Να το χαίρεται ο άνθρωπος το διαμέρισμά του, αλλά το βρίσκω πολύ βαρυφορτωμένο με έπιπλα. Για να βγει στη βεράντα θα έπρεπε να κάνει σλάλομ ανάμεσα σε καναπέδες, ας πούμε. Αλλά το κείμενο είναι πράγματι ανεκδιήγητο. Παίρνει τυχαία επίθετα, ουσιαστικά και ρήματα που δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο και τα αραδιάζει σε τυχαίες προτάσεις, όλες σχεδόν μικρές και κατά παράταξη και ασύνδετες νοηματικά μεταξύ τους, αν δεν αντιφάσκουν.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι στην αρχή. "Για αρκετό διάστημα αναζητούσε ένα σεμνό διαμέρισμα" (υπάρχουν και ξετσίπωτα διαμερίσματα?) κι αμέσως μετά "Γρήγορα ανακάλυψε αυτό...". Αφού το ανακάλυψε γρήγορα πώς το αναζητούσε για αρκετό διάστημα?
Μιράκολο! "Στην κρεββατοκάμαρα συνυπάρχουν το μεγάλο κρεββάτι με τα κομοδίνα", λες και αυτή η "συνύπαρξη" είναι πολύ σπάνια και πρωτότυπη κι όχι κάτι που έχουμε σχεδόν όλοι στις κρεββατοκάμαρές μας.
Φυσικά 2 φορές διαβάζουμε ότι η Κατίνα Παξινού ήταν γιαγιά του, να το εμπεδώσουμε. Φαντάζομαι στους τίτλους του "Για ποιον χτυπάει η καμπάνα" έγραφε "Starring mpla mpla and Katina Paxinou (grandmother of Alexandros Antonopoulos)".
Τι το "εντυπωσιακό" έχουν τα ράφια της βιβλιοθήκης, που ορθώνονται "ανάμεσα στις δύο χρήσεις των δύο τελευταίων" - εμένα γιατί μου φαίνονται ότι είναι τελείως τραπεζαρία, δεν έχουν καμία σχέση με το καθιστικό, και εν πάση περιπτώσει τι εννοεί ο ποιητής ότι τα ράφια ορθώνονται ανάμεσα σε χρήσεις? Πέρα από το όντι, μηχανικά μιλώντας, τα ράφια είναι οριζόντια, δεν "ορθώνονται", ξαπλώνουν. Εκείνα που ορθώνονται είναι τα παλούκια στα οποία στηρίζονται τα ράφια. Και δεν βλέπω κανένα ιδιαίτερο σχέδιο στη βιβλιοθήκη, ας τη σχεδίασε ο Μάριος Βουτσινάς. Μια κοινή βιβλιοθήκε με τρύπα για το καλοριφέρ είναι (πράγμα που δεν είναι υγιεινό για τα βιβλία και εμποδίζει και το καλοριφέρ να κάνει σωστά τη δουλειά του). Και η τραπεζαρία είναι τελείως άσχετο μέρος για βιβλιοθήκη. Μόνο εκεί υπήρχε χώρος, το καταλαβαίνω, αλλά το γράφει σαν να είναι κάποια σπουδαία καινοτομία.
Σταματάω εδώ γιατί βαριέμαι να συνεχίσω την ανάλυση/αποδόμηση του σαχλού κειμένου.
Τελικά το μόνο καινούργιο που έμαθα για τον Α.Α. είναι ότι συντηρείται αποκλειστικά με χυμό πορτοκαλιών, αφού είναι το μόνο φαγώσιμο της κουζίνας του (πού το βρήκε το έντονο πράσινο ο λεζαντογράφος? Το μόνο πρασινωπό είναι το γάντι, το οποίο μοιάζει να το έχει κλέψει από το υπνοδωμάτιο της Αγγελικής Κανελλοπούλου. )
