Στις αρχές της δεκαετίας του '60 (ήμουνα παιδάκι ακόμη, δεν είχα καν αρχίσει να πηγαίνω σχολείο) μέναμε τα καλοκαίρια για διακοπές σ' ένα περίεργο νησάκι του Αμβρακικού με τ' όνομα Κορωνησία. Το λέω περίεργο γιατί ενώ ήταν νησί που ανήκε στο νομό Πρεβέζης (είχε μια φορά την ημέρα καΐκι που τη συνέδεε με την Πρέβεζα) ήταν επίσης συνδεδεμένη με τη στεριά του νομού Άρτας μ' ένα δρόμο που για αρκετή απόσταση είχε θάλασσα κι από τις δυο μεριές - τον Αμβρακικό και μια λιμνοθάλασσα. Ακόμη είναι έτσι, φυσικά, αλλά τότε ο δρόμος ήταν στρωμένος με κονιορτοποιημένα κοχύλια, το νησί δεν είχε νερό (παίρναμε από το πηγάδι στο κέντρο του χωριού), δεν είχε ηλεκτρικό (φωτιζόμασταν με λάμπες πετρελαίου και οι πλούσιοι τουρίστες όπως εμείς με "λουξ"), και ας μην αναφερθώ στο τι έπαιζε το ρόλο τουαλέτας. Αλλά παράδεισος... νερά πεντακάθαρα γεμάτα ψάρια, ιππόκαμπους, μουδι'αστρες (τις φοβόμουνα), κοχύλια κάθε είδους. Αέρας που γιάτρευε κάθε αρρώστια. Και μεγάλη φτώχεια που θα πει υπέροχοι άνθρωποι.
Μια μέρα κατέφθασε ένα καΐκι γεμάτο με μισόγυμνες και μισόγυμνους που σκανδάλισαν το νησί. Ήταν οι ηθοποιοί της ταινίας "Αμόκ" (δεν βάζω λινκ στο youtube γιατί την έχει ολόκληρη. (Φλωρέττα Ζάννα, Άννα Βενέτη, Λευτέρης Βουρνάς, Τάκης Εμμανουήλ, Ζέτα Αποστόλου, Σπύρος Καλογήρου, Άρτεμη Θεοδωρακοπούλου, Νίκη Τριανταφυλλίδη, Μαρία Μπονέλλου, Δημήτρης Μπισλάνης, Μαίρη Πανταζή, Γιάννης Βογιατζής, Τούλα Διακοπούλου, Λουκιανός Ροζάν, Καίτη Τριανταφύλλου, Σόφη Μουτράκη, Λίλιαν Σουρτζή, Εύα Μπάρτον, Γιάννης Χαραλαμπίδης, Βασίλης Παπανίκας, Γιώργος Βελέντζας, Γιώργος Πασχαλίδης, Ευάγγελος Καλογήρου, και ο Ζώρας Τσαπέλης λέει το youtube. Μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, λέω εγώ).
Ήταν τόσο κοσμοϊστορικό γεγονός που το θυμάμαι κατακάθαρα, ας ήμουν τόσο μικρός. Άντρες και γυναίκες ζούσαν μαζί! Είχαν γεννήτρια και ηλεκτρικό φως! Και (χαμήλωναν τη φωνή τους οι μεγάλοι να μην ακούσουμε τα μικρά, τεντώναμε τ' αυτιά μας εμείς ν' ακούσουμε τι λέγαν οι μεγάλοι) ήταν τελείως ξετσίπωτοι! "Καλέ αυτή κάνει τσούτσα της!" αναφώνησε όλο φρίκη η κυρα-Μαρία η σπιτονοικοκυρά μας μια φορά, φράση που έμεινε στην ιστορία του elephadέικου (είπαμε, από τουαλέτες έπασχε το χωριό...). Φυσικά όλοι είχαν μόνιμα στραμμένα τα βλέμματά τους στους ηθοποιούς, μπας και χάσουν καμιά σκανδαλιστική λεπτομέρεια. Απ' ό,τι βλέπω εδώ
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=106535 το τολμηρό για την εποχή γυμνό υπήρχε και μπροστά στις κάμερες, όχι μόνο έξω απ' αυτές.
Τελευταία φορά μείναμε στην Κορωνησία το καλοκαίρι του 64 ή του 65. Πήγα ξανά για λίγες ώρες μια φορά μεγάλος, το 1980 - άσφαλτος, ηλεκτρικό, αστική συγκοινωνία με Άρτα, αλλά η κυρία Ροζαλία απαράλλαχτη όπως τη θυμόμουνα, μ' αγκάλιασε "καμάρι μου" αλλά μου έφτανε ως τη μέση. Και η τεράστια απόσταση από το σπίτι στην παραλία είχε γίνει δέκα βήματα. Το πηγάδι ήταν κλειστό και η θάλασσα δεν είχε πια τόσα ψάρια. Η μόλυνση, μας είπαν. Αναρωτιέμαι πώς είναι τώρα.
