Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας tonytony
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
ΦΖΠ1 είπε:
(γι αυτό βγήκαν και οι αποσπώμενες μπαταρίες κουζίνας με σπιράλ).
Οι οποίες χαλάνε τουλ. μία φορά το χρόνο..

Γενικά είναι μια κουζίνα ''γήινη'' αμιγώς early 70ς νομίζω, κρίνοντας από τα πόμολα κ το είδος των ντουλαποσυρταριών και την συνήθεια να κολλούν αυτοκόλητα σε πλακάκια κ ψυγεία.
 
Να πούμε και την τεχνική λεπτομέρεια : αυτοί οι νεροχύτες, επειδή προφανώς δε μπορούσαν να στηριχτούν με μια απλή πατούρα στον πάγκο, όπως οι σημερινοί, είχαν στο ντουλάπι από κάτω μια σιδιροκατασκευή από μικρά γωνιακά. Ή ίσως με κάποια γερά ξύλινα καδρόνια. Μιλάμε για νεροχύτη με βάρος κοντά στα 30 κιλά...
 
ΦΖΠ1 είπε:
Δε θα πω δεύτερη λέξη για την κλασικότητα του πόμολου δύο τεμαχίων, ούτε για τη μπαταρία τοίχου με τις τριγωνικές λαβές.
Εμενα πάντως μ'αρέσει η μπαταρία τοίχου με τις τριγωνικές λαβές: είναι βολική και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι την θεωρούν παλιομοδίτικη. Πάντως και σήμερα υπάρχουν μεγάλοι νεροχύτες χωρίς να έχουν το υψηλό κόστος του μάρμαρου.
 
Έχει ένα θέμα αυτή η μπαταρία : επειδή είναι στον τοίχο, αν θες να την αλλάξεις, πρέπει να βρεις πάλι τοίχου. Αλλιώς, να κλείσεις τις παροχές, να τις σκεπάσεις, και με κάποιο τρόπο να βγάλεις άλλες παροχές κάτω από το νεροχύτη.

Επειδή όμως υπάρχουν αρκετές από δαύτες, σίγουρα υπάρχει ακόμα παραγωγή και ανταλλακτικές.

Αντίστοιχο θέμα έχουν και οι μπαταρίες νιπτήρα, δύο οπών, αυτές που είναι σαν ανάποδη σφεντόνα. Εκεί πια, δε μπορείς να τις αλλάξεις έτσι εύκολα, αφού μπορεί ο νιπτήρας να μην έχει τρύπα στη μέση, αλλά και να...κλείσεις τις δύο άλλες !

Και φυσικά, ακόμα χειρότερα με αυτές των τριών οπών. Κάπου υπάρχει φωτογραφία με τέτοια μπαταρία νιπτήρα, αλλά δε θυμάμαι που...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Βλέπω διάφορα άλλα που η συγκίνησή σας για το μάρμαρο δεν σας άφησε καιρό να δείτε. Πρώτον, δίπλα στο πλαστικό κουτί μαγειρικού λίπους υπάρχει ένα (πορσελάνινο) ζωάκι, μάλλον γατάκι, στην κούφια ράχη του οποίου έμπαιναν σφουγγαράκια. Κάτι έχει και στη φωτογραφία αλλά δεν διακρίνω τι. Δίπλα φαίνεται κομμάτι από ροΐ, aka λαδικό, που παλιά ήταν τσίγκινο αλλά αυτό είναι μάλλον πλαστικό.

Ο σκουπιδοτενεκές σε περίοπτη και τιμητική θέση.

Το ένα φύλλο του ντουλαπιού κάτω από το νεροχύτη δεν έχει πόμολο. Αυτά τα πόμολα εξείχαν υπερβολικά, οπότε σχετικά εύκολα μπορούσες να χτυπήσεις κανένα γόνατο επάνω τους και να σπάσεις κάτι, κατά προτίμηση το πόμολο κι όχι το πόδι. Αλλά ίσως είναι από σχέδιο έτσι, αν και δεν καταλαβαίνω γιατί. Μου φαίνεται όμως ότι και τα πάνω ντουλάπια έχουν λιγότερα πόμολα απ' όσα θα περίμενα. Οπότε ίσως τα δίφυλλα ντουλάπια να είχαν πόμολο μόνο σε ένα φύλλο.

Καλό και πάγκαλο το μάρμαρο, αλλά ουαί κι αλίμονο έτσι και ξέχναγες λεμονόκουπα επάνω του.

Είναι πολύ ψηλή η Μ.Α. ή είναι σε σκαμνάκι? Μου μοιάζει να φτάνει πολύ ψηλά σε σχέση με το νεροχύτη και τα πάνω ντουλάπια.
 
Όχι, οι παλιοί πάγκοι και νεροχύτες τοποθετούνταν χαμηλότερα, το ίδιο και τα ντουλάπια. Διαπιστώστε το, σε οποιοδήποτε παλιό σπίτι. Μετά ψήλωσε το γένος...(στην ουσία δεν έγινε αυτό, αλλά οι πάγκοι πήγαν με τα γράδα της λίγο ψηλότερης ηλεκτρικής κουζίνας).

Κι αυτά τα πόμολα, πραγματικά αν είχαν φύγει κι έστεκε μόνο η βίδα, σου τραβούσαν κάτι χαρακιές...

Το πρόβλημα σε όλα αυτά τα ντουλάπια επίσης, είναι ότι ήταν αρύθμιστα, δηλαδή αν μια μέρα κρέμαγαν ή πετσικάριζαν, τα έβλεπες μια ζωή να χάσκουν σα Χάροι...Επίσης, το ένα πλάκωνε το άλλο, και ασφάλιζαν με ένα μηχανισμό με μπίλια, στο τελευταίο φύλλο. Αυτός άνοιγε από πανεύκολα, έως αποκλειστικά με βίντσι... Τα δε ψηλά πορτάκια, που δεν πολυδούλευαν κάθε μέρα, αλίμονό σου την ώρα που θα πήγαινες να τ' ανοίξεις (γι αυτό ίσως έμεναν και κάποια πόμολα στο χέρι...)

Τα φύλλα ήταν από κόντρα πλακέ, που βαφόταν σε κάθε ανακαίνιση, με αποτέλεσμα και πάλι, μετά από χρόνια ξαναβαψίματος, να μη μπορούν να κλείνουν, ή να σφηνώνουν από τα πολλά στρώματα μπογιάς...

Και μετά ήρθαν τα βακελιτικά πορτάκια...
 
Η Χάρις Αλεξίου στο σπίτι της

 


230.jpg
230.jpg
 
Πλαστικό / συρμάτινο δίχτυ έχει το μπαλκόνι αντί καγκέλων? Δεν είναι γυαλί με ενσωματωμένο συρμάτινο δίχτυ διότι η σκιά του το δείχνει ακανόνιστο.
 
Αυτό το δίκτυ είναι συνήθως για να αποφεύγεις τα πουλιά αλλά αυτό το μεγάλο μπαλκόνι δεν προστατεύεται καθόλου, οπότε ποιος ο λόγος ύπαρξης;
 
Φαίνεται να περιορίζεται σ' αυτό το τμήμα του μπαλκονιού, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι αν είχε σπάσει το κρύσταλλο και είχαν βάλει προσωρινά κάτι να κλείνει την τρύπα θα έβγαζε φωτογραφία εκεί μπροστα!
 
Από τη θέση της φωτογραφίας, που δείχνει Υμηττό και προβολείς γηπέδου (μάλλον του Πανιωνίου), εικάζω ότι είμαστε κάπου προς Νέα Σμύρνη. Η πολυκατοικία πρέπει επίσης να είναι χαρακτηριστική, γιατί έχει ημιυπαίθριους με κολώνες, σπάνιο για τότε...Θα έλεγα ότι μου κάνει για Ομήρου ή Μεγ. Αλεξάνδρου, στη Νέα Σμύρνη...Για να ψάξουμε λίγο !
 
Ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης στο σπίτι του

 


236.jpg
236.jpg
 
Νομίζω ότι έχει γενικά μια πολύ καλή μίνιμαλ (Δανέζικη) διακόσμηση. Εξαιρετικό και το σχέδιο της βιβλιοθήκης (προσέξτε το φάλτσο στη βάση και στην κορυφή).

Το περίεργο αντικείμενο αριστερά που μοιάζει σαν πιάνο χωρίς πλήκτρα, πρέπει να είναι μπαράκι ή κάτι συναφές.

Το φωτιστικό επίσης πρωτοποριακό, από αυτά που "κατέβαιναν" τραβώντας τα (βλέπε λαβή), και έμπαιναν (γιατί; ) σχεδόν μόνο σε κουζίνες.

Επίσης ωραία άποψη και το δίχρωμο τηλέφωνο, που μόλις διακρίνουμε δεξιά.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο Κώστας Βουτσάς στο σπίτι του

 


242.jpg
242.jpg
 
H λεπτομέρεια που σκοτώνει : στο τραπέζι αριστερά, από το μεντεσέ που διακρίνεται στο ξύλινο κουτί, πρέπει να είναι ακουμπισμένο σκάκι/τάβλι (διπλό).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα