Ρετρό ανέκδοτα !!!

-Πώς λέγεται αυτός που βρωμάει; Bρώμερμαν!

-Ήταν δύο χειρούργοι, ένας πλαστικός και ένας ξύλινος!

-Ti λέει ο καφές στη ζάχαρη; Ραντεβού στο μπρίκι!

-Τι λέει η βίδα στο κατσαβίδι; Σφίξε με αγάπη μου!

-Τι λέει ο ένας τοίχος στον άλλο; Ραντεβού στη γωνία!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το θεματάκι μ' έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη! :)

Ειδικά της Krios & του RIO, τα θυμάμαι σα να ήταν χθες!... Ναι, Rio, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου:

Θεέ μου με τι γελούσαμε τότε... :cry:
@Elephadas: Αυτό, στα τόσα ανέκδοτα που έχω ακούσει (και είναι πολλάαααα! :supergrin: ), πρώτη φορά το ακούω! :)

Ευχαριστώ παιδιά! Με φτιάξατε λίγο τη μέρα! :flower:
 
BETTY BOOP είπε:
-Πώς λέγεται αυτός που βρωμάει; Bρώμερμαν! -Ήταν δύο χειρούργοι, ένας πλαστικός και ένας ξύλινος!

-Ti λέει ο καφές στη ζάχαρη; Ραντεβού στο μπρίκι!

-Τι λέει η βίδα στο κατσαβίδι; Σφίξε με αγάπη μου!

-Τι λέει ο ένας τοίχος στον άλλο; Ραντεβού στη γωνία!
- Tι λέει το παγάκι στην πορτοκαλάδα; "Αγάπη μου, λιώνω για σένα". Kαι τι απαντάει η πορτοκαλάδα; "Άντε να χαθείς, κρύε !"

Μπρρρρρ......
 
Αυτό εδώ μου το είχε πει ο πατέρας μου όταν ήμουν 14-15 χρονών και μου το θυμήσατε τώρα. :)

Όταν οι Αμερικάνοι θέλανε να στείλουν τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, βγάλανε ανακοίνωση που έλεγε ότι το εγχείρημα είναι τρομερά επικίνδυνο και αναζητούνται άτομα να πάνε. Ακριβώς λόγω της μεγάλης πιθανότητας να μην γυρίσουν πίσω, θα δινόταν σε αυτόν που θα πήγαινε όσα χρήματα ζητούσε.

Παρουσιάστηκαν λοιπόν ένας Γερμανός, ένας Άγγλος και ένας Έλληνας. Τους καλεί ο διευθυντής της NASA για συνέντευξη.

Μπαίνει πρώτα ο Γερμανός.

"Πόσα θέλεις;", ρωτάει ο διευθυντής.

"Θέλω ένα εκατομμύριο δολλάρια".

Μετά μπαίνει ο Άγγλος.

"Εσύ πόσα θέλεις;" ρωτάει ξανά ο διευθυντής.

"Θέλω δύο εκατομμύρια δολλάρια".

Μπαίνει τελευταίος και ο Έλληνας.

"Εσύ πόσα θέλεις;" ρωτάει για τελευταία φορά ο διευθυντής.

"Θέλω τρία εκατομμύρια δολλάρια".

"Καλά βρε άνθρωπε μου", του λέει οι διευθυντής, "έχουμε προσφορές με ένα και δύο εκατομμύρια δολλάρια. Γιατί να στείλουμε εσένα που ζητάς τρία;"

Και ο Έλληνας του απαντάει: "ένα για μένα, ένα για σένα και ένα για τον μ... τον Γερμανό που θα τον στείλουμε στο φεγγάρι". :p

Ποιός να ήξερε ότι 25 χρόνια αργότερα, θα μας την έφερναν εκείνοι καλύτερα... :xm:
 
Χριστουγεννα πανω στο καραβι

και εχει μαζευτει ολο το πληρωμα

στην τραπεζαρια για να φανε την γαλοπουλα.

Το τραπεζι ροτοντα...(εχει σημασια,προσεξτε το)

Οπως καθεται ο καπετανιος στην μια μερια

ακριβως απεναντι του καθεται ο μουτσος.

Φερνει ο μαγειρας την γαλοπουλα, την κοβει

και μοιραζει τα κομματια. Το μεγαλυτερο ομως πεφτει στο μουτσο!

Ο καπετανιος "στραβωνει" και αρχιζει να αναρωτιεται...

" Κοιτα να δεις...κοτζαμ καπετανιος και το μεγαλυτερο κομματι το πηρε ο μουτσος...:rant:"

"Τι να κανω,τι να κανω;"

Και ξαφνικα σηκωνεται για προποση...

"Ρε παιδια δεν θα ηθελα τιποτα αλλο παρα να μπορουσα να γυρισω τον κοσμο ετσι..."

(και πιανει και γυριζει το τραπεζι με το μεγαλυτερο κομματι γαλοπουλας προς το μερος του)

Ο μουτσος πιο πονηρος σηκωνεται και να απαντηση στην προποση...

"Καπετανιε μου καλα τα λες αλλα σε παρακαλω...ασε τον κοσμο οπως ειναι!"

(και ξαναγυριζει το τραπεζι στην θεση του)
 
θυμαμαι τα ανεκδοτα με την μικρη αννουλα ειλικρινα ειχα αρχισει και την λυπομουν γιατι οπως θα θυμαστε τα ανεκδοτα αυτα ηταν μακαβρια επισης τα ανεκδοτα με ζωα ηταν ενας ελεφαντας και ενα μυρμηγκι και περναγαν μια γεφυρα οταν ξαφνικα επεσε οποτε φωναζει και το μυρμηγκι στο πα ρε να περασουμε ενας ενας
 
Συνεδριο ΟΗΕ. Παρευρισκονται..

Η Γκανεζα υπουργος πολιτισμού Ακουμπα Κουλα Τα μπαουλα Ούλα

Ο Αργεντίνος ποιητής Μανόλο Χοστονόλο

Η Χιλιανή επίτρποπος Ντολόρες Κουνατονόρες

και φυσικά ηγούνται της συνεδρίασης οι περίφημοι δίδυμοι Ελληναράδες Γ. και Μ. Μαστακουνάς

Gracias

Tolis
 
tolis είπε:
Συνεδριο ΟΗΕ. Παρευρισκονται..
Η Γκανεζα υπουργος πολιτισμού Ακουμπα Κουλα Τα μπαουλα Ούλα

Ο Αργεντίνος ποιητής Μανόλο Χοστονόλο

Η Χιλιανή επίτρποπος Ντολόρες Κουνατονόρες

και φυσικά ηγούνται της συνεδρίασης οι περίφημοι δίδυμοι Ελληναράδες Γ. και Μ. Μαστακουνάς

Gracias

Tolis
Δεν ήταν δίδυμοι, ήταν το "δίδυμο" Μαστακουνάς-Πουλοτράβας (ή Τραβόπουλος)...
 
RIO είπε:
Eγώ θυμάμαι ένα κρύο ρετρό ανέκδοτο ( το είχε και σε μια βιντεοταινία αλλά δεν θυμάμαι τίτλο). Τι έκανε ο Ταρζάν, όταν είδε έναν ελέφαντα με μαύρα γυαλιά, να κατεβαίνει το βουνό; Δεν τον γνώρισε! :xm:
και η συνέχεια...τι είπε ο ταρζάν, όταν είδε έναν ελέφαντα με γυαλιά ηλίου, να κατεβαίνει το βουνό;

Να ένας ελέφαντας με γυαλιά ηλίου, που κατεβαίνει το βουνό! :ban: :bash:
 
Εγώ τώρα θυμήθηκα τα αινίγματα-ανεκδοτάκια με τα ζώα τύπου "τι είναι?":

Τι είναι κίτρινο, κελαηδάει και ζει στην θάλασσα; Το καρχαρίνι.

Τι είναι αυτό που ζει στους πάγους, και δεν δίνει δεκάρα; O Τσιγγουινος.

Τι είναι κόκκινο, έχει μαύρες βούλες και μυρίζει άσχημα; H μασχαλιτσα.

Τι είναι αυτό που πετάει, και πουλάει εφημερίδες; Το περιπτερι.

Tι είναι αυτό που πετάει και μυρίζει άσχημα? H Μπεκάλτσα.










 
Ήταν ένας και περίμενε σε μια γωνία...

Περίμενε... και περίμενε.... και περίμενε.....

Τελικά τι έγινε;

Βαρέθηκε η γωνία και έφυγε! :fafoutis:
 
Παρατηρώ ότι πολλά από αυτά τα ανέκδοτα είναι *πολύ* ρετρό. Συγκεκριμένα από την εποχή των παγετώνων. Μπρρρρρ.
 
Θυμάστε αυτά του τύπου: "Πως πέθανε ο τελευταίος Πόντιος ....... "; Πάμε λοιπόν:

1) Ο τελευταίος Πόντιος σοφός? Του καρφώθηκε μια ιδέα στο κεφάλι...

2) Ο τελευταίος Πόντιος Καουμπόυ? Αντί να κάνει μπαμ - φου έκανε φου - μπαμ...

3) Ο τελευταίος Πόντιος δρομέας? Κάηκε στην προθέρμανση ή κόπηκε στο νήμα...

Και ένα κορυφαίο: -"Μαμά δεν μ' αρέσει η γιαγιά, δεν είναι ωραία"

-"Δεν πειράζει παιδί μου, φάε μόνο τις πατάτες σου..."

Το φοβερό είναι οτι διαβάζοντας όλα τα ποστ του θρεντ διαπιστώνω οτι ξέρω το 90% των ανεκδότων... Τελικά όλοι τα ίδια λέγαμε...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ορίστε και ένα ρετρό εύρημα που ξέθαψα πρόσφατα (από τα ελάχιστα κειμήλια της παιδικής μου ηλικίας): Μια λίστα με τα ανέκδοτα που μάθαινα!!! Την ξεκίνησα το 1987 στα 13 μου και με έβγαλε ασπροπρόσωπο σε πολλές παρέες για χρόνια!!! Τώρα αν με ρωτήσετε δεν θυμάμαι ούτε τα μισά από τα ανέκδοτα που έχει...

anekdota2.jpg

anekdota1.jpg

anekdota2.jpg

anekdota1.jpg
 
elephadas είπε:
Το άκρον άωτον της αγένειας: Να πηγαίνεις και να κάνεις κακά σου μπροστά στην εξώπορτα ενός σπιτιού και μετά να χτυπάς το κουδούνι να ζητήσεις χαρτί.
Αυτό είναι πάαααρα πολύ ρετρό μια που το έχω ακούσει από τη μητέρα μου που το είχε μάθει όταν ήταν νέα. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο πίσω πάει. Ήταν περίπου το πιο "προχωρημένο" ανέκδοτο που της επέτρεπε η ανατροφή της να πει (ή να παραδεχτεί ότι άκουσε).

Φυσικά πολλά πράγματα που θεωρούσαν αγενή έως ανήκουστα τότε έχουν γίνει καθημερινά τώρα. Αυτό ελπίζω όχι :)
Να συμπληρώσω και το ρετρό follow σε αυτό το ανέκδοτο, που είναι το άκρον άωτον της συμπόνιας, ότι αναφέρθηκε παραπάνω με τη μόνη διαφορά, αυτός που σου ανοίγει την πόρτα να σου φέρει και το χαρτί.

+ άλλα δύο τελείως ρετρό (100% ελληνικά)

Πώς πέθανε ο τελευταίος πόντιος περιπτεράς?

α) Τον δάγκωσαν τα δρακουλίνια

β) Τον πάτησε ο τυροσούζας

Γενικά τα ρετρό ανέκδοτα που λέγαμε στα σχολεία και στις γειτονιές ήταν ψιλο-international, τα λέγαν και σε άλλες χώρες σε παραλλαγές.
 
Ανέκδοτο-σκετσάκι, πλάκα σε φίλους :

- Να σου πώ ένα ανέκδοτο;

- Ναι !

- Να σου πω κι άλλο ένα;"

- Ναι !

- Ε όλο εγώ θα λέω;
 
Αυτό για τον Πόντιο δρομέα το θυμάμαι για Πόντιο ποδοσφαιριστή!

Επίσης:

-Γιατί τα σπίτια των Ποντίων είναι στρογγυλά;

Για να μην κατουράνε οι γάτες στις γωνίες!

-Γιατί οι Πόντιοι κάθονται στο παράθυρο όταν αστράφτει;

Για να βγουν φωτογραφία με έτοιμη κορνίζα!

-Γιατί οι Πόντιοι βάζουν την εφημερίδα στο ψυγείο;

Για να διατηρούνται φρέσκα τα νέα! (αυτό το χε πει κι ο Χαλακατεβάκης στους Απαράδεκτους, αλλά για το Μπόμπο, μια περσόνα αντίστοιχη με αυτήν του Τοτού)

Και δύο του Τοτού, αλλά αρκετά σόκιν (λογοκριμένα για τις ανάγκες του φόρουμ :p ) :

1)Ήταν μια μέρα στην τάξη του Τοτού, και η δασκάλα έκανε Γλώσσα.

Ζήτησε, λοιπόν, να της πουν τα παιδιά μια πρόταση για κάποια λέξη, ώστε να δει ότι κατάλαβαν τι σημαίνει η λέξη.

Λέει η δασκάλα "θέλω να μου πείτε μια πρόταση που να περιέχει τη λέξη μουλιάζω".

"Κυρία, κυρία, κυρία", φωνάζει ο Τοτός, αλλά πού να τον σηκώσει η δασκάλα...

"Πες μας εσύ, Μαρία', λέει η δασκάλα.

"Χθες έπαιζα στο σπίτι και λέρωσα το φουστάνι μου, και η μαμά μου πριν το βάλει στο πλυντήριο, το έβαλε σε μια λεκάνη να μουλιάζει."

"Μπράβο, Μαρία", της απαντά η δασκάλα.

"Κυρία, κυρία, κυρία" να χτυπιέται ο Τοτός. Καμία κίνηση η δασκάλα...

"Πες μας εσύ, Γιωργάκη", λέει η δασκάλα.

"Όταν η μαμά μου φτιάχνει φασολάδα, βάζει τα φασόλια σε ένα μπολ με νερό να μουλιάζουν".

"Μπράβο, Γιωργάκη", του απαντά η δασκάλα.

"Κυρία, κυρία, κυρία" ο Τοτός να λυσσάει. Δεν αντέχει η δασκάλα...

"Πες μας εσύ, Τοτέ"...

"Πέρσι το καλοκαίρι είχαμε πάει για μπάνιο στη θάλασσα. Επειδή μου σκίστηκε το μαγιό, και δεν είχα άλλο να αλλάξω, έκανα μπάνιο γυμνός και ο ήλιος μου λιαζε τα ....."

2)Στην τάξη του Τοτού , η δασκάλα έχει τη φαεινή ιδέα να ρωτήσει "Πώς βάζουμε μια τρύπα μέσα σε μια άλλη".

Σηκώνει το χέρι η Αννούλα, της δίνει η δασκάλα το λόγο, κι απαντά η Αννούλα "Έτσι, κι έτσι, κυρία".

"Πώς βάζουμε δύο τρύπες σε μία;" ξαναρωτά η δασκάλα, "Έτσι, κι έτσι" απαντά η Αννούλα.

"Πώς βάζουμε τρείς τρύπες σε μία;"ρωτά πάλι η δασκάλα, "Έτσι, έτσι, κι έτσι" της δείχνει η Αννούλα.

Μη μπορώντας να κρατηθεί ο Τοτός, πετιέται και λέει "Να πω κυρία πώς βάζουμε 8 τρύπες σε μία;"

"8 τρύπες σε μία; Πώς;" απόρησε η δασκάλα.

"Παίρνουμε μια φλογέρα και τη βάζουμε στον .... της Αννούλας".

Εν τω μεταξύ, θυμήθηκα επίσης το "Γιωρίκα" και τον "Κωστίκα", διαβάζοντας τη λίστα του Σώτου Σώτου... Αλλά προσπαθώ να θυμηθώ κάποιο συγκεκριμένο ανέκδοτο με αυτούς. ήταν στυλ ποντιακά, πάντως.

Θυμήθηκα επίσης κι ένα ακόμα από τη λίστα:

Ήταν ένα παληκάρι στο τρένο και ταξίδευε. Πάει και κάθεται σε ένα κουπέ, που απέναντί του ήταν μια γιαγιά.

Η γιαγιά είχε μαζί της ένα μπουκαλάκι νερού.

Καθώς ταξίδευαν, το παληκάρι άρχισε να διψάει, αλλά δεν είχε νερό μαζί του.

Οπότε άρχισε να καλοβλέπει το μπουκαλάκι της γιαγιάς...

Βρε τι να κάνει, τι να κάνει να της το πάρει... Ντρεπόταν να της το ζητήσει.

Κάποια στιγμή, πλησίαζαν σε ένα τούνελ. Σκέφτεται τότε "με το που θα μπούμε και θα είναι σκοτεινά, θα της το πάρω, θα πιω και θα το ξαναβάλω στη θέση του".

Όπως κι έγινε!

Όμως, βγήκαν πιο γρήγορα από όσο νόμιζε από το τούνελ, και τον πετυχαίνει η γιαγιά να έχει πιεί από το μπουκαλάκι.

Το παληκάρι ντράπηκε, ζήτησε συγγνώμη και είπε στη γιαγιά ότι ήθελε να πιει νερό.

Και τότε η γιαγιά του απαντά: μα από αυτό το μπουκάλι δεν πίνω. Φτύνω!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Γνώριζα πολλά ανέκδοτα σαν παιδί και τώρα έχω ξεχάσει τα περισσότερα. Διάβασα εδώ κάποια που λέγαμε κι εμείς (όντως λίγο πολύ όλοι τα ίδια λέγαμε). Αυτά μπορώ να θυμηθώ από το παρελθόν:

Σχετικά με του Πόντιους:

Πώς πέθανε ο τελευταίος Πόντιος μάγειρας-> Τον τσίμπησαν τα μακαρόνια Μέλισσα.

Γιατί οι Πόντιοι κρεμάνε σκουλαρίκια στους τοίχους-> Γιατί και οι τοίχοι έχουν αυτιά.

Ένα γνωστό με καρφίτσες, που πάει κάποιος σ'ενα μαγαζί και ρωτάει: "Έχετε καρφίτσες πολλές πολλές; Όχι του λένε και πάει αλλού. Επαναλαμβάνει την ίδια ερώτηση και γυρίζει πολλά μέρη, μέχρι που βρίσκει ένα μαγαζί που απαντάει: "Ναι, έχουμε πολλές". Τότε αυτός λέει: "Δώστε μου μία".

Ένα με Αμερικάνο, Γερμανό, Κινέζο και Έλληνα που περπατούσαν σ'ενα άγριο κι επικίνδυνο μέρος, όταν μία ομάδα Ινδιάνων βρέθηκε μπροστά τους και τους είπε ότι θα τους στοχεύσουν με βέλη, απλά ήταν ελεύθεροι να βάλουν μπροστά ό,τι θέλουν για προστασία. Ο Αμερικάνος ζήτησε να βάλει δέρμα αρκούδας, αλλά όταν αρχίσανε να πέφτουν τα βέλη βροχή, δεν τα κατάφερε και τον τρύπησαν. Ο Γερμανός ζήτησε μία ασπίδα, αλλά ούτε αυτός τα κατάφερε και τρυπήθηκε. Ο Κινέζος δεν ζήτησε τίποτα, πέσανε χίλια βέλη πάνω του, αλλά δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Κι όταν ήρθε η σειρά του Έλληνα είπε: "Εγώ θέλω να βάλω μπροστά μου τον Κινέζο."

Ήταν μία βροχερή μέρα, όταν θάψανε την πεθερά του Γιάννη. Μόλις τελείωσε η κηδεία, ο Γιάννης είδε τον ουρανό να έχει μαυρίσει για τα καλά και ξαφνικά ακούστηκαν φοβερές βροντές. "Θεέ μου, είπε ο Γιάννης, έφτασε κιόλας εκεί πάνω".

Ένας τρελός ανέβηκε στο δέντρο και βγήκαν έξω όλοι οι γιατροί και οι νοσοκόμες του ψυχιατρείου να τον παρακαλέοσυν να κατέβει, αλλά αυτός τίποτα. "Κατέβα, άρχισαν να του λένε στο τέλος, γιατί θα κόψουμε το δέντρο". Και πάλι όμως δεν τους άκουσε. Ξαφνικά έρχεται ένας άλλος τρελός και τους λέει: "Αφήστε, αναλαμβάνω εγώ". Πάει από κάτω και λέει: "Κατέβα, γιατί θα κόψω το δέντρο" Ο άλλος τρελός αμέσως κατεβαίνει. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες έμειναν έκπληκτοι και τον ρώτησαν: "Τόση ώρα σε παρακαλάμε και σου λέμε κι ότι θα κόψουμε το δέντρο και δεν ακούς, τώρα τι έγινε;" "Φοβήθηκα, είπε αυτός, γιατί εκείνος που φέρατε είναι τρελός και θα έκοβε στ'αλήθεια το δέντρο".

Ένας χωριάτης πήγε πρώτη φορά σε όπερα και ενώ καθόταν, του ήρθε να πάει στην τουαλέτα. Μόλις όμως έκανε να σηκωθεί, ένας βαρύτονος άρχισε να λέει ένα τραγούδι με τίτλο "Πού πας;". Μόλις άκουσε ο χωριάτης αυτά τα λόγια, νόμισε ότι μιλούσε σ'αυτόν και κάθισε πάλι στη θέση του. Δεν άντεχε όμως κι έκανε να ξανασηκωθεί. Τότε ακούστηκε πάλι η επιβλητικά φωνή του βαρύτονου, ο οποίος μάλιστα είχε απλώσει το χέρι προς το κοινό και τραγουδούσε: "Πού πας; Κάτσε εκεί που είσαι!" Ντράπηκε ο χωριάτης και ξανακάθισε. Την τρίτη φορά όμως δεν άντεξε και κάνει να ξανασηκωθεί. Ακούγεται πάλι ο βαρύτονος: "Μείνε εδώ, μα πού πας;" Και τότε ο χωριάτης λέει τραγουδιστά μπροστά σε όλους: "Πάω να κατουρήσω!"

Δύο κλέφτες μπήκαν σ'ένα σπίτι, αλλά μετά από λίγο ήρθαν οι άνθρωποι του σπιτιού και οι κλέφτες που δεν προλάβαιναν να κάνουν κάτι, κρύφτηκαν στην ντουλάπα. Ο ένας όμως φτερνίστηκε κι αυτό ακούστηκε. Ο άντρας του σπιτιού, πήγε κοντά στην ντουλάπα και φώναξε: "Ποιός είναι εκεί μέσα;" Και οι κλέφτες απάντησαν μαζί με λεπτή φωνή: "Είμαστε εμείς τα κουστούμια"
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ένα είναι το ρετρό ανέκδοτο... Μετά από αυτό, το χάος!! :p

Πηγαίνουν ένας Τούρκος, ένας Έλληνας και ένα Γερμανός σε ένα ξενοδοχείο και ρωτάνε τον ξενοδόχο αν έχει τρία δωμάτια.

- Όχι, λέει ο ξενοδόχος, αυτή την στιγμή έχουμε μόνο ένα δωμάτιο άδειο... Και μάλιστα αυτό το δωμάτιο είναι άδειο επειδή έχει ένα φάντασμα και τρομάζει τους επισκέπτες!

- Α, εμείς δεν μασάμε, λένε ο Τούρκος, ο Γερμανός και ο Έλληνας. Θα το νοικιάσουμε.

Πηγαίνει πρώτος ο Τούρκος στο δωμάτιο.

Ακούει θορύβους, ήχους περίεργους...

Ξαφνικά εμφανίζεται ένα φάντασμα.

- Ουυυυ... Είμαι το φάντασμα με το μαύρο μάτι.

Τρομάζει ο Τούρκος, πηδάει από το παράθυρο.

Πηγαίνει μετά ο Γερμανός στο δωμάτιο.

Ακούει θορύβους, ήχους περίεργους...

Μετά εμφανίζεται και το φάντασμα.

- Ουυυυ... Είμαι το φάντασμα με το μαύρο μάτι.

Τρομάζει και ο Γερμανός, πηδάει και αυτός από το παράθυρο.

Πηγαίνει ο Έλληνας στο δωμάτιο.

Ακούει θορύβους, ήχους περίεργους...

Εμφανίζεται πάλι το φάντασμα:

- Ουυυυ... Είμαι το φάντασμα με το μαύρο μάτι.

- Σκάσε, του λέει ο Έλληνας, μην σου μαυρίσω και το άλλο μάτι!

Πέρα από την πλάκα, παίζει να είναι και το πρώτο ανέκδοτο που είχα μάθει.. Και να μην είναι, σίγουρα είναι το πιο παλιό που θυμάμαι.
 
Ένα ανέκδοτο το οποίο είναι λίγο κάπως το θυμάμαι από μία ταινία (μάλλον το Άκρως Κουφό Κολλέγιο) και πάει ως εξής:

Έρχεται ο ασθενής από το γιατρό και αναρωτιέται:

Μα τι μου είπε ο γιατρός, Ζυγός μου είπε, Κριός μου είπε, Αιγόκερως μου είπε... Παίρνει λοιπόν τηλέφωνο και όλος χαρά το κλείνει και λέει. Αααα, Καρκίνος μου είπε.
 
Πίσω
Μπλουζα