Το «στοιχειωμένο» σπίτι στην Αρετσού της Θεσσαλονίκης που όμως παρά την τρομερή του φήμη πολύ λίγα είναι γνωστά για αυτό.
Το «διατηρητέο» γνωστό ως οικία Χατζηγώγου, πρέπει να κατασκευάστηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 1920 με 1930 από τους *****η – Ζωγράφο, αρχιτέκτονες που κατασκεύασαν και άλλα κτίρια την εποχή μετά την πυρκαγιά του 1917 μερικά από τα οποία σώζονται έως σήμερα.
Είναι λίγο περίεργο πως ανάμεσα στις προσφυγικές παράγκες στην παραλία της Καλαμαριάς εκείνη την εποχή αρκετοί εύποροι της Θεσσαλονίκης έχτισαν εξοχικές κατοικίες. Κάτι ανάλογο δηλαδή αν και σε μικρότερη κλίμακα και μεγαλοπρέπεια με αυτό που συνέβη στο τέλος του 19ου- αρχές 20ου αιώνα στη Λεωφόρο των Εξοχών (Βας. Όλγας)
Το συγκεκριμένο σίγουρα προοριζόταν για εξοχική κατοικία μια και είναι πολύ μικρό. Δύο δωμάτια ένα μέσα σε κάθε οχταγωνικό πύργο στο ισόγειο και άλλα δύο επάνω στον όροφο.
Η κουζίνα στο ισόγειο με το μπάνιο από επάνω μάλλον είναι μεταγενέστερη προσθήκη αν και δεν μπόρεσα να διακρίνω καλά επειδή η φύση έχει οργιάσει.
Οι πλάκες από μπετό στηρίζονται στη φέρουσα τοιχοποιία χωρίς κολώνες και δοκάρια και η επάνω στο ένα δωμάτιο έχει καταρρεύσει. Επίσης ο εξώστης είναι έτοιμος να πέσει καθώς έχει φύγει το ένα από τα δύο πρόχειρα υποστυλώματα που τον συγκρατούσαν.
Ότι απέμεινε από το κτίριο μπορεί να εξαφανισθεί μέσα σε μια στιγμή σε ένα επόμενο σεισμό (ή και χωρίς σεισμό) αφού ρωγμές υπάρχουν σε όλες τις πλευρές.
Εντύπωση μου έκανε η κόκκινη μοκέτα στη στενή σκάλα που δείχνει σχεδόν να μην έχει χρησιμοποιηθεί. Κάποια ντουλάπια στην κουζίνα είναι σαφώς πολύ «καινούργια». Θα μπορούσαν να χρονολογηθούν στο 1980.
Πιθανολογώ πως εγκαταλείφτηκε μετά τον σεισμό του 1978 ή λίγο αργότερα, και κάπου στον ιστό βρήκα ποστ μιας κυρίας από το 2004 που ανέφερε πως είχε επισκεφθεί συμφοιτητές της που έμεναν εκεί το 1973-74. Αν μπορούν ας βοηθήσουν οι παλαιότεροι αν θυμούνται κάτι σχετικά.
Άγνωστο πως απέκτησε την φήμη του στοιχειωμένου και μάλιστα με την βούλα, αφού για καμιά δεκαετία εικόνες της Παναγίας και διάφορα άλλα ήταν κρεμασμένα εξωτερικά για να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Ίσως μόνο γιατί ομοιάζει -δεν είναι πανομοιότυπο σε καμιά περίπτωση όπως γράφουν μερικοί- με το Νο 1 στοιχειωμένο της Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στην Βας. Όλγας να είναι αρκετό.
Έμενα πάντως μου φάνηκε πολύ ευχάριστο, και θα πρέπει στην εποχή του να ήταν πολύ συμπαθητικό, ευήλιο και ευάερο αν και αρκετά κιτς…
Για να δικαιολογήσω τα φτωχά φωτογραφικά αποτελέσματα θα πω πως δεν υπήρχε χώρος από τα συντρίμμια και τα σάπια πατώματα για να κινηθώ. Επίσης μου επιτέθηκαν κουνούπια τα οποία θα μπορούσα άνετα να χαρακτηρίσω …δαιμονισμένα. Είμαι και γλυκοαίματος και έτσι η επιχείρηση έπρεπε να λήξει…(ωραίες δικαιολογίες μιας φωτογραφικής ανεπάρκειας
)