Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας tonytony
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Έχω φαρμάκι να ρίξω:
Πολύ άθλια ραφιέρα: εκτός από άσχημο σκελετό έχει και καθόλου πρακτικά ράφια. Μόνο κάνα τασάκι και καμμιά κορνίζα μπορείς να βάλεις, άντε και καμμιά διακοσμητική σαχλαμαρίτσα, όπως εδώ. Και είναι ό,τι σιχαίνομαι περισσότερο. Τα βιβλία είναι πολύ βαριά και αυτή η βλακεία δεν σηκώνει βιβλία.
Ποιός ανώμαλος έβαλε κολώνα μπροστά το παράθυρο;;; Και μάλιστα όχι καμμιά διακριτική, αλλά πεπλατυσμένη κιόλας...
Μαρμάρινο πάτωμα; Το χειρότερο. Θα αρπάξουν τίποτα εντερικά και θα τρέχουν...
Τι φωνήεντα της ψυθήρει στο αφτί και έχει ξινίσει έτσι η μαντάμ;
Της οποίας μαντάμ τα πόδια έτσι όπως είναι ευθυγραμμισμένα είναι σα να φοράει νούμερο πενήντα.
Ποιές ήταν ακριβώς οι αντίκες κειμήλια; Τα τεντζέρια στο κάτω ράφι;
Και η μαύρη γκουμούτσα απέναντί τους τί είναι; Θερμάστρα ή μεγάφωνο;
Και κάτι καλό: αν ο κυριούλης φοράει όντως εσπαδρίγιες, στους άντρες τις έβρισκα πολλλά σέξι, αλλά όχι για μέσα στην πόλη. Κι αυτός δεν ήταν καθόλου σέξι.
 
Τελευταία επεξεργασία:
gordon17sp είπε:
Έχω φαρμάκι να ρίξω:
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Τολμώ να πω ότι δεν το ξεπλένει ούτε ο Βόλγας.... :p

Συμφωνώ για την κολόνα, ότι πιο άστοχο έχω δει σε σπίτι. Δεν είμαι όμως σίγουρη για το μάρμαρο, δε βοηθά και η φωτογραφία. Μάλλον σε λευκό πλακάκι μου κάνει.
Όσο για την ξινίλα της κυρίας, φήμες λένε ότι είναι εκ γενετής.... (άντε, έριξα κι εγώ κανά δυο γραμμάρια φαρμάκι)
 
Εμένα μου έκανε εντύπωση το ρετρό σταντ ραπτικής ή μάλλον για να είναι τόσο κομψό είναι σταντ κεντήματος. Είχα δει αρκετά τέτοια στο Λονδίνο, αληθινές αντίκες αλλά και ρέπλικες καταπληκτικές. Τα περισσότερα όπως πιστεύω και αυτό εδώ, είναι βικτωριανής εποχής όπου το να κεντάς θεωρούνταν πραγματική αρετή. Μέσα στο κουτί έμπαινε το κέντημα και τα μασουράκια κλωστές. Το καπάκι ήταν πάντα επενδυμένο με καπιτονέ υφασμα πολυτελείας για να καρφιτσώνεις τις βελόνες με τις χρωματιστές κλωστές έτσι ώστε να τις βρίσκεις γρήγορα όταν κεντάς και αλλάζεις συχνά χρώμα. Αν και χρησιμοποιουσαν επίσης κάτι μμμ πως να το περιγράψω, σαν μικρά μπιμπελό τα οποία ήταν ζωάκια χελώνα, ποντικάκι με πιο συνηθισμένο τον σκατζόχοιρο όπου η ράχη τους είχε μαξιλαράκι για να καρφιτσώνεις τις βελόνες και τις καρφίτσες. Οι πλούσιες κοπέλες αυτά τα μπιμπελό τα είχαν ασημένια και ήταν μέρος της προίκας τους.
Αν το κουτί χρησιμοποιούνταν για πλέξιμο ήταν πιο βαθύ. Τα "μπιμπελό" που περιέγραψα φτάνουν ως τις μέρες μας αλλά πλαστικά.
Πάντως πολύ όμορφη αντίκα έχει η Μαλβίνα σε αυτή την φωτογραφία, απλά εγώ δε θα της έβαζα με τίποτα κεριά όπως έκανε αυτή. Μου φαίνεται σαν να κοροιδεύεις το αντικείμενο. Αλλά μάλλον είμαι και λίγο παράξενη.
Λοιπόν βρήκα κάποιες σχετικές εικόνες




il_340x270.2546434137_brws.jpg


il_75x75.2547354439_awgk.jpg


il_75x75.2498754130_289w.jpg
 
laura ingalls είπε:
Εμένα μου έκανε εντύπωση το ρετρό σταντ ραπτικής ή μάλλον για να είναι τόσο κομψό είναι σταντ κεντήματος. Είχα δει αρκετά τέτοια στο Λονδίνο, αληθινές αντίκες αλλά και ρέπλικες καταπληκτικές. Τα περισσότερα όπως πιστεύω και αυτό εδώ, είναι βικτωριανής εποχής όπου το να κεντάς θεωρούνταν πραγματική αρετή. Μέσα στο κουτί έμπαινε το κέντημα και τα μασουράκια κλωστές. Το καπάκι ήταν πάντα επενδυμένο με καπιτονέ υφασμα πολυτελείας για να καρφιτσώνεις τις βελόνες με τις χρωματιστές κλωστές έτσι ώστε να τις βρίσκεις γρήγορα όταν κεντάς και αλλάζεις συχνά χρώμα. Αν και χρησιμοποιουσαν επίσης κάτι μμμ πως να το περιγράψω, σαν μικρά μπιμπελό τα οποία ήταν ζωάκια χελώνα, ποντικάκι με πιο συνηθισμένο τον σκατζόχοιρο όπου η ράχη τους είχε μαξιλαράκι για να καρφιτσώνεις τις βελόνες και τις καρφίτσες. Οι πλούσιες κοπέλες αυτά τα μπιμπελό τα είχαν ασημένια και ήταν μέρος της προίκας τους.
Αν το κουτί χρησιμοποιούνταν για πλέξιμο ήταν πιο βαθύ. Τα "μπιμπελό" που περιέγραψα φτάνουν ως τις μέρες μας αλλά πλαστικά.
Πάντως πολύ όμορφη αντίκα έχει η Μαλβίνα σε αυτή την φωτογραφία, απλά εγώ δε θα της έβαζα με τίποτα κεριά όπως έκανε αυτή. Μου φαίνεται σαν να κοροιδεύεις το αντικείμενο. Αλλά μάλλον είμαι και λίγο παράξενη.
Λοιπόν βρήκα κάποιες σχετικές εικόνες




Προβολή συνημμένου 215712


Προβολή συνημμένου 215713


Προβολή συνημμένου 215714
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Αν δεν το περιέγραφες δεν θα καταλάβαινα τι είναι. Ούτε έχω δει ποτέ μου τέτοιο πράγμα. Νομίζα ότι είναι ένα πολύ κακόγουστο τραπεζάκι με ένα καπιτονέ κορνιζαρισμένο διακοσμητικό χωρίς νόημα. Που πήγες και το κατάλαβες! Τι σου είναι το αετήσιο μάτι όμως ε;
Εγώ από σετ ραπτικής/κεντήματος/πλεξίματος ξέρω μόνο εκείνα που μοιάζουν με κλιμακωτές εργαλειοθήκες και έψαχνα να βρω στη φωτό για τι μιλούσες. Μετά που ανέφερες τα κεριά, τότε κατάλαβα.
 
Όλος αυτός ο όγκος υφασμάτων πίσω είναι κουρτίνες;
Θα ήθελα να ήξερα επίσης ποιος αγοράζει άσπρο καναπέ. Αγχώνομαι μόνο που τον βλέπω
 
Πολύ ωραίος χώρος!!! Θα αφαιρούσα τις πτυχωτές κουρτίνες που μοιάζουν με βρακιά της Αναγέννησης.
 
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Αφού δεν έχει και τίποτα να σχολιάσει.

Αν και το σωστό να λέγεται: το ξύλινο πάτωμα αυτόματα ζεσταίνει το χώρο. Αν είχε μάρμαρο θα ήταν σα δημόσια υπηρεσία και αν είχε πλακάκι θα ήταν η παρακμή αυτοπροσώπως.
 
Δεν έχει φτάσει το φορτηγό της μετακόμισης ακόμη. :cool:

Πάντως από τα βαρυφορτωμένα σπίτια που είδαμε πολύ καλύτερο αυτό. Αλλά όλο αυτό το γυμνό ξύλινο πάτωμα κάνει το σπίτι να μοιάζει με εκθεσιακό χώρο. Ο σκοπός ενός σπιτιού είναι άνεση, ζεστασιά, ασφάλεια... όχι το να αναδείχνει την ποιότητα των αντικειμένων που περιέχει.
 
Πραγματι, τεραστια η δισκοθηκη. Αναμενουμε να δουμε και τους δερματινους καναπεδες που κυριαρχουν.
 
Πού βρέθηκε όμορφη πολυκατοικία στο Παλιό Φάληρο, και μάλιστα την εποχή εκείνη? Περπατάω αρκετά στην περιοχή τις μέρες που είμαι Αθήνα και δεν μπορώ να πω ότι βλέπω πολλά αρχιτεκτονικά καλλιτεχνήματα. Κάποιες καινούργιες βλέπονται λίγο, αλλά οι παλιές είναι απλώς μπετονένια κουτιά μα στενά μπαλκόνια.

"Στην προσωπικότητα της Μ. Χ. και του Γ.Π.". Μία την έχουν και τη μοιράζονται, όπως οι τρείς Γραίες της μυθολογίας το μοναδικό μάτι και το μοναδικό δόντι?
 
Πράγματι το σπίτι των Τζώρτζογλου-Γεωργιάδου είναι διαχρονικό. Ο άσπρος καναπές είναι σίγουρα αγχωτικός αλλά είναι και σίγουρα διαχρονικός. Με την έννοια βέβαια ότι δεν πρόκειται να κάνεις λάθος, ένα πράγμα σαν το μικρό μαυρο φόρεμα. Οι άσπρες κουρτίνες με τις σούρες ήταν πολύ πολύ στη μόδα αρχές και μέση των 90ς. Τις λέγαμε "κουρτίνες μπαλούν" και έμοιαζαν όντως σαν αναγεννησιακά βρακιά (πολύ πετυχημένο) ή σαν να χει προσγειωθεί αλεξιπτωτιστής σπίτι σου. Όλα καλά λοιπόν σε αυτό το σπίτι στάθηκε με αξιοπρέπεια στη δεκαετία του 90, αλλά το πολύ κέφι που αποπνέει που το είδαν; Εχει λιτές γραμμές, πλούσια υφάσματα, τα ασημικούλια του πάνω στο τραπεζάκι οκ αλλά όχι κάτι χαρούμενο και κεφάτο.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα