Ρετρό δολοφονίες που συγκλόνισαν το πανελλήνιο

[Matsablokos]

Την υπόθεση Γκιωνάκη-Κοζανιτά τη θυμάστε;

 

[RIO]

Είχε κάνει θόρυβο και η υπόθεση με την "τίγρη του Παγκρατίου" το 1982, αν δεν κάνω λάθος. Όπου γυναίκα και εραστής, δολοφόνησαν τον αστυφύλακα σύζυγο...

 

[Domenica]

Εχω αγορασει το βιβλιο του Κοεμτζη με αφιερωση παρακαλω και οχι μονο το εχω διαβασει αλλά το έχω κρατησει κιολας ενω αλλα και αλλα πηγαν στο Μοναστηρακι. Το βιβλιο δεν ειναι κακο ουτε κανενα αριστουργημα, παντως διαβαζεται, αλλα καλυτερα να νοικιασετε την 'Παραγγελια᾽. Τωρα το τι εγινε δεν ξερω αν εχει σημασια να το μαθουμε η ταινια ειναι καλη ανεξαρτητα αν λεει αληθεια ή οχι.

Με σειρα φρικης αυτα τα εγληματα που με ειχαν συγκλονισει ειναι

1. Ο Δουρης -η απολυτη φρικη και τον θυμαμαι να κλαιει και στην κηδεια του παιδιου του, μετα τον πεθανε στην φυλακη. Το μονο ασυγχωρητο εγκλημα που υπάρχει. Παντως θυμαμαι πως πριν αποκαλυφτει η τρομερη αληθεια πολλοι σχολιαζαν πως ο πατερας φαινοταν ᾽καπως᾽.

2. Ο Φραντζης- για τον οποιο υπαρχει και μια συμπαθεστατη ταινια των 90ς αν δεν κανω λαθος, το ᾽Ζωη᾽ ή καπως ετσι. Οταν ημουν στο σχολειο ειχα αγορασει απο μια εκθεση κεραμικης φυλακισμενων ένα κεραμικο που πάνω ειχε μια ακρωτηριασμενη φιγουρα και αυτος που τα πουλαγε μου ειπε πως το ειχε φτιαξει ο Φραντζης τωρα δεν ξερω αν ειναι αληθεια αλλά η μαμα το πεταξε σχεδον με το που το ειδε. Την φωτογραφια την θυμαμαι αμυδρα στα περιπτερα. Παντως και η Ζωη και ο Φραντζης ηταν πολυ νεοι σχεδον εφηβοι. Η Ζωη νομιζω ηταν μολις 19!

3. Οι σατανιστες-οπου μαθαμε πως υπαρχουν σατανιστες που θυσιάζουν κοπελες στον αρχοντα του σκοτους Περα του τρομου οταν κυκλοφορουσα βραδυ σε απομερες περιοχες οι σατανιστες ηταν υπευθυνοι και για τον αποδεκατισμο της βιβλιοθηκης μου και της ντουλαπας μου απο την μαμα μου η οποια ειδε τα sci fi κιτς εξωφυλλα και τα μαυρα φουστανακια (σε διαφορα μηκη) και νομιζε πως θα γινω μια σατανιστρια και θεος ξερει τι αλλο. Τωρα πως ο Ποε και το συνθετικο μαυρο μινι οδηγουν στο εγκλημα δεν ξερω μαλλον εφταιγε η πολυ τηλεοραση που ειχε τοτε μαραθωνια αφιερωματα με θεμα πως οι γονεις να αναγνωριζουν τα σημαδια που δηλωνουν πως το παιδι ειναι σατανιστης. Τι να πουν και οι μεταλλαδες φιλοι αυτοι και αν τραβηξαν τα μυρια οσα! Κοιτα να δεις και κάποιος τους γνωριζε και έμοιαζαν και νορμαλ...

4. Ο Μονσελας διοτι ειναι θεμα για ταινια και εγω πιστευω πως δεν ηταν ακριβως ενοχος. Περιεργη γυναικα η οδοντιατρος πάντως...

Την Σαμπανιωτη την θυμαμαι, ρετρο εγκλημα εντελώς. Τον Νασιουτζικ τον θυμαμαι αμυδρα. Εχω διαβασει δυο της Πωλινας Νασιουτζικ γιατι μου τα δανεισε μια εθισμενη φιλη και ειπα πως δεν ξαναπιάνω βιβλιο της οχι γιατι ειναι κακη συγγραφεας (ισα ισα εν συγκριση με κατι αλλες που πλασαρονται ως κουλτουρα μια χαρα ειναι) αλλά δεν αντεχω αλλες ανταποκρισεις απο Β.Π. προτιμω να ξαναδιαβασω το Ἐγκλημα στο Κολωνακι᾽. Παντως με τον Νασιουτζικ αυτο που δεν εβγαζε νοημα ηταν το γιατι να κανει αυτο το εγκλημα δεν ειχε καμμιά αναγκη. Ο Σεχιδης παραδοξως δεν με σοκαρε τοσο διοτι ηταν να τον λυπασαι βεβαια τι εφταιγαν οι συγγενεις του. Για τον Παπαχρονη θυμαμαι οταν αποφυλακιστηκε μια εκπομπη και η ρεπορτερ λεει

-Εχουμε στην γραμμη την αδερφη του θυματος.

Αλλος ρεπορτερ

-Της φοιτητριας;

-Ε...οχι του αλλου θυματος!

Η καημενη η ιεροδουλος ηταν το αλλο θυμα᾽ ακομα και στον θανατο κοινωνικος ρατσισμος!

Συγκλονιστικο ηταν και αυτο με τον Ακη Πάνου αν και ειναι σχετικα προσφατο.

 

[Captain Kal]

Τι να πουν και οι μεταλλαδες φιλοι αυτοι και αν τραβηξαν τα μυρια οσα! Κοιτα να δεις και κάποιος τους γνωριζε και έμοιαζαν και νορμαλ...

Ευτυχώς αν και μεταλλάς, δεν είχα μαύρες μίνι φούστες στην ντουλάπα μου .

 

[krios]

Ο Κοεμτζής πουλούσε το βιβλίο του πολλά πρωινά κι έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Όταν τον είχα πρωτοπετύχει (νεαρή ασκουμένη , καμιά δεκαριά χρονάκια πριν ) είχα μείνει κάγκελο.
Με τίποτα δεν σου θύμιζε το παρελθόν του. Ένας ευγενέστατος ηλικιωμένος κύριος που διαλαλούσε την "πραμάτεια" του (με το περίεργο "εδώ τα ωφέλιμα βιβλία"), καλημέριζε, καλησπέριζε, ήξερε πάμπολλους δικηγόρους και δικαστές με τα ονόματά τους κι ήταν πάντα πρόθυμος να σου δώσει οδηγίες πού είναι το κτίριο και το γραφείο που ψάχνεις μέσα στον λαβύρινθο της Ευελπίδων.

Πέθανε ο Κοεμτζής http://www.madata.gr/epikairotita/social/135681.html

 

[special1970]

Rotten.com

To ψαχνω καιρό αλλά δεν.

H φωτογραφία υπάρχει στο rotten.com, τους είχα στείλει μάλιστα e-mail εξηγώντας την υπόθεση...

 

[special1970]

Edited by admin
Το περιεχόμενο αφαιρέθηκε

 

[caprice]

H φωτογραφία υπάρχει στο rotten.com, τους είχα στείλει μάλιστα e-mail εξηγώντας την υπόθεση...

Όποιος το επιθυμεί ας αναζητήσει τη φωτογραφία στον δικτυακό τόπο που αναφέρεται ακριβώς από πάνω. Όχι στο Retromaniax

 

[Domenica]

Να και κατι στο οποιο τα πραγματα βελτιωθηκαν. Αν θυμομαστε τοσες τραγικες ιστοριες στο εν λογω θρεντ με τοσες λεπτομερειες ειναι γιατι τοτε η τελεοραση και οι εφημεριδες δεν εδειχναν κανενα σεβασμο ουτε στο θυμα, ουτε στον θυτη ουτε στις οικογενειες τους. Δραματικα πρωτοσελιδα, χαρακτηρισμοι, ανατριχιαστικες λεπτομερειες και δυστηχως φωτογραφιες...κανονικα θα επρεπε τα εγκληματα να αναφερονται συντομα και ισως χωρις καν τα ονοματα δραστων και θυματων. Πλεον ευτυχως αυτο σε μεγαλο βαθμο εχει βελτιωθει. Μην ξεχναμε πως μετα την ποινη τους οι δραστες πρεπει να ξαναζησουν ως ανθρωποι στην κοινωνια. Το οργιο του κανιβαλισμου οδηγησε συχνα και στον θανατο καποιων στην φυλακη. Θυμαμαι ακομα δημοσιογραφους να πολιορκουν συγγενεις, φιλους και γειτονες και το θεμα να παιζει στα καναλια για μερες. Ευτυχως αυτα εχουν αλλαξει και οι φωτογραφιες απαγορευονται. Θυμαμαι επισης ψυχολογους να μιλανε στα καναλια για ωρες ή να γραφουν αρθρα οπου ανελυαν το θεμα.

 

[panp]

Οι δολοφονίες Μάλλιου και Μπάμπαλη από τη 17Ν.

 

[manos311]

Θυμάμαι μικρός διάβασα σε μια εφημερίδα ότι κάποια πήγε στο γραφείο του δικηγόρου της, του έριξε πάνω του βενζίνη και τον έκαψε. Το άρθρο είχε τίτλο "Έγκλημα στη Σανταρόζα", ήταν μάλλον γύρω στο 1980, μήπως θυμάται κανείς την υπόθεση?

 

[Thor]

Οι δολοφονίες Μάλλιου και Μπάμπαλη από τη 17Ν, ίσως οι μόνες "δίκαιες" αυτοδικίες που συνέβησαν στην Ελλάδα...

Θα διαφωνήσω μαζι σου φίλε μου. δε νομίζω ότι υπάρχει δίκαιη αυτοδικία

 

[caprice]

Καλό θα ήταν να μην ανοίξουμε διάλογο περί "αυτοδικίας". Θα οδηγηθούμε σε μονοπάτια ξένα προς το forum. Ας μην χαλαστούμε ... κρίμα είναι

 

[Jackie dragon]

Πολύ ρετρό δολοφονία , όχι από τα 80's αλλά από τη δεκαετία του 1930 , για την οποία κυκλοφόρησε και βιβλίο πρόσφατα είναι του Καημένου του Αθανασόπουλου που έγινε και τραγούδι :

"καημένε Αθανασόπουλε , τι σου 'μελλε να πάθεις!"

Τον δολοφόνησε η γυναίκα του , σε συνεργασία με τη μάνα της και κάποιους "θαυμαστές" των δύο γυναικών (μεταξύ των οποίων και ένας καθυστερημένος). Στην συνέχεια έκαψαν το πτώμα , το τεμάχισαν και το πέταξαν στο ... ποτάμι , αλλά βρέθηκε !!Ασχέτως του ποιά ήταν η ποινή της (εις θάνατο) , η φόνισσα κυρία Φούλα , βγήκε γρήγορα έξω , γιατί τα έφτιαξε με τον Διευθυντή της Φυλακής και άλλους ... υψηλόβαθμους χωροφύλακες !!!!!

Θεωρώ γενικά τη στάση των ελλήνων πολύ συμπλεγματική , ρατσιστική και μεροληπτική. Για άνδρες συζυγοκτόνους ακούγονται εκατομμύρια κατάρες και κατηγορίες από παντού! Για γυναίκες συζυγοκτόνους , καμία , τίποτε. Απεναντίας τους δίνονται συγχωρέσεις και προφάσεις και ελαφρυντικά από παντού. Αν μάλιστα πρόκειται και για εμφανίσιμες γυναίκες , οι ληγουρηδες επιδοξοι μνηστήρες κάνουν τούμπες!!!!

Βρήκα ολόκληρο το τραγούδι , του Μάρκου:

Η ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΠΕΘΕΡΑ


Στίχοι: ΙΑΚΩΒΟΥ ΜΟΝΤΑΝΑΡΗ


Μουσική: ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ

 


Στου Χαροκόπου τα στενά, μια μικροπαντρεμένη


Εσκότωσε τον άντρα της βρε η δαιμονισμένη.


Στον ύπνο που κοιμότανε, μάνα και θυγατέρα,


Εβάλανε τον ανηψιό και τούριξε τη σφαίρα.

 


Κι η Φούλα τότε φώναξε: «Μάνα μου, πως σπαράζει


Κι η μάνα της της απαντά: «Πνίχτε τον!» Και διατάζει!


- Βάλτε φωτιά και κάφτε τον, και κάντε τον κομμάτια,


κι εμπρός να τον πετάξουμε, να μη μας δούμε μάτια.»

 


Τότε τον πήραν σέρνοντας, στη σκάφη τον πετάνε,


Φωτιά του βάζουν να καεί. Στέκονται, τον κοιτάνε.


Πω, πω! Καπνός και μυρουδιά, σβήστε τον, θα πιαστούμε.


Κομμάτια να τον κάνουμε, έτσι θα σκεπαστούμε!

 


Με μια καρδιά μαρμάρινη, τον έκανε κομμάτια,


Με τέχνη και υπομονή ανύποπτα δεμάτια.


Και νύχτα τα πετάξανε στο ρέμα, να τα πάρει,


Μʼ αυτά στην άκρη στάθηκαν, Θεού ʽτανε η χάρη.

 


Για να πιαστούν οι αίτιοι, πραγματικοί φονιάδες,


Κι όχι ο γιατρός, ο φίλος του, κι οι δύο φιλενάδες.


Ένας διαβάτης που περνά, περίεργα κοιτάζει.


Τι νάναι αυτά τα δέματα; Κακό στο νου του βάζει.

 


Του αστυνόμου μίλησε. Στο ρέμα πάνε πάλι.


Τα δέματα ανοίξανε, βλέπουν κορμί, κεφάλι.


Ανατριχιάζουν κι έφριξαν, σαν είδανε ανθρώπου


Κορμί, κεφάλι, δέματα να είναι τέτοιου τρόπου.

 


Κι η αστυνομία άρχισε, οι κύριοι Κουτουμάρης,


Λεονταρίνης και λοιποί, που πρώτος είναι ο Άρης


Που έριξε όλο το φως στην εγκληματική,


Και τους τσακώσαν όλους τους κι είναι στη φυλακή.

 


Βρε Φούλα, δεν εσκέφτηκες, δεν πόνεσε η καρδιά σου


Τον άντρα σου, τα νειάτα σου, τα άμοιρα παιδιά σου


Βρε Φούλα πως εβάσταξες, και πως βαστάς ακόμα


Εσύ νάσαι στη φυλακή κι ο άντρας σου στο χώμα

 


Και συ, κακούργα πεθερά, τους πήρες στο λαιμό σου


Την κόρη σου, τον ανεψιό, τη δούλα, το γαμπρό σου.


Καϋμένε Αθανασόπουλε, τι σούμελλε να πάθεις,


Από κακούργα πεθερά τα νειάτα σου να χάσεις.

 


Σαν τόμαθε η μανούλα του, κλίνουν τα γόνατά της,


Και πέφτει κάτω αναίσθητη μες στην αυλόπορτά της.


Ωσάν το ψάρι σπαρταρά και σαστισμένη κράζει:


- Τον γιό μου εσκοτώσανε! Πω! Πω! Κι αναστενάζει.

 


Φωνή, αντάρα, κλάματα, δάκρυα σαν ποτάμι


Εγέμισαν τα στήθη της και τρέμει σαν καλάμι.


Μάνα, γλυκειά μανούλα μου, πάψε τα δάκρυά σου,


Και πάρε τα παιδάκια μου μέσα στην αγκαλιά σου.

 


Αυτά θα έχεις πια παιδιά. Μένα λησμόνησέ με.


Κάνε σταυρό στην Παναγιά. Μάνα! Συγχώρεσέ με!

Το συγκεκριμένο έγκλημα ειχε γίνει και έργο στο ελληνικό θέατρο σκιών τη δεκαετία του '40 απο το μεγάλο τοτε Καραγκιοζοπαίκτη Σωτήρη Σπαθάρη (πατέρα του Ευγένιου Σπαθάρη).. Ναι, το ρεπερτόριο του Καραγκιόζη εχει και έργα θρίλερ, κατι που ελάχιστοι ξέρουν! Το εργο σάρωσε τοτε απο επιτυχία και εισητήρια!

 

[panp]

Του Νάσιουτζικ με το σφυρί.
Μου κάνει εντύπωση που δεν έχει αναφερθεί, μια και η δικαστική διαμάχη κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια και σημάδεψε τα '80s. Αρχικά κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του επίσης λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου, μετά αθώος λόγω αμφιβολιών, μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα ξανέγινε δίκη μέχρι που ξανακρίθηκε οριστικά ένοχος το 1993. Μου έκανε πραγματικά εντύπωση τότε ότι μια τέτοια υπόθεση είχε τραβήξει τόσο πολύ σε μάκρος. Ίσως γνωρίζετε ότι ακόμα αμφισβητεί την ενοχή του και μάλιστα η κόρη του, που είναι συγγραφέας, έγραψε και βιβλίο για να τον υποστηρίξει ("Πόσο λίγη αλήθεια" ή κάπως έτσι, βαριέμαι να ψάξω στο γκουγκολ).

Παραθέτω, άνευ περαιτέρω σχολιασμού, ότι ο συλληφθείς για τα γεγονότα της Κοζάνης γιος της Παυλίνας Νάσιουτζικ Νίκος Ρωμανός είναι εγγονός του Θανάση Νάσιουτζικ (ο οποίος μετά την οριστική καταδίκη του το 1993 αποφυλακίστηκε το 1995 έχοντας εκτίσει τα 2/5 της ποινής του, και πέθανε το Φεβρουάριο του 2005).

 

[Juanita]

Αφού δεν υπάρχει λόγος για να σχολιαστεί μέρος της παραπάνω πληροφορίας, γιατί να υπάρχει η αναφορά της;;; :xm:

 

[θανος]

ο δημητροκαλλης βγηκε εξω μετα απο 20 χρονια.... http://www.protothema.gr/greece/article/366183/eleutheros-o-dimitrokalis-/

 

[LadyNaty]

Να θυμίσω κ εγώ μερικές δολοφονίες που μου είχαν κάνει εντύπωση. Λίγο μετά τη δράση του Παπαχρόνη στη Θεσσαλονίκη (επί τη ευκαιρία, να πω ότι το τελευταίο του θύμα λεγόταν Αναστασία (Τασούλα, για τους γονείς της) Αλεξανδρίδου κ όχι Αικατερίνη), "έσκασε" η δράση του φυσιοθεραπευτή Σπύρου Μπέσκου ο οποίος είχε σκοτώσει στο Λαγονήσι την 20χρονη ιερόδουλη Χαρά Κολλιοπούλου. Ακόμα θυμάμαι τη φωτογραφία με το πτώμα σκεπασμένο με εφημερίδες, με τις γάμπες να εξέχουν επάνω στην άμμο. Πραγματικά τη λυπήθηκα την καημένη την κοπέλα, έστω κ ήξερα καλά τι σήμαινε η λέξη (ήμουν 14 τότε). Άλλη μια δολοφονία που με είχε συγκλονίσει ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90 η δολοφονία της 42χρονης (τότε) Αικατερίνης Χατζή από τον 30χρονο φίλο της (το όνομα δεν το θυμάμαι). Η Κατερίνα Χατζή ζούσε στην περιοχή μου (Κυψέλη), σχετικά κοντά σε μένα. Το έγκλημα είχε χαρακτηριστεί έγκλημα πάθους, επειδή η Χατζή είχε χωρίσει με το φίλο της κ αυτός "φρίκαρε" κ την έσφαξε. Κρίμα σ' αυτήν, γιατί ήταν μια καλή γυναίκα, μορφωμένη κ ευαίσθητη.

 

[ΦΖΠ1]

Η αλήθεια είναι ότι τη δεκαετία του '80 η "Απογευματινή" είχε πάντα στον πρωτοσέλιδο τίτλο της ένα έγκλημα, με οκτάστηλα. Δεν ήταν "κατ' ανάγκη διάσημα εγκλήματα", όσο βλακώδες κι αν ακούγεται αυτό, αλλά η εφημερίδα χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη πρακτική, ανεξαρτήτως λοιπής επικαιρότητας, προφανώς για να...συγκλονίζει το πανελλήνιο ! Θυμάμαι λοιπόν κάτι κατάμαυρους τίτλους όπως "Ο γάιδαρός του τον σκότωσε", "Της έβγαλε το μάτι με το τακούνι" και τέτοια ! Για γέλια και για κλάματα...

 

[BETTY BOOP]

Υπόθεση σατανιστών, ''θυσίασαν'' δύο κοπέλες στο σατανά

Υπόθεση Μανώλη Δουρή το 1994: o Mανώλης Δουρής βιάζει και δολοφονεί το αγοράκι του και μετά κλαίει...