Ξένοι ηθοποιοί - Ξένες ταινίες του '40, '50, '60 που αγαπήσαμε.

[αριαδνη]

Στον elephada όταν ήταν elephadaki πολύ πιθανόν, διότι τότε μπορούσα να δω καταθλιπτικές ψυχοπλακωτικές ταινίες και τις απολάμβανα. Τώρα ούτε να το διανοηθώ. Για τον ίδιο λόγο που ενώ τότε είχα διαβάσει και τη Δίκη και άλλα του Κάφκα τώρα δεν θέλω να τα ξανανοίξω αυτά τα βιβλία. Πάντως λάτρευα την Ζαν Μορώ και ο Πέρκινς ήταν πολύ καλός σε όσες ταινίες τον είχα δει , αλλά εξαρτώνται όλα από τον σκηνοθέτη.

Ορσον Ουελς βρε σου δίνουμε τι άλλο θες ο οποίος είχε και ρόλο στην Δική. Ε μα το εύπεπτο και το ανάλαφρο δεν το θες ,το κουλτουριαρικο παλι δεν το θες, το mainsream δεν το θες, την κωμωδία δεν την θες, τι θες επιτέλους;

 

[elephadas]

Το κουλτουριάρικο το θέλω αλλά συχνά δεν το μπορώ. Με ψυχοπλακώνει. Όχι πάντα, βέβαια. Ας πούμε από Φελλίνι ταινίες όπως το Amarcord, την Τζουλιέτα των πνευμάτων και το Ντόλτσε Βίτα τα βλέπω με μεγάλη ευχαρίστηση και τώρα. Αλλά το La Strada και το Cabiria δεν τα μπορώ πια. Κωμωδίες μου αρέσουν, αρκεί να είναι έξυπνες με καλό σενάριο και πνευματώδη διάλογο. Υπάρχει καμία τέτοια τώρα?

 

[αριαδνη]

Να σε ρωτησω στο τωρινό αφιέρωμα που χε ή λέσχη είχε τις κάτωθι ταινίες: 1.σινεμα ο παράδεισος 2. Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου ( μπονιουλ)3. Έκλειψη ( αντονιονι ) και 4. Ή δική του Ουελς ποια από τις τέσσερις θεωρεις αριστούργημα εσύ. Και αν ήσουν μέλος της λέσχης πες μου τρεις ταινίες που θα εβαζες έτσι κάνουμε.

 

[Always Somewhere]

Μπράβο βρε κορίτσια!

Χαίρομαι πάρα πολύ διαβάζοντας τα σχόλια σας.

Να ξαναβρεθειτε τ' ακούτε...

Εχετε να πείτε και άλλα πολλά για τον παλιό καλό Κινηματογράφου και όχι μόνο!

Είναι πολύ όμορφες τέτοιου είδους συναντήσεις!

 

[αριαδνη]

Μπράβο βρε κορίτσια!

Χαίρομαι πάρα πολύ διαβάζοντας τα σχόλια σας.

Να ξαναβρεθειτε τ' ακούτε...

Εχετε να πείτε και άλλα πολλά για τον παλιό καλό Κινηματογράφου και όχι μόνο!

Είναι πολύ όμορφες τέτοιου είδους συναντήσεις!

Yποπτευομαι πως αν συναντιομασταν όλοι μαζί να δούμε ρετρό ξενη ταινία θα πέρναγαμε πολύ ωραια

 

[Bambinella]

Yποπτευομαι πως αν συναντιομασταν όλοι μαζί να δούμε ρετρό ξενη ταινία θα πέρναγαμε πολύ ωραια

Να δουμε μονο τι ταινια θα βλεπαμε!
Εγω τωρα πια εχω κατασταλαξει στις προτιμησεις μου και σχεδον μονο με παλιο Χολυγουντ ευχαριστιεμαι: Μπαρμπαρα Στανγουικ, Τζοαν Κρωφορντ, Ροκ Χαντσον, Ντορις Ντεϊ, Γκλεν Φορντ, Καρυ Γκραντ....Βασικα τρελαινομαι για ταινιες που γυριστηκαν εν λειτουργια του κωδικα Hays. Aυτο ομως δε σημαινει οτι δεν απολαμβανω και καποιες του ευρωπαϊκου κινηματογραφου, αρκει να μην ειναι ακαταλαβιστικες. Ακομα κι αν προερχονται απο σκηνοθετες κουλτουριαρηδες. Αυτοι οι σκηνοθετες ειχαν και μια ωραια για τα γουστα μου εποχη, στην αρχη της καριερας τους συνηθως, που με κανει να απολαμβανω τις ταινιες τους.
Ενδεικτικα αναφερω πως μου αρεσει πολυ το Καλοκαιρι με τη Μονικα και Η πηγη των παρθενων, του Μπεργκμαν, το Μαχαιρι στο νερο, του Πολανσκι, το Νυχτερινο τραινο, του Καβαλεροβιτς, η Σουζανα και το Ανεβασμα στον ουρανο, του Μπουνιουελ. Και πολλες αλλες ακομα, αυτου του τυπου.
Οταν ημουν στην εφηβεια ξεκινησα να βλεπω πολυ κινηματογραφο. Γρηγορα καταλαβα πως τιποτε δε με γοητευε τοσο οσο οι παλιες ταινιες και αυτο δεν αλλαξε ποτε απο τοτε.
Ειδα ταινιες σχεδον ολων των ειδων, εκτος απο τρομου για τις οποιες τρεφω φοβερη απεχθεια, και αμετρητες κουλτουριαρικες.
Ειδα ταινιες που δεν μου αρεσαν και τις ειδα μεχρι τελους γιατι ημουν μικρη, ψαχνομουν και ηθελα να καταληξω στο τι μου ταιριαζει. Τρελαινομουν να ανακαλυπτω νεους σκηνοθετες, νεες τεχνικες και να ακουω αναλυσεις ταινιων απο τον Μπακογιαννοπουλο. Νομιζω πως αυτος και η Κινηματογραφικη Λεσχη του ηταν το μεσον για να αγαπησω την Εβδομη Τεχνη τοσο πολυ.
Τωρα πια, οπως ελεγα πιο πανω, εχω καταληξει και βλεπω μονο ο,τι μ' αρεσει. Παρ' ολα αυτα, θυμαμαι συχνα με αγαπη και νοσταλγια το κινηματογραφικο ταξιδι που εκανα στα πρωτα χρονια της νιοτης μου γιατι χαρη σ' εκεινο μπορεσα να αποκτησω γνωση αρα και αποψη.

 

[αριαδνη]

Θα υπήρχαν διαμάχες γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και θα πρεπε να βρεθεί ο χρυσός κανόνας. Τι να πω ότι θα έβλεπα με προσοχή το " σκοτεινό αντικείμενο του πόθου" του Μπουνιουελ ;ποτέ, διόλου δεν μου αρέσει! μόνο για το κρασακι μετά θα πήγαινα

 

[Bajar]

Αν ήταν να βρεθούμε, δεν θα είχα αντίρρηση να κάνω υποχωρήσεις ως προς το είδος (αρκεί να μην είναι splatter). Παρ' όλο που είμαι λάτρης του παλιού ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ποτέ δε λέω όχι σε οτιδήποτε παίζει στη μεγάλη οθόνη εφόσον μου προταθεί από καλή και έμπειρη στα κινηματογραφικά παρέα. Ακόμη κι αν είναι κάτι που δεν έχω δει (όπως χθες η Δίκη), έχω όλη την καλή διάθεση να ανοίξω τους ορίζοντές μου. Οπότε, αν αποφασιστεί ποτέ, υπολογίστε κι εμένα στην παρέα .

 

[elephadas]

Αν και δεν ανήκω στα "κορίτσια" που περιλαμβάνει η πρόσκληση σίγουρα θα υπήρχαν διαμάχες. Από τις 4 ταινίες που ανέφερε η Αριάδνη έχω δει Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου (την οποία θεωρώ αριστούργημα) και το Σινεμά ο Παράδεισος (καλούτσικη αλλά υπερεκτιμημένη). Απ' όσα ξέρω για την "Έκλειψη" ήταν κι αυτή αριστουργημα, κι όσες ταινίες του Αντονιόνι έχω δει μου άρεσαν πολύ. Για τη "Δίκη" δεν έχω γνώμη. Αλλά και οι 4 θα ανήκαν στις ταινίες που θα με ενδιέφερε να δω, σε αντίθεση με πολλές άλλες που - βασισμένος σε όσα έχω διαβάσει - δεν θα είχα το παραμικρό ενδιαφέρον να δω αλλά θα πήγαινα για να μη χαλάσω παρέα - έχω δει πολλές χαζομάρες γιατί η παρέα ήθελε.

 

[αριαδνη]

Αν και δεν ανήκω στα "κορίτσια" που περιλαμβάνει η πρόσκληση σίγουρα θα υπήρχαν διαμάχες. Από τις 4 ταινίες που ανέφερε η Αριάδνη έχω δει Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου (την οποία θεωρώ αριστούργημα) και το Σινεμά ο Παράδεισος (καλούτσικη αλλά υπερεκτιμημένη). Απ' όσα ξέρω για την "Έκλειψη" ήταν κι αυτή αριστουργημα, κι όσες ταινίες του Αντονιόνι έχω δει μου άρεσαν πολύ. Για τη "Δίκη" δεν έχω γνώμη. Αλλά και οι 4 θα ανήκαν στις ταινίες που θα με ενδιέφερε να δω, σε αντίθεση με πολλές άλλες που - βασισμένος σε όσα έχω διαβάσει - δεν θα είχα το παραμικρό ενδιαφέρον να δω αλλά θα πήγαινα για να μη χαλάσω παρέα - έχω δει πολλές χαζομάρες γιατί η παρέα ήθελε.

H ερώτηση ήταν προβοκατορικη, ήξερα ακριβώς τι θα επέλεγες την ταινία που δεν θα θελα με τίποτα να δω και δεν είναι της αισθητικής μου ! Και επιβεβαιωθηκα. Μας σκέφτεσαι εμείς οι δυο να προσπαθούμε να βρούμε ταινία, ωρε μάνα μου.

 

[αριαδνη]

Μπράβο βρε κορίτσια!

Χαίρομαι πάρα πολύ διαβάζοντας τα σχόλια σας.

Να ξαναβρεθειτε τ' ακούτε...

Εχετε να πείτε και άλλα πολλά για τον παλιό καλό Κινηματογράφου και όχι μόνο!

Είναι πολύ όμορφες τέτοιου είδους συναντήσεις!

Μας ειπες να συναντήθουμε ξανά το κάναμε με την μπαζαρ σε μέρος ρετρό όπου ζησαμε την εφηβεία μας( εκεί πηγα τον πρώτο μου καφέ ιστορικό μέρος)! Και ω της τύχης βρήκαμε και άλλο μέλος της ρετρό από τα μέρη μας τυχαια. Έγινε συνάντηση κορυφής δηλ. Ιστορικό το μέρος από κάτω υπήρχε ρετρό σινεμά το Ολυμπιον παιδιά! Εγώ δεν το προλαβα

 

[Always Somewhere]

ωωω τι τέλεια!

Να τον ακούτε πιο συχνά τον Always Somewhere! Χαχαχα!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο απλα πάλι το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ του retromaniax!

Στο μυαλό μου έρχεται αυτο το τραγούδι το οποίο ταιριάζει απόλυτα στην συγκεκριμένη περίπτωση και για αυτό σας το αφιερώνω!

 

[Bajar]

Έγινε συνάντηση κορυφής δηλ. Ιστορικό το μέρος από κάτω υπήρχε ρετρό σινεμά το Ολυμπιον παιδιά! Εγώ δεν το προλαβα

Και για να είμαστε και σχετικοί (λέμε τώρα) με το θέμα μας ορίστε και μια ρετρό φωτογραφία από τον αποψινό "τόπο του εγκλήματος"



(πηγή: agriniomemories.blogspot.gr)

 

[αριαδνη]

Και για να είμαστε και σχετικοί (λέμε τώρα) με το θέμα μας ορίστε και μια ρετρό φωτογραφία από τον αποψινό "τόπο του εγκλήματος"

Προβολή συνημμένου 215249

(πηγή: agriniomemories.blogspot.gr)

Πρώτη φορά βλέπω την φωτό και γενικά ούτε καν μπορούσα να φανταστώ πως έτσι ήτανε τότε!! Απιστευτο

 

[αριαδνη]

Με την φίλη μπαχαρ πήγαμε να δούμε απόψε στο σινεμά το " γυμνοι στον ήλιο" !
Καταρχήν τι θεσπεσια ή μαυρισμενη , ηλιοκαμενη στο γιωτ ομορφιά του Ντελον ! Πολύ ωραίο έργο και ιδού αγαπητέ ελέφαντας μία ταινία που είναι εμπορική αλλά παράλληλα όμως δίνει και απαντήσεις σε πιο κουλτουρε ερωτήματα, στην πάλη των κοινωνικών τάξεων και στην ταυτοποίηση με το πρόσωπό που ζηλευουμε , στον άκρατο ναρκισσισμό των ανθρώπων , στην εύκολη ανεμελη ζωή με πολλά χρήματα που έρχονται ευκολα χωρίς όμως η ταινία ή ίδια να κουραζει! Και δεν είναι πως σου δίνει μασημένη τροφή είναι πως είναι άρτια ή ταινία.
Δυστυχώς δεν την απόλαυσα όσο θα ηθελα! Ήρθε σε λάθος εποχή. Μακάρι να την είχε περσυ το θερινό σινεμά

 

[Bajar]

Στην τελευταία ταινία των διακοπών είχα την τέλεια παρέα για να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας. Να 'σαι καλά, Αριάδνη!
Στο φιλμ τώρα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν υπάρχει ένας Ευρωπαίος ηθοποιός του προηγούμενου αιώνα που να είναι ταυτισμένος με το μεσογειακό καλοκαίρι, αυτός είναι ο Αλέν Ντελόν. Του πάει η σεζόν μάλλον, δεν ξέρω τι άλλο να πω.
Ειδικά στο Plein soleil είναι χάρμα οφθαλμών!
Εκπληκτικός στο ρόλο του Tom Ripley, με τις εκφράσεις να βγαίνουν αβίαστα, να κινείται στα πλάνα με μια άνεση σαν να είναι στο σαλόνι του σπιτιού του και να πείθει και τον πιο δύσπιστο ότι είναι ένας χαρακτήρας που θα τον λατρέψει το κοινό, θέλει δε θέλει, και παράλληλα θα παρακαλά για τη χειρότερη τιμωρία του.
Αγαπημένη σκηνή: εκείνη που μιμείται τον φίλο του στον καθρέπτη. Επίσης λάτρεψα το λιτό (αλλά λυτρωτικό) φινάλε και την διακριτική αλλά άκρως ταιριαστή μουσική του Nino Rota.



(Σοβαρά τώρα, ποια μπορεί να μείνει ασυγκίνητη σ' αυτή την εικόνα; ) [πηγή: thestylearmor.blogspot.com]

 

[αριαδνη]

Είχα δει το άλλο με τον Ματ Ντειμον και ούτε το θυμάμαι καν πλέον καμία σχέση με τον ιντριγκαδορικο Ντελον ως Τόμ Ριπλευ που από την μία τον λατρεύεις , από την αλλη παρακαλας να τιμωρηθεί.
Σκοτώνει χωρις δισταγμό οποιονδήποτε μπαίνει ανάμεσα σε αυτόν και στην πολυτελή πλέον ζωή του που έχει οικειοποιηθεί. Τον συμπαθείς γιατί ο πλούσιος φίλος του είναι κατά βάση κ@λοπαιδο και τον εξευτελίζει συνέχεια τον μισείς όμως και για τον απίστευτο ναρκισσισμό του.

 

[Bambinella]

Tι ωραια ταινια αυτη που ειδατε, κοριτσια του φορουμ!
Ειναι ενα εξοχο θριλερ και ο Ντελον βρισκεται στα καλυτερα του οχι μονο ερμηνευτικα, αλλα και εμφανισιακα.
Εντυπωση μου κανει επισης, η εξωτερικη του ομοιοτητα με τον Μωρις Ρονε, πραγμα ακρως απαραιτητο για να κυλησει η ιστορια. Οσον αφορα τη μουσικη, ο Νινο Ροτα ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους μου συνθετες. Τι εχει γραψει αυτος ο ανθρωπος!
Και το φιναλε της ταινιας, απλως θεσπεσιο. Εντελως λιτο, οπως πολυ σωστα επισημαινει η Bajar, και ταυτοχρονα τραγικα ειρωνικο μια που εμεις οι θεατες ξερουμε τι σημαινει το "τηλεφωνημα" στο οποιο καλειται ο Ντελον να απαντησει.
Tα λιτα φιναλε γενικως ειναι πολυ της αρεσκειας μου και απαιτουν ταλεντο και σωστη τεχνικη για να γινουν κατανοητα απο τον θεατη. Ας μην ξεχναμε πως παντα ελλοχευει ο κινδυνος να μην τα αντιληφθει πληρως. Στα χερια ομως ενος εμπειρου και προικισμενου σκηνοθετη οπως ηταν ο Ρενε Κλεμαν, αυτο αποδειχτηκε παιχνιδακι.
Ενα τετοιο ωραιο και λιτο φιναλε ειχε και το Tension (1949) μια ταινια που (ξανα)παρακολουθησα προσφατα και μου αρεσει τοσο, που δυο φορες το χρονο θα τη δω οπωσδηποτε. Και στο Tension γοητευομαι απο το ζευγαρι που παει να αγκαλιαστει, αλλα η κινηση του ενος προς τον αλλον κοβεται απο το The End.
To Plein Soleil, η αλλιως Purple Noon, ειναι απο τα εργα που ολως περιεργως συμπαθεις τον δολοφονο.
Ισως αυτο βεβαια να μην ειναι τελικα και τοσο παραξενο, αν σκεφτεις τι συμπεριφορα ειχε το θυμα οχι μονο απεναντι του, αλλα απεναντι σε καθε ανθρωπο που συναντουσε.
Πριν απο καιρο ειχα φτιαξει ενα θεμα εδω για τους "καλους δολοφονους" και ο ηρωας που υποδυεται ο Ντελον στην ταινια ειναι νομιζω ο πρωτος που σχολιασα.

 

[Bajar]

Tι ωραια ταινια αυτη που ειδατε, κοριτσια του φορουμ!
Ειναι ενα εξοχο θριλερ και ο Ντελον βρισκεται στα καλυτερα του οχι μονο ερμηνευτικα, αλλα και εμφανισιακα.
Εντυπωση μου κανει επισης, η εξωτερικη του ομοιοτητα με τον Μωρις Ρονε, πραγμα ακρως απαραιτητο για να κυλησει η ιστορια. Οσον αφορα τη μουσικη, ο Νινο Ροτα ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους μου συνθετες. Τι εχει γραψει αυτος ο ανθρωπος!
Και το φιναλε της ταινιας, απλως θεσπεσιο. Εντελως λιτο, οπως πολυ σωστα επισημαινει η Bajar, και ταυτοχρονα τραγικα ειρωνικο μια που εμεις οι θεατες ξερουμε τι σημαινει το "τηλεφωνημα" στο οποιο καλειται ο Ντελον να απαντησει.
Tα λιτα φιναλε γενικως ειναι πολυ της αρεσκειας μου και απαιτουν ταλεντο και σωστη τεχνικη για να γινουν κατανοητα απο τον θεατη. Ας μην ξεχναμε πως παντα ελλοχευει ο κινδυνος να μην τα αντιληφθει πληρως. Στα χερια ομως ενος εμπειρου και προικισμενου σκηνοθετη οπως ηταν ο Ρενε Κλεμαν, αυτο αποδειχτηκε παιχνιδακι.
Ενα τετοιο ωραιο και λιτο φιναλε ειχε και το Tension (1949) μια ταινια που (ξανα)παρακολουθησα προσφατα και μου αρεσει τοσο, που δυο φορες το χρονο θα τη δω οπωσδηποτε. Και στο Tension γοητευομαι απο το ζευγαρι που παει να αγκαλιαστει, αλλα η κινηση του ενος προς τον αλλον κοβεται απο το The End.
To Plein Soleil, η αλλιως Purple Noon, ειναι απο τα εργα που ολως περιεργως συμπαθεις τον δολοφονο.
Ισως αυτο βεβαια να μην ειναι τελικα και τοσο παραξενο, αν σκεφτεις τι συμπεριφορα ειχε το θυμα οχι μονο απεναντι του, αλλα απεναντι σε καθε ανθρωπο που συναντουσε.
Πριν απο καιρο ειχα φτιαξει ενα θεμα εδω για τους "καλους δολοφονους" και ο ηρωας που υποδυεται ο Ντελον στην ταινια ειναι νομιζω ο πρωτος που σχολιασα.

Τι κουμπί πατάω για να στείλω φιλιά στην Bambi? Μες στο μυαλό μου είναι!

 

[Bambinella]

Τι κουμπί πατάω για να στείλω φιλιά στην Bambi? Μες στο μυαλό μου είναι!

Αυτο ειναι ενα κουμπι που κανεις δεν προεβλεψε να βαλει. Και να που μερικες φορες χρειαζεται το ατιμο!
Δεν πειραζει ομως. Τα ελαβα κι ετσι και σε ευχαριστω!