Ρετρό εκλογές στην Ελλάδα! (Ή αλλιώς η εποχή των δεινοσαύρων)!

[zxspec83]

Πολύ ενδιαφέρον το thread και προσφέρεται για συγκρίσεις μεταξύ των εποχών.

Σύμφωνοι τα ʼ80s ήταν το αποκορύφωμα της καφρίλας, αλλά κάφροι πάντα υπάρχουν και τότε η πολιτική ήταν το ιδανικό πεδίο έκφρασής τους (όταν μάλιστα από πίσω κρυβόταν και η υπόσχεση κάποιου διορισμού). Στη σημερινή εποχή δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς (π.χ. ποδόσφαιρο).

Διατηρώ την εντύπωση ότι τότε ήταν περισσότεροι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονταν για τα κοινά και, πέραν βεβαίως και κάποιου προσωπικού οφέλους, είχαν ιδέες και ίσως όρεξη να προσφέρουν.

Το σημερινό απολιτίκ φαίνεται πιο επικίνδυνο. Στρουθοκαμηλισμός μοιάζει περισσότερο και άγνοια.

Δεν ξέρω, ίσως, όλα τα παλιά μου φαίνονται ρόδινα. Άλλωστε δεν έχω εμπειρία του τι γίνεται αυτή τη σγτιγμή στην Ελλάδα.

 

[Domenica]

Τι μου θυμήσατε!Η οικογένεια μου ήταν βαμμένη και καποιος συγγενης μου είχε θερμές σχέσεις με μεγάλο κόμμα, ειχε βγει δημοτικός συμβουλος,ήταν μέλος της ΓΣΕΕ και έτρεχε γενικώς. Οταν ηταν εκλογές έπαιρνε και άδεια από την δουλειά και γυρναγε σπιτι μαυρα μεσάνυχτα.Στο σπιτι εκλογές σήμαιναν πανηγυρι με τραγουδια, αφίσες και άλλα χαρωπά. Το τηλ.χτυπουσε συνέχεια και ειχαμε τραπέζια και πηγαίναμε σε εκδηλώσεις του κόμματος. Προς τιμην του ο συγγενής μου ηταν τιμιος άνθρωπος, πιστευε πραγματικά (και πιστευει ακόμα αν και κάπως κλονισμένος ειναι αλήθεια) και δεν αξιοποιησε προς ιδίον όφελος τις γνωριμίες του (πράγμα βέβαια δυσάρεστο για εμάς γιατί ως γνωστόν η ηθική δεν τρώγεται). Το μόνο που κερδήσαμε εκτός από τα τραπέζια ήταν δωρεάν εισιτήρια σε παραστάσεις ηθοποιών προσκείμενων στο κόμμα και μερικές δωρεάν διαμονές σε ξενοδοχεία ομοιδεατών. Πριν από μερικά χρόνια ανακαλύψαμε σε παλιά κασέλα με την αδερφή μου φωτογραφίες Φωτος και από άλλα ῾᾽πολιτιστικά κέντρα῾᾽. Επισης φωτος με τον προεδρο να μιλάει σε λαοθάλασσα. Φωτογραφίες ντοκουμέντα άλλων εποχών. Τότε όμως ο κόσμος ήταν αθώος και ιδεαλιστής που να ξεραμε τι μας περίμενε!

 

[retrofan]

Ρετρό εποχή δεν είναι (το 2000 νομίζω) αλλά σίγουρα ρετρό συμπεριφορά.

Στις εκλογές τότε είχα πρωτοδιοριστεί δικαστική αντιπρόσωπος. Φρέσκια - φρέσκια δικηγόρος. Πάω σ' ένα χωριό τέρμα θεού κάπου στην ορεινή Πελοπόννησο κι ανακαλύπτω πως οι κάτοικοι εκεί την είχαν περί πολλού τη διαδικασία . Και κομματικοί εκπρόσωποι και διαπληκτισμοί και "θα δείτε το βράδυ τι θα πάθετε" και απ' όλα τα καλά.

Να τρέχω πέρα - δώθε να ηρεμήσω τα πνεύματα και κανείς να μη μου δίνει σημασία. Ήμουν και ψαρωμένη και δεν ήξερα να επιβληθώ .

Το καλύτερο όμως ήταν όταν καταφθάνει ένας γιος κουβαλώντας την υπερήλικα μητέρα του. Η γιαγιά μπορούσε δεν μπορούσε να περπατήσει αλλά ο γιος εκεί, την ήθελε την ψήφο της. Το ψηφοδέλτιο εννοείται έτοιμο και σταυρωμένο στην τσέπη. Κι ο γιος να θέλει να μπει μαζί της στο παραβάν.

-Απαγορεύεται κύριε.

-Μα να τη βοηθήσω.

-Θα τη βοηθήσω εγώ.

-Μα γιος της είμαι.

-Αδιάφορο. Θα τη βοηθήσω εγώ.

Με τα χίλια ζόρια τον πείθω να κάνει λίγο στην άκρη και μπαίνω με τη γιαγιά στο παραβάν. Να νιώθω τον γιο να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο απ' έξω.

-Τι θέλετε να ψηφίσετε;

-Ε κορίτσι μου;

-Να ψηφίσετε λέω ... Τι θέλετε;

Ο γιος να φωνάζει.

-Έτοιμο το 'χει. Στη δεξιά τσέπη.

-Σας παρακαλώ κύριε. Απομακρυνθείτε.

Επιστρέφω στη γιαγιά που ψαχούλευε την τσέπη της και μου βγάζει το ψηφοδέλτιο. Το παίρνω και της λέω.

-Τον τάδε θα ψηφίσετε; Από το τάδε κόμμα; Αυτό θέλετε;

"Ναι" να φωνάζει ο γιος που είχε πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής. "Ναι" λέει κι η γιαγιά.

Και τότε ...

... κάνει κάτι θεϊκό

Ενώ μου έλεγε "ναι" κάνει νόημα με το χέρι της και με σταματάει. Ξεκουμπώνει τη ζακέτα της, ξεκουμπώνει το πουκάμισό της και τραβάει μέσα από το σουτιέν της ένα άλλο ψηφοδέλτιο. Μου το δίνει στα μουγκά και μου λέει πολύ σιγά, σχεδόν χωρίς να μιλάει "αυτό κορίτσι μου, γρήγορα, αυτό"

Εννοείται άλλο κόμμα, εντελώς αντίθετο!!!

Όσο εγώ έβαζα το δικό της ψηφοδέλτιο στον φάκελο, η γιαγιά έσκιζε στα μουλωχτά αυτό του γιου.

Τελικά ο γιος είχε δίκιο να τη φοβάται τη γιαγιά

Βγήκαμε, εγώ χαμογελώντας, η γιαγιά ατάραχη.

-Όλα εντάξει μάνα;

-Όλα εντάξει παιδάκι μου!

 

[tzias57]

Επίσης τώρα δεν χρησημοποιούμε εκλογικό βιβλιάριο. Τώρα κανείς δεν πάει την τελευταία στιγμή να προσθέσει φύλλα στο εκλογικό του βιβλιάριο.

 

[divined]

Να σημειώσω και εγώ την γνώμη μου. Οι εκλογές πίσω στο 1980 ακόμα και μέχρι τα μέσα του 90 ήταν ο ορισμός της απόλυτης καφρίλας. Δυστυχώς, με είχαν εμπλέξει τότε σχετικά ενεργά οι δικοί μου με ένα απο τα δύο μεγάλα κόμματα. Δεν φανατίστηκα βέβαια και τότε ποτέ και ούτε σήκωσα καμία σημαία.

Προσωπικά, το έβρισκα υπερβολικά γραφικό και κιτς το όλο σκηνικό με τις σημαίες των κομμάτων στα αυτοκίνητα και τα κλάξον στο φουλ, ακόμα και τότε. Κάτι αντίστοιχο σκέφτομαι και για τους πανηγυρισμούς μετά απο νίκη σε αγώνες ποδοσφαίρου.

Αναλογιζόμενος τα σήμερα, μετανοιώνω που είχα εμπλακεί. Το απολιτίκ με εκφράζει (εδώ και πολλά χρόνια και όχι τώρα λόγω της κρίσης) και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Κάθε τέσσερα χρόνια ψιφίζω και τέρμα!! Αρκεί να σκεφτόμαστε καλά που ρίχνουμε την ψήφο μας.

 

[serano915]

@retrofan Έχω λυθεί στα γέλια!!!

 

[Shakti]

Retrofan φοβερό σκηνικό! Έτσι, ήξεραν οι παλιές γυναίκες τι να κάνουν, βλέπετε έπεφτε ξύλο αλλιώς απο άντρες, μπαρμπάδες, πατεράδες κλπ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ περιστατικό στο χωριό μικρή, οπου πεθερός πήγε να πλακώσει την νύφη του γιατί ανακάλυψε πως είχε ψηφίσει κόμμα και υποψήφιο εκτός οικογενειακής γραμμής. Και είχαν γίνει και άλλα τέτοια.

Στην οικογένεια μου είχε δοθεί σαφή εντολή να μην μιλάμε ποτέ παραέξω για τα πολιτικά, ήμασταν οικογένεια ανακατεμένη με τα κοινά απο πάρα πολύ παλιά, με καμάρι τον παππού που ήταν αγωνιστής του αλβανικού μετώπου και γενικά απο το 80 και μετά είχαμε κυνηγηθεί πολύ απο τις σαύρες που ουσιαστικά έφεραν και αυτόν τον φανατισμό άλλωστε το αποκορύφωμα του. (δεν αναφέρω κόμματα, απλά μαντέψτε συνήθως τι χρώμα έχουν οι σαύρες)

Θυμάμαι πως υπήρχε φανατισμός ακόμα και ανάμεσα στα πιτσιρίκια κάτι που με αηδίαζε, μια αηδία που μου έχει μείνει ακόμα. Και επειδή δεν έβρισκα νόημα στο να τσακώνομαι κάναμε τα εξής:

Όσα παιδιά ήμασταν σε αυτή την νορμάλ λογική, βγαίναμε τα βράδια και κατεβάζαμε ότι αφίσα βρίσκαμε και φτάναμε. Οποιουδήποτε υποψήφιου, οποιουδήποτε κόμματος. Δεν αφήναμε τίποτα όρθιο με την ψυχή στο στόμα μη μας πιάσουν και μας σακατέψουν στο ξύλο. Το πρωί έβριζαν και εψαχναν να βρουν ποιος το έκανε, μούγκα εμείς. Ξανά έβαζαν, ξανά κατεβάζαμε.

Όταν φεύγαμε απο την Αθήνα και στην διαδρομή προς το χωριό, πέφταμε επάνω σε γκρουπ ομάδων κομματόσκυλων που με την ανάλογη αμφίεση και σημαιοφορία, ήταν παρατεταγμένοι κατα μήκος των δρόμων και έσκουζαν, χοροπήδαγαν κλπ. Είχαμε προμηθευτεί με την αδερφή μου σημαιάκια απο όλα τα κόμματα. Βρισκαμε γκρουπ με πράσινους, έξω το πράσινο σημαιάκι. "Χααααααα" ο πράσινος λαός, τέζα κάτω απο τα γέλια εμείς. Βρίσκαμε τους γαλάζιους, έξω το γαλάζιο σημαιάκι, "Χαααααα" ο γαλάζιος λαός, τέζα κάτω απο τα γέλια εμείς. Μετά τους κόκκινους, τους ασπροκίτρινους και πάει λέγοντας.

Μεγαλώνοντας πάντα με τα κορίτσια έξω απο το σχολείο, να κάνουμε χάζι τα φανταράκια απο απόσταση γιατί αλλιώς θα τις αρπάζαμε.

Στα καφενεία να γκαρίζουν και να ακούγονται απο εδώ μέχρι απέναντι και να τους κάνω χάζι με τις ώρες, υπερθέαμα λέμε.

Στόλιζαν μέχρι και τα γαιδούρια. Και όταν έβγαινε το κόμμα, να τα γλέντια και οι μπύρες, λες και εξελέγησαν οι ίδιοι. Εγώ απο μικρή υποψιαζόμουν τι θα γίνει, αυτοί πως δεν τα καταλάβαιναν που ήταν μεγάλοι δεν ήξερα.

Και όμως, αυτή η εποχή της "βίας και της νοθείας", της καφρίλας, του cult και του φανατισμού είχε και την αθωότητα της, εμένα με εξίταρε, ήταν λες και είχαμε όλοι μαζί ένα μεγάλο πάρτυ και τις περίμενα πως και πως γιατί ο χαβαλές ήταν τρελός. Αυτή η απολιτίκ, παραιτημένη και αδιάφορη γενιά του τώρα, που όμως έχει γεννήσει και κάτι εκκολαπτόμενους δήθεν politically correct γόνους με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αφορισμούς Ιεράς Εξέτασης, προοδευτισμό ελευθεριάζων στο όνομα της ισοπέδωσης και ψυχές εκτελεστή, με τρομάζουν πιο πολύ απο όλους....

 

[Amstrad1981]

Επίσης να συμπληρώσω, πως ύστερα από αυτές τις εξωφρενικές εποχές, ποιός θα το περίμενε ότι σε μια βαθιά πολιτικοποιημένη χώρα όπως η δική μας, θα υπήρχε τόσο μεγάλο ποσοστό αποχής;

 

[don dokken]

μια διαφορετικη ματια της διαδικασιας..

 

[stakovios]

Κάτι από τις εκλογές του 1993... Ηχητικά αποσπάσματα. Ξεκάθαρα δηλώνω ότι αυτοί ήταν οι διαθέσιμοι στην κασέτα από όπου ξέθαψα τα ντοκουμέντα.

 

[metal kristi]

μαλιστα....εκλογες......

χαρακτηριστικο που θυμαμαι απο τοτε που πηγα πρςτη φορα να ψηφισω ηταν οτι καταφεραν να μου ωγαλουν ταυτοτητα και βιβλιαριο ψηφου την ιδια μερα,μετα τον μπαμπα μου που ολο περηφανια μου εδωσε στο χερι ετοιμο το ψηφοδελτιο και σταυρομενο κιολας(γιατι εγω απλα ενα λυκειο ειχα τελειωσει τι να ξερω)και η απαντηση μου ηταν να το πεταξω και να του πω ξερω να ψηφιζω και μονη μου,και την μαμα μου να φωναζει" και εγω! θα ψηφισω οτι και η χριστινα"(καλα που δεν ειχε περιουσια να με αποκληρωση σε μια στιγμη 2 ψηφοφοροι μειον για το κομμα του αισχος!)

 

[Rakeesh]

Σύμφωνοι τα ʼ80s ήταν το αποκορύφωμα της καφρίλας, αλλά κάφροι πάντα υπάρχουν και τότε η πολιτική ήταν το ιδανικό πεδίο έκφρασής τους (όταν μάλιστα από πίσω κρυβόταν και η υπόσχεση κάποιου διορισμού). Στη σημερινή εποχή δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς (π.χ. ποδόσφαιρο).

Διατηρώ την εντύπωση ότι τότε ήταν περισσότεροι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονταν για τα κοινά και, πέραν βεβαίως και κάποιου προσωπικού οφέλους, είχαν ιδέες και ίσως όρεξη να προσφέρουν.

Κι εγώ εχω την εντυπωση οτι τη δεκαετια του 70 η πολιτικη ηταν απλα 'υποχρεωση' του κοσμου, δεν υπήρχε αληθινο ενδιαφερον. Τα πράγματα άλλαξαν στις αρχες του 80 όταν η πολιτική έγινε κάτι σαν μόδα και "χόμπυ". Πολιτικες συζητησεις μπήκαν στα καφενεια, στα σπίτια και στις παρεες, ενω αρχισε να ανθιζει ο αντι-Αμερικανισμος στην Ελλαδα... Προσωπικά θυμάμαι τις συζητήσεις που ξεκινούσαν οι 'μεγαλοι' σε επισκεψεις, συγκεντρωσεις και γιορτές.

Ο πατερας μου δεν παρελειπε να θαβει τον Αντιπαλο Αρχηγο. Αυτο βεβαια επηρεαζε και μενα, και οταν συναντουσα καποιον του Αντιπαλου Κομματος, τον κοιτουσα με μισο ματι... ακομα και αν ηταν για παιδακι που οι γονεις του υποστηριζαν το αλλο κομμα :Ρ

Τώρα, αυτό δεν έχει σχέση με εκλογές, αλλά δεν μπορώ να μη αναφέρω οτι μαζί με τα κόμικς μου προκαλούσαν ενδιαφέρουν οι γελοιογραφιες! Το πρωτο που θυμαμαι απο πολιτικη ηταν ενα αλμπουμ του ΚΥΡ το οποιο το ξεφυλλιζα απειρες φορες. Οταν ο πατερας μου διαβαζε εφημεριδες, παντα ερχομουν και εβλεπα τις καρικατουρες και τον ρωτουσα 'τι σημαινει'. Η γελοιογραφοι που ηξερα πιο καλα ηταν ο ΚΥΡ, ο BAS και ο Φλώρος. Αναγνωριζα προσωπα, ηξερα ονοματα και εκφρασεις απο μικρος, χωρις βεβαια να καταλαβαινω τι ειναι

Χαρακτηριστικά 80ς συνθήματα όπως "Μικρομεσαίοι, Ανδρέας, Αλλαγή, στενωπός" και σλόγκαν όπως "Μάθε για την ΕΟΚ, Τσοβόλα δώστα όλα" (με σαουντρακ τη μουσικη των Καρμινα Μπουρανα) μου εχουν μεινει χωρις να ξερω ακομα και τωρα τι ακριβως ήταν. Άλλα ονόματα που θυμάμαι ήταν ο Οζάλ, το Νταβός της Ελβετίας και Γιακούμπ!

Φυσικα ηταν και οι σατιρες που βλέπαμε στις επιθεωρήσεις στην τηλεόραση ή τις κασέτες του Χαρρυ Κλυνν, ο οποιος εκανε χαρακτηριστικες μιμησεις της φωνης των πολιτικών της εποχής. Παροτι δεν καταλαβαινα και ομολογουμενως ειχε πολλα αισχρολογα, ειχα ξετρελαθει με αυτά

 

[exetlaios]

Και όμως, αυτή η εποχή της "βίας και της νοθείας", της καφρίλας, του cult και του φανατισμού είχε και την αθωότητα της, εμένα με εξίταρε, ήταν λες και είχαμε όλοι μαζί ένα μεγάλο πάρτυ και τις περίμενα πως και πως γιατί ο χαβαλές ήταν τρελός. Αυτή η απολιτίκ, παραιτημένη και αδιάφορη γενιά του τώρα, που όμως έχει γεννήσει και κάτι εκκολαπτόμενους δήθεν politically correct γόνους με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αφορισμούς Ιεράς Εξέτασης, προοδευτισμό ελευθεριάζων στο όνομα της ισοπέδωσης και ψυχές εκτελεστή, με τρομάζουν πιο πολύ απο όλους....

Πολύ σωστή παρατήρηση. Συμφωνώ απόλυτα.

 

[Shakti]

Πολύ σωστή παρατήρηση. Συμφωνώ απόλυτα.

Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα και ο νοών νοείτω.

Τότε θυμάμαι χαρακτηριστικά πως σοσιαλιστές και δεξιοί μπορούσαν να παίξουν ξύλο μέχρι εξόντωσης για τα δύο κόμματα και να θυμούνται όλη την ιστορία μέχρι και τον προπάππου τους για να κατηγορήσει ο ένας τον άλλο, και μετά τις εκλογές να τα πίνουν στο καφενείο σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα και να κάνει ο νικητής καζούρα στον χαμένο υπο την σάτιρα τότε του δημοφιλούς Χάρρυ Κλυνν σε κακογραμμένες κασέτες που κυκλοφορούσαν απο χέρι σε χέρι. Είχε μπέσα το πράγμα μέσα σε όλη αυτή την καφρίλα χωρίς να σημαίνει βέβαια πως δεν υπήρχαν και φάσεις που το πράγμα ξέφευγε.

Έβγαζα γερό χαρτζιλίκι τότε γιατί μαζευόμασταν έξω απο το καφενείο και όταν άρχιζε το ξύλο για τα πολιτικά, έπεφταν τα στοιχήματα για τους μπαρμπάδες και όλο και κάτι κέρδιζα. (χοχοχοχοχο)

Ωραίες εποχές οι συγκεκριμένες. Πραγματικά μου λείπουν και τις θυμάμαι συχνά με αγάπη και χιούμορ παρά το γεγονός πως οι συμπεριφορές του τότε έπαιξαν βασικότατο ρόλο για το που βρισκόμαστε σήμερα.

 

[Amstrad1981]

Η χιουμοριστική πλευρά των ρετρό εκλογών από την θρυλική Φρουτοπία!

 


Προχωρήστε το Video στο 8:26!

 


http://www.youtube.com/watch?v=58WPHwDTgIA

 

[Stratulator]

Δεν ψηφιζω Μητσοτακη *


Ουτε Κυρκο,ουτε Φλωρακη


Μα ψηφιζω τον Αντρεα


που'χει Γκομενα ωραια!...




* Παλιο ποιηματακι που ελεγαν μεγαλυτεροι μαθητες στο σχολειο, την περιοδο των εκλογων του '89-'90...

 

[Dimitrissss]

Δεν ψηφιζω Μητσοτακη *
Ουτε Κυρκο,ουτε Φλωρακη


Μα ψηφιζω τον Αντρεα


που'χει Γκομενα ωραια!...




* Παλιο ποιηματακι που ελεγαν μεγαλυτεροι μαθητες στο σχολειο, την περιοδο των εκλογων του '89-'90...

Στην προεκλογική περίοδο του 1985, ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί φθηνά (αφορολόγητα ή χωρίς δασμούς ή κάτι τέτοιο) ΙΧ. Είχε τεθεί λοιπόν το ακανθώδες ερώτημα:

-Μερσεντές και Μητσοτάκη ή Ανδρέα και παπάκι;

Η απάντηση μας την είχε βγει απ' τ' αριστερά:

-Με τα πόδια και Φλωράκη!

Από τις εκλογές του 1985, πάντα: Το motto της Νέας Δημοκρατίας ήταν: «Ν.Δ. Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ».

Πήγαιναν λοιπόν οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και με σπρέι μετέτρεπαν το Η της λέξης λύση, σε Α. Το αποτέλεσμα το φαντάζεστε.

 

[Dimitrissss]

Εκλογές 1981.

Διαφημιστικό του ΠΑΣΟΚ που προαναγγέλει την περιβόητη στη δεκαετία του 80, ΑΤΑ. Προσέξτε ότι η ζυγαριά που χωράει όλα τα καλά του μπακάλη (συν ένα φλυτζάνι καφέ!) δεν είναι ηλεκτρονική, αλλά από τις παλιές, με τις οκάδες και τα δράμια.

Όλοι θυμούνται πάντα τον νικητή και κανείς τον ηττημένο. Αφίσα της Νέας Δημοκρατίας με το πολύ χλιαρό σύνθημα «Εμπρός για πρόοδο κι ευημερία» σε αντιδιαστολή με το πανίσχυρο «Αλλαγή». Ο χαμογελαστός πρόεδρος κουβάλησε στην πλάτη του όλο το παρελθόν της παράταξής του κι εκείνο που έμεινε στο τέλος ήταν το περιβόητο «δεν θέλω ου»!

 

[Paliomoditis]

Γεια σας κι από μένα, είμαι καινούριος στην παρέα.

Θυμάμαι λοιπόν δεκαετία του '90 (τότε ήμουν πιτσιρικάς άλλωστε), που πήγαιναν οι γονείς να ψηφίσουν και μας έφερναν σπίτι όλα τα ψηφοδέλτια και ψάχναμε με τον αδελφό μου να βρούμε ποιό έλειπε από τη στοίβα για να βρούμε ποιόν ψήφισαν. Ο πατέρας μου συνήθως δεν είχε μαζί του αυτό που ψήφισε οπότε το καταλαβαίναμε, αλλά η μητέρα μου ήταν πονηρή και έφερνε όλα τα ψηφοδέλτια μαζί και δεν μπορούσαμε να την ψαρέψουμε

Ακόμα θυμάμαι που πρόλαβα την τελευταία φορά που υπήρχαν φαντάροι στα εκλογικά τμήματα και πήγα με τον πατέρα μου μαζί και με είχε τρομάξει η θέα του φαντάρου στην πόρτα του εκλογικού τμήματος.

Τέλος, καθώς η οικογένειά μου υποστήριζε ένα συγκεκριμένο κόμμα, θυμάμαι που είχε έλθει μια υποψήφια βουλευτής στο χωριό μας και είχαμε μαζευθεί τα πιτσιρίκια και κουνούσαμε τα σημαιάκια εν χορώ. Το θυμάμαι αφ' ενός με μια δόση νοσταλγίας, αφ' ετέρου με θυμηδία για την τυφλή εμπιστοσύνη που είχε τότε ο κόσμος στους πολιτικάντηδες...

 

[prisma]

Ακόμα θυμάμαι που πρόλαβα την τελευταία φορά που υπήρχαν φαντάροι στα εκλογικά τμήματα και πήγα με τον πατέρα μου μαζί και με είχε τρομάξει η θέα του φαντάρου στην πόρτα του εκλογικού τμήματος.

Eγώ στις πρώτες εκλογές που ψήφισα, ήμουν φαντάρος και κατά συνέπεια με είχαν τοποθετήσει σε εκλογικό κέντρο. Μάλιστα είχα την "τύχη" να το ζήσω 2 φορές αφού κατά τη διάρκεια της θητείας μου, εκτός από τις εθνικές εκλογές, έγιναν και ευρωεκλογές. Τη 2η φορά όμως-λίγο πριν την απόλυση- ήταν πολύ πιο χαλαρά.