Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

[ΦΖΠ1]

"Eδώ γεννήθηκα κι εγώ" : όταν ξεγεννούσαν οι μαμές στα σπίτια, προφανώς !

Εδώ έχουμε μαξιλαράκι-μπονμπόν (καραμέλα - μοιάζει λίγο και με σωσίβιο-σχεδία πλοίου), διακόπτη Legrand γκρι-χρυσό, αλέ-ρετούρ (τςςςςςς) στο προσκέφαλο, "επική" κρεβατοκάμαρα με ασορτί κομοδίνα, και τη Μπέσσυ με παντελόνι εγκυμοσύνης (ασορτί με τη λεζάντα).

Διακρίνεται επίσης το μπουτόν του πορτατίφ, που είναι εκείνο το μικρό κυλινδρικό "μέσα-έξω", πάνω σε οβάλ διακόπτη, πριν βγουν αυτά με τα πλήκτρα.

Υποψιάζομαι ότι στο κομοδίνο εξακολουθούν για άλλη μια φορά να φιγουράρουν τσιγάρα πάνω σε τασάκι (γιατί, αν δεν καπνίσουμε στην κρεβατοκάμαρα,πού θα καπνίσουμε; ), ενώ ψηλά στον τοίχο μόλις που διακρίνεται το σχετικό εικόνισμα (πιθανώς και με δικό του κόκκινο φωτάκι, που βάζαν παλιά οι ηλεκτρολόγοι).

Στο κομοδίνο επίσης υπάρχει κάποια κολώνια, γυναικεία, βάσει της συνήθους διάταξης στο κρεβάτι. Την άποψη περί διάταξης ενισχύει και η καρεκλοπολυθρόνα της άλλης πλευράς, όπου συνήθως ο σύζυγος αράδιαζε τα ρούχα του.

P.S. : Μου αρέσει το σχέδιο στο κάλυμμα του κρεβατιού, σύντηξη πεταλούδας και καπνοσύριγγας (να μην πω την άλλη λέξη). Σαν σχήμα πάντως, παραπέμπει κάπου...

 

[elephadas]

Αν είναι η πατρογονική κρεββατοκάμαρα δεν έχει μόνο εικόνισμα ψηλα. Πρέπει να έχει και τα στέφανα.

 

[tonytony]

Η Γωγώ Ατζολετάκη στο δωμάτιο της. Πολλά αντικείμενα βλέπω προς ανάλυσιν!

 

 

[PT8]

Εγώ θα αναλύσω τη Γωγώ: Πάρα πολύ ωραίο παιδί στα νιάτα της ε; :supergrin:

 

[Bambinella]

Αισχοτατον αισχος, που ελεγε και ο Αυλωνιτης, το δωματιο της Γωγως.

 

[ΦΖΠ1]

Δεν περιγράφω άλλο ! Δηλαδή από που ν' αρχίσω; Από το φορητό μαγνητόφωνο εποχής (το κουμπί REC είναι κόκκινο και φαίνεται); από τη συλλογή λούτρινων argoodaki; Το σκύλο El Greco; Τα άλλα λούτρινα, πάνω στο κρεβάτι (το ένα με παντελόνι Οβελίξ); Tα δασκαλίστικα γυαλία ή το ημι-λαχουρέ πουκάμισο, παραπομπή σε Λευτέρη Μυτιληναίο και Λάμπρο Κωνσταντάρα; Τη λουλουδερή ντιβανοκασέλα ή τα γνωστά "σκαφτά" χερούλια του κομοδίνου;

Ελπίζω, μετά απ' όλα αυτά, το βιβλίο, ακριβώς από πάνω, να μη γράφει "Νίτσε" (με το ζόρι φαίνεται, αλλά μάλλον δε γράφει αυτό...)

P.S. : Έξυπνο ράφι στον τοίχο, και έξυπνος υδραυλικός. Βάζοντας αυτό τον κάπως κοντό διακόπτη, αντί του γνωστού ψηλού ρουμπινέ, υπήρξε εκμετάλλευση χώρου και το ράφι κέρδισε ωφέλιμο ύψος...Κι έτσι χωράνε και τα ψηλά λούτρινα !

 

[elephadas]

Εφιαλτικό.

Θυμίζω ότι ο μπαμπάς της Γωγούς ( ) Ατζολετάκη ήταν γυμνασιάρχης (σίγουρα πιο ανοιχτόμυαλος από αυτόν που είχα εγώ) και η Γ.Α. αναφερόταν πολύ συχνά σ' αυτόν. Και ότι βγήκε από μαθήτρια ακόμη στο κουρμπέτι. Πόσων χρονών ήταν όταν κυκλοφόρησε το περιοδικό? Στην αφίσα στον τοίχο φαίνεται πολύ ωριμότερη απ' ό,τι στη φωτό (!!!). Κάνω την υπόθεση ότι έμενε ακόμη με τους γονείς της κι αυτό ήταν το "παιδικό" της δωμάτιο. Μου φαίνεται αδιανόητο μια γυναίκα που έχει δικό της νοικοκυριό να έφτιαχνε ένα τέτοιο δωμάτιο εξ αρχής.

 

[ΦΖΠ1]

Η Γωγώ (γεν.1953) βγήκε Σταρ Ελλάς στα 18 (ενήλικη, λόγω κανονισμών), το 1971, κι έκανε 4 ταινίες μαζεμένες το 1972.

• "Συμμορία εραστών" (1972)
  
• "Ως την τελευταία στιγμή" (1972)
  
• "Πιο τρελοί κι απ' τους τρελούς" (1972)
  
• "Υπέροχες νύφες...κορόιδα γαμπροί" (1972)
  

Προφανώς φωτογραφίζεται εκείνη ή την επόμενη τη χρονιά (που έκανε και δύο σήριαλ), στα ντουζένια της, αλλά φυσικά ακόμα μικρούλα...

 

[elephadas]

Ναι αλλά μην ξεχνάμε ότι την προηγούμενη χρονιά είχε βγει "Μις Τηνέιτζερ" στο διαγωνισμό του Φαντάζιο. Γι' αυτό είπα "από μαθήτρια ακόμη"

 

[tonytony]

Η Νόρα Βαλσάμη στο σπίτι της

 

 

[fani_grgr]

Δεν μπορώ να μην μοιραστώ μία γενική διαπίστωση ... γενικά στην Ελλάδα (πλην μερικών εξαιρέσεων) έχουμε έλλειψη αισθητικής παιδείας, είτε έχει να κάνει με την διακόσμηση, είτε με την αρχιτεκτονική, είτε με το ντύσιμο. Αυτό το βλέπεις στους ανθρώπους, στα σπίτια τους, στο πως είναι δομημένες οι πόλεις μας ... και κυρίως στα χωριά μας!!!

Χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν εκφράζω προσωπική διαπίστωση. :xm:

 

[ΦΖΠ1]

Ωραία η Νόρα με το τραπεζομάντηλο !

Ωραία κι η βιβλιοθήκη με κλασικούς συγγραφείς, αλλά...έχει κι έναν κατάλογο της BOSCH; Έχει και μια τιμητική πλακέτα;

Η Νόρα ακουμπάει το πόδι στο μπαγιού-μαρκετερί (που θα έλεγε και ο Διομήδης Διαλυνάς), το χέρι της παίρνει μια εντελώς φυσιολογική στάση (ηλεκτροπληξίας) για να δούμε μανικιούρ και δαχτυλίδια, το πέδιλο είναι ανατομικό Scholl, και η όλη φάση στήνεται πάνω σε παχιά φλοκάτη...

 

[PT8]

Δεν μπορώ να μην μοιραστώ μία γενική διαπίστωση ... γενικά στην Ελλάδα (πλην μερικών εξαιρέσεων) έχουμε έλλειψη αισθητικής παιδείας, είτε έχει να κάνει με την διακόσμηση, είτε με την αρχιτεκτονική, είτε με το ντύσιμο. Αυτό το βλέπεις στους ανθρώπους, στα σπίτια τους, στο πως είναι δομημένες οι πόλεις μας ... και κυρίως στα χωριά μας!!! Χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν εκφράζω προσωπική διαπίστωση. :xm:

Η οποία με βρίσκει σύμφωνο στο 101%

 

[Spyros_V_S]

Ωραία η Νόρα με το τραπεζομάντηλο !Ωραία κι η βιβλιοθήκη με κλασικούς συγγραφείς, αλλά...έχει κι έναν κατάλογο της BOSCH; Έχει και μια τιμητική πλακέτα;

Mήπως το "Bosch" είναι κάποιο βιβλίο για τον ομώνυμο ζωγράφο Ιερώνυμο Μπός; Μου φαίνεται ασυνηθιστο να έχει κανείς κατάλογο οικιακών συσκευών στη βιβλιοθήκη του, ειδικά σε μια τόσο "αυθόρμητη" φωτογραφιση.

 

[ΦΖΠ1]

Mήπως το "Bosch" είναι κάποιο βιβλίο για τον ομώνυμο ζωγράφο Ιερώνυμο Μπός; Μου φαίνεται ασυνηθιστο να έχει κανείς κατάλογο οικιακών συσκευών στη βιβλιοθήκη του, ειδικά σε μια τόσο "αυθόρμητη" φωτογραφιση.

Είναι πάντως κάτι το περίεργο...

 

[elephadas]

Ε, για να το λέει ένα αγγλικό βιβλίο δεν μπορεί παρά να είναι έτσι.

Αλλά θα επαναλάβω αυτό που έγραψα χτες σε άλλο θέμα. Ας μην κρίνουμε το τότε με τα κριτήρια του τώρα. Και μιλάω ειδικά για το ντύσιμο. Ο πολύς κόσμος ακολουθούσε τη μόδα της εποχής και οι ασχολούμενοι με τη show business ακόμη περισσότερο και πιο "ακραία". Αυτά τα ρούχα που μας φαίνονται τόσο περίεργα τώρα ήταν στάνταρ τότε (θυμήθείτε το πουκάμισο του Απέργη αλλά και άλλων ηθοποιών, τις τεράστιες καμπάνες, κλπ κλπ). Η Βαλσάμη ήταν προφανώς έγκυος τότε, γι' αυτό φοράει κάτι μεταξύ κελεμπίας και στολής Καραγκούνας.

Αλλά δεν διαφωνώ με τη γενική διαπίστωση περί έλλειψης αισθητικής παιδείας. Πού να την αποκτήσουμε? από το σχολείο? στην εποχή μου τουλάχιστον δεν υπήρχε κανένα τέτοιο μάθημα... ήταν πιο σημαντικό να μάθουμε τις σφαγές του τάδε αυτοκράτορα από το να μελετήσουμε τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης ανά τους αιώνες (πέρα από το ότι για τα αγόρια της εποχής μου και δεν αμφιβάλλω ότι σε μεγάλο βαθμό και για τα σύγχρονα το ενδιαφέρον για τέχνη και αισθητική ήταν κάτι το αδιανόητο, αυτά ηταν για γυναίκες). Από τον περίγυρό μας? Μα ήταν άσχημος και ακαλαίσθητος. Εϊναι αλήθεια ότι η λαϊκή αρχιτεκτονική δημιούργησε θαύματα εκπληκτικής ομορφιάς σε σπίτια, εκκλησίες, γεφύρια... αλλά ακόμη και τότε που έγιναν αυτά ήταν η μειοψηφία, ο πολύς κόσμος ήταν πολύ φτωχός για να ενδιαφέρεται για καλαισθησία. Αλλά από τη σύσταση του νεοελληνικού κρατιδίου η ελίτ κοιτούσε περιφρονητικά ο,τιδήποτε θύμιζε "παράδοση", "Ανατολή" κλπ κλπ - σκεφτείτε πόσο αρνητική σημασία έχει ο όρος "χωριάτης" σε αντίθεση με τον κάτοικο της πόλης, τον "πολιτισμένο". Κι έτσι βλέπαμε τις Βερσαλλίες και φέρναμε τα χρυσποίκιλτα (με χρυσομπογιά βεβαίως όχι αληθινό χρυσό) σκαλίσματα στις πολυθρόνες του σαλονιού και νομίζαμε ότι γίναμε Λουδοβίκοι.

Γι' αυτό και στα χωριά έχω δει τα χειρότερα τερατουργήματα "αρχιτεκτονικής", με αετώματα, στρογγυλά παράθυρα και κολώνες. Πολλές κολώνες. Και γύψινα ανάγλυφα. Παλιότερα η ασχήμια ήταν για οικονομικούς λόγους - η ταράτσα με τις σιδεριές ήταν για να μπορούμε να ρίξουμε άλλον έναν όροφο, να πάρει προίκα και η κόρη. Κάπως μπορούσες να τη δικαιολογήσεις. Αλλά η νεοπλουτική κακογουστιά δεν έχει ελαφρυντικά πέρα από την έλλειψη αισθητικής παιδείας.

Όμως η καλλιέργεια και η παιδεία δεν έρχονται από μόνες τους. Απαιτούν κόπο και χρόνο. Αν ξεκινήσεις εξ απαλών ονύχων με ενθάρρυνση και καθοδήγηση από σπίτι και σχολείο είναι ευκολότερο, αφού τα παιδιά είναι σφουγγάρια και απορροφούν εύκολα ό,τι βλέπουν γύρω τους. Αλλά αυτά δεν υπάρχουν. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, άλλωστε. Κι έτσι εναπόκειται στον καθένα να τα αποκτήσει μόνος του. Μόνο όσοι μεγαλώνοντας αισθάνονται μια εσωτερική ανάγκη γι' αυτό θα αφιερώσουν χρόνο και προσπαάθεια, θα διαβάσουν, θα παν σε μουσεία, θα σκεφτούν. Πόσοι είναι αυτοί? Η πλειοψηφία θα ακολουθήσει το συρμό που ταυτίζει το πολύ και το βαρυφορτωμένο με το ωραίο και "αρχοντικό"

Και ναι, σίγουρα για τον Ιερώνυμο Μπος είναι το βιβλίο

 

[ΦΖΠ1]

Παιδιά, η αισθητική -ή η μόδα- είναι κάτι που έρχεται και παρέρχεται, "ωραίο" στην εποχή του, κι άσχημο όλες τις υπόλοιπες... Εντάξει, κάνουμε την πλάκα μας αλλά ποιος δεν είχε (/έχει) ακόμα στο σπίτι του τέτοια αντικείμενα;

 

[prisma]

H αισθητική έχει πάντα διαβαθμίσεις ανάλογα το μορφωτικό επίπεδο και το κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο.

Και φυσικά επιρρεάζεται πάντα από την εκάστοτε μόδα. Κοιτάξτε τους ανθρώπους στην Ελλάδα της δεκαετίας του '50 και κάντε σύγκριση με τα 70s & τα 80s.

H μόδα κατά βάση ακολουθεί παντού τους ίδιους κανόνες ανα εποχή. Στην Ελλάδα, όταν η μεσαία τάξη βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη με περισσότερα χρήματα (80s & 90s), βρέθηκε φυσικά ανέτιμη να αξιοποιήσει ορθά το κεφάλαιο "αισθητική". Αυτό φαίνεται πολύ στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής με τα κιτς, φλύαρα, ανεκδιήγητα σπίτια των τελευταίων δεκαετιών σε πολεις και χωριά. Κάντε σύγκριση με ανάλογα σπίτια των 50s & 60s από ανθρώπους με οικονομικό υπόβαθρο, όπου η καλαισθησία συνήθως υπερτερεί.

Νομίζετε ότι δεν υπάρχει έλλειψη αισθητικής στην Αγγλία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα στην ένδυση? Όσο για τα εσωτερικά των σπιτιών στα '70s/80s (κυρίως) εγώ δεν θυμάμαι ένα που να μην είχε κάτι το "άσχετο (φίλων,συγγενών, το δικό μας κλπ)". Από σεμεδάκια, άσχετα μαξιλαράκια, κουκλάκια-μπιμπελό ό,τι νά'ναι, καλύμματα επίπλων εμπριμε-ριγε-καρό κλπ, και η λίστα δεν έχει τελειωμό...

 

[elephadas]

Κι όσο για την Αμερική, η αισθητική και το μέτρο (δεν μιλάω καν για καλό γούστο) είναι άγνωστες έννοιες από τότε που ιδρύθηκε η χώρα και δεν έχει αλλάξει τίποτε έκτοτε. Δεν υπάρχει τίποτε εφιαλτικότερο από τα καταστήματα με είδη δώρων.

 

[tonytony]

Ο Φαίδων Γεωργίτσης στο σπίτι του