Ρετρό "στοιχειωμένα" σπίτια !

Πολυ τελειο σπιτι!!!!!!!Ειδικα η ζωγραφια που εχουν κανει μεσα με τον λουδοβικο του παει πολυ!!!!! :p :p:p:p Μοιαζει σαν το σπιτι του Norman Bates του psycho αν ηταν μαυρο!!!!!!

Συγνωμη ποιος πηρε την μαγισσα του tivoli????????????? :sealed: :sealed: :sealed: :sealed:

Την θελω!!!!!!!! θα ηταν πολυ ωραια συνθεση στο δωματιο μου!!Που να ειναι τωρα??
 
HalfLight είπε:
Περνώντας απο το Φάληρο, αποφάσισα να κάνω μια γρήγορη εξόρμηση στο σπίτι στην οδο Σμολένσκυ....

Ακολουθούν μερικές φώτος. Για να μην επιβαρύνω το thread βάζω τα links.
Πολύ ενδιαφέρουσες φωτό !

Πάντα είχα απορία, πώς ήταν από μέσα.

Το περίμενα πάντως περισσότερο "τρομακτικό", παρά "βρώμικο", αλλά προφανώς έπεσα έξω.

Αν τυχόν έχεις κι άλλες, ανέβασέ τες.
 
Και εγώ το περίμενα καλύτερο εσωτερικά , αλλά λόγο της μεγάλης φθοράς που έχει υποστεί δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να δεις, πέρα απο πεσμένους σοβάδες και γκρεμισμένα ντουβάρια.
 
Halflight σε ευχαριστώ για τις φωτογραφίες. Αλήθεια το υπόγειο είναι προσβάσιμο;
 
Ναι μπαίνεις πολύ εύκολα στο υπόγειο, απλά είναι γεμάτο σαβούρα και σκουπίδια.
 
Νέα στοιχεία για το σπίτι Σμολένσκυ 6, που επιβεβαίωσα από φίλο (συνομίληκο) που μένει δίπλα :

Ο τύπος που είχε το σπίτι λεγόταν Κούρταλης και φημολογείται ότι ήταν "πάμπλουτος".

Ο φίλςο θυμάται χαρακτηριστικά εικόνα από αρχές δεκαετίας 80', ότι ο Κούρταλης έμενε ακόμα μέσα, αλλά επειδή δεν είχε τρεχούμεο νερό, έπαιρνε από γειτονικό σπίτι με μπιτόνια.

Δυστυχώς, δε μου επιβεβαίωσε την ονομασία "σπίτι μαύρου λύκου".
 
Προσφατα έκανα ενα βίντεο σε ενα "στοιχειωμένο" σπίτι στο Βέλγιο.

Οποιος θελει να το δει.... ΕΔΩ
 
Διάβασα όλα τα posts ένα προς ένα. Στο τέλος το χαλάσατε το πράγμα.


Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά τα μέρη, είναι απλά μελαγχολικά, όπως είπαν και κάποιοι πιο πάνω. Είναι πράγματι θλιβερό να βλέπεις τεράστια σπίτια, εγκαταλελειμένα στο έλεος των αστέγων, των ναρκομανών, των μανιακών με το γκράφιτι και πάει λέγοντας. Μήπως στην ουσία μιλάμε για εγκαταλελειμένα σπίτια; Μήπως το μυαλό και τα μάτια μας, παίζουν παιχνίδια;
Όπως και να' χει μπράβο σε όσους το έψαξαν, σε όσους φωτογράφησαν και μας έδωσαν τις εικόνες. Αν κάνατε ομάδα εξερεύνησης θα ήθελα να συμμετάσχω, αλλά μάλλον δεν το βλέπω.

Και κάτι άλλο. Θερμή παράκληση, μη χαλάτε τις ιστορίες, όσο παράλογες κι ακούγονται, προκειμένου να πείτε την δική σας άποψη. Μην ξεχνάτε ότι οι ιστορίες αυτές, στην πλειονότητά τους, μπορεί να είναι απλά στη φαντασία του κόσμου, αλλά αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του κάθε τόπου. Μη μας ξενερώνετε λοιπόν. Στο κάτω κάτω είναι στη διακριτική μας ευχέρεια να δεχτούμε κάτι αμάσητο ή όχι.

Οι τεχνικές λεπτομέρειες των φωτογραφικών μηχανών με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Δε με νοιάζει αν ήταν σκόνη ή υγρασία πάνω στο φακό, καθώς δεν κάνουμε διαγωνισμό φωτογραφίας εδώ για να κάνουμε και κριτική. Είτε μας αρέσουν είτε όχι. Μπράβο σε όλους σας.
 
Αγαπητή/αγαπητέ βαθύγαλάζιο. Επειδή προφανώς αναφέρεσαι σε δικά μου παραπάνω post - μια και εγώ άρχισα την συζήτηση για λογικές εξηγήσεις στο συγκεκριμένο thread - οφείλω να σου απαντήσω.

Αν προσεγγίζαμε το θέμα από λαογραφική ακόμη και από φωτογραφική/καλλιτεχνική άποψη, θα έδινα και διαφορετικές απαντήσεις. Όμως η περίπτωση του φίλου που έστειλε τις φωτογραφίες στο site στην Αγγλία για επιβεβαίωση πως πρόκειται για μεταφυσικά φαινόμενα, αυτό είναι ένα διαφορετικό θέμα. Και εγώ έχω πιάσει στα χέρια μου φωτογραφίες που απεικόνιζαν κάτι περίεργο. Μια δύο είχαν τουλάχιστο κατά την άποψή μου, κάτι που με έβαλαν έντονα σε σκέψεις. Όμως, πιστεύω πως είναι καλό να μάθουμε ορισμένα φυσικά φαινόμενα που μπορούν να δημιουργηθούν στην φωτογραφική μας ή ακόμη στον χώρο γύρω μας κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Το να κοροϊδεύει κάποιος στεγνά κάποιο άτομο επειδή δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις δεν είναι αποδεκτό από εμένα σε καμία περίπτωση.

Για να γίνω απλά πιο κατανοητός. Orbs και θολοί κύκλοι σε σκοτεινές φωτογραφίες. Οι φωτογράφοι μας έχουν δώσει την απάντηση για το τι είναι. Σπηλιές Νταβέλη. Πέρα από την λαογραφία και τα παραμύθια (που μου αρέσουν και εμένα) δεν ήταν ποτέ σπήλαια του λήσταρχου. Ίσως υπάρχουν μεταφυσικά ή περίεργα φαινόμενα κάπου σε κάποιες φωτογραφίες δεν λέω το αντίθετο. Ας αποδεχτούμε όμως τα φυσικά φαινόμενα. Δεν ζούμε στην δεκαετία του '50.

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τον έντονο ύφος αντιλογίας.
 
Καλά έκανες και προβληματίστηκες. Καλά έκανες και είπες την τεχνική άποψη, αλλά μέχρι εκεί. Αυτός που έκανε τη λαμογιά το ξέρει καλά. Τώρα το ξέρουμε κι εμείς.
 
Να μερικές στοιχειωμένες φώτο από ρετρό σπίτι. Υποσχομαι συντομα και αλμπουμ με τις spooky μου φωτογραφίες, έχω κάμποσες απο πολλα ερείπια!

DSC03221.jpg

DSC08199.jpg

DSC08200.jpg

DSC03207.jpg
 
3448405408_9aa1c1062b.jpg


Στη Θεσσαλονίκη, αρκετοί θεωρούν "στοιχειωμένο" το σπίτι της Βασιλίσσης Όλγας, στον αριθμό 263. ....................

Λέγεται πως το συνοδεύει κατάρα και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει. Στο παρελθόν, το πήραν δύο εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν, όμως την ημέρα που πέρασε στην ιδιοκτησία τους ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας στην Αθήνα.

Δεν είναι, όμως, μόνο το συγκεκριμένο σπίτι που "βαφτίζεται" ως στοιχειωμένο στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν και άλλα κτίρια που έχουν συνδεθεί με φήμες που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα για κακά πνεύματα ή για τραγικές ιστορίες που σημάδεψαν τους πρώην ιδιοκτήτες τους. Τέτοια είναι στην Αρετσού της Καλαμαριάς, αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, λίγο μετά το δικαστικό μέγαρο.
Προελευση http://taxalia.blogspot.com/2011/05/blog-post_5290.html
 
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Δυστυχώς όμως θα διαφωνίσω με την συμφορουμίστρια "βαθυγαλάζιο". Δε λέω ότι πρέπει να σταματήσουμε να δεχόμαστε τη λαογραφία (στην οποία εντάσσονται και οι ιστορίες για φαντάσματα, νεράιδες, ελαφρωίσκιωτους κτλ), αλλά καλό είναι να βλέπουμε και την αλήθεια. Καλώς η κακώς παραφυσικό είναι κάθε τι το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί με τις επιστήμες που γνωρίζουμε, και δεν μπορούμε να το επαναλάβουμε. Τα orbs έχουν εξηγηθεί τι είναι και μπορείς να τα δημιουργήθεις όποτε θες. Οπότε είναι γελοίο να αφήνουμε να νομίζουν κάποιοι ότι είναι ψυχές.

Στο θέμα μας τώρα. Στα στοιχειωμένα σπίτια. Αρχικά να πούμε ότι τα μισά σπίτια σε αυτό το θέμα, όσο και να μας αρέσουν δεν είναι "στοιχειωμένα" (όχι δεν είμαι ghostbuster...lol) με την έννοια ότι τουλάχιστον εμείς δεν γνωρίζουμε την ιστορία πίσω από αυτά. Το ότι είναι κάτι ερειπωμένο δεν το κάνει και αυτόματα στοιχειωμένο.

Στα στοιχειωμένα τώρα. Δυστυχώς οι περισσότερες ιστορίες (αν όχι όλες) είναι φτιαχτές για διάφορους λόγους.

1) Και πιθανών ο κυριότερος. Η προστασία των νηπίων. Ένας ενήλικας δύσκολα θα βάλει τον εαυτό του σε κίνδυνο να μπει σε ένα εγκαταλελειμένο σπίτι (και ειδικά γκρεμισμένο), και ακόμα και αν το κάνει θα προσέξει. Αντίθετα ένα παιδί που το τρώει η περιέργεια θα το δει ως περιπέτεια και θα δοκιμάσει να δει και να εξερευνήσει τα πάντα. Οπότε οι συγγενείς (αλλά συχνά και οι ιδιοκτήτες των οικιμάτων αυτών) πλάθαν αυτές τις ιστορίες ώστε να κρτάνε μακριά τα παιδιά (Αργότερα θα αναφέρω μερικές χαρακτηριστικές).

2) Άγνοια. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι πριν από 30-40+ χρόνια δεν είχαν ούτε την βασική μόρφωση. Ακόμα και οι επιστήμονες όμως δεν γνωρίζανε αυτά που γνωρίζουμε σήμερα. Οπότε αν μία οικογένεια είχα κάποια κληρονομική ασθένεια και τύχαινε να χάσουν ένα δύο μέλη της, αμέσως βγαίναν φήμες για κατάρες και στοιχειά.

3) Φονικό. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει συνηθήσει να βλέπει συχνά φονικά. Και μιλάω κυρίως για τις εποχές μετά τον εμφύλιο όπου ουσιαστικά δεν είχαν όλοι όπλα και δεν λύνανε τις διαφορές τους έτσι, αλλά σε δικαστήρια. Οπότε όταν συμβαίνει φονικό, τότε αυτό επιδρά άσχημα στην ψυχολογία, και βοηθάει στο να δημιουργηθούν μύθοι (έχω συγκεκριμένο παράδειγμα). Αντίθετα όμως ξέρω κάμποσα μέρη που όντως έχουν γίνει φονικά (μιλάω για τις αρχές του αιώνα και πριν τον 2ΠΠ και κανείς δεν τα αναφέρει ως στοιχειωμένα.

4) Άγνοια γενικά. Οι άνθρωποι ότι δεν μπορούν να εξηγήσουν το χρεώνουν στο παραφυσικό. Οπότε πολλές ιστορίες για νεράιδες, στοιχειά κτλ, απλά αφορούν πράγματα που πλέον θα μπορούσαμε να τα εξηγήσουμε (ή και μπορούμε εφόσων επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα).

5) Prive. Αυτό αφορά κυρίως ιστορίες των χωριών. Στο δικό μου τουλάχιστον όταν ήθελε κάποιο ζευγάρι παράνομο να βρεθεί, διαδίδανε φήμες για νεράιδες και στοιχειά για μία τοποθεσία, και είχαν τον ιδιωτικό τους χώρο. Συνήθως πάντα.

6) Και αυτό που αφορά κυρίως το θέμα μας. Παρότι οι παλιόι μάστορες ήταν καλύτεροι από τους σημερινούς, χρησιμοποιούσαν υλικά που δεν γνώριζαν την αρνητική τους επίδραση στον άνθρωπο (πχ αμίαντο), και που γενικά είχαν αρκετές αρνητικές συνέπειες. Επίσης πολλά σπίτια φτιάχνονταν ανάλογα με τα οικονομικά του νοικωκύρη (κομμάτι κομμάτι όποτε είχε λεφτά) το οποίο δημιουργούσε εξτρα προβλήματα στην κατασκευή. Οπότε για παράδειγμα ήταν συχνό φαινόμενο στις αρχές του αιώνα να πεθαίνουν άνθρωποι από δηλητηρίαση από το γκάζι (παλιότερα δεν υπήρχε ηλεκτρισμός παντού) ή από μονοξείδιο του άνθρακα. Υπήρχαν καρκινογόνα υλικά (και ο κόσμος είχε πλήρη άγνοια του τι εστί καρκίνος). Χρησιμοποιούσαν πολύ το ξύλο (που έτσι και αλλιώς τρίζει), που με την παλαιώτητα έτριζε με το παραμικρό. Δεν υπήρχε απόλυτη στεγανότητα με αποτέλεσμα να είναι συχνοί οι ήχοι του αέρα. κτλ

7) Και τέλος το εξής. Δεν ξέρω πως να το εκφράσω με μία λέξη. Αλλά θέλω να πω το εξής. Αν προσέξετε η πλειοψηφία των σπιτιών τα οποία θεωρούνται στοιχειωμένα είναι παλιά αρχοντικά. Αρχοντικά που στις δόξες τους σφίζαν από ζωή και ήταν γεμάτα όλα τα καλά. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά μπλέξανε σε ιστορίες με κληρονομικά, με χρωστούμενα, τράπεζες, εκκλησίες κτλ. Οπότε ξαφνικά από εκεί που έβλεπες ένα αρχοντικό, σύντομα έβλεπες ένα εγκαταλελειμένο ερείπιο. Οπότε πιθανών οι ιστορίες για τα στοιχειά να έχουν εφευρεθεί και για να δικαιολογήσουν αυτή τη φθήνουσα πορεία από την κορυφή στο πάτο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
HalfLight είπε:
Ναι μπαίνεις πολύ εύκολα στο υπόγειο, απλά είναι γεμάτο σαβούρα και σκουπίδια.

Φίλε μου οι φωτογραφίες σου είναι πραγματικά εκπληκτικές. Δυστυχώς όμως μου γκρέμισες την εικόνα του σκοτεινού και περίεργου εσωτερικού που είχα στο μυαλό μου. :(

Αυτό το σπίτι το γνωρίζω εδώ και χρόνια. Όχι για το στοίχειωμα του. Αυτό το ανακάλυψα μόλις πρόσφατα (καθώς σε μερικές ιστοσελίδες που το αναφέρουν έχουν βάλει φωτογραφία από άλλο σπίτι, και δεδομένου ότι δε θυμάμαι οδούς, μόλις πρόσφατα έκανα τη σύνδεση). Από την πρώτη στιγμή που το είδα το ερωτεύτηκα. Ποτέ δε μου έβγαλε κάτι το τρομαχτικό. Ή ότι κάτι "κακό" κατοικεί εκεί μέσα. Το μόνο που μου έβγαλε είναι λύπη που δεν το έζησα στις δόξες του.

Ιστορίες στοιχειωμένων σπιτιών:

1) Στην γειτωνιά όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα (στην Καλογρέζα) δύο ήταν τα παλιότερα μεγάλα σπίτια (και όχι παράγκες που ως γνωστών ήταν γεμάτη η περιοχή). Το σπίτι μου, και το γωνιακό. Το γωνιακό ήταν κατά μία δεκαετία παλιότερο και ήταν πιο ψιλοτάβανο (και το δικό μου είναι ήδη ψιλοτάβανο έτσι), και είχε αρκετά στοιχεία περίτεχνα, όπως τα πύλινα διακοσμητικά στη σκεπή, το περίτεχνο σίδερο για τη λάσπη και τα γαλικού τύπου πατζούρια. Στο ισόγειο είχε τέσσερεις πόρτες (τρεις σιδερένιες με τζάμι και διακοσμητικά κάγκελα, και με καονική κλειδαριά, και μία παλαιού τύπου ξύλινη με παραθυράκι και παλαιού τύπου κλειδί), είχε υπόγειο, και μία σκάλα οδηγούσε στον πάνω όροφο. Στην αυλή του παίζαμε εμείς και άπλωνε κάποια χαλιά το καθαριστήριο που ήταν χτισμένο δίπλα (ουσιαστικά το οικόπεδο πιάνει το μισό τετράγωνο επί της μίας οδού, και περιλαμβάνει το καθαριστήριο και ένα οικόπεδο ακόμα).Στην ουσία στο ισόγειο ήταν δύο σπίτια, και ένα ακόμα πάνω και τα μοιράζονταν τρεις αδερφές. Για την ιστορία να αναφέρω ότι είχε εμφανιστεί σε επεισόδιο της σειράς του MEGA "Ροζ συννεφάκι". Εκεί λοιπόν για να μην πηγαίνουμε μας είχαν πει ότι ένα παιδάκι είχε καεί ζωντανό και για αυτό εγκαταλήφθηκε. Φυσικά μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι ήταν ψέμα (βέβαια ποτέ δεν κατάφεραν να μας απομακρύνουν από την αυλή του) και μάθαμε και την αλήθεια. Με το σεισμό που είχε γίνει τη δεκαετία του 80, το σπίτι έπαθε σοβαρές ζημιές (μάλιστα έσπασε και το πάτωμα αφού ήταν παλαιού τύπου με μία δοκό από άκρη σε άκρη και τα ξύλα στοιρίζονταν σε αυτήν και τους τοίχους). Το εγκαταλείψαν γιατί δεν άξιζε να το φτιάξουν, και δεν το γκρέμιζαν λόγο των εξόδων. Τελικά με το σεισμό του 99 αναγκαστήκανε να το γκρεμίσουν.

2) Και πιθανών το μόνο στοιχειωμένο σπίτι που γνωρίζω με πραγματική ιστορία. Στο Ζούμπερι, απέναντι από το εξοχικό μου, υπάρχει μία μονοκατοικία (με υπόγειο) καλυμένη με πλάκες καρύστου. Κάποτε δεν ήταν έτσι. Η ιστορία συνέβει την εποχή που γεννήθηκα. Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 80. Ένα νέο ζευγάρι που παντρεύτηκε και φτιάξανε το σπιτικό τους στην τοποθεσία αυτή. Και οι δύο ήταν κάτοικοι της περιοχής αυτής, και μάλιστα μέναν αρκετά κοντά. Από όσο ξερω ήταν και από οικογένειες άνετες οικονομικά. Ο άντρας ήταν στο Πολεμικό Ναυτικό και η κοπέλα νομίζω δεν δούλευε. Είχαν πάει λοιπόν και είχαν μείνει σε αυτό το σπίτι (να αναφέρω απλά ότι στο υπόγειο υπήρχε ένα μικρό ιστιοφόρο (με πεσμένο το ιστίο για να χωράει) και ένα δωμάτιο που είχε διάφορα κειμήλια και όπλα, και γενικά το σπίτι είχε πολλές ξύλινες επενδύσεις). Κάποια στιγμή το παλικάρι πρέπει να φύγει εκτός Ελλάδας για εκπαίδευση (νομίζω αμερική, και όχι δεν ήταν ναύτης για να δικαιολογείται αυτό, αλλά από ότι έχω ακούσει βατραχάνθρωπος ή κάτι τέτοιο). Λέει λοιπόν στον κολητό του (και κουμπάρο τους) να προσέχει τη γυναίκα του και να την βγάζει καθόλου έξω. Όταν επέστρεψε λοιπόν κάποιοι του βάλανε λόγια, ότι οι έξοδοι αυτοί δεν ήταν και τόσο φιλικοί, και ότι κάτι έπαιζε με τον κουμπάρο και την κουμπάρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω κάποιον που να μπορεί να επιβεβαιώσει ότι όντως συνέβαινε κάτι ή ήταν απλά παρεξήγηση. Μαζευτήκανε λοιπόν οι τρεις τους στο σπίτι (οι φήμες θέλουν συγκεκριμένα στο δωμάτιο στο υπόγειο) και μέσα στην αψιμαχία ο νεαρός τράβηξε το όπλο και απείλησε τον κουμπάρο. Η κοπέλα πήγε να του το τραβήξει (ή κάτι τέτοιο) και το αποτέλεσμα ήταν αυτή να πεθάνει, αυτός να τραυματιστεί στο χέρι και ο κουμπάρος να μην πάθει τίποτα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς εποχή έγινε, αλλά θυμάμαι σίγουρα δύο πράγματα. Δεν ήταν καλοκαίρι (γιατί θα τους άκουγαν οι γείτωνες, ενώ ολο τον αλλο καιρό ήταν ελάχιστοι οι κάτοικοι της περιοχής αυτής), και ότι οι τριανταφυλιες στον κήπο μας ήταν ανθισμένες. Τι σχέση έχει αυτό? Στον τύπο, στην αναφορά του εγκλήματος βάλανε φωτογραφίες από το δικό μας σπίτι, αντί για το απέναντι εξαιτίας μίας τριανταφυλλιάς...

Για τα γεγονότα να αναφέρω ότι τελικά θεωρήθηκε ότι εκπυρσοκρότησε το όπλο.

Όμως η ιστορία του στοιχειώματος δεν αφορούσε το έγκλημα αυτό καθ' εαυτό. Για 40 μέρες από το θάνατο της κοπέλας, η γιαγιά της έβγαινε τα μεσάνυχτα στη γωνία (το σπίτι είναι γωνιακό) και φώναζε το όνομα της κοπέλας και έριχνε κατάρες στον φονιά και την οικογένεια του. Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, από τη στεναχώρια πέθανε η μάνα του παλικαριού, και συνέβησαν διάφορα κακά στην οικογένεια του. Κατά πάσα πιθανότητα φυσικά μιλάμε λόγω της στεναχώριας, και όχι λόγω της κατάρας. Η οικογένεια τελικά πούλησε το σπίτι και το πήρε μία άλλη οικογένεια που απλά αγόραζε σπίτια και τα έφτιαχνε και τα πουλούσε. Για χρόνια στην γειτωνιά λέγανε ότι όποιος το έπαιρνε το σπίτι πέθαινε ή πάθαινε κάτι κακό. Η αλήθεια είναι ότι απλά οι άνθρωποι δεν ερχόντουσταν ποτέ να μείνουν, παρά μόνο για να κάνουν δουλειές και μόνο χειμώνα που λείπαν οι γείτωνες. Πλέονμένει μία άλλη οικογένεια κανονικά δίχως προβλήματα από όσο ξέρω. Παρόλα αυτά είναι το μόνο σπίτι που μου σηκώνεται η τρίχα όποτε το βλέπω βράδυ.
 
A, και για να μην το ξεχάσω, οδηγίες προς ναυτιλομένους.

Είδα ότι αρκετοί σκέφτηκαν ότι είναι ενδιαφέρουσα η εξερεύνηση των χώρων αυτών. Και μένα μου αρέσει, αλλά πρέπει να ξέρετε ένα δύο πράγματα. Αρχικά να ξέρετε ότι διώκεται ποινικά και θεωρείται παραβίαση ιδιωτικού χώρου. Οπότε το αυτόφωρο το έχετε σιγουράκι.

Φυσικά βέβαια μπορείς να εξερευνήσεις αρκεί:

1) Να πας μέρα. Την ημέρα οι γείτωνες που θα ακούσουν θορύβους μπορεί και να κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν "ποιος είναι εκεί". Το βράδυ απλά θα ειδοποιήσουν την αστυνομία. Άσε που θα ακούγεστε και πιο εύκολα.

2) Να συνειδητοποιήσεις ότι δεν πας εκδρομή, αλλά μπαίνει σε μία παγίδα θανάτου. Συνήθως από την εγκατάλειψη τα πατώματα είναι σάπια και μπορεί να σου σκάσει στο κεφάλι από σοβάς μέχρι και ξύλα.

3) Να σκεφτείς ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να πέσετε πάνω σε άστεγους ή πρεζόνια. Γενικά αν είστε δύο-τρεις δε θα σας πειράξουν. Η καλύτερη λύση είναι να μην τους κάνετε να νιώσουν κίνδυνο. Είναι προτιμότερο να δηλώσετε την παρουσία σας και ότι δε θα τους ενοχλήσετε.

4) Πάντα με γάντια, γιατί όπως προείπαμε δεν συχνάζουν και τα καθαρότερα παιδιά εκεί μέσα και κατά 99% θα χρειαστεί να πιάσεις ή να ακουμπήσεις κάτι.

5) Κινούμαστε με προσοχή και ειδικά όταν αποφασίζουμε να ανεβούμε σε πάνω ορόφους. Είναι πολύ πιθανό να καταρεύσουν από το βάρος σας τα σάπια ξύλα.

6)Ξέρει κάποιος που είστε, για να σας αναζητήσει σε περίπτωση που γίνει τίποτα.

7) Ο φακός θεωρείται απαραίτητος έτσι.

8) Είστε πολύ ευγενικοί με τους γείτωνες που θας σας πάρουν χαμπάρι. Έχουν δίκιο και έχετε άδικο. Οπότε ότι και να σας που εσείς θα ζητάτε συγνώμη και θα πουλάτε και λίγο τρέλα για την αγάπη σας για την φωτογραφία.

Αυτά για τώρα. Και συγνώμη αν σας κούρασα.
 
Πού βρισκόταν το στοιχειωμένο σπίτι στην Καλογρέζα;
 
Κοντά στα κτίρια του 2004 (πλέον Eurobank και Singular). Φυσικά ξαναλέω δεν ήταν όντως στοιχειωμένο. Απλά επικίνδυνο.
 
Πίσω
Μπλουζα