Σαν σήμερα πριν 24 χρόνια (Eurobasket '87)

Πρόσφατα ανακάλυψα μερικά "καλούδια" στο πατρικό μου και 2 απο αυτά έχουν άμεση σχέση με το παρόν θέμα όπως θα διαπιστώσετε.

picture.php


picture.php


Το Δεύτερο είναι το εισιτήριο του Τελικού !!!!!
 
Αυτά είναι τα όμορφα...φύλαξε τα καλά!

Όταν γίνεις παππούς θα μπορείς να λες ιστορίες στα εγγόνια σου για τον τελικό του '87. :)
 
Εγώ δυστυχώς τη βραδιά εκείνη τη μαγική ήμουν στο Βέλγιο (όπου διέμενα την διετία 1986-88 ) και τον αγώνα τον είδα στα... Φλαμανδικά αφού δεν το μετέδιδε Γαλλόφωνο κανάλι!

Νομίζω ότι ο τελικός είναι το ματς που έχω δει περισσότερες φορές στη ζωή μου (χαλαρά τριψήφιος). Έχω αρχείο με περίπου 150 βιντεοκασσέτες μπάσκετ τις οποίες έχω δώσει σε φίλο να μου τις κάνει DVD.
 
Omega είπε:
Πρόσφατα ανακάλυψα μερικά "καλούδια" στο πατρικό μου και 2 απο αυτά έχουν άμεση σχέση με το παρόν θέμα όπως θα διαπιστώσετε.
picture.php


picture.php


Το Δεύτερο είναι το εισιτήριο του Τελικού !!!!!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ήμουν εκείιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!
 
Η αλήθεια είναι οτι πέρα απο τα εισιτήρια για τον τελικό, γενικά δεν ήταν πολύ δύσκολο να μπείς μέσα στο γήπεδο τις άλλες μέρες.

Ίσως γιατί απο εκείνη τη στιγμή και μετά το μπάσκετ θα γνώριζε τις μεγάλες του δόξες και εννοείται φυσικά οτι ο πολύς κόσμος, όπως και σήμερα άλλωστε, ήταν κολλημένος στο ποδόσφαιρο και τότε σίγουρα πολύ περισσότερο.
 
Αν και ήμουν πολύ πιτσιρικάς τότε, μόλις 6 ετών (ναι, είμαι από τους βενιαμίν του forum...) θυμάμαι εκείνη τη μέρα με πολλές λεπτομέρειες...

Καταρχάς, η γιορτή για μένα είχε αρχίσει νωρίτερα, αφού από το μεσημέρι είχα αρχίσει να ζωγραφίζω μπασκετμπολίστες και μπάλες του μπάσκετ, ενώ χαρακτηριστικά θυμάμαι πως είχα φτιάξει μια ελληνική σημαία από... LEGO!!!:animeek: Μάλιστα μου είχαν τελειώσει τα μπλε και λευκά τουβλάκια και στη θέση ορισμένων μπλε έβαλα μαύρα, καθώς και κίτρινα στη θέση των λευκών (Ελληνο-ΑΕΚτζίδικη κατάντησε η σημαία! :p )

Το βράδυ ήρθε ένα ζευγάρι οικογενειακών φίλων (οι οποίοι είχαν έρθει και στους προηγούμενους αγώνες για γούρι) και θυμάμαι πως είχαμε πάρει μάλιστα και σουβλάκια από το απέναντι σουβλατζίδικο...

Στις βολές του Καμπούρη (για τον οποίο έχασα πάσα ιδέα με τη συμπεριφορά του όταν τον συνάντησα 12-13 χρόνια αργότερα ως προπονητή...) και στο χαμένο τρίποντο του Γιοβάισα που ακολούθησε, είναι περιττό να πω τι πανζουρλισμός επικράτησε στο σπίτι: Ο πατέρας μου σήκωνε στον αέρα τη μόλις 4 μηνών αδερφή μου, εγώ χοροπηδούσα φωνάζοντας στο μπαλκόνι ενώνοντας τη φωνή μου με δεκάδες άλλα άτομα από τα τριγύρω μπαλκόνια λες και βρισκόμασταν σε κερκίδες γηπέδου, ενώ αμέσως μετά τρέξαμε στην Πλατεία (δεν θέλω ανόητες ερωτήσεις, μια είναι η Πλατεία με "Π" κεφαλαίο... ;) ) να πανηγυρίσουμε, η οποία έκανε πολλά χρόνια να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές (συγκεκριμένα, 11, μέχρι το 1998 που ο Πανιώνιος κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος στο ποδόσφαιρο).

Δεν ξέρω αν το Ευρωμπάσκετ του '87 ήταν ο λόγος που ξεκίνησα το μπάσκετ την επόμενη χρονιά... Νομίζω πως θα το έκανα έτσι κι αλλιώς... Κάτι το ότι ήμουν ψηλό παιδί από πιτσιρικάς, κάτι το ότι το γήπεδο του Πανιωνίου ήταν δυο τετράγωνα από το σπίτι μου, κάτι το ότι είχε παίξει λίγο μπάσκετ κι ο πατέρας μου, νομίζω πως ούτως ή άλλως εκεί θα κατέληγα... Νιώθω όμως ευλογημένος που έστω και στην παιδική κι εφηβική μου ηλικία, πρόλαβα κι έζησα τα χρυσά χρόνια του ελληνικού μπάσκετ (από το 1986 και για 10-12 χρόνια αργότερα), όταν άτομα που σήμερα έχουν ξεχάσει με πόσους παίκτες παίζεται το μπάσκετ, ήξεραν τότε μέχρι και τον τελευταίο παγκίτη της χειρότερης ομάδας του ΝΒΑ...

//Pooky: Διαφωνώ κάθετα με την άποψή σου (όσο πιο κάθετα γίνεται όμως! Σχεδόν οριζόντια κοντεύει να γίνει!!! :p ), αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να την εκφράζεις ελεύθερα στο forum!!! :D Άσε που μου άνοιξες τα μάτια και όταν σε 10-15 χρόνια το αποφασίσω να νοικοκυρευτώ, θα φροντίσω η γυναίκα που θα πάρω να είναι αθλητικό-φιλη (και gamer, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...). Έχω που έχω ήδη δυσκολία να περνάω κάτω από τις πόρτες λόγω ύψους, μην το παρακάνω κιόλας... :(
 
@Olorin: Ποια πλατεία εννοείς; Εξάρχεια φαντάζομαι. Βέβαια έχω ακούσει και άλλους που θεωρούν την πλατεία τους "Πλατεία".

Λοιπόν εγώ το έβλεπα με φίλους και τον πατέρα ενός φίλου μου που ήταν καρα-Σταλινικός και φυσικά υποστήριζε τη Σοβιετική Ένωση και μας είχε σπάσει τα νεύρα. Ο Διεθνισμός μας έφαγε, λες και η Ελλάδα ήταν ιμπεριαλιστική δύναμη.

Αν και δεν πολυ-εκδηλωνόταν (και καλά το έπαιζε cool και ουδέτερος) όταν μπήκε το εκπρόθεσμο καλάθι του Βάλτερς στο τέλος της κανονικής διάρκειας σηκώθηκε πάνω και φώναζε "Μετράει! Μετράει!"

Το τι βρίσιμο έφαγε στο τέλος που κερδίσαμε (ακόμα και από το γιο του) δε λέγεται. :biglaugh:
 
Από τα συμφραζόμενα κατάλαβα πως εννοεί την πλατεία Ν. Σμύρνης. :D
 
A ναι δεν είδα το σχόλιο για τον Πανιώνιο. :)

Πάντως τη χαρά που πήρα στο Eurobasket του '87 δεν την είχα ποτέ ξανά τόσο έντονη σε άλλο αθλητικό γεγονός. Ούτε καν στο Euro 2004 που ήταν τελείως αναπάντεχο και ακόμα πιο απίθανο. Φαντάζομαι παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία.
 
Δεν συγκρίνεται με τίποτα, τι να λέμε τώρα. Ο ομαδικός (και όχι μόνο) αθλητισμός εκείνη την εποχή στην Ελλάδα δεν είχε τίποτα να επειδείξει, η επιτυχία αυτά ήταν κυριολεκτικά ουρανοκατέβατη κι έγινε ακόμα πιο γλυκειά από το γεγονός ότι είχε και συνέχεια.
 
Πράγματι. Και κερδίσαμε δύο μεγαθήρια του Μπάσκετ. Αν δεις τα ονόματα που υπήρχαν στα ρόστερ της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης σε πιάνει δέος.
 
Leon είπε:
A ναι δεν είδα το σχόλιο για τον Πανιώνιο. :)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Τουλάχιστον στον χώρο του αθλητισμού, πράγματι η... σκέτη "Πλατεία", νομίζω πως είναι γνωστό ότι είναι η δική μας (έστω κι αν αυτό έχει παράγει εκατοντάδες κουραστικά σχετικά κλισέ κατά καιρούς από τους αθλητικογράφους... :xm: ). Αλλά όπως είπε κι ο Άλκης, για όποιον δεν το είχε υποψιαστεί, το άφησα να εννοηθεί και από την επόμενη πρόταση... ;)

Leon είπε:
Πάντως τη χαρά που πήρα στο Eurobasket του '87 δεν την είχα ποτέ ξανά τόσο έντονη σε άλλο αθλητικό γεγονός. Ούτε καν στο Euro 2004 που ήταν τελείως αναπάντεχο και ακόμα πιο απίθανο. Φαντάζομαι παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Κι εδώ θα συμφωνήσω και μαζί σου, αλλά και με τον Άλκη... Νομίζω πως ο λόγος που ήταν τόσο έντονος ο ενθουσιασμός είναι πως ο ελληνικός ομαδικός αθλητισμός δεν είχε επιδείξει την παραμικρή επιτυχία μέχρι τότε και ο Έλληνας το αποζητούσε αυτό...

Αλλιώς, παρόλο που είμαι μπασκετικός, οφείλω να ομολογήσω πως καθαρά στεγνά, ίσως το Euro 2004 να ήταν μεγαλύτερη επιτυχία, πρώτον λόγω της μεγαλύτερης προβολής που έχει η διοργάνωση στο παγκόσμιο στερέωμα και δεύτερον επειδή στο ποδόσφαιρο η Ελλάδα δεν ήταν ούτε καν μια μικρομεσαία ομάδα και δεν είναι υπερβολή να μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις (αν όχι η μεγαλύτερη, σε τέτοιο επίπεδο, τουλάχιστον) στον χώρο του ποδοσφαίρου...

Από την άλλη βέβαια, θα μου πεις πως και στο μπάσκετ μέχρι τότε δεν είχαμε να επιδείξουμε κάτι το ιδιαίτερο και πιθανότατα να μην συγκαταλεγόμασταν καν ανάμεσα στο ΤΟΡ-10 των ευρωπαϊκών χωρών και όπως είπε κι ο Leon, τα δυο μεγαθήρια που συναντήσαμε σε ημιτελικό/τελικό ήταν πολλές κλάσεις παραπάνω από οποιαδήποτε άλλη ομάδα τότε (αν το πάρουμε μεμονωμένα, ο μόνος αντίστοιχος άθλος μας που μπορεί να συγκριθεί, ήταν η νίκη στον ημιτελικό του Παγκοσμίου του 2006 με τις ΗΠΑ)...

Το σημαντικότερο όμως, ήταν πως αυτή η μέρα άλλαξε την άποψη που είχε ένας ολόκληρος λαός για το τι θα πει αθλητισμός, αφού μέχρι τότε για τον Έλληνα "σπορ=ποδόσφαιρο ΜΟΝΟ!"... Δεν θα ξεχάσω τα επόμενα χρόνια με τις οικογένειες να μαζεύονται στα σπίτια να δουν τις ευρωπαϊκές βραδιές του Άρη, τα κανάλια να δείχνουν 8 ευρωπαϊκούς αγώνες μεσοβδόμαδα και να τους βλέπουμε όλους (και συνήθως να τους κερδίζουμε κιόλας όλους... ;) ). Είναι χαρακτηριστικό πως περίπου τα μισά από τα αγόρια της τάξης μου ήταν γραμμένα σε μπασκετικούς συλλόγους, ενώ π.χ. δεν θυμάμαι ούτε έναν να έπαιζε σε ομάδα ποδοσφαίρου (ίσως φταίει βέβαια και το ότι μεγάλωσα σε μπασκετομάνα γειτονιά με πολλούς συλλόγους). Στο Γυμνάσιο πάλι, δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να παίξαμε ποδόσφαιρο στην ώρα της Γυμναστικής (κάτι όμως που αντιστράφηκε στο Λύκειο που το μπάσκετ είχε αρχίσει να χάνει την προβολή του). Ή όπως είπα και πιο πάνω, "άτομα που σήμερα έχουν ξεχάσει με πόσους παίκτες παίζεται το μπάσκετ, ήξεραν τότε μέχρι και τον τελευταίο παγκίτη της χειρότερης ομάδας του ΝΒΑ...". Θυμάμαι στις αρχές των 90s, να βλέπω τα μεσημέρια του Σ/Κ αγώνες των Chicago Bulls ή το NBA Action και αμέσως μετά να πέφτουν τα τηλέφωνα με τους συμμαθητές για σχολιασμό των φάσεων... ("Τι έκανε ρε συ πάλι ο Μιχαλάκης! Πετάει ο άνθρωπος!", "Καλά, ο Χακίμ τον έκανε γιο-γιο τον Γιούινγκ, τον έκανε... Γιο-Γιούινγκ" -μη βαράτε, ρε σεις, για χιούμορ 12χρονου στις αρχές των 90s, πάλι καλά να λέμε- #) )

Για όλα τα παραπάνω, νομίζω πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, το φέρει αυτό το βράδυ του Ιουνίου... ;)
 
Olorin είπε:
Από την άλλη βέβαια, θα μου πεις πως και στο μπάσκετ μέχρι τότε δεν είχαμε να επιδείξουμε κάτι το ιδιαίτερο και πιθανότατα να μην συγκαταλεγόμασταν καν ανάμεσα στο ΤΟΡ-10 των ευρωπαϊκών χωρών και όπως είπε κι ο Leon, τα δυο μεγαθήρια που συναντήσαμε σε ημιτελικό/τελικό ήταν πολλές κλάσεις παραπάνω από οποιαδήποτε άλλη ομάδα τότε (αν το πάρουμε μεμονωμένα, ο μόνος αντίστοιχος άθλος μας που μπορεί να συγκριθεί, ήταν η νίκη στον ημιτελικό του Παγκοσμίου του 2006 με τις ΗΠΑ)...
Το σημαντικότερο όμως, ήταν πως αυτή η μέρα άλλαξε την άποψη που είχε ένας ολόκληρος λαός για το τι θα πει αθλητισμός, αφού μέχρι τότε για τον Έλληνα "σπορ=ποδόσφαιρο ΜΟΝΟ!"... Δεν θα ξεχάσω τα επόμενα χρόνια με τις οικογένειες να μαζεύονται στα σπίτια να δουν τις ευρωπαϊκές βραδιές του Άρη, τα κανάλια να δείχνουν 8 ευρωπαϊκούς αγώνες μεσοβδόμαδα και να τους βλέπουμε όλους (και συνήθως να τους κερδίζουμε κιόλας όλους... ;) ). Είναι χαρακτηριστικό πως περίπου τα μισά από τα αγόρια της τάξης μου ήταν γραμμένα σε μπασκετικούς συλλόγους, ενώ π.χ. δεν θυμάμαι ούτε έναν να έπαιζε σε ομάδα ποδοσφαίρου (ίσως φταίει βέβαια και το ότι μεγάλωσα σε μπασκετομάνα γειτονιά με πολλούς συλλόγους). Στο Γυμνάσιο πάλι, δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να παίξαμε ποδόσφαιρο στην ώρα της Γυμναστικής (κάτι όμως που αντιστράφηκε στο Λύκειο που το μπάσκετ είχε αρχίσει να χάνει την προβολή του). Ή όπως είπα και πιο πάνω, "άτομα που σήμερα έχουν ξεχάσει με πόσους παίκτες παίζεται το μπάσκετ, ήξεραν τότε μέχρι και τον τελευταίο παγκίτη της χειρότερης ομάδας του ΝΒΑ...". Θυμάμαι στις αρχές των 90s, να βλέπω τα μεσημέρια του Σ/Κ αγώνες των Chicago Bulls ή το NBA Action και αμέσως μετά να πέφτουν τα τηλέφωνα με τους συμμαθητές για σχολιασμό των φάσεων... ("Τι έκανε ρε συ πάλι ο Μιχαλάκης! Πετάει ο άνθρωπος!", "Καλά, ο Χακίμ τον έκανε γιο-γιο τον Γιούινγκ, τον έκανε... Γιο-Γιούινγκ" -μη βαράτε, ρε σεις, για χιούμορ 12χρονου στις αρχές των 90s, πάλι καλά να λέμε- #) )

Για όλα τα παραπάνω, νομίζω πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, το φέρει αυτό το βράδυ του Ιουνίου... ;)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Πόσο δίκιο έχεις Νότη...

Απλά θεωρώ απαραίτητο να τονίσω ότι,κατά τη γνώμη μου,και το ΝΒΑ τότε δεν είχε ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το σημερινό,ΜΑ ΚΑΜΙΑ όμως....
 
Εκείνες τις ημέρες (γύρω στις 15 Ιουνίου), έκλειναν τα δημοτικά και βγαίναμε για τις καλοκαιρινές διακοπές, οπότε η χαρά μας ήταν ήδη απερίγραπτη. :happyjump:

Τον τελικό τον είδα και εγώ με την οικογένειά μου και θυμάμαι ότι είχαν έρθει και μερικοί ξεκάρφωτοι, που περνούσαν έξω απ' το σπίτι μας και άκουγαν τις φωνές μας!! :award:

Θυμάμαι ότι οι αδερφές μου είχαν και ένα τετράδιο με αποκόμματα από εφημερίδες της εποχής! Θα ρωτήσω, και αν υπάρχει ακόμη θα σκανάρω καμιά σελίδα...
 
Olorin είπε:
Αλλιώς, παρόλο που είμαι μπασκετικός, οφείλω να ομολογήσω πως καθαρά στεγνά, ίσως το Euro 2004 να ήταν μεγαλύτερη επιτυχία, πρώτον λόγω της μεγαλύτερης προβολής που έχει η διοργάνωση στο παγκόσμιο στερέωμα και δεύτερον επειδή στο ποδόσφαιρο η Ελλάδα δεν ήταν ούτε καν μια μικρομεσαία ομάδα και δεν είναι υπερβολή να μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις (αν όχι η μεγαλύτερη, σε τέτοιο επίπεδο, τουλάχιστον) στον χώρο του ποδοσφαίρου...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Σίγουρα το Euro 2004 είχε μεγαλύτερη προβολή. Ίσως βέβαια να μην ήταν απαραίτητα καλό αυτό (δεν θα ξεχάσω ποτέ το σχόλιο σε ένα Αγγλικό blog: "Το μόνο αουτσάιντερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου που όλοι παρακαλούσαν να χάσει". :eek:

Και στο μπάσκετ πάντως στο Ευρωπαϊκό του 1985 ήμασταν απόντες, ενώ η 10η θέση στο παγκόσμιο του 1986 είχε πανηγυριστεί ως ανεπανάληπτη επιτυχία. Επίσης -στο βαθμό που μπορεί κανείς να συγκρίνει δύο ανόμοια σπορ- στο μπάσκετ σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο για να κερδίσεις έναν αγώνα πρέπει να παίξεις έστω και 0.01% καλύτερα, κάτι που κάνει το φαινόμενο των μέχρι πρότινος άγνωστων ομάδων που πάνε all the way εξαιρετικά σπάνιο.
 
Πλησιάζει σε λίγες μέρες η 22η επέτιος της 14-6-1987 και βρήκα 2 ωραία βινεάκια (όχι δικά μου) για το τι συνέβη μετά την λήξη του παιχνιδιού με τους Ρώσους και την κατάκτηση της 1ης Θέσης της Εθνικής μας.

[edit] Ο Λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων. [edit]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
..παλι θα γκρινιαξω σαν τους γερους του μαπετ-σωου και προβλεπω και κραξιμο ισως..Αν ριξουμε μια ματια στο ροστερ εκεινης της (μεγαλης αληθεια)εθνικης ομαδας βρισκουμε ..3 παικτες,Γκαλη,Γιαννακη ,Χριστοδουλου.Απο κει και περα ..το χαος..Ολοι οι αλλοι επαιζαν με την καρδια την ψυχη και το φιλοτιμο.Εξαιρουμενων των 3 συγκρινετε την με τη σημερινη εθνικη ομαδα....(....ε.......?)Οπως ειπε καποιος συντροφος,μια ματια σε Γιουγκοσλαβια κ ΕΣΣΔ,στα ονοματα που τις απαρτιζαν ,σε επιανε πανικος κ δεος.Παικτες που κ σημερα θα ηταν μεγαλοι με τις σημερινες αναγκες του αθληματος..Εμεις ομως και με τη μαεστρικη καθοδηγηση του (καισαριανιωτη,ε..)Κωστα Πολιτη αποδειχτηκαμε καλυτεροι..Γιατι στο μπασκετ οντως κερδιζει ο καλυτερος.Θυμαμαι ο Γκομελσκι ειχε πει"με τετοιο κοσμο και η μαυριτανια θα επαιρνε το κυπελο.."μετα απο 2 χρονια στο επομενο ευρωμπασκετ καταπιε τη γλωσσα του..
 
Ίσως να μη θυμάστε ότι τον αγώνα μετέδειδαν ταυτόχρονα και τα 2 κρατικά κανάλια (δεν υπήρχαν ακόμη τα ιδιωτικά), κάτι που σημαίνει τηλεθέαση 100%!
 
Τι είχε συμβεί ;

Συμπλήρωση :

Ωχ , με πρόλαβες ! Η ερώτησή μου αναφερόταν στον don dokken . Τι είχε συμβεί μετά από εκείνα τα 2 χρόνια ;
 
Στο Ευρωμπασκετ του 89 - πηραμε τη δευτερη θεση - νικωντας παλι τους Ρωσους του Γκομελσκι (και αυτη τη φορα οχι στην Εδρα μας)
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα