Α, δεν είχα δει την ερώτηση.
Το Thanksgiving υποτίθεται ότι γίνεται σε ανάμνηση ενός τσιμπουσιού που κάνανε οι επιβάτες του Mayflower εν αγαστή συμπνοία με τους τοπικούς Ινδιάνους για να ευχαριστήσουν το Θεό που τους βοήθησε να επιβιώσουν (οι Ινδιάνοι τους βοήθησαν, όχι ο Θεός, αλλα είδαμε πώς τους ευχαρίστησαν ΑΥΤΟΥΣ). Δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ να μάθω τις λεπτομέρειες γιατί έτσι κι αλλιώς είναι παραμύθια. Έμαθα 2-3 πράματα για να περάσω τις εξετάσεις για υπηκοότητα και μετά τις ξέχασα. Το σχετικό άρθρο της Wikipedia θα πρέπει να είναι κατατοπιστικό. Αν και υπήρχαν πάμπολλοι οικισμοί των Εγγλέζων στην Αμερική ήδη, ήταν επίσημες αποκίες. Οι επιβάτες του Mayflower ήταν πουριτανοί που δεν τους σήκωνε η ατμόσφαιρα στην Αγγλία (καλά να πάθουν, όταν είχαν το πάνω χέρι με τον Cromwell κόψαν μπόλικα κεφάλια και είχαν εγκαθιδρύσει στυγνή θεοκρατική δικτατορία, τύφλα να έχουν οι τάλιμπαν) και ήρθαν Αμερική μέσω Ολλανδίας και φτιάξανε αποικία στη Μασαχουσέτη όπου ήταν ελεύθεροι να καταπιέζουν όποιον δεν συμφωνούσε μαζί τους, και να καίνε και μερικές μάγισσες κάθε τόσο. Δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τότε. Τώρα που πάλι έχουν το πανω χέρι περνάνε παντού νόμους "θρησκευτικής ελευθερίας" οι οποίοι, στο όνομα της ελευθερίας της θρησκείας, τους επιτρέπουν να παραβιάζουν τα δικαιώματα όποιων τους κάνει κέφι - αυτά τα χρόνια έχουν υστερία εναντίων των ΛΟΑΤΚΙ, αλλά παλιά τα είχαν με τους Εβραίους, τους Καθολικούς, τους μαύρους, γενικά με όποιον δεν ήταν σαν αυτούς.
Το ζουμί είναι ότι την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου οι οικογένειες μαζεύονται σε ένα σπίτι και αρχίζουν να τρώνε από νωρίς μέχρι σκασμού. Τα παραδοσιακά φαγητά στην περιοχή εδώ είναι γαλοπούλες (συχνά τηγανισμενες, ολόκληρο το πουλί που τώρα πια μοιαζει με στρουθοκάμηλο από μέγεθος) με γέμιση (που δεν βλέπει το εσωτερικό της γαλοπούλας - τι σόι γέμιση είναι?), πουρές γλυκοπατάτας (μπλιαχ), ζελέ από cranberry (μπλιαχ) και γλυκιά πίτα με κολοκύθα (μισομπλιαχ, διότι γλυκό να 'ναι κι ό,τι να 'ναι, αλλά είναι από τα γλυκά που μου αρέσουν λιγότερο). Επίσης βλέπουν στην τηελόραση μια παρέλαση με άρματα και μπαλλόνια στη Νέα Υόρκη, μπόλικα παιχνίδια αμερικανικού ποδοσφαίρου (τι σχέση έχουν όλα αυτά με ευχαριστίες προς το θεό? Δεν ξέρω), και αξημέρωτα την Παρασκευή κάνουν ουρές έξω από τις πόρτες διάφορων μαγαζιών τα οποία βρίσκουν ευκαιρία να ξεφορτωθούν τη σαβούρα τους δήθεν με μεγάλες εκπτώσεις, και μόλις ανοίγουν οι πόρτες οι πελάτες κάνουν γιουρούσι και μαλλιοτραβιούνται ποιος θα προλάβει να πάρει τις ευκαιρίες. Παλιά είχαν τραυματίες, γίνονταν καυγάδες. Αυτό είναι το Black Friday που το έχετε και σεις τώρα, μη και δεν αντιγράψετε και την τελευταία ανοησία των αμερικανών. Εδώ και κάμποσα χρόνια μερικά μαγαζιά για να προλάβουν τα άλλα άρχισαν να μετακομίζουν την έναρξη των εκπτώσεων τα μεσάνυχτα, οπότε άλλα την μετακόμισαν τη νύχτα της Πέμπτης, μετά άλλα ακόμη νωρίτερα, και τώρα το Black Friday κοντεύει ν' αρχίζει από 1η Νοεμβρίου. Πιο πίσω δεν μπορεί να πάει διότι θα σκοντάψει στις εκπτώσεις του Halloween.
Προσωπικά δεν βγαίνω από το σπίτι μου την Παρασκευή (βγήκα κατ' εξαίρεση σήμερα αλλά πήγα σε μαγαζιά με τρόφιμα για τις προμήθειες της βδομάδας) και αποφεύγω να πηγαίνω σε μαγαζιά Νοέμβριο και Δεκέμβριο, μέχρι να καταλαγιάσει η επιδημία υπερκατανάλωσης.