Ρετρό πολυκατοικίες!

Βρήκα κι εγώ ένα retro panel απο ασανσέρ! Ιδού!

picture.php

Η φωτογραφία είναι επιοικώς απαράδεκτη, μιας που το έβγαλα γρήγορα με το iPod touch. Δείτε την με δικιά σας ευθύνη. είναι απο εκείνα τα παλιά ασανσέρ Hopmann. Διπλά εν τω μεταξύ. Το ένα πήγαινε στους ζυγούς και το άλλο στους μονούς ορόφους. Σε άθλια κατάσταση και κλειστοφοβικά όσο δεν πάει. Νομίζω δεν πρέπει να έχει ούτε φρένο ασφαλείας, οπώτε οι ασανσεροφοβικοί να μην το πάρουν ποτέ....

[edit] οι αριθμοί ήταν γραμμένοι στο πλαστικό καπάκι που άναβε, αλλά επειδή ξέφτισαν, τα έχουν γράψει δίπλα με μαρκαδόρο! χεχ!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πριν μερικά χρόνια είχα δει στον Ελευθερουδάκη ένα λεύκωμα σχετικά με τις πολυκατοικίες της Αθήνας. Εξαιρετικό δημιούργημα δύο αρχιτεκτόνων με πολλές φωτογραφίες ταξινομημένες χρονικά. Δυστυχώς δε θυμάμαι τον τίτλο του, ούτε αν είναι ακόμη διαθέσιμο, ψάξτε το όσοι ενδιαφέρεστε.

Υπάρχει μια φοβερή ρετρό πολυκατοικία στο Κολωνάκι, οδός Ηρακλείτου, μεταξύ Σκουφά και Σόλωνος αν θυμάμαι καλά. Δεν ξέρω για τα διαμερίσματα αλλά αν μπείτε στην επιβλητική είσοδο, θα νομίσετε ότι μια πόρτα θα ανοίξει και θα βγει η Μάρλεν Ντήντριχ, μιλάμε για απίστευτη μεταπολεμική αρχιτεκτονική... Λεπτομέρεια: στην είσοδο αριστερά υπάρχει μαύρο μπουτόν που γράφει "Licht", πρέπει να είναι δεκαετίας 50, αυτό κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται σε μουσείο. Σε αυτή την πολυκατοικία δούλευε θυρωρός μια θεία μου που εγκατέλειψε πρόωρα τα εγκόσμια το 1981, όμως οι αναμνήσεις είναι σαν χθεσινές...

Όσο για τον ηλεκτρικό πίνακα που είδα σε αυτό το ποστ, υπάρχει και πιο παλιός ακόμη, είναι ένα τετράγωνο κομμάτι άσπρο μάρμαρο με μεγάλους μαύρους διακόπτες που πάνε πάνω κάτω (μαχαιρωτούς τους λένε) και μεγάλες πορσελάνινες βάσεις για τις ασφάλειες. Μιλάμε για δεκαετία του 50 και πίσω... Ο παππούς μου ήταν ηλεκτρολόγος και τα θυμάμαι όταν πήγαινα παιδί σπίτι του.

Off topic: Να σας δείξω ρετρό ηλεκτρολογικό εξοπλισμό που υπάρχει στη βιομηχανία σήμερα, να μην πιστεύετε στα μάτια σας!
 
splushka είπε:
Πριν μερικά χρόνια είχα δει στον Ελευθερουδάκη ένα λεύκωμα σχετικά με τις πολυκατοικίες της Αθήνας.
Υπάρχει μια φοβερή ρετρό πολυκατοικία στο Κολωνάκι, οδός Ηρακλείτου, μεταξύ Σκουφά και Σόλωνος αν θυμάμαι καλά. Δεν ξέρω για τα διαμερίσματα αλλά αν μπείτε στην επιβλητική είσοδο, θα νομίσετε ότι μια πόρτα θα ανοίξει και θα βγει η Μάρλεν Ντήντριχ, μιλάμε για απίστευτη μεταπολεμική αρχιτεκτονική... Λεπτομέρεια: στην είσοδο αριστερά υπάρχει μαύρο μπουτόν που γράφει "Licht", πρέπει να είναι δεκαετίας 50, αυτό κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται σε μουσείο. Σε αυτή την πολυκατοικία δούλευε θυρωρός μια θεία μου που εγκατέλειψε πρόωρα τα εγκόσμια το 1981, όμως οι αναμνήσεις είναι σαν χθεσινές...

Όσο για τον ηλεκτρικό πίνακα που είδα σε αυτό το ποστ, υπάρχει και πιο παλιός ακόμη, είναι ένα τετράγωνο κομμάτι άσπρο μάρμαρο με μεγάλους μαύρους διακόπτες που πάνε πάνω κάτω (μαχαιρωτούς τους λένε) και μεγάλες πορσελάνινες βάσεις για τις ασφάλειες. Μιλάμε για δεκαετία του 50 και πίσω... Ο παππούς μου ήταν ηλεκτρολόγος και τα θυμάμαι όταν πήγαινα παιδί σπίτι του.
υπάρχουν αρκετά λευκώματα, κατάλογοι, βιβλία, μέχρι και διδακτορικές διατριβές που κυκλοφορούν στο εμπόριο-βιβλιοπωλεία αναφορικά με την αρχιτεκτονική σύνθεση αλλά και τη δομοστατική μελέτη αυτών των πολυκατοικιών.

οι αστικές πολυκατοικίες της μεσοπολεμικής αθήνας, παράγωγα της bauhaus σχολής σχεδιασμού και προσαρμοσμένες στην Ελληνική πραγματικότητα αποτελούν ΕΞΑΙΡΕΤΟ δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής (αλλά και κάποιες νεορομαντικού "ύφους" προ γ.ο.κ '29) και έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης ομάδων μελετών από όλο το κόσμο!

σε όλη την αθήνα υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες κατασκευές ιδίως όμως στο κέντρο (εξάρχεια-κολωνάκι-κυψέλη) με την ποιότητα κατασκευής τους να βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο (πλαίσια-μηχανοστάσιο-κουβούκλια-πίνακες-κουπαστές-ξυλοσιδηροκατασκευές-πατώματα) που ακόμα και οι νεόδμητες ούτε καν "φαντάζονται"...

δυστυχώς όμως... στην Ελλάδα της αντιπαροχής και του στείρου νεοκλασικισμού τέτοιες κατασκευές δεν χαίρουν εκτιμήσεως και χαρακτηρίζονται ως "κουτιά" από τους αδαείς...

(οι μοντέρνες μεσοπολεμικές πολυκατοικίες αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα από την χαρακτηριστική επέκταση του κορμού της κύριας κατασκευής επί τμήματος του εξώστη εν είδει ερκερ)
 
Έχω στα χέρια μου ένα θαυμάσιο λεύκωμα με την αρχιτεκτονική της Αθήνας (αφορά μόνο κατοικίες / πολυκατοικίες και όχι δημόσια κτήρια). Επιτρέπεται να γράψω λεπτομέρειες ή θα θεωρηθεί διαφήμιση;
 
Γράψε λεπτομέρειες.

Εδώ έχουμε "διαφημίσει" ένα σωρό πράγματα, στο λεύκωμα θα τα χαλάσουμε ;
 
exetlaios είπε:
Γράψε λεπτομέρειες.
Εδώ έχουμε "διαφημίσει" ένα σωρό πράγματα, στο λεύκωμα θα τα χαλάσουμε ;
Νίκος Βατόπουλος - Βασίλης Μακρής «Το πρόσωπο της Αθήνας», Εκδόσεις Ποταμός, Α' έδοση Αθήνα 2002. Είναι ότι καλύτερο έχει πέσει στα χέρια μου και αφορά κατοικίες και πολυκατοικίες της Αθήνας. Από τον νεοκλασικισμό, τον εκλεκτικισμό, την Αρ Νουβό, και την Αρ Ντεκό, μέχρι το σήμερα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον ενδιαφέρεται, με την προϋπόθεση ότι δεν έχει εξαντληθεί. Σχετικά ακριβό (260 έγχρωμες σελίδες σε μεγάλο μέγεθος).
 
με ενδιαφερουν (οπως και σας φανταζομαι) ιδιαιτερα οι 80ς πολυκατοικιες,χτισμενες το 80 κ επειτα.Οταν το μοσαϊκο εδινε τη θεση του στο μαρμαρο,τα μπαλκονια μεγαλωναν οπως κ τα ασανσερ,οι τοιχοι ασπριζαν,τα ντουλαπια κουζινας απο ξυλινα γινοντουσαν mdf,οι μαρμαρενιοι νεροχυτες μεταλλικοι κλπ.Ειναι ΠΟΛΥ πιο σπανιες απ τις 70ς-60ς και παιζουν κυριως Ιλισια,πανω απ την Ιπποκρατους προς γκυζι πριν βγης Αλεξανδρας και Χολαργο κ πιο 'εξελιγμενες' περιοχες και γενικα οπου τοτε θεωρουταν νεοδμητη η περιοχη
 
^

Ο θεσμός της αντιπαροχής και η μεγάλη και άναρχη οικοδόμηση της Αθήνας άρχισε τη δεκαετία του '50 και κορυφώθηκε μέχρι και τα τέλη '70. Επομένως είναι λογικό να είναι πολύ περισσότερες από ότι εκείνες που κατασκευάστηκαν από '80 και έπειτα.

Στις οποίες '80s κατασκευές τα μάρμαρα συνήθως ήταν β΄ διαλογής στοκαρισμένα και σε λίγα χρόνια είχαν γίνει σαγρέ, τα μπαλκόνια μεγάλωσαν όχι γιατί τους το επέτρεψε ο ΓΟΚ αλλά επειδή έκαναν υποχώρηση στον κορμό του κτίσματος, τα ασανσέρ παρέμειναν ως είχαν (για την ακρίβεια μίκρυναν συγκριτικά με εκείνα των προπολεμικών-μοντέρνων κατασκευών), οι τοίχοι ευτυχώς χρωματίστηκαν με πιο ουδέτερα χρώματα και εγκαταλείφθηκε η αντιαισθητική ταπετσαρία, οι εξώπορτες έγιναν αλουμινίου και αντικατέστησαν τις σιδερένιες (και χαλούσαν σε μία 10ετία). Το ίδιο έγινε και με πόρτες-παράθυρα που αντικατέστησαν τα ξύλινα (γαλλικού τύπου και ρολλά) με αμφιλεγόμενο αισθητικό αποτέλεσμα. Το mdf εμφανίστηκε σε πιο 90s κατασκευές.

Η κατανομή αυτών των κατασκευών, δεν είναι καθορισμένη αφού όπου υπήρχε οικοδομική δραστηριότητα ακολουθήθηκε η προσταγή της εποχής με όλα τα προαναφερόμενα.

Μου αρέσουν οι 80s πολυκατοικίες? Μάλλον όχι...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι ρετρό. Μία πολυκατοικία 40 ετών θεωρείται "μεσήλικη"στην οικοδομική... Για να θεωρηθεί ρετρό πρέπει να είναι προπολεμική (και με λιθόκτιστη φέρουσα τοιχοποιία)

Ρετρό πολυκατοικίες είναι σαν αυτές που παρουσιάζονται εδώ... και που βρίσκονται πάρα πολλές σε όλη την Αθήνα.
 
οκ,αρα θρεντ για 80ς/90ς πολυκατοικιες ουτε λογος?
 
ntsmrtz είπε:
Ρετρό πολυκατοικίες είναι σαν αυτές που παρουσιάζονται εδώ... και που βρίσκονται πάρα πολλές σε όλη την Αθήνα.
Ntsmrtz χίλια ευχαριστω γι αυτο το λινκ..!! Άλλη μια τρανταχτή απόδειξη για το πόσο καλό γούστο είχαν οι παλιότεροι και για την έλλειψη φαντασίας και γούστου στον σημερινό μας κόσμο.. :(
 
mythos είπε:
οκ,αρα θρεντ για 80ς/90ς πολυκατοικιες ουτε λογος?
Μythos τί εννοείς? Να ανοιχτεί άλλο θρεντ με 80ς/90ς πολυκατοικιες ? Αν εννοείς αυτό νομίζω οτι το παρόν θρεντ μας καλύπτει :)
 
Δυο-τρια πραγματάκια για τις παλιές πολυκατοικίες :

- το ασανσέρ που βρισκόταν μέσα στο κέντρο της σκάλας, έδινε στο χώρο αυτό την (μαστορική) ονομασία από "φανάρι" > "κουβάς". Δηλαδή "φανάρι" είναι το κενό τετράγωνο στο κέντρο του περιγράμματος μιας σκάλας (μην το ψάχνετε σήμερα, για λόγους χώρου έχει καταργηθεί), και λεγόταν έτσι γιατί διέδιδε το φως στο, συνήθως, σκοτεινό κλιμακοστάσιο, και όταν εκεί τοποθετούνταν ασανσέρ, το κενό αυτό λεγόταν "κουβάς" (σαν τον κουβά που ανεβοκατεβαίνει σε ένα πηγάδι).

- υπήρχαν (και ακόμα υπάρχουν) ασανσέρ που το κουμπί "1ος όροφος" εννοεί το Ισόγειο, παλιά θεωρούνταν ο 1ος όροφος της οικοδομής.

- αυτά τα περι "στατικότητας" δεν είναι του παρόντος να τα αναλύσουμε, αν μπορώ όμως να πω δυο λέξεις, μη γκρεμίζετε, αν είναι δυνατόν, εσωτερικούς τοίχους σε πολυκατοικίες προ του 85 και μη γκρεμίζετε, δια ροπάλου, τοίχους σε πολυκατοικίες προ του 54.

- Ρετρό στοιχεία παλιών πολυκατοικιών είναι (εκτός από τη δεύτερη είσοδο στις κουζίνες από τη σκάλα υπηρεσίας), το δωμάτιο υπηρεσίας, τα πλυσταριά στο υπόγειο και το καταφύγιο (σε πολυκατοικίες της Β. Σοφίας υπάρχει, γιατί κάποτε το επέβαλε ο πολεοδομικός κανονισμός).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
panp είπε:
- υπήρχαν (και ακόμα υπάρχουν) ασανσέρ που το κουμπί "1ος όροφος" εννοεί το Ισόγειο, παλιά θεωρούνταν ο 1ος όροφος της οικοδομής.
Πράγμα το οποίο είναι η στάνταρ χρήση στις ΗΠΑ και πολύ με μπέρδεψε ώσπου να το συνηθίσω. Άσε που στην Ελλάδα με τους ημιωρόφους και τις άλλες κομπίνες που γίνονταν παλιά (δεν ξέρω αν γίνονται ακόμη) είχες ν' ανέβεις πολλέεεες σκάλες ώσπου να πεις "έφτασα στον πρώτο". Εδώ τώρα με μπερδεύει το ανάποδο, γιατί κάποια ασανσέρ ιδίως σε ξενοδοχεία έχουν G αντί για 1, ίσως για ν' αρχίσουν να μετράνε δωμάτια από 1 κι όχι 2.
 
panp είπε:
- Ρετρό στοιχεία παλιών πολυκατοικιών είναι (εκτός από τη δεύτερη είσοδο στις κουζίνες από τη σκάλα υπηρεσίας), το δωμάτιο υπηρεσίας, τα πλυσταριά στο υπόγειο και το καταφύγιο (σε πολυκατοικίες της Β. Σοφίας υπάρχει, γιατί κάποτε το επέβαλε ο πολεοδομικός κανονισμός).
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η πολυκατοικία μου στις αρχές της Δροσοπούλου (του 1954) έχει καταφύγιο, εκτός από όλα τα άλλα ...
 
Η κατασκευή καταφυγίων για οποιοδήποτε έκτακτο συμβάν, είναι ρετρό και διαχρονικό ζήτημα. Οπως και η υποχρέωση, βάσει γοκ, κάθε πολυκατοικίας (και κάθε ιδιοκτήτη που εκδίδει οικοδομική άδεια έστω και για μία απλή αλλαγή χρήσης) στην παροχή οποιασδήποτε διευκόλυνσης για τυχόν εγκατάσταση στην ταράτσα συστημάτων αεράμυνας της πόλης όταν και εάν χρειασθεί.

Η κατασκευή ή όχι του ανελκυστήρα εντός του χώρου περιέλιξης του κλιμακοστασίου στις προπολεμικές πολυκατοικίες ήταν συνάρτηση τόσο του διαθέσιμου χώρου που είχε ο μελετητής όσο και από την άποψη του περί οικοδομικής.

Οταν υπήρχε μικρό περίγραμμα οικοδομής και άρα λίγοι διαθέσιμοι χώροι, η λύση αυτή ήταν πολύ πρακτική και έτσι ο ανελκυστήρας έμπαινε στη θέση του "κουβά". Οπου ο ανελκυστήρας-κουβάς πήρε το όνομα από τον πραγματικό κουβά που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες για να μεταφέρουν τσιμέντο και οικοδομικά υλικά στους ορόφους κατά την διάρκεια της ανέγερσης εκμεταλλευόμενοι το εσωτερικό "αίθριο" που σχηματιζόταν από την περιέλιξη της σκάλας και το προέβλεπε η αρχική μελέτη...

Οταν το οικόπεδο ήταν μεγάλο και άρα το περίγραμμα έδινε δυνατότητα για χώρους και πειραματισμούς, ο ανελκυστήρας πήγαινε ξεχωριστά από το κλιμακοστάσιο έτσι ώστε να μπορέσει ο μηχανικός να αναδείξει την πλαστικότητα των όγκων, την τεχνική χρήσης των υλικών και να δώσει ένα τελικό αποτέλεσμα που ήταν σαφώς αισθητικά ανώτερο και σχεδιαστικά πιο αξιόλογο από εκείνο του κλιμακοστασίου που περιείχε μέσα του τον ανελκυστήρα.

Ολα αυτά φυσικά δεν ήταν κανόνας και έτσι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο κάθε μελετητής εφάρμοσε ότι θεώρησε καλύτερο ασχέτως του μεγέθους του οικοπέδου.
 
ntsmrtz είπε:
Η κατασκευή καταφυγίων για οποιοδήποτε έκτακτο συμβάν, είναι ρετρό και διαχρονικό ζήτημα. Οπως και η υποχρέωση, βάσει γοκ, κάθε πολυκατοικίας (και κάθε ιδιοκτήτη που εκδίδει οικοδομική άδεια έστω και για μία απλή αλλαγή χρήσης) στην παροχή οποιασδήποτε διευκόλυνσης για τυχόν εγκατάσταση στην ταράτσα συστημάτων αεράμυνας της πόλης όταν και εάν χρειασθεί.
Η κατασκευή ή όχι του ανελκυστήρα εντός του χώρου περιέλιξης του κλιμακοστασίου στις προπολεμικές πολυκατοικίες ήταν συνάρτηση τόσο του διαθέσιμου χώρου που είχε ο μελετητής όσο και από την άποψη του περί οικοδομικής.

Οταν υπήρχε μικρό περίγραμμα οικοδομής και άρα λίγοι διαθέσιμοι χώροι, η λύση αυτή ήταν πολύ πρακτική και έτσι ο ανελκυστήρας έμπαινε στη θέση του "κουβά". Οπου ο ανελκυστήρας-κουβάς πήρε το όνομα από τον πραγματικό κουβά που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες για να μεταφέρουν τσιμέντο και οικοδομικά υλικά στους ορόφους κατά την διάρκεια της ανέγερσης εκμεταλλευόμενοι το εσωτερικό "αίθριο" που σχηματιζόταν από την περιέλιξη της σκάλας και το προέβλεπε η αρχική μελέτη...

Οταν το οικόπεδο ήταν μεγάλο και άρα το περίγραμμα έδινε δυνατότητα για χώρους και πειραματισμούς, ο ανελκυστήρας πήγαινε ξεχωριστά από το κλιμακοστάσιο έτσι ώστε να μπορέσει ο μηχανικός να αναδείξει την πλαστικότητα των όγκων, την τεχνική χρήσης των υλικών και να δώσει ένα τελικό αποτέλεσμα που ήταν σαφώς αισθητικά ανώτερο και σχεδιαστικά πιο αξιόλογο από εκείνο του κλιμακοστασίου που περιείχε μέσα του τον ανελκυστήρα.

Ολα αυτά φυσικά δεν ήταν κανόνας και έτσι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο κάθε μελετητής εφάρμοσε ότι θεώρησε καλύτερο ασχέτως του μεγέθους του οικοπέδου.
Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Αν κατάλαβα καλά, αρχιτέκτων; Εγώ Πολ. Μηχανικός.

Οι συνθετικές απόψεις φυσικά και έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων, για πάρα πολλούς λόγους, που κάποτε πολύ απλά δεν υπήρχαν καν στο μυαλό. Έτσι, οι υπερυψωμένες είσοδοι (μετά από 7-8 σκαλιά ανέβασμα) των πολυκατοικιών, τα ασανσέρ σε πλατύσκαλα (μετά από 2-3 σκαλάκια και πριν αρχίσει το κύριο κλιμακοστάσιο), τα ασανσέρ στη μέση κλιμακοστασίων (Ναι, το έχω δει ΚΑΙ αυτό, Σόλωνος 40), καταργήθηκαν επειδή κάποια στιγμή καταλάβαμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν και ΑΜΚ !

Ωστόσο δεν παύουν να αποτελούν (ιδίως οι υπερυψωμένες είσοδοι,οι σκάλες-γεφυράκι πάνω από την πρασιά, τα στέγαστρα εισόδων) πολύ όμορφα αισθητικά στοιχεία των κτηρίων, που απλά όμως σήμερα καταργήθηκαν από την πράξη !

Κάτι αντίστοιχο έγινε με τις φαρδιές, κοντά στο 1.20, πόρτες εισόδου των διαμερισμάτων (με ένθετο παραθυράκι συνήθως), που απλά "χωρούσαν" τις παλαιότερες γενιές ηλεκτρικών συσκευών και επίπλων. Μόλις αυτά μίκρυναν, έγιναν "τσουρούτικες", στους 90 πόντους, και οι αντίστοιχες πόρτες...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το θέμα της εισόδου σε προπολεμικές πολυκατοικίες και η διαμόρφωσή τους ενδείκνυται για μελέτη ακόμα και για τις σημερινές κατασκευές.

Αυτό γιατί η κοινόχρηστη είσοδος τότε ήταν το καινούριο στοιχείο σε αντίθεση με την ανεξάρτητη είσοδο έως τότε κάθε διαμερίσματος που το διαφοροποιούσε από το σύνολο του κτιρίου.

Τα λίγα σκαλοπάτια της δίνουν ύψος από την φυσική στάθμη του πεζοδρομίου (για λόγους αισθητικής και "κύρους") και τοποθετείται στο ίδιο μέτωπο με την όψη. Με τον τρόπο αυτό αποτελεί αυτό που λέγανε τον προηγούμενο αιώνα ως "επίσημη είσοδος". Στις μετά '55 κατασκευές οι κατασκευαστές "παίζαν" με την έννοια του υπογείου και το μέγιστο ύψος από την αφετηρία μέτρησης υψών. Εάν δε το οικόπεδο είχε και έντονες μετωπιαίες κλίσεις... ;)

Οι προθάλαμοι που ακολουθούσαν τις εισόδους, αποτελούσαν την κατασκευαστική εξέλιξη των παραδοσιακών υπαιθρίων δρόμων που εισέρχονταν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο στις παλιές γειτονιές και ενοποιούσε με φυσικό τρόπο τους ελεύθερους χώρους όλων των ιδιοκτησιών του τετραγώνου.

Το δε κλιμακοστάσιο που ήταν ο 3ος λειτουργικός όγκος της εισόδου, αποτελούσε το κυρίαρχο στοιχείο της απέναντι σε κάθε εισερχόμενο, συνήθως αξονικά τοποθετημένο ως προς την είσοδο και συνήθως ήταν μεγάλο και φωτεινό αφού τις πιο πολλές φορές έβλεπε στον ακάλυπτο του κτιρίου με όλη την πλευρά επί του ακαλύπτου σε όλους τους ορόφους να είναι με τζαμαρία, στοιχείο που ασυναίσθητα έδινε την εντύπωση της συνέχειας μεταξύ "μέσα" στην πολυκατοικία και "έξω" από αυτήν.

panp είπε:
Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Αν κατάλαβα καλά, αρχιτέκτων; Εγώ Πολ. Μηχανικός.
Ναι. Αρχιτέκτονας & Τοπογράφος Μηχ/κός.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Σε συνέχεια των προηγούμενων, ανεβάζω μερικές φωτογραφίες από κεντρικούς δρόμους την Αθήνας, για να θαυμάσετε μερικά πανέμορφα στοιχεία στις παλιές πολυκατοικίες, που φυσικά χάθηκαν στο βωμό του εργολαβικού κέρδους...

Προβολή συνημμένου 53390 Προβολή συνημμένου 53392 Προβολή συνημμένου 53393

Παρατηρούμε λοιπόν την τεθλασμένη εξωτερική τοιχοποιία στην όψη, σε θέση παράθυρου. Το παράθυρο όταν είνα "τρίπτυχο", δηλαδή τρια διαφορετικά τζάμια προς κάθε πλευρά, περιγράφεται από τον αγγλικό όρο "Βay window".

Eπίσης παρατηρείστε τους σωστούς ημιυπαίθριους, αυτούς που δημιουργούν δροσισμό και μικροκλίμα στο κτήριο, και δεν δημιουργούνται για να καταλήξουν μια μέρα δωμάτια...

Eιδικά στην αριστερή φωτογραφία, φανταστείτε διαφορά μικροκλίματος και ενεργειακής κατανάλωσης μεταξύ του αριστερού "σύγχρονου" κτηρίου(-θερμοκηπίου) και των δύο "παλιών"...

Προβολή συνημμένου 53395 Προβολή συνημμένου 53394 Προβολή συνημμένου 53391
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Φλασιά: στην πρώτη πολυκατοικία που έμενα με τους δικούς μου, υπήρχε στο μπάνιο (στον τοίχο πάνω από την μπανιέρα) ένα μικρό λευκό κουτάκι που είχε στο κάτω μέρος ένα κουμπάκι με μία τρυπούλα. Ήταν κουδούνι. Αν γκρεμοτσακιζόσουν δηλαδή στο μπάνιο πάταγες το κουμπάκι και ερχόταν η βοήθεια. Σαν αυτά που έχουν τα νοσοκομεία δηλαδή με το κορδονάκι. Και το είχε βρει η μάνα μου για να με εκφοβίζει για να φάω έστω και λίγο, δήθεν ερχόταν ο μπαμπούλας! Και ως κύριος που ήταν ο μπαμπούλας χτυπούσε το κουδούνι! Ώσπου μια μέρα την παρακολούθησα και την έπιασα στα πράσα. CSI baby :) Η πολυκατοικία ήταν χτισμένη στα μέσα της δεκαετίας του 60.
 
krios είπε:
Φλασιά: στην πρώτη πολυκατοικία που έμενα με τους δικούς μου, υπήρχε στο μπάνιο (στον τοίχο πάνω από την μπανιέρα) ένα μικρό λευκό κουτάκι που είχε στο κάτω μέρος ένα κουμπάκι με μία τρυπούλα. Ήταν κουδούνι. Αν γκρεμοτσακιζόσουν δηλαδή στο μπάνιο πάταγες το κουμπάκι και ερχόταν η βοήθεια. Σαν αυτά που έχουν τα νοσοκομεία δηλαδή με το κορδονάκι. Και το είχε βρει η μάνα μου για να με εκφοβίζει για να φάω έστω και λίγο, δήθεν ερχόταν ο μπαμπούλας! Και ως κύριος που ήταν ο μπαμπούλας χτυπούσε το κουδούνι! Ώσπου μια μέρα την παρακολούθησα και την έπιασα στα πράσα. CSI baby :) Η πολυκατοικία ήταν χτισμένη στα μέσα της δεκαετίας του 60.
Tα ξέρω αυτά τα κουδούνια. Τοποθετούνταν ανάλογα που πίστευαν ότι είναι χρήσιμα (κρεβατοκάμαρες π.χ.). Τα ξέρω από διαμέρισμα κατασκευής αρχές με μέσα '70.
 
Πίσω
Μπλουζα