Σκάνδαλα και σκαμπρόζικα

[Bambinella]

Δεν μπορουμε να ξερουμε φυσικα, αν ολα αυτα ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα κι αν υπαρχουν υπερβολες. Μπορει και ναι, μπορει και οχι.

Αυτο που κραταω και που το εχω γραψει κι εγω εδω μεσα ειναι οτι οι ηθοποιοι δεν ειναι ιδιοι με τους ρολους τους. Μπορει στο θεατρο και στη μεγαλη οθονη να υποδυονται τους καλους και τους ταπεινους και στην πραγματικοτητα να ειναι καθαρματακια. Ανθρωποι ειναι κι αυτοι οπως ολοι και εχουν ελαττωματα και βεντετιλικια.

Το θεμα ειναι εμεις να μην τους βαζουμε σε ενα βαθρο και να τους προσκυναμε. Αλλο καλος ηθοποιος, αλλο καλος ανθρωπος.

 

[johnalepou]

 

Σουπερ !!! Δεν τα ηξερα ολα αυτα!!

 

[Θεία Λένα]

Αλλο καλος ηθοποιος, αλλο καλος ανθρωπος.

Αυτό ακριβώς. Για τον Αττίκ δεν πιστεύω πως υπερβάλλει. Λέει και στη συνέντευξη πως τον κρίνει μονάχα με τα μάτια ενός μικρού παιδιού που ήταν όταν γνωρίστηκαν. 

Για τον Μίκη και τον Κουν λέει απλώς τη γνώμη της, και φυσικά καλά κάνει. 

Τώρα για τα υπόλοιπα.... Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες για αυτούς τους ανθρώπους άλλες έτσι, άλλες αλλιώς... Κάποιες πάντως συγκλίνουν με όσα διηγήθηκε η κ. Καλό. 

Να πω βέβαια για όσους δε διάβασαν πως λέει και καλά πράγματα. Για τον Ορέστη Μακρή, για τον Αυλωνίτη, για τη Βρανά, για τη Φυτούση, για τον Σολομό, για τον Βοκοβιτς κλπ

* Το μόνο που θα ψάξω είναι η ιστορία με τη Βλαχοπούλου. Άλλωστε είναι και η μόνη που μπορεί να επιβεβαιωθεί από τον τότε τύπο

* Το " έκανες νυχτια" δεν το είχα ξανακουσει σαν έκφραση . 

 

[elephadas]

Έχω έντονα την εντύπωση ότι και η Ζωζώ Σαπουντζάκη εμφανίστηκε (πολύ μικρή) με τον Αττίκ. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω επιβεβαίωση σχετικά διότι στο Γκουγκλ κυριαρχούν τα σχετικά με τη σύγχρονη εμφάνισή της σε παραστάσεις για Αττίκ. Κι έτσι πρέπει να βασιστώ στη μνήμη μου, που δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Η Βικιπαίδεια είναι ελλιπής στο άρθρο περί Σαπουντζάκη, αλλά αναφέρει ότι πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στα 7 της χρόνια, δηλαδή (αν δεχτούμε το 1933 για ημερομηνία γέννησης) το 1940. Οπότε είναι δυνατόν να είχε εμφανιστεί στη "Μάντρα".

Η Καλή Καλό, παρά το όνομά της, δεν έχει καλή κουβέντα να πει για πολύν κόσμο

Το παρακατω σε spoiler διότι είναι άσχετο με το θέμα

0

Δεν συμφωνώ με τη γνώμη της για τον Κουν, διότι και οι "ακαδημαϊκές" παραστάσεις αρχαίου δράματος (τις οποίες δείχνει να θεωρεί "σωστές") είναι εξ ίσου αυθαίρετες και άσχετες με τον τρόπο που παίζονταν τα ίδια έργα στην αρχαιότητα. Αλλά ακόμη κι αν είχαμε μια μηχανή του χρόνου και αντιγράφαμε ακριβώς τον τρόπο που δίδασκε τις τραγωδίες του ο Σοφοκλής, πάλι δεν θα ήταν το ίδιο. Πέρα από τη διαφορά της γλώσσας και της εκφοράς του λόγου, το σύγχρονο ακροατήριο θα είχε τελείως διαφορετικές γνώσεις, παραστάσεις, υπόβαθρο από το αρχαίο. Άρα ο τρόπος που θα κατανοούσαν το έργο θα ήταν τελείως διαφορετικός. Έχω δει ωραιότατες "συμβατικές" παραστάσεις με το Εθνικό και ωραιότατες πιο μοντέρνες, όχι μόνο με το Θέατρο Τέχνης. Και αυτοκίνηητο να έχουν, τι πειράζει? Αν υπήρχαν αυτοκίνητα στην αρχαία Ελλάδα, θα τα έβαζαν στη σκηνή. Είχα δει μια καταπληκτική παράσταση των "Θεσμοφοριαζουσών" με το Εθνικό στην οποία ο Καλλέργης - Ευριπίδης εμφανίστηκε καβάλλα σε ένα μηχανάκι με φτερά. Νομίζω παρίστανε τον "Περσέα" που πήγαινε να σώσει την "Ανδρομέδα" του?  Δεν θυμάμαι αν οι Θεσμοφοριάζουσες έχουν και κανέναν Βελλεροφόντη με Πήγασο. Στην αρχαία παράσταση θα χρησιμοποιούσαν τη "μηχανή" για να φανεί ότι πετούσε ο Ευριπίδης. Τι μηχανή τι μηχανάκι. Και φυσικά ξεκαρδιστήκαμε όλοι στα γέλια όχι μόνο με την ευρηματικότητα του σκηνοθέτη αλλά και γιατί ο ηθοποιός με το μηχανάκι ήταν ο σοβαρός, σεβάσμιος σχεδόν Καλλέργης, όχι π.χ. ο Τζανετάκος. Φυσικά δεν εννοώ ότι κάθε παλαβομάρα που ένας σκηνοθέτης, καλός ή κακός, σκέφτεται να βάλει σε αρχαίο δράμα είναι καλή ή πετυχημένη. Αλλά δεν συμφωνώ ότι οτιδήποτε "εκσυγχρονιστικό" πρέπει εξ ορισμού να απορρίπτεται. Δεν θα υπήρχε πρόοδος σε τίποτε με αυτή τη λογική - λογική που προκάλεσε τα "Ορεστειακά" στην Αθήνα της Μπελ Επόκ,

 

[Θεία Λένα]

Η παράσταση που λες με το μηχανάκι ήταν του Σολομού ελέφαντα; Είχα δει σε βίντεο μια παράσταση δική του με μηχανάκι αλλά δε θυμάμαι τίποτα άλλο πέραν αυτού. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση

 

[elephadas]

Ναι (το επιβεβαίωσα πηγαίνοντας στο αρχείο του Εθνικού, όπου βλέπω ότι η παράσταση υπάρχει μόνο σε ακουστικό αρχείο). Βρήκα και μία σχετική φωτογραφία της οποίας μικρό αντίγραφο βάζω εδώ διότι ο Καλλέργης με φτερά μπορεί να θεωρηθεί σκαμπρόζικο. Άσε που μόλις κρατούσε την ισορροπία του κι αν έπεφτε θα ήταν σκάνδαλο



Φαντάζομαι η Καλή Καλό θα διαφωνούσε με αυτό το σκηνοθετικό εύρημα.

Βλέπω ότι ήταν μεγάλο σουξέ του "Εθνικού" η παράσταση. Εγώ την είδα το 1978 με τον Ηλιόπουλο στο ρόλο του συγγενούς, αλλά επαναλήφθηκε το 1979 (Ζερβός) και 1982 (Καρακατσάνης). Ο Καλλέργης ήταν Ευριπίδης και στις 3, και αν προθέσουμε την εμφάνισή του στους "Βατράχους" όπου πάλι έπαιζε τον Ευριπίδη (θα μου ταίριαζε πιο πολύ για Αισχύλος) θα μπορούσε να θεωρηθεί ο εθνικός μας Ευριπίδης ας είχε περιορισμένη ενασχόληση με την Αττική κωμωδία.

 

[Θεία Λένα]

Προσπαθούσα χρόνια να φέρω στη μνήμη μου την παράσταση. Την είχα δει σε σπίτι κουμπάρων των γονιών μου, παιδάκι ήμουν. 

Υποθέτω πως η λήψη θα ήταν ερασιτεχνική. 

Οι άνθρωποι δυστυχώς έχουν πεθάνει, τα παιδιά τους ζούνε εξωτερικό, οπότε λίγο δύσκολο να βρεθεί η κασέτα... 

Πάντως η Καλό είχε δουλέψει με τον Σολομό κι ήταν κ φίλοι απ' ότι λέει. 

Ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί για τα υπόλοιπα που λέει έχουμε λίγο πήξει στις αγιογραφίες κ τα φωτοστέφανα οπότε χάρηκα που μια καλλιτέχνιδα λέει τη γνώμη της έτσι θαρραλέα. 

 

[Θεία Λένα]

Μια συνέντευξη της Μαρίκας Κοτοπούλη στα Αθηναϊκά Νέα το 1936. 

Κυκλοφορεί χρόνια στο ίντερνετ, την ποσταρω να την έχουμε κι εδώ

Πότε πρωτοπαίξατε στο θέατρο;

-Κάθε βράδυ πρωτοπαίζω.

-Ποιά ηλικία είχατε τότε;

-Τη σημερινή μείον τα χρόνια που έζησα.

-Ποιο από τα έργα που παίξατε προτιμάτε;

-Το καλλίτερο.

-Ποιο ελληνικό έργο προτιμάτε;

-Το φράγμα του Μαραθώνος.

-Ποιος Έλληνας συγγραφέας σας αρέσει;

-Ο λογιστής του θεάτρου μου, όταν το έργο έχει επιτυχίαν.

-Ποιος ξένος;

-Ο γείτονάς μου.

-Ποιο απ’ όλα τα βιβλία προτιμάτε;

-Τον Τζελεμεντέ.

-Τι διαβάζετε τώρα;

-Τις ερωτήσεις σας.

-Ποια είνε η πιο μεγάλη σας ευχαρίστησις;

-Όταν με στενεύουν τα παπούτσια μου.

-Τι σας δυσαρεστεί ιδιαιτέρως;

-Όταν κερδίζω πολλά χρήματα.

-Ποιο φαγητό προτιμάτε;

-«Του φτωχού τ’αρνί…»

-Τι φαί δεν σας αρέσει;

-Το ανωτέρω.

-Τρώτε πολύ;

-Αναλόγως των εισπράξεων του θεάτρου μου.

-Τι πίνετε;

-Τσιγάρο.

-Ποια είνε η καλλίτερη στιγμή της ημέρας σας;

-Η νύξ.

-Πόσες ώρες κοιμάσθε;

-Εννοείτε ορθία;

-Τι ώρα ξυπνάτε το πρωί;

-Απαντήστε μου πρώτα στην ανωτέρω ερώτησι.

-Σας αρέσει ο περίπατος;

-Οι ορειβασίες, ξυπόλυτη.

-Τι ιδέαν έχετε δια τα σπορ;

-Τι εννοείτε;

-Γυμνάζεσθε καθόλου;

-Εις την Αγγλικήν.

-Ποίαν ηθοποιόν προτιμάτε;

-Την Κυβέλη υπό τον όρο κι’εκείνη να πη εμένα.

-Πηγαίνετε στον κινηματογράφο;

-Κάθε πρωί.

-Ποίος αστήρ σας αρέσει;

-Ο ήλιος του Ιουλίου.

-Σας αρέσουν τα ταξείδια;

-Του Ιουλίου Βερν.

-Σας αρέσει η μουσική;

-Το ραδιόφωνο ως… έπιπλο.

-Ποίον συνθέτη προτιμάτε;

-Τον κατασκευαστή του … ανωτέρω.

-Ποίος ζωγράφος είνε της αρεσκείας σας;

-Ο Συνοικισμός, γι’ αυτό και τον κατοικώ.

-Τι αγαπάτε πιο πολύ στον κόσμο;

-Τον πολύ κόσμο στο θέατρό μου.

-Ποια είνε η αναψυχή σας;

-Δυό παραστάσεις την ημέρα και πρόβα το πρωί.

-Είσθε προληπτική;

-Όταν βλέπω άδειο το θέατρό μου υποπτεύομαι πως κάτι κακό συμβαίνει.

-Τι φοβάσθε περισσότερο;

-Τα ποντίκια και τους κακούς συγγραφείς.

-Τι είνε η αδυναμία σας;

-35 οκάδες.

-Τι προτιμάτε; Τις ξανθές ή τις μελαχροινές;

-Θα ρωτήσω τον άνδρα μου και θα σας πω.

-Τα γαλανά μάτια η τα μαύρα;

-Ίδε ανωτέρω.

-Θέλετε να είσθε πλουσία;

-Θεός φυλάξοι.

-Κινδυνεύσατε ποτέ στη ζωή σας;

-Όταν έπαιζα την Δυσδαιμόνα με τον Γαβριηλίδη Οθέλλο.

-Έχετε αδυναμία σε κανένα ζώο;

-Η μετριοφροσύνη μου με εμποδίζει να σας απαντήσω.

-Έχετε τίποτε για μασκότ;

-Το πρώτο μαξιλάρι που μου ρίξανε.

-Τι συχαίνεσθε περισσότερο;

-Τους φλύαρους, τους φαγάδες, αυτούς που τα ξέρουν όλα και… τα σκόρδα.

-Αυτό τον καιρό έχετε καμμιά ιδιαίτερη επιθυμία;

-Είσθε αδιάκριτος.

-Τι θα παίξετε τώρα;

-Κουν-Καν.

-Ποιες είνε οι επιδιώξεις σας;

-Να κερδίσω.

Πηγή

https://www.penna.gr/prosopa/8236-otan-i-marika-kotopoyli-apantoyse-se-synenteykseis-etsi-opos-kanenas-allos

 

[Bambinella]

Πολυ προχωρημενες οι απαντησεις της Μαρικας για 1936!

 

[TZELASO]

Πρόσφατα, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γκοβόστη, ένα βιβλίο που το έγραψε ένας πολύ γνωστός μου κύριος και τον βοήθησα στην οργάνωση των κειμένων. Ήταν ο Διευθυντής του Γραφείου του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου όταν εκείνος ήταν Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Το βιβλίο λέγεται "Εύθυμα στιγμιότυπα από τους προθαλάμους της Εξουσίας" και είναι προσωπικές του εμπειρίες, 100% αυθεντικές. Είναι κατά βάση πολιτικό, αλλά έχει δυο-τρεις πολύ όμορφες ιστορίες με επώνυμους. Όχι σκάνδαλα, αλλά σκαμπρόζικα. Αν επιτρέπεται, μπορώ να σας τα παραθέσω εδώ, αποκλείοντας φυσικά ο,τιδήποτε έχει να κάνει με πολιτικά.

 

[Θεία Λένα]

. Αν επιτρέπεται, μπορώ να σας τα παραθέσω εδώ, αποκλείοντας φυσικά ο,τιδήποτε έχει να κάνει με πολιτικά.

Γιατί να μην επιτρέπεται;;;;;;

 

[elephadas]

Για τους μη εν Αθήναις: Η Μαρίκα Κοτοπούλη είχε μια υπέροχη βίλλα στον (τότε πρακτικά εξοχή) συνοικισμό Ζωγράφου (από τον ιδιοκτήτη της περιοχής πολιτικό Ιωάννη Ζωγράφο που την έκοψε σε οικόπεδα για πούλημα) που αργότερα έγινε Δήμος Ζωγράφου (*). Όταν ζούσα στην περιοχή πέρναγα σχεδόν κάθε μέρα απ' έξω, αλλά από το απέναντι πεζοδρόμιο διότι τότε στη βίλλα Κοτοπούλη στεγαζόταν το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής και ποιος είχε όρεξη για παρε-δώσε με αστυνομικούς? Σήμερα νομίζω είναι μουσείο Κοτοπούλη αλλά έχω να περάσω από τα πέριξ χρόοοοονια. Γι' αυτό όταν την ρωτάνε ποιος είναι ο αγαπημένος της ζωγράφος απαντάει "ο Συνοικισμός"

(*) Ο οποίος ιμπεριαλιστικά συμπεριέλαβε και την ηρωική περιοχή των Κουπονίων, σήμερα Άνω Ιλίσια, τόπο γέννησης και για χρόνια κατοικία του elephadas ο οποίος ακόμη και σήμερα είναι δημότης Ζωγράφου και αν δεν βαριόταν θα έφτιαχνε το  ΑΚΑΙ (Απελευθερωτικό Κίνημα Άνω Ιλισίων), διότι γιατί να μας κυβερνάει ο Δήμος Ζωγράφου? Λευτεριά στα Κουπόνια!)

 

[Θεία Λένα]

#Ποιοοοοοοοςςςςς;;;; 

Θα σας γράψω φίλοι και την σύντομη γνωριμία της Αλίκης Γεωργούλη με τον Κώστα Χατζηχρήστο όπως η ίδια τα διηγήθηκε στο βιβλίο της... 

Λίγους μήνες μείνανε μαζί αλλά πραγματικά δεν είναι αυτό το θέμα....

"

(...) Και τότε ένα αλλόκοτο ζευγάρι για τα μέτρα και τα σταθμά εκείνης της εποχής, δύο άντρες αγκαλιασμένοι, αχνόφεγγε στο γκριζογάλανο φόντο. Ο ένας λεγόταν Σκαλιντό. Μόδιστρος. Μορφή της εποχής. Ο άλλος γνωστός... μελλοντικός πρωταγωνιστής ήδη.
Αυτό το παιδί ήρθε μερικές φορές μαζί με την Κατερίνα στο σπιτάκι της Σκουφά. Μαθητές ακόμα. Πήγαιναν στην ίδια τάξη στη σχολή του Εθνικού.... είχαν εκείνον τον καθηγητή που λόγω κοκαίνης όλο το έσκαγε... είχαν το ίδιο θεατρικό κομμάτι για εξετάσεις, ένα κομμάτι που πριν δύο χρόνια είχα κι εγώ.Ερχόταν να τους βοηθήσω στην κίνηση και σε κάποιους τονισμούς, αυτό ήταν όλο..
Και μια ωραία μέρα χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει σπίτι μας ο Χατζηχρήστος. Μπαίνει με φόρα και προφύλαξη ταυτόχρονα.Κάτι μεταξύ τροχονόμου σε κεντρικότατο δρόμο και κυνηγημένου Θύμιου
- Σας έσωσα απο ξυλοδαρμό, πες ευχαριστώ..
(........) Μου τα εξήγησε όλα. Πως ο Σκαλιντό ζήλευε που ο αγαπημένος του ερχόταν σπίτι μου, πίστευε πως προσπαθούσα να του τον πάρω με τρόπο σατανικό κι ερχ΄ταν πρωί πρωί αποφασισμένος να με σπάσει στο ξύλο. ο καημένος!......
(....) Λίγους μήνες έζησα κοντά του. Μια γλυκιά γεύση μου έχουν αφήσει... σαν τις σοκολάτες της θειας Μαρί... Γλυκιά γεύση!
 
(* Περιττό να πούμε πως και να ξέρετε τα ονόματα ΔΕΝ τα γράφετε... )

 

[TZELASO]

Ωραία... Γιατί ένα μικρό ρουσφετάκι, ε, το χρειάζονται πού και πού και οι καλλιτέχνες...   Από το βιβλίο "Εύθυμα στιγμιότυπα από τους προθαλάμους της εξουσίας" του Κωνσταντίνου Φράγκου, Υποστράτηγου ε.α. Απόσπασμα από το κεφάλαιο "Η υπέροχη Βίκυ".

[SIZE=10pt]Ένα πρωϊνό η γραμματέας μου με πληροφόρησε ότι η Βίκυ Μοσχολιού, πολύ μεγάλο όνομα τότε στο τραγούδι, ζητούσε επιμόνως να μιλήσει με τον Υπουργό. Της είπα να με συνδέσει.
- Καλή ημέρα σας κυρία Μοσχολιού, τι κάνετε; Είμαι ο Συνταγματάρχης Κώστας Φράγκος, Διευθυντής του Γραφείου του Υπουργού.
- Καλή ημέρα σου Καπετάνιο, τι μου κάνεις; Μπορείς σε παρακαλώ να μου κλείσεις το ταχύτερο, ένα ραντεβού με τον αγαπημένο…. Μουστάκια. (σσ. Εννοούσε φυσικά τον Χαραλαμπόπουλο).   ..................................................................[/SIZE]

[SIZE=10pt]- Καλώς την κυρία Μοσχολιού, την υποδέχθηκα.
- Βίκυ, παρακαλώ, καπετάνιε, Βίκυ. Κάνε μου την χάρη να αισθάνομαι άνετα γιατί εδώ, γαλόνια απ’ εδώ, γαλόνια απ’ εκεί έχω ψαρώσει. 
Την κάλεσα να μπει στο γραφείο μου, την κέρασα καφέ, είπαμε μερικά καλλιτεχνικά σε ωραιότατη ατμόσφαιρα, οπότε της λέω.
- Βίκυ μου, σε ακούω. ......................................................................................
- Ξέρεις, να μωρέ, ένα Δομαζάκι, το μεγαλύτερο, είναι ερωτευμένο με ένα σμηνίτη που υπηρετεί στην Σκύρο κλπ κλπ. Να τον φέρεις στο Τατόϊ. 
- Λοιπόν, Βίκυ, άφησε μου τα στοιχεία του και αύριο θα σου πω αν μπορεί να γίνει αυτό και πότε. Ωστόσο, τώρα μπροστά σου, θα πάρω τον Διοικητή του να του δώσει τέσσερις ημέρες άδεια.
- Όχι, πέντε σε παρακαλώ και αύριο πες μου να ξανάρθω. Όχι, τηλεφωνικά… Μήπως δω και τον κυρ-Γιάννη ντε…
- Εν τάξει. Τώρα όμως, ας κλείσουμε την πόρτα του Γραφείου να σου ζητήσω κι’ εγώ μια χάρη…
Φόβος άρχισε να διαγράφεται στο πρόσωπό της.…………………………................................
- Και γιατί να κλείσουμε την πόρτα; Είναι ανάγκη; είπε και μαζεύτηκε στο κάθισμά της. 
Της λέω: Ναι, είναι ανάγκη…
Κλείνω την πόρτα, επανέρχομαι στο Γραφείο μου, σκύβω προς το μέρος της και της λέω με χαμηλή φωνή. - Βίκυ, τραγούδησέ μου στο αβόζο: Σαν θα διαβείς τον ουρανό, σαν πας ψηλά, σαν πας ψηλά στ’ αστέρια…
- Τρελάθηκες καπετάνιο; Θέλεις να μας χώσουν και του δύο μέσα; Είσαι στα καλά σου;
- Βρε στα καλά μου είμαι. Άρχισε, λοιπόν, στο πολύ χαμηλό.
Σκύβει η καϋμενούλα, τι να κάνει, κι άρχισε με την θεία και ολίγον τρεμάμενη φωνή της…. Στις δυο στροφές σταμάτησε: - Φτάνει καπετάνιο;
- Φτάνει Βίκυ μου και σε υπερευχαριστώ. Γέλασε, ξαναπλώθηκε ευχαριστημένη.
- Καπετάνιε, έτσι μου’ ρχεται να σε φιλήσω. Αλλού πήγε το μυαλό μου….
Το θέμα της τακτοποιήθηκε, έλαβα μια υπερμεγέθη ανθοδέσμη και μία πρόσκληση για 4 άτομα για μια βραδιά στο Taboo, ένα ωραίο νυκτερινό κέντρο, κοντά στο Κάραβελ. [/SIZE]

 

[TZELASO]

Και κάτι από την γνωριμία του συγγραφέα με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Από το βιβλίο "Εύθυμα στιγμιότυπα από τους προθαλάμους της εξουσίας" του Κωνσταντίνου Φράγκου, Υποστράτηγου ε.α. 

[SIZE=10pt]...........................................................................................
- Σας ζητάει ο κ. Θόδωρος Αγγελόπουλος.
- Χαίρετε, θα ήθελα να δω, τον κ. Υπουργό, παρακαλώ.
- Μάλιστα, θα σας ενημερώσω. Έχετε την καλοσύνη να μου πείτε τον λόγο; Θέλει πάντοτε να τον ξέρει.
- Γυρίζω μια μεγάλη παραγωγή με τίτλο «Η Αιωνιότητα και μια μέρα» με πρωταγωνιστή τον κορυφαίο Ελβετό ηθοποιό BRUNO GANZ και ήθελα την βοήθεια του Υπουργείου Άμυνας για την ολιγόωρη διάθεση ενός ελικοπτέρου. Η ταινία γυρίζεται υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
- Καλώς, θα σας τηλεφωνήσω.
...........................................................................
Ήρθε, εν πάσει περιπτώσει, ο καλός, κοντούλης και φαλακρούλης Θόδωρος. Του έριξα, κατά ριπές, τις γνώσεις μου για τον κινηματογράφο και, κυρίως, για τα έργα του και πέτυχα αυτό που μου επέβαλε η μωροφιλοδοξία μου. Τον εντυπωσίασα.
- Δεν περίμενα να συναντήσω Συνταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού με τέτοιες γνώσεις…
Φούσκωσα, εγώ.
- Μα, σήμερα, δεν είναι ημέρες του ’36 αγαπητέ κ. Αγγελόπουλε.
- Θόδωρο, να με λες.
- Κι εσύ Κώστα. Λέγε, λοιπόν Θόδωρε, τι θέλεις;
- Ένα ελικόπτερο που θα ρίξει μια αρπάγη στον Θερμαϊκό και θα ανασύρει ένα τεράστιο χέρι με κομμένο το δείκτη. Είναι εντελώς συμβολικό. Το έργο είναι κοινωνικό πάνω στα προβλήματα μετανάστευσης. Πολιτικό μήνυμα υπάρχει. Αλλά στρέφεται κατά των μεγάλων που ρυθμίζουν τις τύχες του πλανήτη.
- Πες μου λίγα λόγια από το σενάριο.
Μου τα είπε.  
...................................................................................
Ο Χαραλαμπόπουλος του έκανε, κατ’ αρχήν, τον «δυσκοίλιο». 
- Το ελικόπτερο είναι πολεμικό, να δούμε τι θα κάνουμε. Νομίζω ότι ο κ. Συνταγματάρχης που είναι και θαυμαστής σας, θα τα καταφέρει.
- Ευχαριστώ κ. Υπουργέ. Θα ήθελα να έλθει και ο κ. Φράγκος με το ελικόπτερο.
- Πολλά ζητάτε… Σιγά-σιγά θα μου ζητήσετε να τον πάρετε ως κομπάρσο.
Το ελικόπτερο δόθηκε, η σκηνή τραβήχθηκε επιτυχώς, λάβαμε ευχαριστήρια επιστολή με κολακευτικά λόγια για τον Υπουργό και τα φιλοκινηματογραφικά του αισθήματα. Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία, διεκδίκησε το Α’ Βραβείο σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Καννών.
Στην πρεμιέρα των Αθηνών κλήθηκα, με τον Υπουργό, τιμητικά. [/SIZE]
 

 

[TZELASO]

Μίκης Θεοδωράκης

Από το βιβλίο "Εύθυμα στιγμιότυπα από τους προθαλάμους της εξουσίας" του Κωνσταντίνου Φράγκου, Υποστράτηγου ε.α. Από το κεφάλαιο "Ο Μίκης κι εγώ".

......................................................................................

[SIZE=10pt]Μία ημέρα, τέλος ’88, με ειδοποίησαν ότι ο κ. Μίκης Θεοδωράκης ζητάει, επειγόντως τον Υπουργό στο τηλέφωνο. .................................................
- Θέλω να δω, Συνταγματάρχα μου, σήμερα τον Υπουργό. Είναι ανάγκη.
..................................................................................................................
Ήρθε λοιπόν, ορμητικός, αναμαλλιάρης, τον υποδέχθηκα «μετά  βαϊων και κλάδων» και του πέταξα ένα μεγάλο ψέμα: «Υπάρχει ένα σοβαρό εθνικό θέμα που το συζητάει αυτή τη στιγμή ο Υπουργός και, επομένως, θα καθυστερήσουμε λίγο κ. Θεοδωράκη…»
- Να με λες Μίκη σε παρακαλώ, Συνταγματάρχα…
Είπαμε πολλά, ο χρόνος αρκετός μέχρι να φθάσει η 12η οπότε, ανάμεσα στ’ άλλα, ο Μίκης μου ξεφούρνισε δύο φοβερές ιστορίες.
Το 1942 οι μαθητές των τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου Αρρένων Τρίπολης την 25η Μαρτίου έκαναν διαδήλωση για την Εθνική Γιορτή και προχώρησαν προς το Μνημείο Ηρώων που είναι στο τέρμα μιας τεράστιας πλατείας, την του Άρεως. Πριν φθάσουν, κατέφθασαν οι Καραμπινιέροι (Η Τρίπολη είχε παραχωρηθεί από τους Γερμανούς στην Ιταλική Διοίκηση) και τους διέλυσαν βιαίως με τους υποκόπανους των όπλων αλλά και συνέλαβαν περί τους 30 που τους οδήγησαν στα κρατητήρια της Καραμπινιερίας. Ο Μίκης, λοιπόν, μου αφηγείτο με δραματική φωνή και με χειρονομίες πώς ένας Ιταλός αξιωματικός έδεσε τον ίδιο και τον Γιάννη Μποτόπουλο στο άλογό του με σχοινί και τους έσυρε, στο έδαφος επί 100 μέτρα. Ειλικρινά καθηλώθηκα!  Στην συνέχεια, μου είπε ότι τους οδήγησε στα κρατητήρια όπου τους είχαν νηστικούς επί 2 ημέρες.[/SIZE]

[SIZE=10pt]......................................................................[/SIZE]
[SIZE=10pt]Ήρθε η ώρα, μπήκαμε στο Γραφείο του Υπουργού οπότε ο Μίκης του ζήτησε να απαλλάξει της ποινής ένα στρατιώτη, που ήταν μέλος της ΚΝΕ, ο οποίος χαστούκισε και έφτυσε ένα Λοχία. Ο Χαραλαμπόπουλος του είπε:
- Σύνελθε Μίκη, δεν θα διαλύσω το Στράτευμα. Αν απαλλάξω της ποινής τον προστατευόμενό σου, θ’ αρχίσουν να μας δέρνουν όλους.
Χολώθηκε ο Μίκης.
- Γιάννη, μου φαίνεται έπαψες να είσαι αριστερός. 
- Όχι, Μίκη μου δεν έπαυσα αλλά έχω ευθύνες.
…………………………………………………………………..
Το απόγευμα πήρα στο τηλέφωνο τον φίλο μου Γιάννη Μποτόπουλο, συμμαθητή και φίλο του Μίκη. Του διηγήθηκα τα καθέκαστα με τον Μίκη. Μου λέει, σκασμένος στα γέλια:
- Μην πιστεύεις τίποτα. Είναι φαφλατάς, τερατολόγος. Όντως φάγαμε μερικές κοντακιές από τους Ιταλούς και μας οδήγησαν στα Κρατητήρια… Εμένα, τον Μίκη, τον Μαζωμένο, τους…. τις…. (μαθήτριες). Για το άλογο είναι παραμύθια. Όσο για τα κρατητήρια μείναμε 2 μέρες. Έγινε εκεί λαϊκό προσκύνημα. Οι νοικοκυρές της Τρίπολης, μέσα στη δυστυχία και την ανέχεια του ’42, μας έφερναν φαγητά. Την περάσαμε μπέϊκα. Την τέταρτη μέρα μας απελευθέρωσε ο Φεστούτσι (Ιταλός Διοικητής) με επέμβαση του Νομάρχη Βουγιουκλάκη, πατέρα της Αλίκης.[/SIZE]

[SIZE=10pt]...................................................................................................................................[/SIZE]

[SIZE=10pt]Αυτά, χωρίς να θέλω να κατεβάσω τον Μίκη από το βάθρο που τον έχω τοποθετήσει. Τεράστιος. [/SIZE]

 

[TZELASO]

Και το τελευταίο απόσπασμα που αφορά επώνυμο καλλιτέχνη. Αλίκη Βουγιουκλάκη. Από το βιβλίο "Εύθυμα στιγμιότυπα από τους προθαλάμους της εξουσίας" του Κωνσταντίνου Φράγκου, Υποστράτηγου ε.α. Απόσπασμα από το κεφάλαιο "Η Αλίκη στο... Στρατό" .

............................................................................................................................................................................................................

 Μια ημέρα, η γραμματέας μου με ειδοποιεί.
- Στο τηλέφωνο η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
..........................................................
- Κύριε Διευθυντά, καλή ημέρα σας. Είμαι η Αλίκη Βουγιουκλάκη, τι μου κάνετε; Τι κάνει ο Θεολόγος μας; .......................................................................
- Χαίρομαι που σας ακούω κυρία Βουγιουκλάκη Είμαι θερμός fan σας. Σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμος;
- Θέλω να συναντήσω σήμερα ή το αργότερο αύριο τον κ. Υπουργό. Είναι ανάγκη.

.............................................................................................................................. 
- Πήρα εντολή κ. Βουγιουκλάκη να επιληφθώ πάραυτα του θέματός σας και να το επιλύσω στα πλαίσια του δυνατού… Εξάλλου, ο κ. Υπουργός έδωσε εντολή στον Υφυπουργό κ. Ορέστη Παπαστρατή να μιλήσει μαζί σας. (Το’χα ρυθμίσει το θέμα με τον Ορέστη).
- Να με λέτε Αλίκη, παρακαλώ… Λοιπόν, όπως ξέρετε ο οικισμός των Αξιωματικών του Θεολόγου μου χορηγεί νερό. Ξέρετε στον Θεολόγο, αφού, όπως έμαθα έχετε κι’ εσείς εκεί σπίτι. Ε, λοιπόν, εδώ και μία εβδομάδα μου διέκοψαν την παροχή και κοντεύω να σκάσω!
...............................................................................…
Παίρνω αμέσως στο τηλέφωνο τον αρμόδιο.
- Καλά, δεν ντρέπεστε που κόψατε το νερό στην Αλίκη; Τι πάθατε;
- Μη φωνάζετε, κ. Διευθυντά. Έγινε διακοπή γιατί έχει να πληρώσει ένα χρόνο παρ’ όλες τις συνεχείς οχλήσεις. Δεν μπορούσε αυτό να συνεχισθεί γιατί θα μας σφυρίζατε και θα μας αποδοκιμάζατε όλοι εσείς που πληρώνετε. Αυτή νομίζει ότι πρέπει να της δίνουμε νερό δωρεάν, τιμής ένεκεν…
- Καλά, θα σε ξαναπάρω… Στρέφομαι προς την Βουγιουκλάκη.
- Αγαπητή Αλίκη, ο υπεύθυνος λέει ότι δεν πληρώνετε. Πώς γίνεται αυτό; Την είδα να ξεροκαταπίνει…
- Μάλλον έτσι είναι γιατί χθες η οικονόμος μου ομολόγησε την αμέλειά της. Αλλά όχι και να μου το κόψουν…..............................................................................
- Σας παρακαλώ δώστε εντολή να συνεργασθεί η οικονόμος σας με τον Οργανισμό, να γίνει μία ρύθμιση του χρέους. Να τελειώνουμε. Θα παρακολουθήσω το θέμα και θα σας ενημερώσω.
- Καλά, ευχαριστώ. Ας μην πούνε στον Υπουργό αυτές τις λεπτομερειούλες… και περιμένω να μου κλείσετε το ραντεβού να τον γνωρίσω, ΟΧΙ πρωί-πρωί. Και για να μην το ξεχάσω. Αν έλθετε το Σαββατοκύριακο στον Θεολόγο, τηλεφωνήστε μου να συναντηθούμε στο σπίτι μου να πιούμε έναν καφέ.
.....................................................................................................................................

 

[Kambia]

.... Αν επιτρέπεται, μπορώ να σας τα παραθέσω εδώ, αποκλείοντας φυσικά ο,τιδήποτε έχει να κάνει με πολιτικά.

To θέμα είναι αν επιτρέπει ο συγγραφέας του βιβλίου να τα παραθέσεις εδώ. Εννοείται, φυσικά, πως θα είναι κάποιες μικρές αναφορές και όχι κεφάλαια
Επισης σε κάθε σας ανάρτηση να υπάρχει  η "πηγή" των κειμένων ακόμα και αν στο προηγούμενό σας ποστ την έχετε αναφέρει. 

 

[TZELASO]

To θέμα είναι αν επιτρέπει ο συγγραφέας του βιβλίου να τα παραθέσεις εδώ. Εννοείται, φυσικά, πως θα είναι κάποιες μικρές αναφορές και όχι κεφάλαια
Επισης σε κάθε σας ανάρτηση να υπάρχει  η "πηγή" των κειμένων ακόμα και αν στο προηγούμενό σας ποστ την έχετε αναφέρει. 

Α, ωραία. Θα προσθέσω την πηγή σε κάθε κείμενο και θα τα συντομεύσω. 

 

[elephadas]

Η Γεωργούλη τα γράφει ευγενικά, αλλά δεν ήταν ρομαντικό αίσθημα, τουλάχιστον από την πλευρά του μελλοντικού πρωταγωνιστή, μακαρίτη τώρα (άλλωστε ποτέ μετά δεν υπήρξε κανένα κουτσομπολιό που να τον συνέδεε με άντρα, μόνο με - αρκετές - γυναίκες, οπότε δεν είχε και πολύ άδικο να ανησυχεί ο Σκ. για τα πάρε-δώσε με τη Γεωργούλη). Απλώς χρησιμοποίησε τη γοητεία του και υποθέτω και το σώμα του για ν' ανέβει (ο Σκαλιντό ήταν ενδυματολόγος σε ταινίες της εποχής, όχι άσχετος με το χώρο του κινηματογράφου, και τον προώθησε στην αρχή της καριέρας του). Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ηθοποιός (άντρας ή γυναίκα) ήταν που χρησιμοποίησε τέτοια μέσα. Από την άλλη ο τύπος μπορεί να γινόταν αυτός που έγινε και χωρίς την υποστήριξη του Σ. διότι ΗΤΑΝ πολύ καλός ηθοποιός.