Ακούγοντας το διάγγελμα (για να μη με περάσετε και για χαζό)
"Ο Ατσίδας" - 1962
Την ταινία την έχουμε κλείσει, αλλά μιας και έκανα βόλτα σήμερα στην παραλία της αγαπημένης μου Θεσσαλονίκης, έκανα μια αυτοψία για το σπίτι της Βούλας
και μια βόλτα όπου παρατηρούσα τα κτίρια της παραλιακής.
Το σπίτι της Βούλας ήταν Λεωφόρο Νίκης 55 - εδώ ακριβώς
Πιο κάτω μια σύνθεση που δείχνει πώς ακριβώς ήταν τότε και πώς ακριβώς είναι και σήμερα
και link για full size
http://oi60.tinypic.com/2d8n7fc.jpg
(
@admin : αν θες ανέβασέ την στο site full size για να μην χαθεί)
η μπλε γραμμή είναι ο κινηματογράφος "Εθνικόν" ή "Κεντρικόν" ή "Μόντερν"
Η πράσινη γραμμή είναι μια πολυκατοικία που είναι ακριβώς έτσι και σήμερα
η κόκκινη γραμμή είναι η παλιά Αμερικάνικη πρεσβεία στη θέση του οποίου
έχει χτιστεί ένα σύγχρονο γυαλινο κτίριο
Μια πλάκα από την ταινία είναι η στιγμή που μιλάνε ο Ηλιόπουλος και η Βούλα και αυτό
γιατί στην ουσία βρίσκονται στο ίδιο σημείο. Στην ουσία μιλάνε από απέναντι.
Το περίπτερο ήταν κάτω από Λευκό Πύργο, στο βάθος κάτω από τα δέντρα, όπως φαίνεται από το παράθυρο όπου μιλάει ο Ηλιόπουλος
Αν κάνετε καμιά βόλτα Θεσσαλονίκη διασχίστε την παλιά παραλία (Λεωφόρο Νίκης)
και στο 55 σταματήστε και ρίξτε μια ματιά στο υπόγειο τη Βούλα με τον Αδελφό της να μαλώνουν
τέλος να πω ότι φυσικά δεν είναι μόνο η Αθήνα που γκρέμισε τα νεοκλασσικά της και έφτιαξε ακαλαίσθητα κλουβιά,
είναι φυσικά και η Θεσσαλονίκη, η οποία δεν μπορούσε να μείνει πίσω και έκανε μαντάρα την πρόσοψή της ανυψώνοντας
7όροφες και 9όροφες πολυκατοικίες
Ένα ωραίο κτίριο που έμεινε στην παραλιακή, μεγάλο και με νεοκλασσικό στυλ είναι στη γωνία
της Λεωφόρου Νίκης και την Αγίας Σοφίας.