Ποιος στα πέταξε;!

Εδώ πρέπει να κάνω ευφημο μνεία στο άλλο μου μισό, τον αγαπημένο μου σύζηγο που όταν είδε την pulp βιβλιοθηκούλα μου χλώμιασε σαν να ειδε τον Κθουλου αλλά δεν είπε λέξη. Απλά σε κάθε μετακόμιση έστελνε μερικά στο Μοναστηράκι. Και καμμιά φορά στα κρυφά και οταν δεν κάναμε μετακόμιση εστελνε μερικά ακόμα. Και χάρισε και κάμποσα. Το επιχείρημα ήταν πως και καλά ήταν κάκιστες εκδόσεις και θα τα παίρναμε σε καλύτερες. Δεν έλεγε ψέματα αλλά 12 χρόνια και κάμποσες μετακομισεις μετά εγώ είδα με τρόμο τα φτηνιάρικα βιβλιαράκια μου να αντικαθίστωνται από συλλεκτικές εκδόσεις του ᾽Ἀναζητώντας το χαμένο χρόνο᾽᾽, 3 έχουμε ή μια στα γαλλικά. Και σε κόμικ!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Λοιπόν εκτός από άπειρα παιχνίδια έχουμε και λέμε :

Έναν Acorn Atom, 1 ZX Spectrum 48k, 1 ZX Spectrum +, μία παιχνιδομηχανή του '77 (με παραλλαγές pong), 1 Sega Game Gear και 1 Gameboy ( Original ).
 
παράτησα όλα τα κόμιξ σπαιντερ μαν εκδόσεις καμπανά, στο εξοχικό που νοικιάζαμε 20-25 χρόνια πριν...ακόμα τσαντίζομαι στη σκέψη...
 
Αχχχχχ!!!!!!!!!!!! ΠΛΗΓΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΟΙΞΕΣ ρε φιλε....... ποια ομαδοθεραπεια? πως να νιωσουμε καλυτερα με τοσο αλατι που ριχνεις στην πληγη? -- να εισαι καλα παντως........
 
Δύο είναι οι υπαίτιοι: 1) η μάνα μου κυρίως, 2) οι αμέτρητες μετακομίσεις (αν δεν κάνω λάθος 6 τον αριθμό)

Τότε βέβαια ούτε που με ένοιαζε. Εάν την έβλεπα τώρα να τα πετάει θα την δάγκωνα...

Το φοβερό είναι ότι πρόσφατα βρήκε μια κούτα βιβλία και σημειώσεις από τη σχολή μου και ευτυχώς με ρώτησε εάν τα θέλω ή να τα πετάξει. Φρίκαρα βέβαια, της λέω φυσικά "ΟΧΙ, ξέρεις τι σημαίνουν για μένα αυτά;" και μου λέει με φυσικότητα:"Σιγα΄μωρέ τι τη θες τη σαβούρα, θα ξανασπουδάσεις";;;;;

Πραγματικά δεν περνάει μέρα πλέον που να μη μετανοιώνω γιατί δεν κράτησα μερικά από τα ενθύμια της ζωής μου...
 
Πολύ ωραίο και πολύ πονεμένο θέμα! :)

Κι εγώ λοιπόν, μαζί με τους υπόλοιπους 57, έχουμε να λέμε για τη νοικοκυροσύνη της μανούλας μας, που για να κρατήσει το σπίτι "καθαρό", έστειλε τα πάντα σ' έναν καλύτερο κόσμο! :D

Ευτυχώς, κάποια κομμάτια διασώθηκαν, αλλά είναι της μορφής "περασμένα μεγαλεία & διηγώντας τα να κλαις", καθώς από την αρκετά μεγάλη συλλογή μου, έχουν απομείνει πλέον ελάχιστα πράγματα!....
 
ΑΑΑΑ ρε μάνααααααα..!!! πάνε 430 τέυχοι Μπλέκ συνεχόμενα.....μα το κουτσό ελάφι...
 
Ποτέ η μάνα μου δεν πέταξε κανένα κόμικ ή παιχνίδι μου (εκτός από τα μπε-μπέ φαντάζομαι :p ). Από μικρός είχα μία μανία να κρύβω, να μαζεύω, ακόμα και να κλειδώνω τα πράγματά μου γιατί είχα ανταγωνισμό με τον αδερφό μου. Έτσι λοιπόν ο κύριος υπαίτιος για όσα πράγματα χάθηκαν είμαι εγώ. Στα μέσα του 90 χάρισα σχεδόν όλα τα παιχνίδια μου (playmobyl, JI joe κλπ) στα μικρά ξαδέρφια μου καθώς ασχολούμουν πια μόνο με videogames. Κράτησα μόνο κάποια αγαπημένα. Αργότερα πούλησα κάποιες παλιότερες κονσόλες και παιχνίδια για να αγοράζω πιο καινούρια. Από κόμιξ και περιοδικά κράτησα σχεδόν τα πάντα αλλά θυμάμαι που ξεφορτώθηκα ο ίδιος αρκετά Ποπάυ γιατί δεν τον διάβαζα πια και με ενδιέφεραν μόνο οι παπιο-ιστορίες.

Από όλα αυτά πιο πολύ μετάνιωσα για τις παλιές κονσόλες και τα παιχνίδια τους. Τις κονσόλες τις απέκτησα ξανά αλλά θυμάμαι που είχα πολλά κουτάτα παιχνίδια στο Game Boy, στο SNES και στο Master System τα οποία πούλησα ή αντάλλαξα τότε. Και δυστυχώς δεν έχω πια την δυνατότητα να τα ξανα αποκτήσω.
 
Το όλα το παραπάνω δεν παιζει σαν επιλογή?

- Η μητέρα μου είχε μια σχέση μίσους με τις περιπέτειες (το κόμικ) και μου είχε πεταξει καμια 30ρια τις οποίες ξανααπέκτησα στην πλειοψηφία τους

- Τα περιοδικά Σινεμά τα πέταξα μόνος μου (και τα θυρα 7 του αδερφού μου αλλα για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, άλλωστε το παιδί μεγάλωσε και το γύρησε σε σοβαρή ομάδα ΟΦΗ) ε και κάποια παιχνίδια (αφού βέβαια τα είχα διαλύσει)

- Δεν έχω πουλήσει κάτι ούτε μου έχει πετάξει κάποιος άλλος κάτι (τουλάχιστον χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μου)

- Απο κλοπές... λοιπόν ένα ξαδερφάκι μου που μάλλον είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας στα DVD μου βούτιξε μερικά πέρσι και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα (οφ τοπικ Μα να κλέψει τον κλέφτη της Βαγδάτης του 1924 ένα 13χρονο? τι θα το κάνει? σουβερ?:mad:) κάτι κομιξ (Αστεριξ κ Λεονάρντο) που γίνανε δανικά και αγύριστα δεν τα κατατάσσω εδώ γιατι δεν έγινε εκ προθέσεως)

- Αν θεωρήσουμε τα ποντίκια φυσική καταστροφή έτσι εξηγήται η απώλεια καμιας 100ης Κλασσικών Εικονογραφημένων και άλλων τόσων Παπαυ. Αυτά

Τα υπόλοιπα (γύρω στα 1000-1200 τέυχη κομιξ, 1500-1600 DVD 500-600 βιβλία) εξακολουθώ να τα έχω αν και κάποια είναι σε κασέλα στο χωριό
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ μπορώ να πω πως ήμουν από τους τυχερούς, καθώς η μάνα μου είναι η ίδια παθούσα από τη μητέρα της!!! Μόλις τα διάβαζε η μητέρα μου, τα έπαιρνε η γιαγιά μου και τα έκανε προσάναμμα για το καζάνι...μιλάμε για εποχές του 60 έτσι; Α ρε μάνα της λέω αν τα είχαμε τώρα αυτά θα είχαμε έναν θησαυρό!! Οπότε επειδή είχα κι εγώ το μικρόβιο να μαζεύω κόμικς από πιτσιρικάς δε μου πέταξε ποτέ τίποτα!!!
 
Πικρο θεμα...

Ειμαι κι εγω "θυμα" παρομοιων ασχημων καταστασεων.

Οχι "καμενος" απο μανα αλλα απο τον πατερα μου...

Εκεινος ειναι η αιτια που ασχολουμαι σε τετοια ηλικια (κι ας γκρινιαζει οτι παιζω με κουκλακια)

ακομα με τα αγαπημενα μου Playmobil.

Ενα καλοκαιρι επειδη θεωρησε οτι για το χαλι μου στο σχολειο

φταινε τα παιχνιδια μου,επιασε και μου πεταξε 2 σακουλες γιγας σκουπιδιων

γεματες με Playmobil.


Ελειπα με την μανα μου στο εξοχικο και "εδρασε" εν αγνοια τοσο δικη μου οσο

και της μανας μου.Ευτυχως που μετα απο εκεινο το "μακελειο",οτι εχει αντεξει

απο παιχνιδια μεχρι και σημερα το οφειλω στη μανα μου.Που μου τα εκρυβε για να

γλυτωσουν απο μελλοντικο "ξεπαστρεμα".Ευτυχως που τις μοιαζω σε αυτο το "χουι" του

κρυψιματος και τα εχω ακομα στη συλλογη μου.

Μετα απο τοσα χρονια μπορει να το ξεχασε ο πατερας μου αλλα ακομα

τα κλαιω εκεινα...τα πεταμενα! :(
 
kingtiger077 είπε:
Εγώ μπορώ να πω πως ήμουν από τους τυχερούς, καθώς η μάνα μου είναι η ίδια παθούσα από τη μητέρα της!!! Μόλις τα διάβαζε η μητέρα μου, τα έπαιρνε η γιαγιά μου και τα έκανε προσάναμμα για το καζάνι...μιλάμε για εποχές του 60 έτσι; Α ρε μάνα της λέω αν τα είχαμε τώρα αυτά θα είχαμε έναν θησαυρό!! Οπότε επειδή είχα κι εγώ το μικρόβιο να μαζεύω κόμικς από πιτσιρικάς δε μου πέταξε ποτέ τίποτα!!!
Λεγοντας για προσάναμα....

Ο παπούς μου είχε πολεμήσει στη Μ. Ασία οπότε (απ'ότι λέει ο πατέρας μου) σε κάποια φαση αποφάσησε να αρχήσει γραφει σε ενα τετράδιο κάποιες από τις αναμνήσεις του όπως για τη ζωή στα στρατόπεδα, τραγούδια που λέγαν οι φαντάροι κτλ (προφανώς δεν ήταν και το κορυφαίο κείμενο σχετικά με την εκστρατεία αλλα για τον παπού μου και γενικά για την οικογένεια ήταν κατι σημαντικό). Πλην όμως η γιαγιά μου σαν πνευμα οικονομίας που ήταν έσχιζε και χρησιμοποιούσε για προσάναμα στο φούρνο και στη παραστιά τις γραμμένες σελίδες (το τετράδιο είχε και λευκές αλλα οι λευκές μπορει να χρηαζόταν κάπου ενώ οι γραμμένες ήταν άχρηστες) μετα από αυτό και ο παπούς απογοητεύτηκε και σταμάτησε την καταγραφή...
[/QUOTE]
 
ειναι φοβερο οτι η μητερα ειναι η επικρατεστερη αιτία εξαφανισης παιδικών αναμνησεων!

και εμενα το ίδιο... σαβουρα τα ονομασε και χαθηκαν...

λυπάμαι τοσο πολύ!
 
hhmaria είπε:
ειναι φοβερο οτι η μητερα ειναι η επικρατεστερη αιτία εξαφανισης παιδικών αναμνησεων!
και εμενα το ίδιο... σαβουρα τα ονομασε και χαθηκαν...

λυπάμαι τοσο πολύ!
Μια απο τα ίδια! Και είχα ΤΟΣΑ πολλά!
 
Φύλασα πολύτιμα αντικείμενα στο υπόγειο του σπιτιού και σε μια ''επέμβαση-τυφώνας'' πολλά πράγματα πετάχτηκαν (είναι σκληρή η λέξη)-εξαφανίστηκαν. ''Τι θα τα κάνεις;'', ''Χώρο πιάνουν'', ''Θα χαλάσουν από μόνα τους λόγω της υγρασίας'', είναι κλασικές εκφράσεις. Κράτησα βέβαια κάποια πράγματα όπως παιχνίδια και σχολικά βιβλία και δεν τα αγγίζει κανείς. Μεγάλη και σίγουρα ανεκτίμητη η συναισθηματική τους αξία!
 
ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΟ THREAD !!!!!!!!!!!!

ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!!!!!!!! :( :( :(

Λυπάμαι και τρελαίνομαι που χάθηκαν τόσα πράγματα... Ευτυχώς έμειναν μερικές αναμνήσεις...

Ειδικά όταν πρόκειται για τόσα playmobil (και μάλιστα και καράβια μέσα) που πετάχτηκαν ή έσπασαν ή "παραχωρήθηκαν" ή χάθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο, καλύτερα να... σβήσω την τηλεόραση και να πάω για νάνι, να μην ακούω τίποτα !!!

Σε νεαρή ηλικία είχα ανακαλύψει ότι γινόταν... πάρτυ στο παιδικό μου δωμάτιο όταν έλειπα. Καθαρίσμα, "επισκέψεις" κλπ, με αποτέλεσμα να αλλάζουν θέση διάφορα, να "τακτοποιούνται" και... τα συναφή. Το μεγαλύτερο "χαράτσι" το έφαγα όμως όταν άρχισαν να εξαφανίζονται ρούχα !!! Ηταν η εποχή με τα σκισμένα ή γραμμένα παντελόνια, με τα μπλουζάκια no problem και τα ρέστα, με τα οποία ήταν "αδιανόητο να κυκλοφορεί το παιδί". Τότε πήρα την επαναστατική πρωτοβουλία να βάλω κλειδαριά στην πόρτα του δωματίου μου μια μέρα που ήμουν εγώ μόνος στο σπίτι. Την ίδια στιγμή βέβαια αναλάμβανα και την ευθύνη να το καθαρίζω μόνος μου, όπως συμβαίνει (είτε το πιστεύετε είτε όχι) μέχρι και σήμερα !!! Με τον τρόπο αυτόν δεν ξανακουνήθηκε τίποτε !!!

Ελα όμως που μερικά πράγματα είχαν στο μεταξύ "μετακομίσει" εκτός δωματίου...

Μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούσα σίγουρο ότι έχω χάσει σχεδόν τα μισά μου playmobil. Για καλή μου τύχη, τα βρήκα τελικά σε μέρος που ήταν "αδιανόητο να υπάρχουν πλέον παιχνίδια". Η στιγμή ήταν τόσο μαγική, που συγκρίνεται μόνο με παιδικές αναμνήσεις !!!

Από προσωπική πείρα πάντως θεωρώ πως το χειρότερο δεν ήταν ότι σου τα πείραζαν, σου τα πέταγαν ή σου τα μετακινούσαν οι γονείς. Ηταν ότι μόλις ρώταγες έπαιρνες τις απαντήσεις "δε θυμάμαι", "αποκλείεται να είναι εκεί", "μα δεν υπήρχε λόγος να τα πειράξουμε εμείς" κι ένα σωρό... παπατζιλίκια που δεν μπορούσες να μην εμπιστευτείς !!!
 
Ο τυφώνας Σάντυ ήταν απαλό αέρινο χάδι μπροστά στην καταστροφική μανία του τυφωνα- λ

κυκλώνα κυρα- Κατερινα!!!Α ρε μάνα ακόμα κλαίω εκείνο το πολύ σπάνιο σετ με πειρατες της playmobil lyra το οποίο μετα απο τόσα χρόνια συλλεκτική καριερα ουδέποτε ξαναβρήκα(αλήθεια όμως παιδια ουτε φώτο δεν έχω ξαναδει απο κείνο το σετ 7 klicky της Lyra)!!! :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: :cry: ουαααααααα....το μονο παρήγορο είναι ότι κράτησα τα ανθρωπάκια και αυτά γιατι δεν τα βρήκε.το δεύτερο και αποτελιωτικό χτύπημα ήταν το πέταγμα μιας τεράστιας σακούλας με 400 τεύχοι μπλεκ,35 λουκi λουκ , καμιά 50αρια βαβούρες και καμια 50αρια γκολ...με την πρόφαση ότι τώρα έγινες αντρας (τοτε 15 ετων) πήγαινε να βρείς καμια κοπελίτσα και άσε τα μικυ μαους..γιατί μανούλα μου σου είπε κανείς ότι αμα έχεις κομικ είσαι ...στα αζήτητα?
 
Εγω αν ημουν στην θεση σου και αν ειχα λεω ΑΝ ειχα 2,500 σετακια...

δεν νομιζω να με πειραζε και τοσο για ενα σετακι με 7 φιγουρακια! :)
 
Εγώ πάντως κι ένα να μου χαθεί πλέον (μετά από τόσο "πείραγμα") θα στενοχωρηθώ...
 
Ψήφισα ο ίδιος και η περιπτωσή μου μοιάζει με του Imgema δηλαδή αλλά ενδιαφέροντα σε άλλες ηλικίες, μαζί ίσως και με μια υφέρπουσα απειλή από την μάνα μου, οτι δεν έκανα όποτε το θυμόνταν(συνήθως οταν άλλαζα εκπαιδευτική βαθμίδα) γενικές εκκαθαρίσεις θα επενέβαινε εκείνη. Παρόλαυτα έχουν διασωθεί μερικά επιτραπέζια καθώς μπορούσαν να παιχτούν για περισσότερα χρόνια από αυτοκινητάκια πάσης φύσεως, όπως επίσης και περίπου 2 κούτες ΝΟΥΝΟΥ εβαπορέ, με εκδόσεις Τερζόπουλου και μαμουθκομιξ.
 
Πίσω
Μπλουζα