click είπε:
Στεφανέλ εγώ θυμάμαι την ομάδα της Tεριέστης όχι του Μιλάνου (Stefanel Trieste). Μάλλον ο χορηγός θα άλλαξε ομάδα σε κάποια φάση.
Ακριβώς. Αφού ήταν για αρκετά χρόνια χορηγός της ομάδας του
Trieste (από τα μέσα των 80s μέχρι τα μέσα των 90s, αν θυμάμαι καλά), την αμέσως επόμενη χρονιά (και για καμιά πενταετία, νομίζω) έγινε χορηγός της ομάδας του
Μιλάνου, ενώ και το γεγονός ότι οι δυο ομάδες μοιράζονταν τα ίδια χρώματα (κόκκινο-άσπρο) βοηθά στο να υπάρχει μπέρδεμα...
click είπε:
Επίσης άλλη μία ρετρό ομάδα των 90s είναι και η Γαλλική Βιλερμπάν κοντά στην Λυόν (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα), αλλά και την Ισπανική Μπανταλόνα η οποία δεν είναι πλέον τόσο ισχυρή όσο κάποτε.
Η
Βιλερμπαν συγκαταλέγεται ακόμα στις υπερδυνάμεις του γαλλικού μπάσκετ (και είναι η πιο συνηθισμένη γαλλική παρουσία στην Ευρωλίγκα), ενώ μάλιστα πέρσι, κατά την απεργία των παικτών του ΝΒΑ, ο Tony Parker έπαιξε εκεί για 2-3 μήνες (είναι και συνιδιοκτήτης της ομάδας).
Η
Badalona μπορεί να μην χτυπά Ευρωλίγκα όπως επί Obradovic στα μέσα των 90s, αλλά είναι ακόμα σταθερά καλή (π.χ. το 2008 κέρδισε το EuroCup και την επόμενη χρονιά έπαιξε Ευρωλίγκα) και μάλιστα κάπου είχα διαβάσει πως είναι η μόνη ισπανική ομάδα μαζί με τη Real που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ από την 1η κατηγορία.
click είπε:
Τέλος θυμάμαι που η Γιουγκοπλάστικα σε κάποια φάση ονομάζονταν Pop84.
Κι αυτή προφανώς δεν είναι στα επίπεδα που ήταν επί Kukoc, Radja κ.λπ., αλλά ακόμα υφίσταται (πλέον ονομάζεται
KK Split) και συνεχίζει να έχει παράδοση στην παραγωγή ταλέντων. Μάλιστα θυμάμαι (μπορεί να το έχω ξαναναφέρει σε άλλο thread) όταν αγωνιζόμουν στο παιδικό του Πανιωνίου, είχαμε παίξει σε ένα τουρνουά στο Βαρέζε (η οποία παρεμπιπτόντως, αναφέρθηκε πολλάκις στα προηγούμενα posts) και συνομιλούσα με τους Κροάτες οι οποίοι μου έλεγαν ότι πήγαιναν σε ειδικά σχολεία (όλοι μαζί σε μια τάξη!) και έκαναν προπόνηση 8 ώρες τη μέρα!!! Μάλιστα ένας από αυτούς (ήταν 1-2 χρόνια μεγαλύτερός μου, αφού αυτοί είχαν κατεβάσει το εφηβικό τους) μόλις δυο χρόνια μετά έπαιξε στο ΝΒΑ!!! (χωρίς να κάνει μεγάλη καριέρα, προφανώς, αφού μετά από κάποια χρόνια που βολόδερνε σε ομάδες του ΝΒΑ, γύρισε Ευρώπη, έπαιξε σε κάποιες καλές ομάδες όπως η Μακάμπι και πριν 1-2 χρόνια είδα ότι κατέληξε... στην Καβάλα!!!)
portarinos78 είπε:
Η Stefanel Trieste λεγοταν πιο νωρις και ILLYCaffe Trieste με χορηγο τη γνωστη εταιρεια καφε που εδρευει στη Τεργεστη. Επισης να συνεισφερω στο thread και το Παγκρατι που κανεις δεν ανεφερε μεχρι στιγμης. Καποια στιγμη ειχε και πολυ αξιομαχη ομαδα με 1-2 καλους Σερβους και τον old time classic Τζαλαλη με το μαλλι λασπωτηρα. Δε προσεξα αν αναφερθηκε και η Δαφνη με το μινιον κλειστο που μονο για μπασκετ Α1 δεν εκανε.
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, η Trieste μετονομάστηκε σε IllyCafe όταν έφυγε η Stefanel από χορηγός και πήγε στο Μιλάνο. Πλέον νομίζω είναι σε χαμηλή κατηγορία (σίγουρα όχι πρώτη, πάντως).
Παγκράτι και Δάφνη δεν τις ανέφερα γιατί αγωνίζονται στην Α'2, αφού αρχικά είχα επικεντρωθεί στις ομάδες που είτε διαλύθηκαν είτε βολοδέρνουν σε χαμηλές κατηγορίες. Αν και πλέον -θεωρητικά- η
Δάφνη μπορείς να πεις ότι δεν υφίσταται (τουλάχιστον με τη μορφή που είχε), αφού πριν 1-2 χρόνια συγχωνεύθηκε με μια άλλη ιστορική ομάδα, τον
Αμύντα.
Όσο για το
Παγκράτι, δεν θα ξεχάσω όταν κάποτε έπαιξα αντίπαλός του σε ντέρμπι Γ'Εθνικής. Εμείς, το Παγκράτι και η Ολυμπιάδα Πάτρας (που μερικά χρόνια μετά ανέβηκε και Α'1 κι έπαιξε μέχρι κι Ευρώπη!) ήμασταν τα τρία φαβορί για την άνοδο. Στον πρώτο γύρο στο Μετς, πέρα από τα αντικείμενα και τις φτυσιές που είχαμε φάει κατά την είσοδο/έξοδο προς/από τη φυσούνα των αποδυτηρίων, σε κάποια στιγμή του αγώνα, έτσι όπως κάθομαι στον πάγκο, ακούω έναν πολύ δυνατό μεταλλικό ήχο. Γυρίζω δίπλα μου, βλέπω έναν αναπτήρα πεσμένο κάτω και ένα μεγάλο βαθούλωμα στο καλοριφέρ που βρισκόταν πίσω από τον πάγκο. Αν συνυπολογίσετε -όσοι ξέρετε το Μετς- πού είναι η κερκίδα και πού οι πάγκοι, καταλαβαίνετε με πόση δύναμη το πέταξαν και πως αν ήταν λίγα εκατοστά παραπέρα, πιθανότατα να μην σας έγραφα αυτό το μήνυμα σήμερα... Όσο για το δεύτερο γύρο, ήταν ακόμα χειρότερα γιατί παρόλο που ήθελε ακόμα 2-3 αγωνιστικές να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, ουσιαστικά όποιος κέρδιζε το μεταξύ μας παιχνίδι θα ανέβαινε κατά 99% Β'Εθνική. Παρόλο που παίζαμε εντός έδρας, οι χουλιγκάνοι του Παγκρατίου είχαν γεμίσει το γήπεδο (δεν μπορώ να πω πως είχε και μεγάλο κοινό η ομάδα μου) και μας τρομοκρατούσαν βρίζοντάς μας χυδαία και προειδοποιώντας μας για το τι θα πάθουμε αν δεν κάτσουμε να χάσουμε, από το πάρκινγκ του γηπέδου ακόμα! Τελικά κερδίσαμε με επική ανατροπή στα τελευταία δευτερόλεπτα και όταν κατά την είσοδο στα αποδυτήρια μας έλουσαν με κέρματα, καφέδες, μπουκάλια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, η άγνοια κινδύνου μου -20 χρονών πιτσιρικάς τότε- με ώθησε σε μια από τις πιο ηλίθιες αντιδράσεις που έχω προβεί: Σκύβω, σηκώνω ένα από τα κέρματα που μας είχαν πετάξει, το περιεργάζομαι και πετάω την αμίμητη ατάκα
"Ευχαριστούμε ρε παιδιά, αλλά δεν νομίζω να μας φτάσουν για τα μπουζούκια το βράδυ". Περιττό να πω πως στα επόμενα δευτερόλεπτα μεταμορφώθηκα στον Neo από το Matrix για να αποφύγω τη βροχή των κερμάτων που ακολούθησε...
ΦΖΠ1 είπε:
Τώρα που είπες μινιόν κλειστό, το Μίλωνα Νέας Σμύρνης με το ιδιαίτερης αρκιτεκτονικής κλειστό του (στυλ "παγόδα"), τον θυμάται κανείς;
Προβολή συνημμένου 78595
Ως Νεοσμυρνιώτης, έχω παίξει άπειρες φορές εκεί, ως αντίπαλος πάντα βέβαια, σε τοπικά ντέρμπι Πανιωνίου-Μίλωνα. Τα παιχνίδια αυτά ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερα, αφού αφενός ήμασταν κάτι παραπάνω από γείτονες (τα γήπεδά μας βρίσκονταν στο ΙΔΙΟ οικοδομικό τετράγωνο!!! Το μόνο που τα χώριζε ήταν το... σχολείο μου!), ενώ προφανώς τύχαινε με πολλούς από τους αντιπάλους να είμαστε φίλοι, συμμαθητές κ.λπ. Πάααρα πολλές αναμνήσεις...
click είπε:
Όντως πολύ ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής. Αν και το πιο ρετρό κλειστό μπάσκετ είναι αυτό της λεωφόρου, ακριβώς κάτω από τις κερκίδες του ποδοσφαιρικού γηπέδου.
Προβολή συνημμένου 78596
Νομίζω πως όποιος έχει παίξει/βρεθεί εκεί, δεν διαφωνεί πως το προσωνύμιό του ("Τάφος του Ινδού") είναι άκρως ταιριαστό. Μόνο μια μικρή έξοδος από μια πορτούλα ψηλά στην κερκίδα. Και αν τυχαίνει να υπάρχουν και καπνίζοντες, μεταμορφώνεται σε τεκέ. Δεν προτείνεται για άτομα που πάσχουν από κλειστοφοβία. Ευτυχώς έτυχε να παίξω μόνο φιλικά παιχνίδια εκεί (με τα παιδικοεφηβικά του Παναθηναϊκού), αλλιώς δεν ξέρω πως θα τη γλιτώναμε αν είχαμε ιστορίες όπως αυτή που ανέφερα πιο πάνω με το Παγκράτι...