Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

Γεγονός είναι ότι με αυτή τη φωτογραφία έχουμε την πλήρη εικόνα για το σύγχρονο, ζεστό και ιδιαίτερα απλό διαμέρισμα της εν λόγω. Τόσοι άνετοι καναπέδες, τόσες βιβλιοθήκες και βλέπουμε ένα άλογο, κάτι μαρούλια και την εν λόγω να κάθεται σε κάτι μαξιλάρες στο πάτωμα. Πόση άποψη πια...
 
Δεν είναι δόκιμος ο όρος "ξεκούραστοι καναπέδες". Ξεκουραστικοί είναι το σωστό. Όπως λέμε ξεδιψαστικό ποτό και όχι ξεδίψαστο ποτό, χορταστική μερίδα και όχι χορτάτη μερίδα. Ξεκούραστος οδοιπόρος και όχι ξεκούραστος καναπές. Ο καναπές είναι ξεκούραστος γιατί τον βάλαμε να κάνει νάνι και του δώσαμε και κατιτίς να φάει.
Και ότι έλεγα προχθές ότι η άνθηση του τύπου τη δεκαετία του 90 και των αρχών του 2000 μπορεί να ώθησε να εκδοθούν και σκουπίδια αλλά έδινε δουλειά σε αρκετούς μέχρι και σε φιλόλογους που δουλεύαν ως διορθωτές. Τι το λεγα, δεν μάσαγα καλύτερα καμιά τσίχλα.
 
Νομίζω ότι το ορθό θα ήταν "αναπαυτικοί καναπέδες" και όχι ξεκουραστικοί. Υπάρχει ο όρος κουραστικός αλλά όχι ο όρος ξεκουραστικός. Νομίζω ότι ούτε το "ξεδιψαστικό" είναι δόκιμος όρος, αλλά δεν ξέρω και ποιος είναι.
 
Ε όπως και να χει αν προσλαμβάνανε μια ή έναν φιλόλογο για διορθωτή κειμένου θα διαβάζαμε τη σωστή διατύπωση. Κάποιοι που βαριούνται να διαβάσουν στο σχολείο μαθαίνουν σωστά ελληνικά και από τα περοδικά. Γιατί όχι; Το να υποτιμάς την ίδια σου τη δουλειά λεγοντας ένα "δε βαριέσαι” δε βοηθάει ούτε εσένανε ούτε το γενικό σύνολο.
 
Μα αν προσλαμβάνανε διορθωτή κειμένου θα έπρεπε να τον πληρώνουν. Γιατί να το κάνουν? Ο μισθός θα μείωνε τα κέρδη του περιοδικού. Μόνο αυτό έχει σημασία σε μία καπιταλιστική κοινωνία, όπως αυτή στην οποία έχουμε επιλέξει να ζούμε (βλέπετε αποτελέσματα εκλογών). Μόνο αν κάτι μειώσει σημαντικά το αναγνωστικό κοινό (επομένως τα κέρδη από τις διαφημίσεις αφού οι τιμές τους βασίζονται στα πόσα μάτια μπορεί να προσφέρει το περιοδικό) έχει νόημα να κάνουν κάτι να το διορθώσουν οι επιχειρηματίες-εκδότες.
 
Αν προσλάμβαναν φιλόλογο, πρώτα θα ξεχνούσε αυτά που ήξερε και μετά θα αυτοκτονούσε με τόσα τούβλα κάθε μέρα.
Γενικά έχω την εντύπωση ότι τέτοιες φυλλάδες κακοποιούσαν και εξακολουθούν και σήμερα να κακοποιούν βάναυσα την ελληνική γλώσσα.
 
Ο καναπές με τη φρικαλέα ταπετσαρία ας πούμε ότι συνδυάζεται με το πολύφωτο, τον χρυσοποίκιλτο καθρέφτη και το προστατευτικό μπροστα στο τζάκι. Και το τραπεζάκι ταιριάζει με το έπιπλο του στερεοφωνικού (θα έλεγα από ΙΚΕΑ αλλά δεν υπήρχε στην Ελλάδα τότε) και το φωτιστικό δίπλα του. Αλλά τα δύο γκρουπ πώς δένουν μεταξύ τους?

Αυτό το στρογγυλό πίσω από το κεφάλι του τι είναι? Μου μοιάζει με ράχη πολυθρόνας, αλλά τι γυρεύει στριμωγμένη πίσω από τον καναπέ?

Στο ισόγειο του τραπεζακίου βλέπουμε ένα πιάτο με ένα άσπρο τούβλο. Χαλβάς δεν είναι, φέτα δεν είναι (δεν ανήκουν σ' αυτό το δωμάτιο), τι είναι?

Δεν σχολιάζω τα άλλα διακοσμητικά στο τραπεζάκι και στο τζάκι, ούτε τη βιβλιοθήκη που φαίνεται στον καθρέφτη διότι δεν τα δείχνει με αρκετή λεπτομέρεια η φωτογραφία.
 
Το πιατο με το ασπρο τουβλο...

Το ασπρο τουβλο ειναι διακοσμητικο κερι θα ελεγα...με τη βαση του
 
Το καλοριφέρ μου κάνει εντύπωση. Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο καλοριφέρ στην Ελλάδα.

Εντωμεταξύ αυτός ο καναπές μόνο αναπαυτικός δεν είναι. Σηκώνεσαι από δάυτονε (αν τα καταφέρεις να σηκωθείς ποτέ) σαν τελικό σίγμα. Σαν τον Κατακουζηνό με λουμπάγκο.
 
Συγγνωμη, κυριε Βουρο, αλλα το σηκωμα του φρυδιου με το δεικτη του χεριου ειναι σημα κατατεθεν της Μιμης Ντενιση και θα επρεπε να αισχυνεσθε που της στερειτε την αποκλειστικοτητα.
 
Δεν τον είχα για τόσο κυριλέ το Βουρο, αλλά όπως σωστά λέει κι η Βιβή ίσως κρύβει μέσα του μια Μιμή Ντενιση.. Αν και για Μιμή το σπίτι ειναι μινιμαλ
 
Ατυχέστατη γωνία και στάση φωτογράφισης. Είναι σαν ο Καρακατσάνης να κάθεται σε αναπηρικό καρότσι.
 
Πίσω
Μπλουζα