manos426f είπε:
Εγώ πάντως αυτό το λεγόμενο "συναυλιακό ξύλο",που διεξάγεται ειδικά μπροστά,στις συναυλίες,όσο και την υπερηφάνια του να λαμβάνει μέρος κάποιος σ' αυτό,δε μπόρεσα ποτέ,μα ποτέ,να τα καταλάβω !Δε ξέρω τι αισθήματα μπορεί να γεννά στον οποιοδήποτε το να σπρώχνεται,να κοπανιέται,να φτύνεται,κι εγώ δε ξέρω τι άλλο,με τον καθένα δίπλα του,αλλά το να φτάνει αυτό να αποτελεί σημείο αναφοράς σε τέτοια events,είναι ολίγον τι τραγικό !
Είναι σαν την καφρίλα του γηπέδου,που πολλοί το θεωρούν εμπειρία ζωής να είναι κομμάτι αυτής.Κι όταν τους λες ότι η ομορφιά του γηπέδου ΦΥΣΙΚΑ και ΔΕΝ είναι εκεί,αλλά στον αγώνα αυτό καθ' αυτό και στο να είσαι στην κερκίδα παρακολουθώντας τον (κι όχι βρίζοντας τη μάνα του χ-ψ παίκτη ή του διαιτητή),εκεί η εύκολη,εντελώς γελοία απάντησή τους είναι "μα τι φλώρος που είσαι".Σιγά ρε μάγκα,βάστα λίγο,μας πήραν τα αίματα!
Η αποθέωση της καφρίλας...
Αντίστοιχα λοιπόν πάει και μ' αυτό το "συναυλιακό ξύλο".Και ναι,ΟΚ,δεν είναι 100% το ίδιο,καθότι θα πει κάποιος ότι μέρος της συναυλίας είναι αυτό το ξύλο!Είναι τελικά όμως....;
Τέλος πάντων,ακατανόητα είναι το μεν,ακατανόητο και το δε.Μιλάμε για πραγματικά απίστευτο τρόπο σκέψης,που ξεπερνά κάθε (ίχνος) λογική(ς).
Για να μη παρεξηγηθώ,σπεύδω εκ των προτέρων να διευκρινίσω ότι ΦΥΣΙΚΑ και δεν απευθύνομαι στον φίλο Dragon K. μ' αυτό που γράφω,ούτε στον οποιδήποτε άλλο φίλο.Απλά έχει κατ' επανάληψη αναφερθεί και εδώ μέσα αυτή η θλιβερη συνήθεια του "συναυλιακού ξύλου",εξ' ου και όσα έγραψα....
Μάνο, σε καταλαβαίνω απόλυτα και θα ήθελα να πω την άποψή μου για το θέμα...
Μέχρι πριν περίπου 6 χρόνια (που άντεχα περισσότερο) ήμουν ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ στην πρώτη σειρά σε όλες τις συναυλίες....ανελέητο ξύλο....crowd surfing...ανοιγμένες μύτες....και ξανά ξύλο....
πλέον, δεν το αντέχω, αλλά που και που σε επιλεγμένες συναυλίες προσπαθώ να το κάνω ακόμα έστω για 3-4 τραγούδια...
Αυτά για να ξεκαθαρίσω την προσωπική μου στάση...
Πρώτα απ' όλα, το συναυλιακό ξύλο δεν έχει σχέση με το γηπεδικό...δεν είναι βία είναι ξέσπασμα....
άπειρες φορές ειδικά όταν ήμουν αρκετά μικρός είχε τύχει να πέσω, να φάω μπουκέτο, άσχημη κλωτσιά από γομάρια (σε σχέση με μένα τύπους) και πάντα όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση, τρέχουν να σε πιάσουν, να σε βοηθήσουν, να δουν αν είσαι καλά.
Το συναυλιακό ξύλο, παραμένει μεταξύ αυτώ που θέλουν να συμμετέχουν..και είναι εξαιρετικά σπάνιο να φάει κάποιος αδέσποτες...
Η αλήθεια είναι ότι βλέπεις τη συναυλία με διαφορετικό μάτι...έχεις πιο άμεση επαφή με τους καλλιτέχνες, με τον φανατικό κόσμο, και ότι και να γίνει είναι σίγουρο ότι θα ζήσεις τον παλμό και θα νιώσεις πλήρως την ενέργεια της συναυλίας. Ωστόσο, δεν απολαμβάνεις εξίσου τη μουσική, ούτε το show.
Όταν είσαι πίσω, ακούς καλύτερα, βλέπεις καλύτερα, είσαι άνετος, καθαρός, αλλά υπάρχει περίπτωση να νιώσεις ότι κάποια συναυλία δεν έχει παλμό, ότι ο κόσμος δεν τραγουδάει αλλά κάνει άσχετες κουβέντες κλπ κλπ...
Για μένα, ένας πραγματικός φίλος της μουσικής και των συναυλιών, πρέπει να ζήσει και τις δύο εμπειρίες. Δεν μπορώ να διανοηθώ να πήγαινα 16-17 χρονών σε μια συναυλία και να μην ήμουν μπροστά να λιώνω από νωρίς και να παίζω ξύλο εκστασιασμένος από τη μουσική....
Τώρα δεν μπορώ να το κάνω, αλλά απολαμβάνω μια άλλη οπτική των συναυλίων, που έχει εξίσου πολλά πράγματα να σου δώσει.
Εγώ που δεν μεταλάς πάντως, φέτος...περιμένω τις 18 Ιουνίου για να πάρω τη δόση μου.
Έρχονται οι Pixies ....και έχει να πέσει πολύυυυυυυ και ανελέητοοοοο ξύλοοοο!!!!!
:frypan: :frypan: