Παιδικο τραυμα για μενα, η ιστορια που ακολουθει....
Πιστευα στον Αγιο Βασιλη απο πολυ μικρη. Οι γονεις μου, οι συγγενεις, οι φιλοι, ολοι μου μιλαγαν γι' αυτον απο τοτε που ημουν σχεδον μωρο.
Καθε χρονο στις γιορτες ζητουσα να μου φερει ενα δωρο κι εκεινος μου εκανε παντα το χατιρι.
Πεντε χρονων στη χριστουγεννιατικη γιορτη που καναμε στο Νηπιαγωγειο ημουν τρομερα χαρουμενη γιατι η δασκαλα μας ειχε πει οτι ο Αγιος Βασιλης θα ερχοταν στην αιθουσα για να μας μοιρασει δωρα. Πραγματι, υστερα απο λιγο τον ειδα μπροστα μου. Μας αγκαλιασε, μας φιλησε και μας εδωσε δωρακια. Εγω ημουν τρελη απο χαρα που επιτελους, εβλεπα τον αγαπημενο μου Αη - Βασιλη απο κοντα! Και φοβερα συγκινημενη, επισης!
Το μονο πραγμα που με παραξενεψε και δε μου αρεσε ηταν οτι το προσωπο του εμοιαζε γυναικειο. Στην επιστροφη για το σπιτι κι ενω κραταγα το χερι της μαμας μου της ειπα: "Πολυ καλος ο Αη - Βασιλης, αλλα ηταν σαν γυναικα!" Ποτε δε θα ξεχασω το γελιο που προσπαθησε να πνιξει η μαμα!
Οταν ηρθε η ωρα να μαθω πως Αγιος Βασιλης δεν υπαρχει, εμαθα οτι στη γιορτη εκεινη το ρολο του Αγιου ειχε υποδυθει η αδελφη της νηπιαγωγου μας, εξ' ου και το γυναικειο προσωπο που με παραξενεψε.....
Ενα χρονο αργοτερα, στην Πρωτη Δημοτικου κι ενω το σχολειο μας επροκειτο να κλεισει για τις γιορτες, ειχαμε μια κουβεντα στην ταξη για τα Χριστουγεννα και για το τι δωρα περιμεναμε.
Ξαφνικα, η δασκαλα μας η κυρια Ευδοξια, μας ειπε πανω - κατω τα εξης: "Μεγαλα παιδια ειστε, θα ξερετε φυσικα οτι Αγιος Βασιλης δεν υπαρχει και οτι τα δωρα τα αγοραζουν οι γονεις σας λεγοντας σας οτι σας τα φερνει αυτος".
Εγω εκεινη τι στιγμη ενιωσα να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου. Δεν μπορουσα να πιστεψω στ' αυτια μου και θυμωσα πολυ με τη δασκαλα που μας αποκαλυψε την αληθεια. Ταυτοχρονα, μια φοβερη λυπη αρχισε να με κυριευει παραλυοντας το παιδικο μου κορμακι.
Οταν πηγα σπιτι, με βουρκωμενα ματια ειπα στη μητερα μου ολα οσα ειχα μαθει εκεινη τη μερα ξεροντας οτι ηταν αληθινα, κι εκεινη τα επιβεβαιωσε. Μου ειπε οτι συνηθιζοταν αυτο το ψεμα στα παιδια για να χαιρονται.
Μεχρι τοτε καθε χρονο, επαιρνα ενα δωρο απο τους γονεις μου κι ενα απο τον Αη - Βασιλη. Εκεινη τη χρονια πηρα μονο το δωρο των γονιων μου και το δωρο του Αη - Βασιλη κοπηκε δια παντος. Τοτε καταλαβα τη βλακεια που εκανα να αποκαλυψω στη μητερα μου αυτα που ειχα μαθει. Αλλα ηταν αργα πια.....
Τωρα που γραφω αυτες τις γραμμες ειμαι εκνευρισμενη και κυριως πικραμενη.
Πικραμενη γιατι η κυρια Ευδοξια ετσι, εντελως αυθαιρετα, ανευθυνα και προωρα (ημουν μονο 6 χρονων) γκρεμισε σε μια στιγμη το πιο ομορφο ονειρο της παιδικης καρδιας μου.
Της δικης μου και ολων των συμμαθητων μου.
Τα πρωτα χρονια της ζωης μας, αυτα τα χρονια που η καρδια μας ειναι αγνη και ακεραιη, ετοιμη να δεχτει καθετι ομορφο και παραμυθενιο, ειναι χρονια μοναδικα. Ποτε ξανα στη μετεπειτα ζωη μας δεν εχουμε τοση αθωοτητα. Ποτε....
Κι εγω εχασα το ωραιοτερο κομματι αυτης της αθωοτητας μεσα σε μια στιγμη.
Να υποθεσω οτι στην Παιδαγωγικη Ακαδημια η κυρια Ευδοξια δεν ειχε ακουσει ποτε για αυτο που ονομαζουν παιδικη ψυχολογια; Ισως οχι γιατι ηταν ηδη πολυ μεγαλη γυναικα τοτε. Σε ηλικια συνταξης.
Ομως αυτο που εχασα εγω, φροντισα να μην το χασει και η κορη μου. Σημερα ειναι 15 χρονων και ποτε μα ποτε δεν της μιλησα για την ανυπαρξια του Αη - Βασιλη. Ηξερα πως θα το μαθαινε, αλλα οχι απο μενα.
Τωρα τις γιορτες, της ειπα ξεροντας πως ξερει, οτι θα ερθει ο Αη - Βασιλης στο σπιτι να της αφησει το δωρο της κι εκεινη γελασε και μου ειπε: "Λες και υπαρχει τετοιος Αγιος".
Γυρισα αποτομα το προσωπο μου προς το μερος της και τη ρωτησα εκπληκτη: "Δεν υπαρχει; Εισαι σιγουρη πως δεν υπαρχει;"
