Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

[RIO]

60s

 

[laura ingalls]

Σε κανένα σινεμά της περιοχής δεν έχω πάει, διότι από 3 χρονών μέχρι 16 ζούσαμε επαρχία και μεγαλύτερος δεν μ' ενδιέφεραν οι ταινίες τους. Ούτε θυμόμουνα ότι είχε σινεμά στο σημείο αυτό. Από την άλλη θυμάμαι τα ζαχαροπλαστεία Τι να κάνουμε, προτεραιότητες.

Εε ήταν εκεί που ήταν ο Ευρυγένης (ζαχαροπλαστείο δίπλα από το βενζινάδικο).

 

[Bajar]

Σε κανένα σινεμά της περιοχής δεν έχω πάει, διότι από 3 χρονών μέχρι 16 ζούσαμε επαρχία και μεγαλύτερος δεν μ' ενδιέφεραν οι ταινίες τους. Ούτε θυμόμουνα ότι είχε σινεμά στο σημείο αυτό. Από την άλλη θυμάμαι τα ζαχαροπλαστεία Τι να κάνουμε, προτεραιότητες. Τουλάχιστον θυμόμουνα σωστά την Ισσού.

Άλλη μεγάλη ιστορία με τον αριθμό των σ στο Ιλίσια. Άλλοι τα γράφανε Ιλίσια άλλοι Ιλίσσια. Τελικά επικράτησε το ένα σίγμα, από παλιά. Δεν ξέρω τη λογική, διότι έχουμε Κηφισιά αλλά Βριλήσσια.

Υπάρχει μια τάση απλοποίησης της ορθογραφίας και αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο, δεν συμβαίνει μόνο στην ελληνική γλώσσα. Τα Ιλίσια μπορεί να απλοποιήθηκαν κατ' αναλογία προς τον Ιλισό που επίσης παλιά γραφόταν με δυο σ (αν και έχουν βρεθεί επιγραφές του 5ου αι. π.Χ. με το όνομα Ηιλισός που θα δικαιολογούσε την ύπαρξη του ενός σ). Από την άλλη η Κηφισιά όπως και ο Κηφισός πάντα θυμάμαι να γράφονται με ένα σ.

 

[konc]

Υπάρχει μια τάση απλοποίησης της ορθογραφίας και αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο, δεν συμβαίνει μόνο στην ελληνική γλώσσα. Τα Ιλίσια μπορεί να απλοποιήθηκαν κατ' αναλογία προς τον Ιλισό που επίσης παλιά γραφόταν με δυο σ (αν και έχουν βρεθεί επιγραφές του 5ου αι. π.Χ. με το όνομα Ηιλισός που θα δικαιολογούσε την ύπαρξη του ενός σ). Από την άλλη η Κηφισιά όπως και ο Κηφισός πάντα θυμάμαι να γράφονται με ένα σ.

Ακριβώς η σκέψη μου χωρίς να γνωρίζω με σιγουριά κάτι περισσότερο. Όπως αντίστοιχα ο Βριληττός, αρχαία ονομασία του βουνού της Πεντέλης (όπως και το Υμηττός), που έδωσε το όνομα στο ποταμό Βριλησσό και έπειτα στα Βριλήσσια πάντα γραφόταν με δύο τ ή σ και γλύτωσε την αλλαγή στο πέρασμα των χρόνων.

 

[laura ingalls]

Μάλλον έχετε δίκιο. Η θάλαττα των αρχαίων έγινε θάλασσα οπότε τα Βριλήσσια είναι Βριλήσσια και ο Ιλισός είναι Ιλίσια. Πρέπει να ξεμάθω.

Λοιπόν Ομόνοια εκτιμώ στα μέσα των 60ς. Η φωτογραφία είναι στις κυλιόμενες σκάλες της Πειραιώς, μπροστά από τον Μπακάκο (το απόλυτο μέρος για ραντεβού κυρίως για τους επαρχιώτες επισκέπτες της Αθήνας και όχι μόνο). Η κάθε είσοδος του υπογείου είχε το δικό της χρώμα ώστε να μην μπερδεύεσαι. (Είχαμε και αναφαλβητισμό όταν φτιάχτηκαν ακόμα ας μη το ξεχνάμε). Η Πειραιώς είχε γκρί και η Σταδίου Πανεπιστημίου είχε μπλε αυτά τα θυμάμαι πολύ καλά. Τώρα είδα ότι η 3η Σεπτεμβρίου μπροστά από τον Χόντο είχε πορτοκαλί.







Αυτό που παρατηρώ είναι πόσοι νεαροί φοράνε κοστουμάκι. Φτηνό ακριβό δεν έχει σημασία αλλά κοστουμάκι. Ειμαστε ακομα μακριά από το κάζουαλ ντύσιμο. Λέτε να είναι κάπου στα 50ς;

 

[laura ingalls]

Και μια και είπαμε για Ομόνοια 3ης Σεπτεμβρίου να και η σκηνή επιχρωματισμένη από η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα. Στην άλλη φωτο φαίνεται που καθόντουσαν. Σε ένα "τη ρουμ"!

 

[Bajar]

Λοιπόν Ομόνοια εκτιμώ στα μέσα των 60ς. Η φωτογραφία είναι στις κυλιόμενες σκάλες της Πειραιώς, μπροστά από τον Μπακάκο (το απόλυτο μέρος για ραντεβού κυρίως για τους επαρχιώτες επισκέπτες της Αθήνας και όχι μόνο). Η κάθε είσοδος του υπογείου είχε το δικό της χρώμα ώστε να μην μπερδεύεσαι. (Είχαμε και αναφαλβητισμό όταν φτιάχτηκαν ακόμα ας μη το ξεχνάμε). Η Πειραιώς είχε γκρί και η Σταδίου Πανεπιστημίου είχε μπλε αυτά τα θυμάμαι πολύ καλά. Τώρα είδα ότι η 3η Σεπτεμβρίου μπροστά από τον Χόντο είχε πορτοκαλί.

Προβολή συνημμένου 214483





Αυτό που παρατηρώ είναι πόσοι νεαροί φοράνε κοστουμάκι. Φτηνό ακριβό δεν έχει σημασία αλλά κοστουμάκι. Ειμαστε ακομα μακριά από το κάζουαλ ντύσιμο. Λέτε να είναι κάπου στα 50ς;

Έχω την εντύπωση ότι είναι από τις αρχές της δεκαετίας του 60. Είναι δυο -τρία στοιχεία που το μαρτυρούν. Αφενός τα μαλλιά της κυρίας μπροστά από τον άνθρωπο με το καλάθι (φουσκωμένα με μπούκλες στο τελείωμα), αφετέρου τα γυαλιά και τα μαλλιά της κυρίας δίπλα στην διαφήμιση των τσιγάρων Άρωμα. Τα γυαλιά πεταλούδα ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 50 (και ίσως η κυρία να τα έχει από τότε) αλλά το φουσκωμένο μαλλί είναι περισσότερο 60s. Το σαμπουάν παλμολιβ πάλι που διαφημίζεται πάνω από το περίπτερο δε γνωρίζω πότε πρωτοεμφανίστηκε.

 

[Bambinella]

Φτηνό ακριβό δεν έχει σημασία αλλά κοστουμάκι. Ειμαστε ακομα μακριά από το κάζουαλ ντύσιμο. Λέτε να είναι κάπου στα 50ς;

Δεκαετια του '50 με τιποτα. Θα ελεγα 1964 - '65, χωρις να αποκλειω και λιγακι νωριτερα συμφωνα με τη Bajar. Αν εβλεπα περισσοτερες γυναικες στη φωτογραφια, ισως να ημουν πιο ακριβης.
Oσο για την αλλη, την ασπρομαυρη, προερχεται στα σιγουρα απο αρχες δεκαετιας του '70.

 

[elephadas]

Στη φωτογραφία με το "Tea Room" βλέπουμε τον συγγραφέα Γιώργο Ιωάννου (1927-1985) (δεξιά από το κέντρο, κοιτάει το φακό). Ήμουνα απόλυτα σίγουρος, αλλά για να το δείτε κι εσείς έψαξα φωτογραφίες του και βρήκα πολλές αναφορές στη συγκεκριμένη φωτό. Π.χ. Εδώ

Η απλοποίηση της ορθογραφίας είναι γνωστό φαινόμενο, αλλά τα "Ιλισ(σ)ιακά" είναι άλλη ιστορία. Αν ο Ιλισσός έγινε Ιλισός (δεν το είχα πάρει χαμπάρι!), είναι λογικό και τα Ιλίσια να γράφονται με ένα σ. Αλλά την εποχή που μιλάω εγώ (δεκαετία 60 και αρχές 70) ξέραμε πώς τον λεν τον ποταμό, Ιλισσό, Ιλισσό, αλλά η συνοικία ήδη ήταν συνήθως Ιλίσια και οι άλλες δύο γραφές (Ηλύσια - Ιλίσσια) γίνονταν όλο και σπανιότερες. Κι όσο για τον Κηφισό, κι αυτόν Κηφισσό τον ήξερα. Αλλά επειδή οι μνήμες είναι μνήμες κι άρα όχι πάντα αξιόπιστες, είπα να κοιτάξω σε πολλά παλιά βιβλία που έχω. Και μπερδεύτηκα ακόμη περισσότερο. Και για να μην ξεχνάμε και το θέμα μας, να δω αν υπήρχαν ενδιαφέρουσες φωτό.

Πρώτα κοίταξα στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, στον μνημειώδη τόμο Ζ' - Ελλάς. Δεκαετία του 50. Και αμέσως βρήκα "Κηφισός" αλλά πάνω που είπα λύθηκε το πρόβλημα, πρόσεξα ότι αν και γραμμένο σε άπταιστη καθαρεύουσα, έγραφε επίσης Υμητός, Αρδητός, Λυκαβητός οπότε τα Κηφισός και Ιλισός δεν σήμαιναν πολλά (πέρα από το ότι η συντακτική ομάδα του λεξικού είχα αποφασίσει αυτή τη γραφή). Όσο για φωτογραφίες, έχει πάμπολλες, αλλά δεν αναπαράγονται καλά. Να μία αεροφωτογραφία του Σταδίου και της περιοχής του


Σε ένα βιβλίο των αρχών της δεκαετίας του 30, "Έρευνα και Οδηγός της Αττικής" (Θεοδώρου Κοντέρη, Καθηγητού) διαβάζω "Από των Ν.Α. κλιτύων της Πάρνηθος και των Β.Α. της Πεντέλης πηγάζει ο χείμαρρος Κηφισσός" (και φυσικά αργότερα "Ιλισσός"). Και στις συγκοινωνίες λέει ότι το λεωφορείο 42 πάει "από το Δημοτικόν Θέατρον εις Σεβάστειαν - Κουπόνια [που] είναι Συνοικισμοί προ της Κοινότητος Ζωγράφου" (οπότε τα λεωφορεία των Άνω Ιλισίων σε 30 χρόνια από 42 έγιναν 41 αλλά η περιοχή ήταν ακόμη Κουπόνια κι έτσι δεν ξέρουμε πώς έγραφε ο συγγραφέας τα Ιλίσια)

Σε ένα "Οδηγός Αθηνών Πειραιώς Περιχώρων Ιγγλέζη" (1927) σε κατάλογο δρόμων βλέπω "Νυμφαίου παρ. Ιλισσίων συνοικία Ιλισσού" οπότε η συνοικία μεν δεν λεγόταν ακόμη Ιλίσ(σ)ια, αλλά η οδός Μιχαλακοπούλου ήταν Ιλισσίων με δύο σ. Αλλά αργότερα αναφέρεται η "κωμόπολις Κηφισσία" οπότε λογικά το ποτάμι ήταν Κηφισσός (λέει και "της όχθης του Ιλυσσού" αλλά αυτό λογικά είναι ένα από τα "παροράματα" από τα οποία έβριθαν τα παλιά βιβλία
(Αργότερα: Ντροπή μου! Πώς μου ξέφυγε τέτοιο λάθος?Η Μιχαλακοπούλου ήταν Οδός Ιλισσού, όχι Ιλισσίων. Θυμάμαι μάλιστα κάποιες παλιές ταμπέλες που γράφανε "Οδός Μιχαλακοπούλου πρώην Ιλισσού". Άλλωστε η οδός Ιλισίων ζει και βασιλεύει ακόμη με αυτό το όνομα. και πράγματι η Νυμφαίου ξεκινάει από αυτήν λίγο μετά που χωρίζει από Μιχαλακοπούλου)

Πάω στον Οδηγό Ταξιδιώτου Ελευθερουδάκη, τόμος Αθήναι και Αττική (1926) και πιάνω από την πρώτη σελίδα ένα "Σταθμό Λαρίσσης" ενώ είχα μάθει ότι η πόλη Λάρισα είναι το μόνο θηλυκό σε -ισα που γράφεται με ένα σ, σε αντίθεση με τη Λάρισσα του Άργους που πάντα γραφόταν με 2 αλλά την γράφανε συνήθως με 1 κατ' αναλογία με την πόλη. Διαβάζω λοιπόν "...χωριζούσης δε τα ύδατα τα σχηματίζοντα τους ποταμίσκους Κηφισόν (προς ΒΔ) και Ιλισόν (ΝΑ) (αλλά Υμηττός, Λυκαβηττός άρα δεν είναι γενικά χωρίς διπλά σύμφωνα). Το βιβλίο έχει μπόλικες φωτο, μικροσκοπικές και κακοτυπωμένες, αλλά βάζω μπρος το σκάννερ να δω τι μπορώ να κάνω


Μπα. Καλύτερο απ' όσο περίμενα



Στο "Οδηγός Μνημείων Αθηνών" του Αλεξάνδρου Φιλαδελφέως, Εφόρου Αρχαιοτήτων Αττικής (δεκαετία 1920) βλέπω "Ιλισός" (δεν ψάχνω για τα άλλα, σίγουρα κι αυτά με ένα)

Αυτά έχω διαθέσιμα εδώ από παλιά βιβλία με γεωγραφικές πληροφορίες. Οπότε βλέπουμε ότι τα ποτάμια γράφονταν την ίδια περίοδο πότε με ένα πότε με δύο σίγμα, και οι αντίστοιχες περιοχές ακολουθούσαν την ίδια ορθογραφία. Αλλά στα χρόνια μου οι περιοχές ήταν με ένα σ τα ποτάμια με δύο. Ουφ καλύτερα που τώρα γράφονται όλα με ένα κι ησυχάσαμε.

 

[RIO]

1983 . Και όπως θα έλεγε και στο γνωστό ανέκδοτο..." έλα, παραδέξου το, δεν ήρθαμε για να δούμε την Ακρόπολη..."

 

[laura ingalls]

Ίδια αθλητικά παπούτσια, (τώρα τα λέμε και μεις σνικερς ελαφροπάτητα δηλαδή), ίδιες κάλτσες και σορτς, παρόμοιο στυλ λοιπόν με τη δεκαετία του 80 και σήμερα, το μόνο που αλλάζει είναι η αποτρίχωση των αγορίστικων ποδιών...

Για να μην είμαστε γκρινιάρηδες αλλά ακριβοδίκαιοι ρετρομανιακοί, το Μοναστηράκι είναι πολύ καλύτερο τώρα παρά το 1985 στις ακόλουθες φωτογραφίες.





Αα συγγνώμη η πρώτη φωτογραφία είναι το 1983 ενώ η δεύτερη είναι το 1985.

 

[laura ingalls]

Και το Μοναστηράκι σήμερα.







Ωραία είναι αν έχεις κρατήσει τα μνημεία σου να τα αναδυκνείεις. Αν δε τα χεις κρατήσει...

 

[Bambinella]

1983 . Και όπως θα έλεγε και στο γνωστό ανέκδοτο..." έλα, παραδέξου το, δεν ήρθαμε για να δούμε την Ακρόπολη..."

Ειδικα δυο απο τους "επισκεπτες" αν δεν ειχε τοσο πολυ κοσμο, σιγουρα θα εκαναν κατι αλλο.

 

[RIO]

60s

 

[Gordon]

Πέτυχα στο ΕσύΣωλήνας το εξής βίδεο με σειρά φωτογραφιών από τη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 1980

Σε κάποιες φαίνεται η Αριστοτέλους δρόμος και ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ! Την είχα ξεχάσει ως δρόμο!

 

[Bajar]

60s

Προβολή συνημμένου 214535

Μου κάνει εντύπωση πόσα γυναικεία ξενόγλωσσα περιοδικά υπήρχαν στην δεκαετία του 60. Ωστόσο το Burda μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80 εξακολουθούσε να κυκλοφορεί και στα γερμανικά ειδικά για το εκάστοτε τεύχος του τρέχοντος μηνός. Υποψιάζομαι ότι μάλλον υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση κάθε φορά στο να δημοσιευτεί το αντίστοιχο μεταφρασμένο τεύχος, εκτός κι αν γενικότερα τα τεύχη καθυστερούσαν να φτάσουν στην επαρχία.
Και μια μικρή κοινωνιολογική παρατήρηση: Στα αριστερά των αναρτημένων περιοδικών υπάρχει κι ένα που λέγεται "Confidence" (=αυτοπεποίθηση) και δείχνει ένα ζευγάρι νεονύμφων. Τα σχόλια δικά σας...

 

[RIO]

Πέτυχα στο ΕσύΣωλήνας το εξής βίδεο με σειρά φωτογραφιών από τη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 1980

Σε κάποιες φαίνεται η Αριστοτέλους δρόμος και ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ! Την είχα ξεχάσει ως δρόμο!

Σνιφ...Πόσο πιο απλή και όμορφη δείχνει η τότε Θεσσαλονίκη. Είδα και την Σαλαμίνα και συγκινήθηκα...

 

[elephadas]

Εγώ έχω την απορία, ο τουρίστας στην Ακρόπολη που χτυπάει με την παλάμη του τη σφιγμένη γροθιά του τι διάολο κάνει (και επίσης είναι αστεία η γραμμή μαυρίσματος ψηλά στο χέρι του. Μόνο πολύ κολλητό μανίκι κάνει τόσο απότομη μετάβαση από άσπρο ξέξασπρο σε ηλιοκαμένο.

Πάντως εμένα μου φαίνονται μια χαρά όλα τα νέα παιδιά εκεί ψηλά, ας παρασύρθηκαν λιγάκι οι δυο στο κέντρο. Στο κάτω-κάτω στις πλαγιές του λόφου υπήρχε ιερό Αφροδίτης και Έρωτα, οπότε το ζευγαράκι κάνει σπονδή στους αρχαίους θεούς . Μια φορά με έχει εξοργίσει θέαμα στην Ακρόπολη, ή μάλλον δύο θεάματα. Δεκαετία 80. Τουρίστες ξένοι ήταν και οι δύο, άσχετοι μεταξύ τους, αλλά εγώ αποφάσισα ότι μόνο Αμερικανοί θα μπορούσαν να ήταν τόσο βάρβαροι. Ο ένας βόσκαγε ένα τεράστιο σάντουιτς και η άλλη πασαλειβόταν με αντηλιακό. Δεν μπορούσε αυτή να παστωθεί πριν ανέβει? Δεν μπορούσε ο άλλος να κρατήσει την πείνα του ώσπου να κατέβουν? Και δεδομένου ότι ούτε αντηλιακά ούτε σάντουιτς μπορείς να αγοράσεις πάνω στο βράχο, τα εγκλήματά τους ήταν προμελετημένα.

 

[Bambinella]

Εγώ έχω την απορία, ο τουρίστας στην Ακρόπολη που χτυπάει με την παλάμη του τη σφιγμένη γροθιά του τι διάολο κάνει (και επίσης είναι αστεία η γραμμή μαυρίσματος ψηλά στο χέρι του. Μόνο πολύ κολλητό μανίκι κάνει τόσο απότομη μετάβαση από άσπρο ξέξασπρο σε ηλιοκαμένο.

Δεν ειναι μαυρισμα. Ειναι σκια.

 

[elephadas]

Ωχ δίκιο έχεις, δεν πρόσεξα ότι παρακάτω στον βραχίονα έχει άλλη μετάβαση σε άσπρο. Εκτός αν είχε καμιά περίεργη δερματοπάθεια