Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

Προφανώς από την ίδια φωτογράφηση με το #48

Απορία: Γιατί η καρέκλα κοιτάει το τραπεζάκι? Είναι δυνατόν να καθήσει κάποιος εκεί για να κάνει ο,τιδήποτε? Αφού το τραπεζάκι είναι τίγκα στο τζάτζαλο μάτζαλο και δεν έχει ούτε τετραγωνικό εκατοστό ελεύθερο χώρο.

Όχι ότι καταλαβαίνω τι είναι όλα αυτά. Πέρα από το πορτατίφ που είναι προφανώς εμπνευσμένο από λάμπα πετρελαίου (γιατί λυσσάξαμε να εφεύρουμε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα και μετά φτιάξαμε πορτατίφ που να θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές της κάπνας και του ελάχιστου, τρεμάμενου φωτός? Απορία που έχω και γι' αυτούς που τρέχουν στις εξοχές για κάμπινγκ κοντά στη φύση... υποτίθεται ότι δημιουργήσαμε τον πολιτισμό ακριβώς για να μη ζούμε έτσι. Όταν κάποιος φίλος επέμενε να πάμε κάπου εξοχή με αντίσκηνο είπα ότι δεν είχα καμία αντίρρηση να μείνω σε αντίσκηνο αρκεί να το στήναμε στη μέση του λίβινγκ ρουμ ώστε το πρωί να έχω την κουζίνα με τον καφέ μου και το μπάνιο μου. Περιττό να σας πω ότι δεν έχω ούτε ένα φωτιστικό που να θυμίζει πρωτόγονες εποχές, και το τζάκι στο υπόγειο το έχω κάνει κάβα για κρασιά)
 
Η στάση του Γεωργίτση θα μπορούσε να κάνει τη φωτογραφία αφίσα κάποιας ταινίας - ή ίσως και να υπάρχει παρόμοια αφίσα, γι αυτό και πήγε εκεί το μυαλό μου.

Περίεργα παιχνίδια του φωτισμού, κάνουν το δεξί του χέρι να φαίνεται σαν να είναι από το "Ηρακλής και Ζίνα". Η δε επαλληλία παντελονιού και τραπεζομάντηλου σε μπερδεύει προσωρινά, σαν ο Φαίδων να φοράει φούστα.

Η πόρτα, τώρα, αν και δεν πάει ο νους σου, θα πρέπει να "χωνεύει" αριστερά όπως κοιτάμε. Μια που αριστερά υπάρχει πάλι μπαλκονόπορτα, μιλάμε μάλλον για επάλληλο σύστημα από συρόμενες μπαλκονόπορτες, ίσως σπάνιο για την εποχή, αφού οι περισσότερες "φιλούσαν" στη μέση. Εκτός αν το αριστερό υαλοστάσιο είναι σταθερό.

Προφανώς βρισκόμαστε στην άκρα δεξιά γωνία ενός μεγάλου χώρου, κι αυτό το δείχνει η φορά των κορνιζών, που είναι πάνω στη διαγώνιο, για να φαίνονται.

Σε πρώτο πλάνο, θολά, θα πρέπει να υπάρχει φυτό με τα φύλλα του, αλλά και γυάλινο τραπέζι (ή έστω καλολουστραρισμένο ξύλινο) που αντανακλά το τραπεζομάντηλο του αλλουνού, γι αυτό και όλα μπερδεύονται τελικά και συνέχονται.
 
Η Νέλλη Γκίνη στο σπίτι της

 
76.jpg
76.jpg
 
Aυτές οι πόρτες "αμέρικαν μπαρ" δεν μου αρέσουν... το φωτιστικό όμως το βρίσκω ενδιαφέρον!
 
Ωραίο πουκαμισάκι-patchwork, βγαίνουν και χαλιά τέτοια.

Όσο για τις πόρτες σαλούν, η χαρά των μικρών παιδιών και του φαρμακείου που πουλάει τσιρότα...

Τα πορτάκια αντικατέστησαν παλιότερη κουρτίνα (βλ. κρικάκια στο πρέκι). Ιδιαίτερο και το φωτιστικό (αν και μειωμένης απόδοσης, με αυτές τις κόγχες). Εκείνη την εποχή, για κάποιο λόγο, οι λάμπες στα πορτατίφ ή πορτατιφο-ειδή φωτιστικά, τραβιούνταν μέσα για να μην καίγεσαι (μην ξεχνάμε τη θερμοκρασία των ισχυρών λαμπτήρων πυρακτώσεως), και το εσωτερικό του σποτ βαφόταν λευκό για να λειτουργήσει ως ανταύγαστρο. Στο πάνω μέρος κάθε σποτ σίγουρα υπάρχουν οπές απαγωγής της θερμότητας.

Δε βλέπουμε και πολλά περισσότερα, παρά μόνο ένα κολλάζ στον πίσω τοίχο, που φέρνει προς περίπτερο, και ενοποιείται με το αντίστοιχο κολλάζ του πουκάμισου.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Είμαι η μόνη που με εκνευρίζουν όλες αυτές οι στημένες λεζάντες τύπου "α, κοιμόμουν, πότε ήρθατε", "γειά σας, μόλις άλλαζα πάνα στο μωρό, μου φέρνετε την πούδρα από το κομοδίνο", "αχ, κλείστηκα έξω, ας περιμένουμε μαζί τον κλειδαρά", "τρελαίνομαι για μαγειρική, βλέπετε τι ωραία ανακατεύω τη σούπα" κτλ; Ωραίες οι εικόνες από τα σπίτια των διασήμων, αλλά θα προτιμούσα απλά να τους δείχνει να ποζάρουν φυσιολογικά, χωρίς όλες αυτές τις λεζάντες και τις γελοίες γκριμάτσες των προσώπων.
 
Δυστυχώς το να μοιάζεις αυθόρμητος απαιτεί και ταλέντο και μεγάλη προετοιμασία. Αυτό λέω στους φοιτητές μου (όχι ότι μου δίνουν σημασία)... οι παρουσιάσεις τους πρέπει να μοιάζουν αυθόρμητες, δήθεν ότι είναι απόλυτοι κάτοχοι του θέματος και το συζητάνε άνετα, πράγμα που θέλει μέρες προετοιμασίας και πρόβας και αποχής από twitter και facebook.

Πριν χρόνια είχα δει μια εκπομπή με συνέντευξη της Βίκυς Μοσχολιού στην Εύη Κυριακοπούλου. Η Β.Μ. μιλούσε άνετα και με απόλυτη φυσικότητα, σαν να ήταν μια γειτόνισσα που περασε να πιει έναν καφέ με τη φίλη της και πιάσανε κουβεντούλα κι όχι μια σταρ που ήταν σε στούντιο με τεχνικούς, προβολείς, μηχανήματα κι κάμερες (μόνο που βέβαια μια πραγματική νοικοκυρά κάτω από αυτές τις συνθήκες θα ήταν σφιγμένη και τελείως αφύσικη). Ακριβώς το αντίθετο από την Γκίνη με το γουρλωμένο μάτι.

Έχω δύο τέτοια φωτιστικά (με λαμπτήρες φθορισμού πια, που δεν ζεσταίνονται τόσο), αλλά τα κατευθύνω προς τον (άσπρο) τοίχο ο οποίος διαχέει το φως
 
Τα συγκεκριμένα φωτιστικά, μια που είναι κρυμμένα από γύρω-γύρω, θέλουν τις λεγόμενες "λάμπες καθρέπτου", που στέλνουν με μικρή διάχυση μόνο μπροστά. Ό,τι άλλη λάμπα πάει τζάμπα, που λέει και το άσμα. Αλλά δεν ξέρω κι αν οι καθρέπτου βγαίνουν σε οικονομικές.
 
Άλλη μια περίπτωση των πιο ετερόκλητων στυλ το ένα δίπλα στ' άλλο, σαν να είναι έκθεση επίπλων. Εκείνο το πράμα δεξιά πίσω από το χαλί τι είναι? Σαν επιτάφιος (πριν τη διακόσμηση) μοιάζει, μερες που 'ρχονται.
 
Πρέπει να είναι δυο καρέκλες μαζί...έτσι μοιάζει...
 
Ο Νίκος Δαδινόπουλος έξω από το σπίτι του

 


90.jpg
90.jpg
 
Πάντα τον πήγαινα. Φάληρο είναι το διαμέρισμα; Διπλοκατοικία;
 
Πολλά χαρακτηριστικά της εποχής, όπως το καρέ πλέγμα στην εξώπορτα, τα φωτιστικά "φαναράκια" και τα καφασωτά. Ίσως "πρωτοποριακά" συρόμενα πατζούρια.

Στον πάνω όροφο πρέπει να μένει μπέμπης, γιατί κάποιος έχει ψηλώσει τα κάγκελα δυο τραβέρσες !

Παρατηρήστε επίσης τα σκούρα μάρμαρα με άσπρα μουρέλα, για να τονιστεί η είσοδος. Πολύ κοινή πρακτική τότε.Επίσης λίγο φαίνεται και η σκάλα πρόσβασης στην είσοδο, περίτεχνη κι αυτή.

Η αμφίεση του Νίκου '70s αλλά φαίνεται προσεγμένη !

Επίσης, η φωτογραφία πρέπει να είναι κοντά στην Πρωτομαγιά, γιατί σαν να διακρίνω ένα στεφάνι στα κάγκελα του ισογείου.

P.S. : O ηλεκτρολόγος "στόλισε" ωραία την πρόσοψη, με αυτό το καλώδιο καρφωμένο με ρόκα...Τουλάχιστον δεν το διάλεγε άσπρο; Προφανώς πρόκειται για σύνδεση της τελευταίας στιγμής,που δεν είχε προβλεφθεί (π.χ. τηλεόραση).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ωραιο πραγμα τα καφασωτα! Παντα τα λατρευα.
 
Εγώ αναρωτιέμαι τι είναι το φυτό με τα μακρύτατα κοτσάνια που φτάνουν μέχρι το πάνω μπαλκόνι. Για βουκαμβίλια δεν μου μοιάζει.

Επίσης το τετράποδο μαύρο πράμα στη γωνία του μπαλκονιού είναι τραπεζάκι ή καρβουνοψησταριά - μαγκάλι?

Την εποχή εκείνη το "κυττάζω" ήταν συνηθέστερο του "κοιτάζω" αν και οι δύο γραφές ήταν αποδεκτές.
 
elephadas είπε:
Την εποχή εκείνη το "κυττάζω" ήταν συνηθέστερο του "κοιτάζω" αν και οι δύο γραφές ήταν αποδεκτές.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Κι εμένα το μάτι μου εκεί έπεσε. Το θυμάμαι και στο περιοδικό Πινόκιο που έγραφε "κύττα" και μου φαινόταν τόσο περίεργο...
 
elephadas είπε:
Εγώ αναρωτιέμαι τι είναι το φυτό με τα μακρύτατα κοτσάνια που φτάνουν μέχρι το πάνω μπαλκόνι. Για βουκαμβίλια δεν μου μοιάζει.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
κληματαρια ισως :)
 
Μπορεί να είναι και μπουκαμβίλλια την εποχή που δεν έχει λουλούδια (κι έχει και κάτι αγκαθάρες...)
 
Ο Δάκης στη βεράντα του σπιτιού του

 


97.jpg
97.jpg
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα