Πειράγματα στο σχολείο/Νταήδες.

[pooky(1)]

Και μετά είπε στον φίλο του: πάμε να φύγουμε αυτή είναι τρελή! Και φύγανε. Pooky δεν θέλω σχόλια...

 

[serano915]

Serano915 καλά του κανες!Ε΄τανε καπος χοντροκομένο αυτο που έκανε. Να υποθέσω οτι εσυ δεν είσουν απο τα κοριτσια που την ''επεφτες'' αδιακρίτως σε καποιον συμαθητή σου, απλα και μόνο για να κάνεις πλακα,γνοριζωντας οτι ειναι γενικά ντροπαλός!Το ζησα αυτο, είναι οτι χειρότερο!

Εννοείται πως όχι! Βασικά εγώ έφτανα στο άλλο άκρο! Για να φανταστείς ο συγκεκριμένος συμμαθητής ήταν το "σκοτεινό αντικείμενο του πόθου" επί 3 χρόνια που ήμουν στο γυμνάσιο και ποτέ δεν γύρισα να του ρίξω 2η ματιά! Από τη ντροπή μου τα κατάφερνα να τον κάνω να νομίζει ότι μου είναι εντελώς αδιάφορος!!!

Πάντως, γενικά την κατάσταση που περιγράφεις, αν και ευτυχώς δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό σε άνθρωπο ποτέ! Δηλαδή sorry αλλά πόσα κόμπλεξ πρέπει να κουβαλαει ένας άνθρωπος για να φερθεί έτσι?

 

[pooky(1)]

Κανένα κόμπλεξ. Απλά μεγάλη ανασφάλεια.

 

[Shadowdancer2501]

Στη 1η γυμνασίου ήμουν μπούλης με τα όλα μου. Λογικό ήταν να έχω τον μαγνήτη για τους νταήδες. Και τη τυρόπιτα μου έφαγαν, και απο το γηπεδο μπάσκετ με έδιωξαν μαζί με τη παρέα μου για να παίξουν αυτοί, και τη μπάλα μου έκλεψαν. But payback is a bitch!!! Το καλοκαίρι πριν τη 2α γυμνασίου εγώ και κανά δυό φίλοι (ομοιοπαθείς) κάναμε ένα ορμονικό ΜΠΑΜ. Το ύψος σε συνδιασμό με τα παραπάνω κιλά και το γεγονός οτι τρέχαμε όλη μέρα στις αλάνες, είχε ως αποτέλεσμα να γίνουμε ντούκια. Όταν άνοιξαν τα σχολεία πολύ απλά και ξερά έγιναν επιχειρήσεις σκούπα. "Με θυμάσαι ρε πού**η" κλπ κλπ. Όσοι μας την είχαν πέσει την πλήρωσαν αλα deathwish. Τώρα που και που, βλέπω κανέναν populara-νταή της εποχής στο gym και έχουμε δεύτερο γύρο, μόνο που τώρα είμαι πολιτικά ορθός...απλά τους σφίγγω φιλικά (πάντα) το χέρι και χαμογελώ... oints:

[ame=[URL="http://www.youtube.com/watch?v=aA8n_bWVZGI"]http://www.youtube.com/watch?v=aA8n_bWVZGI[/URL]]http://www.youtube.com/watch?v=aA8n_bWVZGI

 

[serano915]

Κανένα κόμπλεξ. Απλά μεγάλη ανασφάλεια.

Κόμπλεξ, ανασφάλειες, όλα μαζί! Απλώς πιστεύω ότι ανασφάλειες είχαμε όλοι μας λίγο πολύ, ειδικά στην εφηβεία. Το θέμα ήταν να μην τις ξεσπάμε στους άλλους, που δεν φταίγανε σε τίποτα, στην τελική!

Γιατί όλοι αυτοί, που ξέσπαγαν τα κομπλεξ και τις ανασφάλειές τους στα "φυτά" του σχολείου ήταν, κατά την ταπεινή μου αποψη, δυστυχισμένοι άνθρωποι!

 

[pooky(1)]

Μεγάλη κουβέντα!

Να προσθέσω ότι η δυστυχία αυτών των κακομοίρηδων φαίνεται σήμερα, δεκαετίες μετά από το τέλος του σχολείου.

Οι νταήδες της δικής μου τάξης, όλοι τους, 100% έχουν γίνει στην κυριολεξία τα πιόνια του σήμερα. Καμία πρωτοβουλία, σαν τα πρόβατα που τα βόσκει ο βοσκός. Με φάτσες που φωνάζουν από μακριά "κάποιος να με πυροβολήσει να με γλυτώσει από τη μιζέρια μου"......

Περνάς με το αυτοκίνητο από δίπλα τους ακούγοντας Manowar και σε κοιτάνε σαν να είσαι UFO. Ναι, αυτοί ξεσαλώνουν (αν τους παίρνει και αυτό) με B@ndi σήμερα.

Είπαμε, ο καιρός έχει γυρίσματα και κάτι γυρίσματα......... μούρλια!!!!!!!!!!!!!!!

 

[exetlaios]

Ευτυχώς μικρός δεν είχα τέτοιου είδους προβλήματα.

Δεν πείραζα και δε με πειράζανε.

Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Μια φορά κατ'εξαίρεσιν, πρωτοστατούσα στο να κοροιδεύουμε έναν συμμαθητή μου.

Τώρα το συγκεκριμένο παιδί είναι από τους καλύτερους φίλους μου

και ντρέπομαι πολύ για την ανωριμότητα που επέδειξα τότε.

Μοναδική φορά που έπεσα "θύμα" μικρός, ήταν ένα καλοκαίρι που ήρθε ένα μεγαλύτερο παιδί στην παρέα

(ευτυχώς μόνο για ένα χρόνο) και με την παραμικρή ευκαιρία οργάνωνε "φατούρο" με θύμα εμένα.

Πριν λίγα χρόνια έμαθε ότι πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Αν λυπήθηκα ; Όχι ιδιαίτερα !

 

[c3podroid]

Εγώ στο σχολείο περνούσα βασικά απαρατήρητος. Στο γυμνάσιο και ιδιαίτερα στο λύκειο ήμουν κλειστός, είχα 3-4 κολλητούς φίλους (που ακόμα κάνουμε παρέα) και δεν ενοχλούσα κανέναν. Δεν με πείραζε κανείς, με εξαίρεση 1-2 ηλίθιους που πήγαν να κοροϊδέψουν, και είτε το γύρισα στην πλάκα και τους προσέβαλλα αναλόγως, είτε έδειξα αδιαφορία σαν να είναι αόρατοι. Είχα και μακριά μαλλία σαν μέταλο και ξεχώριζα γιατί ήμασταν 4-5 δαχτυλοδειχτούμενοι σε όλο το σχολείο.

Το καλό που με βοήθησε και δεν με ενοχλούσαν ήταν ότι ζωγράφιζα πολύ καλά. Δεν έπαιζα ούτε καλό μπάσκετ, ούτε καλό ποδόσφαιρο. Το μόνο που έκανα καλά ήταν να ζωγραφίζω. Αυτό εντυπωσίαζε τους περισσότερους και μου έδιναν σημασία και δεν με ενοχλούσαν. Ζητούσαν βέβαια παραγγελίες ζωγραφιές που τις έκανα με χαρά.

Με αφορμή το thread αυτό θυμήθηκα όσους νταήδες είχα συναντήσει στα παιδικά μου χρόνια και οι περισσότεροι όντως είναι τώρα αποτυχημένοι ή εντελώς κενοί χωρίς νόημα στη ζωή τους. Εκδίκηση; Δεν ξέρω σίγουρα.

 

[exetlaios]

Το καλό που με βοήθησε και δεν με ενοχλούσαν ήταν ότι ζωγράφιζα πολύ καλά. Δεν έπαιζα ούτε καλό μπάσκετ, ούτε καλό ποδόσφαιρο. Το μόνο που έκανα καλά ήταν να ζωγραφίζω. Αυτό εντυπωσίαζε τους περισσότερους και μου έδιναν σημασία και δεν με ενοχλούσαν. Ζητούσαν βέβαια παραγγελίες ζωγραφιές που τις έκανα με χαρά.

Μήπως πήγαινες στο Γυμνάσιο απέναντι από το Μαρινόπουλο,

ζωγράφιζες συχνά τον Eddie των Maiden,

το επίθετό σου ξεκίναγε από "Χ"

και έχεις γεννηθεί γύρω στο 1975 ;

 

[Rakeesh]

"Ρε καθαρμα εσυ ησουν ο νταης;;;" LOL

Κι εγω παρομοια περασα οπως ο φιλος 3po αλλα κυριως στο Λυκειο. Το κακο ειναι οτι ενας απο τους νταηδες που με πειραζε ζωγραφιζε καλυτερα (αλλα δεν το ειχε κυνηγησει)

 

[joe]

"Ρε καθαρμα εσυ ησουν ο νταης;;;" LOL
Κι εγω παρομοια περασα οπως ο φιλος 3po αλλα κυριως στο Λυκειο. Το κακο ειναι οτι ενας απο τους νταηδες που με πειραζε ζωγραφιζε καλυτερα (αλλα δεν το ειχε κυνηγησει)

Πακετο! Και νταης και καλυτερος στα καλλιτεχνικα! Υπερανθρωπος

 

[c3podroid]

Μήπως πήγαινες στο Γυμνάσιο απέναντι από το Μαρινόπουλο, ζωγράφιζες συχνά τον Eddie των Maiden,

το επίθετό σου ξεκίναγε από "Χ"

και έχεις γεννηθεί γύρω στο 1975 ;

Φίλε Exetlaie 2 στα 4 πέτυχες.

Έχω γεννηθεί το 1975 και ζωγράφιζα συχνά τον Eddie.

Όμως Γυμνάσιο πήγαινα στο Μοσχάτο απέναντι από την παραλία και το επίθετο μου αρχίζει από Σ.

 

[exetlaios]

Φίλε Exetlaie 2 στα 4 πέτυχες.Έχω γεννηθεί το 1975 και ζωγράφιζα συχνά τον Eddie.

Όμως Γυμνάσιο πήγαινα στο Μοσχάτο απέναντι από την παραλία και το επίθετο μου αρχίζει από Σ.

Σε πέρασα για άλλο καλλιτέχνη !

 

[Λορένα]

Στο σχολειο ημουν απο τις κοπελες που περνουσαν απαρατηρητες (απο επιλογη μου).

Δεν ηθελα να ειμαι το επικεντρο προσοχης για κανεναν λογο (ουτε να με πειραζουν ουτε να με θαυμαζουν)

Εβλεπα με λυπη καποιες κοπελες να ανεχονται "πειραγματα" απο τα αγορια, ενω δεν ηθελαν, αγορια με την σειρα τους να ανεχονται καταστασεις απο "νταηδες" γι'αυτο και ειχα προτιμησει να ειμαι "αορατη" στους περισσοτερους. Και τα καταφερα καλα ομολογω. Βεβαια ειναι και στην φυση μου να ειμαι καπως απομακρη οποτε δεν κατεβαλα και ιδιαιτερη προσπαθεια.

Ενα δυο πειραγματα θυμαμαι, που στο πρωτο προτιμησα να μην απαντησω και στο δευτερο.. ξυπνησε η τιγρης μεσα μου : τον στριμωξα με μια γωνια μπροστα σε ολους και αρκετα αγριεμενη τον απειλησα να μην τολμησει να με ξαναενοχλησει.

Υπηρξα εκπληξη για τους περισσοτερους γιατι δεν περιμεναν αυτη μου την αντιδραση.

(χμ... η αληθεια ειναι πως αμα με πιασει.. τρομαζει ο κοσμος γυρω μου απο την αντιδραση μου )

 

[Rakeesh]

Πακετο! Και νταης και καλυτερος στα καλλιτεχνικα! Υπερανθρωπος

Well, σε αντιθεση με οσα ακουστηκαν παραπανω δεν πιστευω οτι οι νταηδες ειναι μονο φουσκες και ατομα γεματα κομπλεξ. Ρε παιδια υπαρχει καποιος λογος που καποιος εχει τα @@ να γινει νταης ή αρχηγός (για μενα αυτες οι εννοιες ειναι αλληλενδετες). Και μιλαω για καποια ταλεντα και χαρισματα που δεν εχει ο μεσος μαθητης/ανθρωπος/παιδι.

Οπως ειχα πει παραπανω, απο τους νταηδες που εχω βρει στο φειςμπουκ δε μου φαινονται καθολου αξιολυπητοι: ο ενας εχει γινει νταμαρι καθηγητης γυμναστικης (φανταστειτε μαθητριες) και ο αλλος εχει παντρευτει μια μεγαλυτερη του που μοιαζει με πιπινι 20αρα και σε καθε φωτο εχει ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια (αλλα οκ, παντα ηταν στον κοσμο του). Ενω μια πρωην στριμμενη εχει γινει χορευτρια με σωματαρα που θα ζηλευε η προχτεσινη σταρ ελλας.

Για τους υπολοιπους δεν ξερω

Η αυτοπεποιθηση δεν ειναι μονο αλαζονεια και παρακμη αλλα είναι και διαβατηριο για την επιτυχια ("θετικη ενεργεια" κι ετσι ). Απο αυτη την εννοια ναι, δε λεω οτι οι νταηδες ειναι υπερανθρωποι, αλλα εχουν το κατιτις το παραπανω.

 

[Rakeesh]

Να προσθέσω ότι η δυστυχία αυτών των κακομοίρηδων φαίνεται σήμερα, δεκαετίες μετά από το τέλος του σχολείου.

Οι νταήδες της δικής μου τάξης, όλοι τους, 100% έχουν γίνει στην κυριολεξία τα πιόνια του σήμερα. Καμία πρωτοβουλία, σαν τα πρόβατα που τα βόσκει ο βοσκός. Με φάτσες που φωνάζουν από μακριά "κάποιος να με πυροβολήσει να με γλυτώσει από τη μιζέρια μου"......

Περνάς με το αυτοκίνητο από δίπλα τους ακούγοντας Manowar και σε κοιτάνε σαν να είσαι UFO. Ναι, αυτοί ξεσαλώνουν (αν τους παίρνει και αυτό) με B@ndi σήμερα.

Είπαμε, ο καιρός έχει γυρίσματα και κάτι γυρίσματα......... μούρλια!!!!!!!!!!!!!!!

Φιλε Πουκυ σε θεωρω ενα απο τους πιο εντονους εκφραστες της "πλευρας μας" αλλα διαφωνω με τις γενικοτητες που εχεις αναφερει πολλες φορες σε αυτη τη συζητηση: οτι ολοι οι νταηδες εγιναν αποτυχημενοι και λυπημένα πιόνια του συστήματος.

Κατι τετοιο ειναι υποκειμενικο. Πχ. ο τροπος ζωης σου οπως εχει φανει σε αλλα ποστ, μπορει να ειναι επιλογη σου, μπορει να εισαι ευτυχισμενος με αυτη, αλλα φανταζομαι για τους "κανονικους" ειναι καταθλιπτικη, οπως ειναι για σενα η Βανδη και η μικροαστικη ζωη τους.

Οπως λυπασαι τους πρωην νταηδες και που εχουν ξεπεσει, ετσι φανταζομαι οτι κι αυτοι θα λυπουνται εμενα, εσενα και τον καθενα που δεν εχει καριερα/οικογενεια/δεν παθιαζεται με τη μπαλα/δεν παει παραλια/δεν ξεσαλωνει στη Βανδη και "καταφευγει" σε εφηβικα ενδιαφεροντα.

Εγω παντως ποτε δε θεωρησα τους Manowar η τη μουσικη που ακουω ανωτερη απο τη Βανδη, αφου καλλιστα μπορουν και οι αλλοι να "λυπουνται" εμενα

 

[alkis21]

Εγώ θα ψιλοσυμφωνήσω με τον Rakeesh, μερικοί ίσως είσαστε λίγο υπερβολικοί στις περιγραφές σας. Η ιστορία που διαβάζω ξανά και ξανά είναι φωτοτυπία του εξής:

Εγώ από μικρός ήμουν πάρα πολύ καλό παιδί, δεν πείραζα κανένα και τα άλλα τα κακά παιδάκια από ζήλια μου έκλεβαν το κολατσιό, μου έπαιρναν τους μαρκαδόρους, με έδερναν και με κορόιδευαν. Όμως εγώ μεγάλωσα και έγινα ένα πολύτιμο μέλος της κοινωνίας, ενώ αυτά κατρακύλησαν στον βούρκο. Πρόσφατα είδα έναν από αυτούς, ρακένδυτο, αξύριστο, άπλυτο, με μάτια κατακόκκινα από τις ουσίες να κάνει τον λούστρο στην Ομόνοια. Τον πλησίασα γελώντας και καθώς έβαζα το ακριβό μου λουστρίνι μπροστά του, έσβησα το πούρο Αβάνας στην φαλάκρα που είχε αρχίσει να κάνει και του είπα "κάντο να λάμψει". Με αναγνώρισε και το γυάλισε με τα δάκρυα που έχυνε. Μια εβδομάδα αργότερα σκοτώθηκε, τον πάτησε μια ιπποποταμίνα.

Εμένα επιτρέψτε μου να πιστεύω πως η μνήμη εξιδανικεύει κάποια πράγματα. Ούτε όλα τα παιδάκια που δέχονταν τα πειράγματα ήταν εντελώς άμοιρα ευθυνών, ούτε όλοι οι "νταήδες" έγιναν ρεμάλια της Φωκίωνος Νέγρη μεγαλώνοντας. Αν αναρωτιέστε εγώ νταής δεν ήμουν (δεν θα μπορούσα λόγω ύψους) αλλά μια λογική "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος" δεν μπορώ να πω, την είχα.

 

[Rakeesh]

...και ρε παιδια, δεν μπορω να πιστεψω οτι ειμαστε τοσοι πολλοι θυματα νταηδων αν υπαρχει καποιος πρωην νταης στην παρεα μας, ας φανερωθει να μας τα πει απο την πλευρα του oints:

 

[pooky(1)]

Φίλε Rakeesh αν περιμένεις να βγάλεις συμπέρασμα από το προφίλ κάποιου στο facebook, έχασες!!!!!

Ειδικά από κάποιους που ανεβάζουν φωτογραφίες του εαυτού τους ακόμα και όταν κάνουν πιπί τους!!!!!!

Τα χαμόγελα, δυστυχώς, είναι στη πλειοψηφία κατασκευασμένα........

Συμφωνώ με τα λεγόμενά σου, απλά η άποψή μου περί ζωής,, δουλειάς, ελευθερίας, Θεών και Δαιμόνων δεν έχει κανένα κοινό με αυτό που η κοινωνία σήμερα θεωρεί " προφίλ επιτυχίας ". Στο μήνα πάνω θα πάθαινα κατάθλιψη αν επιχειρούσα να αντιγράψω ένα τέτοιο προφίλ......

 

[joe]

Well, σε αντιθεση με οσα ακουστηκαν παραπανω δεν πιστευω οτι οι νταηδες ειναι μονο φουσκες και ατομα γεματα κομπλεξ. Ρε παιδια υπαρχει καποιος λογος που καποιος εχει τα @@ να γινει νταης ή αρχηγός (για μενα αυτες οι εννοιες ειναι αλληλενδετες). Και μιλαω για καποια ταλεντα και χαρισματα που δεν εχει ο μεσος μαθητης/ανθρωπος/παιδι.
Οπως ειχα πει παραπανω, απο τους νταηδες που εχω βρει στο φειςμπουκ δε μου φαινονται καθολου αξιολυπητοι: ο ενας εχει γινει νταμαρι καθηγητης γυμναστικης (φανταστειτε μαθητριες) και ο αλλος εχει παντρευτει μια μεγαλυτερη του που μοιαζει με πιπινι 20αρα και σε καθε φωτο εχει ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια (αλλα οκ, παντα ηταν στον κοσμο του). Ενω μια πρωην στριμμενη εχει γινει χορευτρια με σωματαρα που θα ζηλευε η προχτεσινη σταρ ελλας.

Για τους υπολοιπους δεν ξερω

Η αυτοπεποιθηση δεν ειναι μονο αλαζονεια και παρακμη αλλα είναι και διαβατηριο για την επιτυχια ("θετικη ενεργεια" κι ετσι ). Απο αυτη την εννοια ναι, δε λεω οτι οι νταηδες ειναι υπερανθρωποι, αλλα εχουν το κατιτις το παραπανω.

Φιλε Rakeesh θεωρω την προσεγγιση σου ως ρεαλιστικη και ως ενα σημειο κατι τετοιο ηθελα να προκαλεσω με το αστειο μου. Πρεπει καποια στιγμη να γινει ενας διαχωρισμος αναμεσα στο ''νταης'' και ''μουρη''. Καποιες φορες συγχεονταν αυτα, αλλα τις περισσοτερες ηταν διακριτα.

1) Ο Νταης ειναι το παιδι που συνηθως ειχε υπερβολικη σωματικη διαπλαση και δυναμη σε σχεση με αλλα. Το γνωριζε και προκαλουσε παντα μα παντα να φερει τα πραγματα σε καυγα. Ειται τελειως απροκλητα ή με καποια φτιαχτη δικαιολογια (πχ και καλα υπερασπιζοταν καποιον αλλο). Στοχος ηταν να επιβεβαιωση την κυριαρχια του με τον πλεον πρωτογονο τροπο. Δερνοντας και τρομοκρατωντας τους αλλους γυρω του, σχηματιζοντας και μια μικρη αυλη που τον γλυφει (με την ελπιδα να μην τις τρωει). Συχνα αυτα τα ατομα ηταν κακοι μαθητες και γενικοτερα οχι οτι πιο εξυπνο (δεν το καλλιεργησαν το θεμα ποτε, δεν χρειαζοταν). Αν δεν ακολουθουσαν μια καρριερα σε καποιο αθλημα ή υπηρεσια που να εκτιμα τον τυπο τους (στρατος, αστυνομια, πυροσβεστικη κτλ), παιζουν πολλες πιθανοτητες να σου φερουν μια μερα την πιτσα σου, ή να σου βαλουν βενζινη.

2) Η μουρη ειναι το παιδι με επικοινωνιακο ταλεντο. Καμια φορα ειναι ομορφο, αλλα τις περισσοτερες εχει απλα τυπο και πολυ αυτοπεποιθηση. Φροντιζει να ειναι παντα μεσα σε ολα και να δημιουργει τασεις. Εχει επιτυχια στο αλλο φυλλο. Πολλες φορες ειναι καλος μαθητης αν θελει, ενω μπορει να διακρινεται και στα σπορ ή καλλιτεχνικους τομεις. Εχει επισης μια αυλη υποστηρικτων ή μια αναλογη παρεα ''εκλεκτων'' οπου εκει παιζουν τα καλυτερα αστεια αλλα και τα πιο φαρμακερα πειραγματα αν δεν προσεχεις. Ειναι ατομα που μπορουν και εχουν συνηθισει να ηγουνται. Δεν ειναι παντα κακοι οπως οι ζωωδης νταηδες, αλλα ειναι σιγουρα σνομπ με οποιον δεν ανηκει στον κυκλο τους. Καμια φορα η επαρση μπορει να οδηγησει σε ασχημες συμπεριφορες αλλα συνηθως απλα αγνοουν μεχρι θανατου τους σπασικλες, φυτουκλες και λοιπους. Αυτα τα παιδια τις περισσοτερες φορες ειται σπουδασουν ειται οχι κανουν κατι στην ζωη τους. Ειναι οι αυριανοι κομπιναδοροι, οι διοικητες επιχειρησεων, διαφημιστες κτλ. Ακομη και να καταληξουν σε μια κακη δουλεια, εστω και μεσα εκει θα παιζουν ενα ρολο παραπανω απο αλλους αν δεν τους παρει απο κατω.

Σαν υποκατηγορια σημειωνω τους δηθεν μουρες. Ατομακια δηλαδη που βρισκονταν στο περιβαλλον και περιβαλλονταν με ανοχη οχι εκτιμηση. Συνηθως δεν ειχαν τα φοντα αλλα διαφοροι λογοι τους κρατουσαν στην παρεα. Στους απεξω βεβαια φαινονταν σαν μερος του ολου μιας και αυτοι το ''επαιζαν'' περισσοτερο. Συνηθως αυτοι ειναι που τον πινουν στην συνεχεια, μιας και δεν εχουν καμια επικοινωνιακη δεξιοτητα ή ιδιαιτερο ταλεντο.

Εγω το ξαναειπα, πιστευω πως αυτοι που θεωρουν οτι ηταν στην απεξω εφταιγαν ως ενα σημειο και οι ιδιοι. Εγω μιλαγα και μιλαω με ολους. Οκ φαινομενικα ισως να ειχα λιγο σνομπ υφος (ηταν της μοδας) αλλα ηταν καθαρα βιτρινα. Αν καποιος αξιζε τον κοπο δεν ειχα κανενα προβλημα να κανουμε παρεα αρκει να ειχε κατι να πει.