Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

[foutix]

Νομίζω ότι ο Γκιωνάκης είχε παίξει στην ταινία ο Αχορταγος. Ε δε νομίζω ότι έχετε απορίες για τα 500 ζευγάρια παπούτσια.

Τώρα για τα κοστούμια, μέρχι τις αρχές του 1980 ήταν ένα σύνηθες ανδρικό ένδυμα, έτσι δεν είναι ελεφα;

 

[ΦΖΠ1]

Ψιθυρίζεται ότι τα παπούτσια είχαν ελαφρό (αντρικό) τακουνάκι...

 

[elephadas]

Ναι, ήταν συνηθέστατο (τώρα δεν είναι? εξαιρούνται βέβαια τέως πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών ), αλλά αν είχε πληρώσει όσα χωρούσαν αυτές οι ντουλάπες (αφού είπε ότι ειδικά παπούτσια του έκαναν δώρο, όχι γενικά είδη ρουχισμού) θα είχε χρεωκοπήσει.

 

[foutix]

O αγαπητός prisma έχει στο blog του φώτο του κέντρου της Αθήνας το 2012 και το 60-80. Δεν νομίζω ότι τα suits έχουν την ίδια συχνότητα εμφάνισης σε αυτές τις φώτο.

Τεσπα, μακάρι να μας χάριζαν και εμάς κάνα ζευγάρι σήμερα.

 

[tonytony]

Αλέξης Γκόλφης

 

 

[ΦΖΠ1]

Πολύ ωραία φωτογραφία για να δείξεις βιβλιοθήκη...χωρίς να φαίνεται βιβλιοθήκη ! Βλέπουμε ενυδρεία, αφίσες, κάδρα, το Θησαυρό του Ατρέα, και κάπου εκεί πίσω, μέσα στις κουρτίνες, την κομψή βιβλιοθήκη String, που έχουμε ξαναπεί, με άγνωστο μέγεθος και αριθμό βιβλίων...

 

[PT8]

Τα έδινε χωρίς επιστροφή; Ωραίος πάντως, εφηύρε την έννοια του book crossing δεκαετίες πριν!

 

[tonytony]

Νίκος Δαδινόπουλος

 

 

[ΦΖΠ1]

Εκείνο που μας αρέσει είναι το σχέδιο του παρκέ, που σήμερα δεν το συναντάμε σχεδόν πουθενά. Είναι τετράδες σανίδων, κατά τις δύο διευθύνσεις, με ένθετο μικρό σκούρο τετραγωνάκι.

Στον αντίποδα, η αντιαισθητικότατη ταπετσαρία των επίπλων, και η αχανής λευκή κουρτίνα, που μοιάζει σαν την πύλη για τον Παράδεισο...

 

[ntsmrtz]

Ναι, το συγκεκριμένο μοτίβο παρκέ ήταν και για τότε ελαφρώς σπάνιο.

Μετέπειτα όχι παρκέ δεν έμπαινε στα σαλόνια αλλά ήρθε αυτή η αντιαισθητική πλακομαρμαρίνη στοκαρισμένη β' διαλογής μέχρι και στα υπνοδωμάτια, με απίστευτους χρωματισμμούς -ευτυχώς σε λίγες περιπτώσεις- σκούρου καφέ.

Πλέον οι νεόδμητες (και στις ανακαινίσεις) φέρουν πλακάκι διαγώνιας διάταξης.. Λίγες και ποιοτικές βάζουν παρκέ σε όλο το διαμέρισμα.

 

[ΦΖΠ1]

Για την ακρίβεια, ακόμα και στην εποχή της πλακομαρμαρίνης (65-80), δε μπήκε ποτέ στα υπνοδωμάτια. Ακόμα και στις φτηνότερες αντιπαροχές, στα υ/δ έμπαινε πάτωμα.

Μετά την εξάπλωση των πλακιδίων όμως, δυστυχώς πια είδαμε, και αρκετά συχνά, υπνοδωμάτια με πλακάκι, από πάνω κιλίμι από το γυ...ρομά, κι άντε ζεστάσου...

Τουλάχιστον υπάρχουν πλακάκια καλής -οπτικής- απομίμησης ξύλου...

Το ξύλο, και ειδικά σήμερα, έχει μεν φτινήνει αλλά είναι και πολύ δύσκολο να το πετύχεις να είναι καλό, και να τοποθετηθεί και καλά (ειδικά σε μεγάλη έκταση). Φτιάχνονται -για λόγους μόδας- φαρδιές και μακριές σανίδες (πάνω κι από δίμετρες), άρα λιγότεροι αρμοί, άρα ενώ τάχα μου πας για λιγότερα τριξίματα, τελικά την πατάς από μειωμένη ικανότητα εκτόνωσης των παραμορφώσεων, μεγαλύτερες διαστολές, πετσικαρίσματα και τέτοια.

Είναι σχεδόν αυτονόητη η υποβάθμιση του αποτελέσματος με μεγαλύτερα ξύλα, όταν το ξύλο είναι από μόνο του ζωντανός οργανισμός. Σαν τις ντούγιες του μπουζουκιού, άλλο είκοσι, που μια μέρα θα ξεκολλήσουν, άλλο διακόσιες...

Ενώ όπως έχει αποδειχτεί σε παλιά πατώματα πολυκατοικιών, ακόμα και οι φτηνές εμπορικές ποικιλίες των τότε ξύλων, τα μικρά μεγέθη, μαζί με την πολύ καλή τοποθέτηση, βγάζαν το σύνολο σχεδόν αθάνατο... (Άσε που οι παρκετέζες τότε έκοβαν σε πάχος 22 χιλιοστά, που έπαιρνε και τέσσερα τριψίματα, και σήμερα ξεκινάνε από 20...)

(* ντούγιες : οι φέτες που δημιουργούν το σκάφος-ηχείο του μπουζουκιού. Πολλές φέτες, λείος και στρογγυλός ήχος, εξάλειψη του σκεβρώματος).

 

[elephadas]

Συμβολικό? Τα βελάκια στην ταπετσαρία της πολυθρόνας οδηγουν αρχικά μεν προς την αντίθετη κατεύθυνση από την κουρτινιασμένη είσοδο του παράδεισου και μετά δείχνουν προς τα κάτω, που υποτίθεται είναι η κόλαση. Αμαρτωλή πολυθρόνα.

Πάντως το κιλίμι από το γυ...ρομά το έχει βάλει επάνω στο τραπεζάκι δίκην σεμεδακίου (σεμενάρας, μάλλον) αντι από κάτω του.

Γιατί ο δίσκος με νερό κλπ. είναι όσο πιο μακρυά γίνεται από τον καφεπότη? Ή, μάλλον, καφερουφηχτή, διότι έτσι που έχει σουφρώσει τα χείλια του πρακτικά ακούω το φρρρρρ του ρουφήγματος.

Ιδέα μου είναι ή ο δεσποτικός θρόνος δεξιά είναι τελείως άσχετος? Διότι κάτω δεξιά βλέπουμε άλλη μια βελακιοταπετσαρισμένη πολυθρόνα, όπως και τελείως αριστερά (μόλις που φαίνεται). Άρα όλο το σαλονάκι είναι ντυμένο έτσι. Πόθεν η σκαλιστή καρέκλα? Εκτός αν ανήκει σε παραπλεύρως κειμένην τραπεζαρία, ίδιου (αλλά επισημότερου) γούστου με το σαλόνι.

Κοντομάνικο ζιβάγκο?

 

[ntsmrtz]

Για την ακρίβεια, ακόμα και στην εποχή της πλακομαρμαρίνης (65-80), δε μπήκε ποτέ στα υπνοδωμάτια. Ακόμα και στις φτηνότερες αντιπαροχές, στα υ/δ έμπαινε πάτωμα.

Ετσι το ήξερα και εγώ. Μέχρι που το είδα (μεγαλώνει η οικογένεια και ψάχνω για διαμέρισμα) σε early 70s καλές πολυκατοικίες στον Χολαργό.

 

[tonytony]

 

[ΦΖΠ1]

Τα περιεχόμενα του δίσκου, που είναι καρα-σπάνιος.

Έχουμε ξαναπεί για το πουλόβερ του, αλλά τώρα ήρθε και η ζωγραφιά στον τοίχο κι έδεσε...

 

[elephadas]

Μόνο το Gaston θυμάμαι από αυτόν τον δίσκο (και δεν μου άρεσε κι όλας, ενω γενικά ο Δάκης ακουγόταν ευχάριστα), άρα δεν πρέπει να είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Ωστόσο ο Καρβέλας εκείνη την εποχή έγραφε αρκετά καλά τραγούδια - συνήθως σε στίχους Βαρβάρας Τσιμπούλη - που σε τίποτε δεν προοιωνίζονταν την κατοπινή του πορεία.

Οι ζωγραφιές φυτών δεν χρειάζονται πότισμα, και οι ζωγραφιές πουλιών δεν χρειάζονται καναβούρι. Άρα καλύτερες από το γνήσιο πράμα.

Ωραίο το πικάπ - μπαούλο

 

[tonytony]

Ελπίδα

 

 

[prisma]

Xρυσός δίσκος σε 7ιντσο? Πρωτότυπο!

 

[elephadas]

Τι είναι αυτό το πράμα πίσω από το ναργιλεδάκι? Μεγάφωνο?

World P___star S__ Festival?

 

[tonytony]

Μαίρη Ευαγγέλου