σημειο αναγκαζονται να αναλαβουν ενεργοτερη δραση αφου οι ανδρες τους φυλακιζονται λογω της αντεργατικης νομοθεσιας.

Η ταινια βγηκε την μακαρθικη περιοδο  το ιδιο διαστημα με το «On the Waterfront», με τον Μαρλον Μπραντο, το οποιο λοιδορουσε τα συνδικατα και ετυχε ενθουσιωδους υποδοχης απο τους κριτικους. Ανευρετη επι πολλα χρονια, μετα το 1990 ελαβε την αναγνωριση που της αξιζει. Ειναι διαθεσιμη στον συνδεσμο που εχω πιο πανω (με ελληνικους υποτιτλους), πραγμα απολυτα συννομο αφου εχει καταστει δημοσια κτημα (in the public domain).

ΥΓ- Το 2000 κυκλοφορησε ταινια με θεμα το πως γυριστηκε το «Αλατι της Γης», με πρωταγωνιστη τον Τζεφ Γκολντμπλουμ («One of the Hollywood Ten»).

 

[αριαδνη]

Πρόσφατα είδα το" Βαλερια, άγγελος ή διάβολος" με την Αννιτα Εκμπεργκ της γλυκιας ζωής. Λοιπόν μου θύμισε μία ταινία του Κουροσαβα, όπου ή ιστορία έχει τρεις εκδοχές διαφορετικές αναλόγως με τον ήρωά που την αφηγηται και τελικά ψάχνεις να φτάσεις στην αλήθεια αν ή γυναίκα είναι ικανή για οσα άσχημα της καταμαρτυρούν, κάποιος αντέγραψε κάποιον. Εμένα φυσικά πιο κοντά στην δυτική κουλτούρα μου άρεσε πολύ η ταινια με την Αννιτα. Και στις δύο ταινίες φυσικά μαθαίνουμε την πραγματική ιστορία στο τέλος.

Μπαμπι αυτήν την ταινία την έχεις δει; Της Μπριζιτ υπάρχει και σε βιβλίο! Προσφάτως είδα και την περίφημη Παριζιανα. Αχ να το αγοράσω το βιβλίο; Σε δίλημμα είμαι! Ή φωτό είναι από το βιβλιοπωλείο που αγόραζα από εφτά ετών και του είμαι πίστη πάντα.

 

[Bambinella]

Οχι, Αριαδνη. Μονο κατι σκορπιες σκηνες.

 

[αριαδνη]

Παίζει την απόλυτη μοιραία γυναίκα που καταστρέφει τον αμοιρο ήρωα στο ή γυναίκα και το νευροσπαστο. Ή Παριζιανα έτσι και έτσι να πω την αλήθεια προτιμώ την δική μας με την Ρενα. Απο αυτές που έχω δει της Μπριζιτ ή Παριζιανα είναι ίσως ή λιγότερη αγαπημένη, μεχρι στιγμής ακόμα και ή περιφρόνηση μου άρεσε περισσότερο. Λίγο επιφανειακή και ανάλαφρη για μένα.

 

[elephadas]

Λοιπόν μου θύμισε μία ταινία του Κουροσαβα, όπου ή ιστορία έχει τρεις εκδοχές διαφορετικές αναλόγως με τον ήρωά που την αφηγηται και τελικά ψάχνεις να φτάσεις στην αλήθεια αν ή γυναίκα είναι ικανή για οσα άσχημα της καταμαρτυρούν, κάποιος αντέγραψε κάποιον.

Εννοείς το Rashomon (αλλά οι εκδοχές είναι περισσότερες από 3 - δεν θυμάμαι πόσες διότι έχω πάνω από 30 χρόνια να τη δω). Δεν ξέρω την ταινία με την Έκμπεργκ, αλλά δεδομένου ότι η πρώτη της ταινία είναι του 1953 ενώ το Rashomon είναι του 1950, αν υπάρχει αντιγραφή (και όχι απλώς ομοιότητες δύο άσχετων ταινιών) η πρωτότυπη ήταν του Κουροσάβα. Όπως και οι "7 Σαμουράι" του έγιναν ουέστερν ("Και οι 7 ήταν υπέροχοι"), αλλά όπως και ο ίδιος "διασκεύασε" σε ταινίες του τον Μακμπέθ και τον βασιλιά Ληρ.