Ποιο ήταν το αγαπημένο σας γλυκό ζαχαροπλαστείου;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας katerinak
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Ναι σωστά! Οι γλώσσες παγωτού είναι η ελληνική ονομασία των σαβουαγιάρ!! Ωραιο γλυκάκι αυτό που ανέφερες! Θα κοιτάξω όμως να το φτιάξω με το επόμενο κουτί γιατί αυτά τα έφαγα όλα!!
 
Dominion είπε:
Είσαστε καθάρματα :P Mετά από προσπάθεις για να αδυνατίσω (πράγμα που καταφέρνω) έρχεστε και μου το χαλάτε.
Λοιπόν ρετρόγλυκα:

Kαταρχάς να πω ότι χώριζα τα γλυκά σε 3 μεγάλες κατηγορίες: Παραδοσιακά (ανατολίτικα) που στην πάτρα τα έβρισκες σε γαλακτοζαχαροπλαστεία κυρίως (παλαιού τύπου καφενεία δηλαδή που προσφέρανε και πρωινό βούτυρο λευκό με ψωμάκι και μέλι ρυζόγαλο και λοιπά, από αυτά μόνο ένα έχει απομείνει πάτρα) τα παστοειδή στα πιο δυτικού τύπου ζαχαροπλαστεία (η τούρτα εξερέιται) και τέλος τα σπιτικά.

Από τα πρώτα τι να πω: Toυλούμπες, Φινίκια (έμοιαζαν με μεγάλα μελομακάρονα χωρίς καρύδι από πάνω και ήταν τίγκα στο σορόπι), Γαλακτομπούρεκο (ειδικά την άνοιξη και το καρναβάλι), Καταίφια και τον βασιλιά όλων Σφολιάτα με γέμιση κρέμα και από πάνω σαντιγύ και ένα κερασάκι (την κορνέτα που ουσιαστικά μοιάζει με τη σφολιάτα απλά δεν έχει κρέμα μέσα την θεωρούσα σνάκ όπως και τη σάμαλι και τις τρώγαμε πρωινές ώρες στο σχολείο που πούλαγε και κωκ και ντόνατ σε σχήμα πατούσας με χοντρή ζάχαρη και μαρμελάδα εντός) και φυσικά το χειμώνα λουκουμάδες με μέλι (αυτές με τη σοκολάτα έσκασαν την τελευταία δεκαετία)

Πάμε τώρα στα παστοειδή... το ποντικάκι καλό ήταν...αλλά για ορεκτικό :P , συχαινόμουν την πάστα αμυγδάλου (λευκή με αμύγδαλα) και η πάστα φλώρα δεν με τρέλενε. Γούσταρα τρελά τις σοκολατίνες και ειδικότερα μια πάστα αρκετά σπάνια που λεγόταν κασετίνα (ήταν κρέμα σοκολάτα εντός και γύρω γύρω επικάλυψη σοκολάτας που αν και στέρεη όταν την άγγιζες ήταν βελούδο), καλές και οι πάστες μόκα, όπως και η πάστα κορμός (σαν κορμός δέντρου κομμένος πλαγιαστά της έφτιαχνε μόνο ένα ζαχαροπλαστείο στην πάτρα). Επίσης μου άρεσαν και κάτι πάστες λευκές με φρούτο γλάσσο ροδάκινο και φράουλα από πάνω τεχνικολόρ. Στα 1989 ανακάλυψα τις πάστες τιραμισού και ξετρελάθηκα με τη γεύση τους. Μέσα 90ς ανακάλυψα και τους μπαμπάδες που αν και συροπιαστό το βρίσκεις σε καλά ζαχαροπλαστεία (τίγκα στο σιρόπι και την κρέμα).

Τώρα τα σπιτικά....μηλόπιτα, ραβανί (ή και παντεσπάνι), σαλάμι (πολύ το λένε και μωσαικό έχει μέσα μπισκότο καρύδι, είναι μακρόστενο και το κόβεις φέτες - κάτι τέτοιο φάγαμε στη συνάντηση της αθήνας), καρυδόπιτα (μου αρέσει με σαντιγύ από πάνω άλλοι την φτιάχνουν σκέτη) και φυσικά κέικ με κακάο. Επίσης ένα γλυκό που έφτιαχνε η οικογένειά μου ήταν συνδυασμός παντεσπάνι με σαντυγί και φέτες ροδάκινου από κομπόστα (παγωμένο).

Έβγαλα απέξω τα γλυκά του κουταλιού (γούσταρα πάντα τρελά νεραντζάκι, βύσσινο και περγαμόντο), ροδοζάχαρη (από τριαντάφυλλα), υποβρίχιο με άρωμα μαστίχα χίου, λουκούμια μπουκίτσες σε πολλά χρώματα (τα μεγάλα με το καρύδι τα ροζ δεν απλά), όπως έβγαλα και τα καραμελέ (στα 80ς βγαίναν σε πολλές γεύσεις σοκομελέ, μπανανομελέ και τα διαφήμιζε ο τσιβιλικας) και το αγαπημένο άλσα μους σοκολάτα σε μπόλ (αφροοοος) και τα τζοκόντακια

αχ υπογλυκαιμίες
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
το ποντικάκι εννοείς γλυκό σε σχήμα ποντικιού; (από μαγειρική έχω μεσάνυχτα σε γενικές γραμμές...)
 
λοιπον,μια και το...χοντρυναμε("το" δεν χρειαζεται) ενα απιθανο προφιτερολ που φτιαχνει ενας ναος της τερψιλαρυγγιας απολαυσης,απεναντι απο τα Βλαχικα στη Βαρη(αλλο αντρο ακολασιας..)

ονομα δε θυμαμαι,ουτως η αλλως διαφημιση δεν κανουμε,απλα φιλικες συστασεις μεταξυ...μερακληδων
 
Βάλτε μια σήμανση τουλάχιστον ότι το thread ανεβάζει κιλά & το σάκχαρο χτυπάει 300...

ΛΟΙΠΟΟΟΝ...

Καταρχάς, δεν είμαι του γλυκού αλλά του φαγητού...

Δεν είπα ότι δεν τα τρώω, αλλά ότι αν είμαι σκασμένη στο φαγητό μέχρι τα αυτιά (ή "αφτιά" ...Με έχει τσακίσει η κατάντια της ορθογραφίας μας...) δε θα προτιμήσω το εξαιρετικό γλυκό, αλλά το πιάτο με τοο αγαπημένο μου φαγητό...

Αλλά, παρ' όλα αυτά, αν είναι να μιλήσουμε για γλυκά, θα πρέπει να γράψω τις δικές μου αναμνήσεις...

Γλυκό με τη στενή έννοια του γλυκού-ζαχαροπλαστείου έφαγα στα 5 μου! Ναι, ναι... Στα 5!

Διότι μέχρι τότε ζούσαμε στο Αμερική που τα γλυκά ήταν μάλλον διακοσμητικά παρά βρώσιμα!

Ένα χαζοπαντεσπάνι και ένα σοβάτισμα (ΚΑΝΟΝΙΚΟ!) με χρωματιστή σαντιγύ να ξερνάς 10 μέρες.

Και ναι μεν η μανούλα έφτιαχνε γλυκά, αλλά τα συνηθισμένα ρεβανί, γαλακτομπούρεκο... τα κλασσικά σπιτικά.

Μετά, ήρθαμε στην Ελλαδάρα!

Σεβαστουπόλεως στους Αμπελόκηπους-έχω γράψει και αλλού- έμενε η γιαγιά μου. Πριν τη γιαγιά (και μετά το "Παγκόσμιο" που αγόραζα τους "σπιρτούληδες") ήταν η τιμητική του "Γρηγόρη" όπως ήξερα (και ξέρω μέχρι σήμερα) το ζαχαροπλαστείο "Ανδριάς".

Θα σας σοκάρω, αλλά ΔΕ θα γράψω για το μαγικό του και φημισμένο του προφιτερόλ!

Θυμάμαι λοιπόν, τα καταπληκτικότερα σουδάκια όλων των εποχών!

Με κρέμα πατισερί κίτρινη-κίτρινη και όχι με την μπούρδα που κάνουν άλλοι που βάζουν και εκεί σαντιγύ, και την τραγανή καραμέλα με τα αμυγδαλάκια που τα άκουγες να κάνουν ένα υπέροχο κράτς-κράτς στο στόμα...

Βέβαια, θυμάμαι κι άλλα... Θυμάμαι τις πάστες αμυγδάλου με γεύση από αμύγδαλο (και όχι από αφρό ξυρίσματος που είναι τα περισσότερα γλυκά σήμερα),

τις ωραιότατες σοκολατίνες... αλλά αυτά τα σουδάκια είναι κολλημένα μάλλον με αυτή την ίδια τους τη χρυσαφένια τους καραμέλα στο μυαλό μου!

Τώρα πια, είναι δυσεύρετα τα ωραία, αληθινά γλυκά. Τουλάχιστον εδώ στο νησί, υπάρχουν ακόμη τα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία.

Για τους λάτρεις του είδους... Αμυγδαλωτά να χάνεις το φως σου, δίπλες που δεν παίζονται, και η επιτομή του γλυκού βρήκε την ταυτότητά της στο όνομα "πουγκάκια Λέρου" ...

Είναι αμυγδαλωτό (εννίοτε αρωματισμένο με ξύσμα φλούδας μανταρινιού) που το τυλίγει στοργικά μια υπέροχη δίπλα με απόλυτα ισορροπηένη δόση σιροπιού.

Delivery, δε ξέρω αν κάνει στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά για αυτό και μόνο το γλυκό σκέφτομαι να πολιτογραφηθώ Λεριά!!!!

[...με αυτό το παραλλήρημα, άνθρωπος που προτιμάει το φαγητό, σκεφτείτε ΤΙ θα έγραφα αν έπρεπε να πω κάτι για το στιφάδο, το σπετζοφάι ή τον κοκκινιστό χωριάτικο κόκκορα με τα χοντρά-χοντρά μακαρόνια και την φρεσκοτριμμένη μυζήθρα της γιαγιάς!!!

54 kilos & still going down!!!Αν τα καταφέρω μαζί σας...]
 
Το θυμάται κανείς το "Ρωσικό"; Ένα ζαχαροπλαστείο στην Πανεπιστημίου, κοντά στην Ομόνοια, στη θέση του σημερινού Metropolis; Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς έκλεισε αλλά δεν πρέπει να "έβγαλε" το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80΄.

Το γραφείο του πατέρα μου ήταν ακριβώς απέναντι και οι πρώτες μου "γλυκές" αναμνήσεις είναι από την πάστα σεράνο του :) . Παντεσπάνι κακάο, μαλακιά σοκολάτα γάλακτος, πάλι παντεσπάνι, πάλι σοκολάτα και στην κορυφή δύο φουντίτσες, η μία από άσπρη κρέμα και η δεύτερη (πιο μεγάλη) από κρέμα σοκολάτα. Σλουρπ!!!!

Το έτρωγα στρώμα - στρώμα αφήνοντας τελευταία την σοκολατένια φουντίτσα :D . Και νομίζω ότι άλλο γλυκό δεν υπήρξε που να έχει αυτή την απόλυτη αίσθηση νοστιμιάς της πρώτης παιδικής ηλικίας :) .
 
...και σαν παιδί Χολαργού να πω για τους αφράτους σα σύννεφο μπεζέδες του ζαχαροπλαστείου που ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ το όνομά του...

Βοήθεια Χολαργιώτες... Ημιυπόγειο στην Υμηττού νομίζω...
 
Ναιιι ... Σοκολατίναααα, με το κερασάκι της μέσα στο τσίγκινο πιατάκι ..... Αλλά ... σοκολατίνα στα 80ς, στο παλιό ζαχαροπλαστείο "Ζαβορίτης" στη γειτονιά μου [ήτοι στη Λεωφόρο Αυξεντίου, περιοχή Ζωγράφου / Ιλισίων] ... Σοκολατίνα στο "τραπεζάκι έξω", στο πεζοδρόμιο της Αυξεντίου, κερασμένη από τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου [η βόλτα που η γιαγιά μου προσέφερε σε εμένα και στον αδελφό μου στις αρχές & μέσα των 80ς ήταν "για μια σοκολατίνα στου Ζαβορίτη" ... ] ...

{... Ο Ζαβορίτης από τις αρχές των 90ς δεν υπάρχει πια .... στη θέση του βρίσκεται, πλέον, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ... και μάλιστα έκλεισε περίπου την ίδια εποχή που "έφυγε" η γιαγιά μου :( :( :( ....}
 
Rinus Cesar είπε:
Ναιιι ... Σοκολατίναααα, με το κερασάκι της μέσα στο τσίγκινο πιατάκι ..... Αλλά ... σοκολατίνα στα 80ς, στο παλιό ζαχαροπλαστείο "Ζαβορίτης" στη γειτονιά μου [ήτοι στη Λεωφόρο Αυξεντίου, περιοχή Ζωγράφου / Ιλισίων] ... Σοκολατίνα στο "τραπεζάκι έξω", στο πεζοδρόμιο της Αυξεντίου, κερασμένη από τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου [η βόλτα που η γιαγιά μου προσέφερε σε εμένα και στον αδελφό μου στις αρχές & μέσα των 80ς ήταν "για μια σοκολατίνα στου Ζαβορίτη" ... ] ...
{... Ο Ζαβορίτης από τις αρχές των 90ς δεν υπάρχει πια .... στη θέση του βρίσκεται, πλέον, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ... και μάλιστα έκλεισε περίπου την ίδια εποχή που "έφυγε" η γιαγιά μου :( :( :( ....}
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αγαπητε φιλε λογω εντοπιωτητας -Ιλισιωτης- να σου θυμισω και τον ''Κοτσαυτη" που βρισκοταν επι της Αυξεντιου και αυτος λιγο πιο πανω απο τον Ζαβοριτη και στην απεναντι πλευρα.Και οι δυο ειχαν σχεδον τα ιδια γλυκα, αλλα χωρις κανενα ανταγωνισμο μεταξυ τους.Πιθανων και λογω του οτι ηταν κοντοχωριανοι.

Παντως και στους δυο θυμαμαι με λαχταρα το προφιτερολ τους στο κλασσικο πλαστικο.
 
Τα σιροπιαστά "σαραϊλί" που έφτιαχνε ο - πολυτραγουδισμένος - "'Αδωνις" της Νέας Σμύρνης.

Το "σαραϊλί" ή "σαραγλί" για όσους δεν το ξέουν, είναι κυλινδρικού σχήματος, με ψημένο φύλλο εξωτερικά, και γέμιση από καρύδι στο κέντρο. Το όλο σύστημα τοποθετούνταν σε χαρτάκι, και το σιρόπι του ήταν τόσο-όσο. Τα σαραϊλί του Άδωνι ήταν λίγο πιο χοντρά από δάχτυλα, ενώ το ίδιο γλυκό μετέπειτα, από την αλυσίδα "Caravan" φτιαχνόταν πιο...μινιατούρα (μέγεθος δαχτύλου), και κολύμπαγε στο σιρόπι του κουτιού, από το οποίο το ανέσυρες ξεκολλώντας το.

Ένας άλλος λόγος που συνηγορεί είναι το ότι ήταν μια εποχή που με τα πολύ σιροπιαστά γλυκά δεν είχα τις σημερινές πεπτικές διαταραχές...
 
Αν και είμαι λάτρης της σοκολάτας, το αγαπημένο μου γλυκό ζαχαροπλαστείου είναι το "σου καραμελέ" που πρωτόφαγα στη Χίο και, πολλά χρόνια αργότερα, σε ζαχαροπλαστείο στη γειτονιά μου.


Τα μιλφέιγ και οι κοντεσίνες (κάτι σα λεμονοπιττάκια - αφρός) μαζί με το μπανόφι που μας κέρασε η Χριστίνα στην κοπή της πίττας μας φιγουράρουν στα πρώτα της λίστας .

 


Από σοκολατοειδή μου αρέσει το προφιτερόλ αλλά μόνο από ζαχαροπλαστείο που εμπιστεύομαι...

 


 
Δεν ξέρω αν έχει αναφερθει ήδη, από άλλους, αλλά το αγαπημένο μου ήταν το καταϊφι από το "Κοσμικόν". Το πρώτο της αλυσίδας -πλέον- που είχε ανοίξει, στον σταθμό του Αγίου Νικολάου και παραμένει στη θέση του, παρά την κρίση.
 
γαλακτομπουρεκο κοσμικου.Με ολο του το λιπος. θυμαμαι σε περιοδους γιορτων δεν προλαβενες να παρεις. τσακωμοι στην ουρα. ουρες δεκαδων μετρων λς και το μοιραζαν δωρεαν. ε και παντα ζεστο.
 
foutix είπε:
γαλακτομπουρεκο κοσμικου.Με ολο του το λιπος. θυμαμαι σε περιοδους γιορτων δεν προλαβενες να παρεις. τσακωμοι στην ουρα. ουρες δεκαδων μετρων λς και το μοιραζαν δωρεαν. ε και παντα ζεστο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Το φαινόμενο επανήλθε τα τελευταία χρόνια, τα Χριστούγεννα, με τα περίφημα τσουρέκια "Τερκενλή" στο Χαλάνδρι. Είχα καιρό να δω - ή μάλλον δεν είχα δει ποτέ - ζαχαροπλαστείο όπου να παίρνεις νουμεράκια για την ουρά, όπως στο σούπερ-μάρκετ...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ναι ,δυστυχώς το γνωρίζω μιας και έχει αντίκτυπο στις θέσεις στάθμευσης σε ακτίνα 2-3 τετράγωνων από το κατάστημα. Άσε έχω βλαστημίσει άγρια το διάστημα 20-24/12 και 27-31/12 τα τελευταία 4 χρόνια. Και να φανταστείς οτι μόνο μια φορά έχω πάρει. Στο κοσμικό του αγ. νικολάου ήταν αλλίως. Είχε αμάξια άλλα οι περισσότεροι έπερναν ηλεκτρικό. Μια φορά εκεί γύρω στο 90 θυμάμαι δύο γέρους που τσακώνονταν για την σειρά και ο ένας έφυγε με ασθενοφόρο καθότι έφαγε μαγκουριά στην κεφάλα. Άσε έξαλλα σκηνικά. Αστυνομίες κτλ

off topic: Μήπως καταλήξαμε σε βιώματα;
 
Απλά ξαναγυρνάμε την κουβέντα στ' αγαπημένα γλυκά ζαχαροπλαστείου και λύθηκε το πρόβλημα! :)

Τα δικά μου αγαπημένα ήταν πολλά και διάφορα και μάλιστα συγκεκριμένα από το ζαχαροπλαστείο "Ελληνικό", μιας κι εκεί θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της ζωής μου! :)

Ενδεικτικά:

-Προφιτερόλ

-Καριόκες

-Σιροπιαστά (παντός είδους)

-Πάστες με σοκολάτα και κεράσει / βύσσινο / αγριοκέρασο (again, παντός είδους! :) )

...και ειδικά τα γλυκά που πέρναν οι γονείς μου: ό,τι και να πέρναν, απλά ήθελα να το φάω! :biglaugh:
 
Εγω θυμάμαι πάντα μα ΠΑΝΤΑΑΑ, να εχω αδυναμια στα ΚΟΡΝΕ..!!! Πιτσιρίκι ακόμα, θυμάμαι καθε κυριακη μετα την εκκλησία, ο πατερας μου εδινε το 100αρικο και πηγαινα παραδιπλα να παρω το καθιερωμενο μου κορνέ..!! Στην πορεία κι αρκετά μεγαλύτερος ανακάλυψα τα τριγωνα πανοραματος τα οποια τσακιζω ... Στην Πατρα που σπουδασα ανακαλυχα μια ορθογονια σφολιατα, με κρεμα και σαντιγυ, ακριβως όπως τα υλικά του Κορνε και του τριγωνου, αλλα πιο σιροπιαστο και πιο νοστιμο..!!

Και μόλις ΤΩΡΑ συνειδητοποίησα οτι και τα ΤΡΙΑ παραπανω γλυκά που ειναι τα αγαπημένα μου, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα..!!Σ φολιάτα με κρέμα και σαντιγύ..!

Αν μ εβαζες να διαλέξω κκάποιο από τα παραπάνω νομίζω την πρωτη θεση στην καρδια και το στομάχι μου , καταλαμβάνει το ΚΟΡΝΕ..!! Αμασητο πάει όπου τοπ πετυχω..!! Και φυσικα γεμίζω και πασαλιβομαι με σαντιγες και κρέμες, όπως και τότε..... :)
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα