) Τη πραγματικά αναγεννησιακής ομορφιάς Άντζελα Γκερέκου (η οποία τόσο απλόχερα μας έδειξε τις χάρες της - γενικά ο Κουτσομύτης δεν έχει πρόβλημα με τις αποκαλυπτικές σκηνές-τουναντίον, έχω την αίσθηση ότι σχεδόν τις επιδιώκει!). Ο Φίλιππος Σοφιανός ως αδίστακτο κάθαρμα με έντονη τεστοστερόνη που αδυνατεί να αντισταθεί σε οποιοδήποτε θηλυκό βρεθεί μπροστά του..Μέχρι και η Τρικαλιώτη ήταν καλή! (ενδεχομένως επειδή σ'αυτό το σίριαλ δεν είχε περιθώρια να χτυπιέται κατά τη προσφιλή της συνήθεια..-αλήθεια,από πότε οι άναρθρες κραυγές θεωρούνται υποκριτική δεινότητα;Ακόμα αναρωτιέμαι..) Πάντως αυτή που ξεχώρισα ήταν η Πέμυ Ζούνη ως Ματίνα..Εξαιρετική ως δυναμική ιδιοκτήτρια "σπιτιού" που παρά το δυναμισμό που εξωτερίκευε και την αρνητική έξωθεν μαρτυρία, ήταν ο πλέον ακέραιος χαρακτήρας..Ακόμα θυμάμαι και γελάω με τη σκηνή που είχε πάει στην ασφάλεια να διαμαρτυρηθεί για τις κυρίες των υψηλών αρχόντων της πόλης που της είχαν ρίξει περιττώματα έξω από το "σπίτι", όπου απευθυνόμενη στον εμβρόντητο Μανιά του είπε "Μαζέψτε τες γιατί θα τις μαζέψω εγώ..θ'ανοίξω το στόμα μου..." και πρίν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της πετάγεται ο Χριστόδουλος (ο Δημήτρης Τζουμάκης - ο έτερος ηθοποιός που ξεχώρισα, παρότι δευτεραγωνιστής ήταν απολαυστικός ως το δεξί χέρι του Μανιά και κατά τη γνώμη μου έκλεβε τη παράσταση) και της λέει "όχι να μη τ'ανοίξεις...να μη τ'ανοίξεις..μ'ακούς;"Πού είναι οι καλές εποχές με Κίτρινο Φάκελο, Εκτέλεση, Βαμμένα κόκκινα μαλλιά..τώρα φάτε Σουλειμάν στη μάπα μέχρι να μάθετε και τη προπαίδεια στα τούρκικα...)
-ποιός ξέρει...μετά μπορεί να γινόταν και καθημερινή σειρά.. αλλά φοβάμαι πως δεν θα παίξει κανά τσεμπέρι,ούτε και αμανές, οπότε καπνός τα φράγκα.. ) Oμολογουμένως η σειρά αποτελεί πηγή έμπνευσης και θαυμασμού από κάθε πτυχή της..Σκηνοθετικά, ενδυματολογικά (καθόλου αμελητεός τομέας - ειδικά σ'αυτές τις σειρές, όπου είναι εξαιρετικά κρίσιμο να αποδώσεις με πειστικότητα την εποχή που εκτυλίσσεται η υπόθεση και που έχουν παρατηρηθεί βεβαίως αξιομνημόνευτες αστοχίες, π.χ. στους "φρουρούς της αχαίας"), υποκριτικά, σκηνογραφικά (ακόμα νοσταλγώ το υπέροχο το σπίτι της Αγγελικούλας και τόσο ερωτεύσιμο το Γαλαξίδι..) )Ε,μετά από όλα αυτά ήταν να μη περιμένω πως και πως κάθε Παρασκευή (το θυμάμαι σα χθές - πρέπει δε να προβαλλόταν και στις 10 αλλά χέρι στη φωτιά δεν βάζω!) για να δω τη συνέχεια; Ενώ στο "Νησί" τι να δείς; Πόσοι θα πεθάνουν στο επόμενο επεισόδιο; Επαναλαμβάνω, δεν είναι ότι δεν την εκτιμώ σαν παραγωγή, ωστόσο ένιωσα το ίδιο ακριβώς συναίσθημα με αυτό στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα"..Ωραιότατη σειρά, υψηλοτάτου επιπέδου αλλά παραλίγο να με ρίξει στα αντικαταθλιπτικά τώρα που τη ξανάδα..(απορώ δε πως την έβλεπα ως γυμνασιόπαις-τη στιγμή μάλιστα που οοοοοολοι οι συμμαθητές έβλεπαν το τσιγγάνικο love story..) Ενώ η "πρόβα"ήταν μαγεία..
) Και ο Απόστολος από τους πιο απολαυστικούς σαβουρογ....ς (όχι εγώ, η αξιολάτρευτη γιαγιά ) που υπήρξαν σε ελληνική σειρά.
) που υπήρξαν σε ελληνική σειρά. (εδώ μέχρι και στην ευανθούλα την είχε πέσει ο ακόλαστος! Τι ακόρεστη λίμπιντο ήταν αυτή πια! Καλά, η γιαγιά ήταν όλα τα λεφτά! (τι γλυκύτατη η Αλέκα Παίζη! Πολύ λυπήθηκα που πέθανε - αν και βεβαίως τα είχε τα χρονάκια της..) Έχεις απόλυτο δίκιο! Τα σχόλια της ήταν από τα highlights της σειράς! Πάντως για να λάβω θέση και γω σ'αυτό το βασανιστικό ερώτημα (που όμοιο του ήταν μόνο αυτό της Σφίγγας στη μυθολογία... ) αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως ΔΕΝ ήταν η Αγγελικούλα! Αυτό τουλάχιστον ήταν ξεκάθαρο, γτ έκανε σχόλιο σε τρίτο πρόσωπο..ειδικά αυτό το "η κακομοίρα η Αγγελικούλα" πήγαινε και ερχόταν (αν και μόνο άδικο δεν είχε-τέτοιο κέρατο που'χε φάει η "της αναγεννήσεως"δεν έχει ξαναματαγίνει! Μέχρι την Ιτέα είχε φτάσει,μη σου πω οτι πετάχτηκε και απέναντι στο Ρίο.. ) Από κει και πέρα, τείνω να καταλήξω είτε στο πρόσωπο της Ρηνούλας, είτε σε κάποιο τρίτο πρόσωπο (ενδεχομένως μια γειτόνισσα ή μια συγγενής που απλά δεν συμμετείχε στη πλοκή) Είναι λίγο νεφελώδες το θέμα η αλήθεια είναι..Όποια και να'ναι πάντως, ερμηνεύτηκε δεξιοτεχνικά!
παιδιά( ρετροφρογκ και σερανό) το νησί ηταν τελειως διαφορετικό απο το ''η αγάπη άργησε μια μέρα'', εννοώ το χαπι εντ της ιστορίας δηλ. του νησιού, εγω τουλάχιστον την ιστορία την λάτρεψα. Ναι στεναχωριούσουν και χτυπιούσουν αλλά ερχότανε και η κάθαρση στο τέλος ενω στο ''η αγάπη άργησε μια μερα'', δεν ήρθε ποτέ, ούτε η δικαίωση! άσε που είχε και πιο καταθληπτικές στιγμές μιας και η Ερατω ( αυτό το άμοιρο πραγματικά πλάσμα )πάλευε μόνη της με όλους στραμένους εναντίον τηςserano915 είπε:Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη! Γιατί εντάξει ωραία παραγωγή το Νησί (η τελευταία αξιοπρόσεκτη ελληνική παράγωγή για την ακρίβεια) αλλά εγώ προσωπικά είδα τα πρώτα 2-3 επεισόδια και μετά το παράτησα. Αν είναι να πάθω κατάθλιψη με μια σειρά, να μου λείπει καλύτερα. Φταίει βέβαια και το ότι ήταν καλοδιαφημισμένο. Δεν το υποτιμώ, φυσικά γιατί και αξιοπρόσεκτες ερμηνείες είχε και σωστή απόδοση της εποχής. Απλώς αν και λάτρης των σειρών εποχής θέλω και λίγο να σκάσει το χειλάκι μου... Και αυτό δεν το κατάφερα ούτε με το Νησί, ούτε με την Ερατώ του "Η αγάπη άργησε μια μέρα" (κι εγώ εκείνη την εποχή, αυτή την Ερατώ έβλεπα και όχι την άλλη του Γκλέτσου.. )
.
Με έπεισες, πάω να απολαύσω για ακόμα μια φορά την Πρόβα, μπας και γλιτώσω από τον Σουλειμάν και το χαρέμι του!!!
(κι εγώ φυσικά προτιμώ να βλέπω σειρές στο youtube ή στις σελίδες των καναλιών παρά να ανοιγω τηλεόραση και να λυπάμαι για την κατάντια της!)
ενω η Μαρία είχε πολλούς καλούς συντρόφους στο πλευρό της με πρώτο, πρώτο τον πατέρα της, αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και μια αδελφική φίλη( σκεφτείτε διαφορά) και έναν καλόν φιλο τον Δημήτρη και τόσους άλλους, ακόμα και την εικόνα μιας εξαιρετικής μάνας.ευχαριστούμε, εγω θα αρχίσω να την βλέπω γιατι ποτέ δεν την είδα ολοκληρωμένη, οπότε ευκαιρία..ρετροφρογκ και εγω αυτη την Ερατω έβλεπα όπως εσύ
την πονεμένη ψυχή, ηταν και λογοτεχνία γαρ!
