Lol τα ειχα ξεχασει αυτα,αν με ρωτησεις που τα εβλεπα θα ελεγα σε πεζοδρομια,μιλαω για τα μικρα ορθογωνια με τσαχπινωτο σχεδιο στις ακρεςπου σκονταφταμε πανω τους μικροι στο σκοταδι.- ο "λασπωτήρας" πολυκατοικίας στην είσοδο (όχι το μικρό που βλέπατε στις μονοκατοικίες, αλλά μια σειρά απο 7-8 μεταλλικές γωνιές σε πλάτος ενός μέτρου, τοποθετημένες με την κορυφή προς τα πάνω)
- η πρόβλεψη ορθωγώνιας εσοχής στη μαρμαρόστρωση του διαδρόμου έξω από την πόρτα, για να μπαίνει ένθετο το χαλάκι για τα πόδια
Eννοείς τη ριπολίνη, με την οποία βάφαν "νοσοκομειακά" τις πόρτες, και τη λαδομπογιά που βάφαν τους τοίχους. Παλιά που δεν ήταν τόσο διαδεδομένο το πλακάκι, η λαδομπογιά ως ανθεκτική στους υδρατμούς έμπαινε σίγουρα στους τοίχους της κουζίνας και κανενός βοηθητικού WC, αν υπήρχε. Αλλά και στα κυρίως μπάνια, πλακάκι έμπαινε μέχρι το 1.80 και το υπόλοιπο προς τα πάνω βαφόταν με λαδομπογιά. Και τώρα που είπα 1.80, στο προτελευταίο πλακάκι έμπαινε ένα "ρετρό" λιστέλλο, που ήταν μαύρο σαν..πένθος ! Τα δε πλακάκια ήταν 15X15, μονόχρωμα σε κουζίνες-WC και "λουλουδιαστά" στα "καλά" μπάνια...Aardvark είπε:Lol
Επισης δειγμα πολυτελειας ηταν η επιστρωση του τοιχου με ενα υλικο που γυαλιζε και λειο στην υφη,δεν θυμαμαι πως το λεγανε...
Ρεπλικινα,ραπαλινα καπως ετσι.
Έχω την εντύπωση ότι και στις 2 περιπτώσεις, το κουδούνι δεν ήταν για περίπτωση ανάγκης (π.χ. μην πέσεις και χτυπήσεις), αλλά μήπως χρειαστείς κάτι (π.χ. σαπούνι, μπουρνούζι ή ένα ποτήρι νερό κτλ.) από τη ρετρό-υπηρεσία.Nina_Ekavh είπε:[...] Αλλα η απορια μου ειναι σχετικα μαυτο του μπανιου,αν τσακιστεις δεν θα σακουσει εστω ενας στο σπιτι?ενα μπαμ,μια κραυγη κατι δεν θα ακουστει?κι αφου ειναι πανω απτη μπανιερα εσυ δεν θα εισαι χαμε κατω,πως θα το χτυπησεις??
αχ σευχαριστω για τη λυση της αποριας μου!την ειχα πολλα χρονιαD@redevil είπε:Έχω την εντύπωση ότι και στις 2 περιπτώσεις, το κουδούνι δεν ήταν για περίπτωση ανάγκης (π.χ. μην πέσεις και χτυπήσεις), αλλά μήπως χρειαστείς κάτι (π.χ. σαπούνι, μπουρνούζι ή ένα ποτήρι νερό κτλ.) από τη ρετρό-υπηρεσία.
Όχι ότι δε μπορούσε να εξυπηρετήσει και σε περίπτωση ανάγκης, αλλά φαντάζομαι το σκεπτικό ήταν άλλο.
Πραγματικά σε κάποιες παλιές πολυκατοικίες, κυρίως μεγάλες (των 45 και άνω κουδουνιών) υπήρχαν δύο ασανσέρ. Το πιο μικρό ήταν αυτό με το οποίο κατέβαζαν τα σκουπίδια ή το χρησιμοποιούσαν οι συντηρητές και οι μάστορες για να ανεβάσουν ή κατεβάσουν κάποια αντικείμενα για να μη λερώσουν το μεγαλύτερο. Αυτό όμως το σύστημα που περιγράφεις δεν το έχω δει ποτέ ή ακούσει άλλη φορά, με εξέπληξε!Bajar είπε:Μια που το θέμα ξεκίνησε με φωτογραφίες από ασανσέρ να προσθέσω κι εγώ κάτι ρετρό μεν ως προς τη νοοτροπία αλλά δεν ξέρω πόσο συνηθισμένο ήταν σαν κατασκευή. Καποιος ειδικός επί του θέματος μάλλον θα μπορούσε να με διαφωτίσει περισσότερο. Σε πολυκατοικία του '50 στο Κολωνάκι, όχι ιδιαίτερα πολυτελής αλλά με θυρωρείο και όλα τα συναφή (κουδούνια, εσωτερικά τηλέφωνα κλπ) η φίλη που μένει εκεί με προέτρεψε να δω το ασανσέρ. Δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό εξωτερικά, με την έννοια ότι δεν ήταν από αυτά τα υπέροχα σιδερένια κλουβιά που έφτιαχναν μέχρι την περίοδο του μεσοπολέμου ( τα οποία λατρεύω και φωτογραφίζω μανιωδώς όπου βρω), και ο θαλαμος ηταν επίσης συνηθισμένος. Μόνο που ... δεν ήταν μόνος του. Η φίλη με πήγε στο υπόγειο και μου έδειξε ένα ακόμη ασανσέρ, με το θάλαμό του ακριβώς από κάτω από τον θάλαμο του προηγούμενου μόνο που η πόρτα του άνοιγε από άλλη πλευρά. Απ' ότι έμαθα υπήρχαν δύο θάλαμοι στο ίδιο φρεάτιο, απλώς αυτός που έφτανε μέχρι το ισόγειο ήταν για τους ενοικους και αυτός του υπογείου για το υπηρετικό προσωπικό ο οποίος και έφτανε σε πόρτα είτε της κουζίνας του καθε διαμερίσματος είτε σε έναν μικρό χώρο που επικοινωνούσε με την κουζίνα και ήταν αθέατος από τους εκάστοτε επισκέπτες. Γνωρίζει καποιος άλλη τέτοια περίπτωση ή πέτυχα την πιο σνομπ πολυκατοικία του κέντρου;
Με εντυπωσίασε το εύρημά σου! Πιστεύω ότι μάλλον πέτυχες την πιο πρωτότυπη σνομπ πολυκατοικία του κέντρου)Bajar είπε:Μια που το θέμα ξεκίνησε με φωτογραφίες από ασανσέρ να προσθέσω κι εγώ κάτι ρετρό μεν ως προς τη νοοτροπία αλλά δεν ξέρω πόσο συνηθισμένο ήταν σαν κατασκευή. Καποιος ειδικός επί του θέματος μάλλον θα μπορούσε να με διαφωτίσει περισσότερο. Σε πολυκατοικία του '50 στο Κολωνάκι, όχι ιδιαίτερα πολυτελής αλλά με θυρωρείο και όλα τα συναφή (κουδούνια, εσωτερικά τηλέφωνα κλπ) η φίλη που μένει εκεί με προέτρεψε να δω το ασανσέρ. Δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό εξωτερικά, με την έννοια ότι δεν ήταν από αυτά τα υπέροχα σιδερένια κλουβιά που έφτιαχναν μέχρι την περίοδο του μεσοπολέμου ( τα οποία λατρεύω και φωτογραφίζω μανιωδώς όπου βρω), και ο θαλαμος ηταν επίσης συνηθισμένος. Μόνο που ... δεν ήταν μόνος του. Η φίλη με πήγε στο υπόγειο και μου έδειξε ένα ακόμη ασανσέρ, με το θάλαμό του ακριβώς από κάτω από τον θάλαμο του προηγούμενου μόνο που η πόρτα του άνοιγε από άλλη πλευρά. Απ' ότι έμαθα υπήρχαν δύο θάλαμοι στο ίδιο φρεάτιο, απλώς αυτός που έφτανε μέχρι το ισόγειο ήταν για τους ενοικους και αυτός του υπογείου για το υπηρετικό προσωπικό ο οποίος και έφτανε σε πόρτα είτε της κουζίνας του καθε διαμερίσματος είτε σε έναν μικρό χώρο που επικοινωνούσε με την κουζίνα και ήταν αθέατος από τους εκάστοτε επισκέπτες. Γνωρίζει καποιος άλλη τέτοια περίπτωση ή πέτυχα την πιο σνομπ πολυκατοικία του κέντρου;
το σιδεράκι όλα τα λεφτά! Ακόμα χρειάζεται μερικές φορές. Θυμάμαι πιτσιρικάς που το έβλεπα, δεν ρωτούσα κανέναν σε τι χρησιμεύει αλλά μεγαλώνοντας στο τέλος το κατάλαβα μόνος μου. Χα χα χα!!!krios είπε:Αυτό το σιδεράκι που τα τελευταία χρόνια αλλάζοντας πεζοδρόμια το εξαφανίζει ο Δήμος, βρισκόταν σχεδόν παντού. Η χρησιμότητά του ήταν μεγάλη, διότι σκούπιζες το παπούτσι σου από τις λάσπες ή οτιδήποτε άλλο πριν μπεις σπίτι
Κάγκελα από αυλή έξω από πολυκατοικίες (σχέδιο ΄60-΄70)