Σκάνδαλα και σκαμπρόζικα

# Πάντως, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα



Το Φεστιβάλ Τραγουδιού, ξεκίνησε το 1959 στην Αθήνα, ως φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού. Το 1962 μετονομάστηκε  κι ανέβηκε Θεσσαλονίκη, όπως το ξέρουμε. 
Το 1961, το Φεστιβάλ απογοήτευσε μάλλον. Νικητές και ηττημένοι δυσανασχετισαν με τη διοργάνωση αλλά και με τα αποτελέσματα. 
Μάνος και Μίκης μονοπωλούσαν τα τρία πρώτα χρόνια τα βραβεία. Λίγο πριν πάντως από τη διεξαγωγή του Γ Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού ο Μάνος Χατζιδάκις δήλωσε πως δεν πρόκειται να λάβει ξανά μέρος, υπόσχεση που τήρησε. 
Ενδιαφέρον έχει πως ούτε ο Θεοδωράκης συμμετείχε σε άλλο φεστιβάλ ( τουλάχιστον δε βρήκα άλλη συμμετοχή).  Και η Μούσχουρη όμως δήλωσε αηδιασμένη και πως ούτε αυτή πρόκειται να πάρει ξανά μέρος, για φιάσκο μίλησε η Ζωή Κουρούκλη, ο Τώνης Μαρούδας επιτέθηκε στη Μούσχουρη λέγοντας την κομπλεξικιά, η Τζένη Βάνου βρήκε ΄κρύο' το φεστιβάλ κι ο Γιάννης Βογιατζής με λόγο επαναστατικό τα έβαλε με την πλουτοκρατία που δίνεται να πληρώσει το τρακοσάρι εισιτήριο. 
 
Τα βραβεία που δόθηκαν είναι τα εξής: 
 
1ο βραβείο: Μίκης Θεοδωράκης. 
41.000δρχ 
Τραγούδι: Απαγωγή
Ερμήνευσε η Μαίρη Λίντα.
 
2ο βραβείο: Μάνος Χατζιδάκις
21.000δρχ
Τραγούδι: Κουρασμένο παλικάρι ( στίχοι Ν. Γκάτσου)
Ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη
 
3ο βραβείο: Γιώργος Κουρουπός
18.000δρχ
Τραγούδι: Ήλιε μου γιέ της χαραυγής ( στίχοι Κ. Παλιμετακη)
Ερμήνευσε ο Γιάννης Βογιατζής
 
4ο βραβείο: Χρ. Χαιρόπουλος 14.000δρχ 
Τραγούδι: Γεράματα
Ερμήνευσε ο Τώνης Μαρούδας. 
 
* Τα ποσά αφορούν τους συνθέτες. Οι ερμηνευτές κέρδισαν άλλα ποσά, όχι τοσο υψηλά αλλά σημαντικά για την εποχή. 
 
Τις επόμενες μέρες οι δαιμόνιοι ρεπόρτερς του Εμπρός μάζεψαν δηλώσεις με μπόλικο ζουμί από τους εμπλεκόμενους, ικανό να ασχοληθούμε κι εμείς 58 χρόνια αργότερα... 
 
Οι δηλώσεις:
 
Νάντια Κωνσταντοπούλου:
 
Εγώ που τραγούδησα το " Αργά είναι για μας", του Χατζηαποστόλου, αλλά λόγω μη συμμετοχής του συζύγου μου στο φεστιβάλ μπόρεσα να ακούσω και να κρίνω εντελώς ψυχρά και αμερόληπτα, έχω να παρατηρήσω ότι την περασμένη Κυριακή δεν υπήρχε τραγούδι που να δικαιούται πρώτο βραβείο. Έπρεπε αντιθέτως να δοθεί κατευθείαν το δεύτερο. Προσωπικά πρέπει να πω δε μου άρεσε κανένα από τα 15 τραγούδια. Η μουσική φέτος από πλευράς ποιότητας ήταν πολύ χαμηλή ίσως γιατί πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έλειπαν από το φεστιβάλ οι κυρίως επαγγελματίες συνθέτες. Ειδικότερα νομίζω το τραγούδι του Χαιρόπουλου άξιζε καλύτερη τύχη. (...) Η βράβευση δε θα έπρεπε να γίνεται από επιτροπή αλλά από τον κόσμο που παρακολουθούσε το φεστιβάλ.
 
Τώνης Μαρούδας:
 
(....) Τραγουδάω όμως 23 ολόκληρα χρόνια και ξέρω καλά ότι δεν είναι τα φεστιβάλ που επιβάλλουν ένα τραγούδι ή το κάνουν σουξέ. Σε όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας μου έχω κάνει επιτυχίες 250 τραγούδια που δε χρειάστηκαν βραβεία για να αγαπηθούν από τον κόσμο. Ποιος δεν τραγούδησε το Άστα τα μαλλάκια σου του Σουγιούλ, ή το Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει του Μουζάκη; Αντίθετα κάτι κυπαρισσακια και καλοκαιρακια που βραβεύτηκαν έβαλαν τους δίσκους στο ράφι. Για να καταλάβετε τι γίνεται θα σας αναφέρω το εξής:
Πέρυσι, μου απέρριψε η επιτροπή δύο τραγούδια. Ξέρετε ποια; Τα Άσπρες Κορδέλες και Εγώ θα κόψω το κρασί, που όμως έγιναν μεγάλα σουξέ. Τότε είχε κριθεί ως 25ο τραγούδι το " Σε είδα κάποιο μεσημέρι στην κάψα του καλοκαιριού" του Μαρκεα, που όχι γιατί έγινε επιτυχία, αλλά γιατί άξιζε δεν επηρε εντούτοις ούτε έπαινο. 
Η επιτροπή επηρεάζεται οπωσδήποτε για αυτό κι έχω επιφυλάξεις όσον αφορά τη δικαιοτητα των αποφάσεων της. Ο Χατζηδάκης κι εκείνη η κομπλεξικη με τα μαύρα η Μούσχουρη, έχω τη γνώμη ότι επηραν το δεύτερο βραβείο μονον από κεκτημένη φεστιβαλική ταχύτητα, ενώ ο Χαιρόπουλος περιορίστηκε στο τέταρτο. Στο κάτω κάτω ο Χαιρόπουλος γαλούχησε με τις μελωδίες του μια ολόκληρη γενιά και οι δύο αυτοί άξιοι νέοι που πήραν το 3ο βραβείο δε θα ενθουσιαζοταν λιγότερο αν έπαιρναν αυτοί το 4 ο βραβείο. 
(....) Το φεστιβάλ πρέπει να γίνεται σε μεγαλύτερο χώρο όπου να μπορεί να παρευρεθεί πλήθος κόσμου κι όχι μόνο οι χίλιοι προνομιούχοι που μπορούν να πληρώσουν 300δρχ εισητηριο. Επίσης, δε χρειάζεται 15μελης επιτροπή, αλλά ψήφος του κόσμου που ακούει.
 
Γιάννης Βογιατζής: 
 
(....) Αυτό το φεστιβάλ παρουσίασε τραγούδια με πολύ καλούς στίχους αλλά μέτρια μουσική.
(.....)
Το φεστιβάλ όμως γίνεται με τρόπο που επιτρέπει μόνο στους λεφταδες να το παρακολουθήσουν ενώ θα έπρεπε να γίνεται στο στάδιο μπροστά σε χιλιάδες κόσμου γιατί αυτός ο κόσμος είναι που τραγουδά κι όχι οι πλουτοκράτες. Έπειτα, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος κρατικός λειτουργός που ξέρει όμως από μουσική, να επιλέγει τα τραγούδια, τα οποία κατόπιν να παίζονται χωρίς η επιτροπή να ξέρει τίνος σύνθετη είναι. 
Εγώ πάντως είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη φετινή επιτυχία μας και πιστεύω ότι το φεστιβάλ υπό άλλες βέβαια προϋποθέσεις πρέπει να συνεχιστεί. 
 
Ζωή Κουρούκλη:
 
Το θεωρώ φιάσκο. Βγάζουν εξ αρχής τα 3-4 τραγούδια που θα βραβευθούν και τα υπόλοιπα τα βάζουν για γαρνιτούρα. 
Με αυτές τις συνθήκες το φεστιβάλ πρέπει να καταργηθεί.
Πάντως εγώ δεν πρόκειται να ξαναλαβω μέρος σε αυτήν την παρωδία που γελοιοποιεί τον καλλιτέχνη.
 
Τζένη Βάνου:
 
Νομίζω πως το φετινό φεστιβάλ ήταν συγκριτικά το πιο κρύο απ όσα έγιναν. 
Προσωπική μου γνώμη εξάλλου είναι ότι τα τραγούδια του Χατζιδάκι ήταν καλύτερα από του Θεοδωράκη
 
Μαίρη Λίντα:
 
Νομίζω ότι το τραγούδι του Χαιρόπουλου θα έπρεπε να είχε καλύτερη τύχη. Ο δημιουργός του μας έχει δώσει μέχρι σήμερα αμέτρητες επιτυχίες.
Όσο για τον αγαπημένο συνάδελφο Τώνη Μαρούδα αυτός ομολογουμένως το απέδωσε πολύ ωραία.
 
Νάνα Μούσχουρη:
 
Είμαι αγανακτισμένη με τη στάση του κ. Μίκη Θεοδωράκη που όταν μετά την απόφαση της επιτροπής θέλησα να τον συγχαρώ, εκείνος μου απήντησε : " Άντε γεια Νάνα, και τώρα θα σου γράψω τον Επιτάφιο σου"
Δε μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο μου είπε αυτά τα λόγια. 
Πάντως για μένα είναι ένας κομπλεξικος και ζηλιάρης και θέλει να εξοντώσει όλους τους άλλους για να μείνει μόνος του λες και δεν υπάρχει χώρος για όλους. 
Ακόμη, διατυμπανίζει ότι ήρθε να διαμορφώσει το ελληνικό τραγούδι, ενώ το βρήκε ήδη έτοιμο. 
Το τραγούδι του δε μου άρεσε. Ήταν το χειρότερο από τα χειρότερα του. Και ο ίδιος είναι ένας στείρος από άποψη ποιότητας, χωρίς σπιρτάδα, χωρίς κανένα συνθετικό ταλέντο. Είναι ψευτολαικος. 
Μέχρι πέρυσι ερχόταν κι έφευγε από την Ελλάδα σαν ένας άγνωστος τουρίστας. Και θα έμενε έτσι αν δεν αναλάμβανε ο Μ. Χατζιδάκις να ενορχηστρώσει τον Επιτάφιο του και να τον εκτελέσει σε δίσκους. Επί δύο μήνες ετοιμάζαμε τον Επιτάφιο και ξαφνικά τον βγάζει σε νέα εκτέλεση , χωρίς να μας πει ούτε ένα ευχαριστώ. 
 
Γιοβάννα:
 
Πρέπει να κρίνει ο λαός δια ψηφοφορίας ποιο τραγούδι θεωρεί καλύτερο, αφού θα του δίδεται η ευκαιρία να τα ακούει όλα, όταν το φεστιβάλ γίνεται στο Στάδιο μ ένα μικρό εισητηριο. 
Γιατί οπωσδήποτε δε μπορείς να κρίνεις τραγούδια και μουσική έχοντας μπροστά σου ένα πηρούνι κι ένα ποτήρι σαμπάνιας, πίνοντας και καλαμπουριζοντας.
Μίκης Θεοδωράκης:
 
- Είμαι απολύτως ικανοποιημένος από την κρίση της επιτροπής και από τις ευγενικές εκδηλώσεις του κοινού τη βραδιά του Φεστιβάλ. Και νομίζω ότι δεν εβραβευθη μόνο η Απαγωγή μου αλλά η όλη μου προσπάθεια δια την εξύψωση του ελληνικού τραγουδιού.
Ευχαριστώ τη Μαίρη Λίντα, καθώς και την ορχήστρα που με την τέχνη τους συνέβαλαν στην επιτυχία μου.
- Κύριε Θεοδωράκη πιστεύατε ότι θα πάρετε εσείς το πρώτο βραβείο; 
- Ούτε για μια στιγμή δεν αμφεβαλλα. 
 
8/7/1961 
ΕΜΠΡΌΣ
 
Το πιο λογικό (αν θα μπορούσε να τηρηθεί) που διάβασα είναι το να μη γινόταν εξ αρχής γνωστό το όνομα του συνθέτη (και του στιχουργού, διότι στην απαγωγή οι στίχοι ήταν του Μ.Θ. οπότε ο συνθέτης θα έκανε νιάου νιάου στα κεραμίδια, αλλά και το όνομα του Γκάτσου θα παρέπεμπε στον Χατζιδάκι ακόμη και τότε).  Βέβαια οι δυο "μεγάλοι" δεν είχαν ακόμη χτίσει τον μύθο που περιέβαλλε το όνομά τους αργότερα, αλλά ήταν ήδη πολύ γνωστοί, ιδιαίτερα ο Χατζιδάκις, οπότε δεν συναγωνίζονταν με ίσους όρους. Και δεν ήταν οι μόνοι. Ο Χατζηαποστόλου ήταν παρακατιανός, αν δεν ήταν γιος του μπαμπά του δεν θα είχε την όποια επιτυχία είχε. Ο Μαρούδας δεν κρίνει το τραγούδι του Χαιρόπουλου καλύτερο από του Κουρουπού, λέει όμως ότι ο Χαιρόπουλος είναι παλιός κι έχει προσφέρει, οι άλλο είναι νέοι οπότε το 4ο βραβείο έφτανε και περίσσευε γι αυτούς. Αν πραγματικά δεν ξέρανε ποιος είχε γράψει το κάθε τραγούδι, θα το έκριναν περισσότερο με βάση την αξία του. Όσο για τα τραγούδια τα ίδια τα μεν δύο πρώτα παρέμειναν διαχρονικά δημοφιλή, του Κουρουπού τουλάχιστον το ξέρω, αλλά του Χαιρόπουλου δεν μου θύμιζε τίποτε - ή μάλλον μου θύμιζε δεκάδες παρόμοια της δεκαετίας του 50. Ο Χαιρόπουλος είχε ήδη γράψει πάμπολλα πολύ ωραιότερα τραγούδια αλλά προφανώς είχε πια στερέψει από ιδέες - και "τουρτούρισμα" δεν είναι ακριβώς ποιητική λέξη για ρομαντικό χαζοτραγουδάκι

Ουσιαστικά όλοι λέγανε "Το τραγούδι που είπα/έγραψα εγώ έπρεπε να πάρει το πρώτο βραβείο" κι όσοι δεν τα πήγαν καλά έβριζαν τον θεσμό - με τον οποίο δεν θα είχαν πρόβλημα αν τους είχαν βραβεύσει. Έβρισκαν και την ευκαιρία να βγάλουν και παλιότερα απωθημένα τους.

Η κυρία Νάντια Κωνσταντοπούλου το παίζει δήθεν υπεράνω, αλλά η συμπλήρωση των λεγομένων της είναι εύκολη: "Η μουσική φέτος από πλευράς ποιότητας ήταν πολύ χαμηλή ίσως γιατί πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έλειπαν από το φεστιβάλ οι κυρίως επαγγελματίες συνθέτες." (ο εξής ένας, ο σύζυγός μου). Λες και οι 5 των οποίων τα ονόματα βλέπουμε δεν ήταν επαγγελματίες, απλώς γράφανε πότε-πότε νότες πάνω σε χαρτοπετσέτες.

Η Μούσχουρη γκρίνιαζε πάλι ότι κάποιος ήταν αγενής απέναντί της (θυμάστε τα κλαψουρίσματα γιατί της αγριομίλησε η Μελίνα). Δεν έχω κανένα λόγο να πιστέψω ότι ο χαρακτήρας του Θεοδωράκη ήταν καλύτερος από αυτόν που σκιαγραφείται παραπάνω, αλλά πολύ μυγιάγγιχτη ήταν κι αυτή (*). Χώρια που το σχόλιο του Θ. θα μπορούσε να ερμηνευτεί ότι θα έγραφε κάτι ειδικά γι' αυτήν ως αποζημίωση για το ότι έβγαλε τον "Επιτάφιο" με τον Μπιθικώτση λίγο μετά την κυκλοφορία του δικού της (**). Αλλά η τσαντίλα της την έκανε να μην ξέρει τι λέει, διότι άλλο να πει ότι δεν της άρεσε το συγκεκριμένο τραγούδι (που είναι μεν ωραίο, έγινε και σουξέ, αλλά δεν ήταν και τίποτε σπουδαίο) κι άλλο να απορρίπτει συνολικά τον Μ.Θ. " στείρος από άποψη ποιότητας, χωρίς σπιρτάδα, χωρίς κανένα συνθετικό ταλέντο. " που ούτε η Ροζίτα Σώκου στα 90πολλά της δεν θα το έκανε. Ενώ αν έλεγε κάτι του στυλ  "Σπουδαίος ο Μ.Θ. αλλά το τραγούδι ήταν κατώτερο του ταλέντου του" θα μπορούσε να γίνει πιο πιστευτή.

Δεν κατάλαβα τη Γιοβάνα. Δηλαδή αν ο φτωχός λαός ψήφιζε έχοντας μπροστά του ένα σακουλάκι πασατέμπο κι ένα Ταμ-Ταμ θα ήταν καλύτερο από τους πλούσιους που ψήφιζαν με σαμπάνια? (Η ετήσια φαρσοκωμωδία του φεστιβάλ της Eurovision μας λέει τι αποτελέσματα βγαίνουν κι έτσι :) )

(*) Δηλαδή για εκείνο το "κομπλεξική με τα μαύρα" του Μαρούδα πώς θα έπρεπε να αντιδράσει? Να αυτοκτονήσει ή να προσλάβει μαφιόζο να στείλει τον Μαρούδα να κάνει μπουρμπουλήθρες με τσιμεντένια παπούτσια?

(**) Και καλά έκανε, από άποψη καλλιτεχνική, διότι ο Επιτάφιος με τη Μούσχουρη αν και ερμηνευμένος άψογα ήταν ψυχρός και χωρίς συναίσθημα - έφταιγε και η ενορχήστρωση του Χατζιδάκι. Η έκδοση του Μπιθικώτση ήταν κατά πολύ ανώτερη, κι όσο για τη λιγότερο γνωστή (με τη Μαίρη Λίντα) είναι η καλύτερη από τις τρεις. Αλλά από συναδελφική / επαγγελματική σκοπιά δεν ήταν και το σωστότερο. Η Μούσχουρη του το φύλαγε μανιάτικο για δεκαετίες.
 
Δεν ξέρω αν έτυχε να διαβάσετε μια συνέντευξη του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον Δανικα στο Πρώτο Θέμα. Δε μπορώ να μεταφέρω τι λέει, για αυτό αφήνω το σύνδεσμο. 

https://www.protothema.gr/greece/article/878137/leuteris-papadopoulos-ti-mursini-loizou-tin-eho-vaftisei-einai-msmeni/?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Να πω ότι πρόκειται για μια από τις πιο αηδιαστικές συνεντεύξεις που έχω διαβάσει. Ολόκληρη. Πρόκειται για πραγματικό πάτο. Απ ότι έχω γράψει μου φαίνεται το χειρότερο. 

Αφήνω παντως κι ένα άρθρο - απάντηση, του Αντώνη Μποσκοιτη ( εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου)*

https://www.koutipandoras.gr/article/leyteris-papadopoylos-kritiki-antonis-boskoitis

* Με αυτή την αφορμή έμαθα πως ο Μποσκοιτης αρθρογραφεί πια στο Κουτί Της Πανδώρας. Δεν ξέρω αν σταμάτησε από τη Lifo, πάντως μάλλον εδώ θα βρίσκουμε τις συνεντεύξεις του. 
 
Δεν ξέρω αν έτυχε να διαβάσετε μια συνέντευξη του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον Δανικα στο Πρώτο Θέμα. Δε μπορώ να μεταφέρω τι λέει, για αυτό αφήνω το σύνδεσμο. 

https://www.protothema.gr/greece/article/878137/leuteris-papadopoulos-ti-mursini-loizou-tin-eho-vaftisei-einai-msmeni/?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Να πω ότι πρόκειται για μια από τις πιο αηδιαστικές συνεντεύξεις που έχω διαβάσει. Ολόκληρη. Πρόκειται για πραγματικό πάτο. Απ ότι έχω γράψει μου φαίνεται το χειρότερο. 

Αφήνω παντως κι ένα άρθρο - απάντηση, του Αντώνη Μποσκοιτη ( εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου)*

https://www.koutipandoras.gr/article/leyteris-papadopoylos-kritiki-antonis-boskoitis

* Με αυτή την αφορμή έμαθα πως ο Μποσκοιτης αρθρογραφεί πια στο Κουτί Της Πανδώρας. Δεν ξέρω αν σταμάτησε από τη Lifo, πάντως μάλλον εδώ θα βρίσκουμε τις συνεντεύξεις του. 
όταν γερνάει ο άνθρωπος και το χάνει τι να πεις...Κι αυτός και η Ροζίτα Σώκου απαλλάσσονται λόγω...
 
Δηλαδή κατά τον Λ. Π. η γυναίκα είναι ένα "αιδοίο" (αηδιαστική λέξη, λες και είναι κάτι για το οποίο οι γυναίκες πρέπει να ντρέπονται - προσωπικά προτιμώ τη λέξη που χρησιμοποίησε ο Λ.Π. αλλά τέλος πάντων σέβομαι τις αρχές του Retromaniax) με όλα τα υπόλοιπα απλώς ασήμαντο περιτύλιγμα. Κι ο Λ.Π. είναι αντίστοιχα ένας όζων βόθρος με όλα τα υπόλοιπα απλώς ασήμαντο περιτύλιγμα. (Στα Αγγλικά που η λέξη "asshole" χρησιμοποιείται και με υβριστική έννοια θα ταίριαζε καλύτερα από το βόθρος διότι είναι γειτονικό ανατομικά)

Τι έχουν πάθει στον κόσμο όλο και η χυδαιότητα έχει πάρει το πάνω χέρι? Δεν είμαι πουριτανός, χρησιμοποιώ πολλές λέξεις που στο RM θα ήταν όλο * και @ διότι νομίζω πως η χυδαιότητα δεν βρίσκεται στις λέξεις καθαυτές αλλά στο νόημα. Και το νόημα της συνέντευξης ήταν εμετικό. Και καλά ο Παπαδόπουλος έχει το ακαταλόγιστο. Αλλά ο Δανίκας? Που θεωρεί σπουδαίο και κατόρθωμα το να αναμεταδίδει (λογοκριμένα βέβαια, κατά τ' άλλα οι ΑΛΛΟΙ είναι υποκριτές, αυτοί που θα χαρακτηρίσουν τη συνέντευξη και τον συνεντευξιαζόμενο όπως τους αξίζει)? Ας πήγαινε ο Λ.Π. μπορστά σε κανένα Σουγκλάκο (ή σύγχρονο αντίστοιχο) και να του έλεγε "Ωραίο "αιδοίο" η κόρη σου" και να κάτσει να φάει την μπουνιά να πω "αυτά πιστεύει και τα υποστηρίζει με κίνδυνό του". Αλλά η εκ του ασφαλούς εκπομπή βοθρολυμάτων είτε από "ποιητές" είτε από Φαήλους είτε από κάποιους Σεβασμιότατους τι το γενναίο και επαινετέο έχει?
 
Ο συγκεκριμένος τύπος (Λ.Π.) στο λαιμό μου κάθεται. Ο απεχθέστερος τύπος ανθρώπου που υπάρχει στην Ελλάδα και που νεότερες εκδόσεις κυκλοφορούν στα πέριξ. Λιγάκι αριστερούλης, πολύ λαμόγιο και από λεφτά πολλά...και ΠΑΣΟΚΑτζίδικα. Α κι όλες οι γυναίκες είναι μου***ια για πήδημα...

Ίνδαλμα ο Αντρέας που ως γνωστόν μαμούσε και έδερνε...και λίγδωσε και τα αντερό μας
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
1@elephadas[/USER]: ή αντίστοιχη λέξη στα Γερμανικά είναι "Arschloch" και έχει αυτή την έννοια και του μ...(αν και κυριολεκτικά ο μ...είναι Vixer.).σε μια πρόσφατη ελληνική ταινία που κάποιος κάνει μια σεξιστική πρόταση σε μια Γερμανίδα αυτή λέει "arrogantes Arschloch" νομίζω δεν χρειάζεται μετάφραση!

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το να είναι ίνδαλμα ο οποιοσδήποτε πολιτκός επειδή "λίγδωσε το άντερό μας" (των Ελλήνων γενικά) είναι ΟΚ. Ακόμη κι αν το περί ου ο λόγος άντερο είναι αποκλειστικά το δικό μας, είναι αποδεκτό, αρκεί το λίγδωμα να μην παραβιάσε νόμους και να μην προσπαθούμε να του δώσουμε ιδεολογική χροιά αφού πρόκειται για καθαρά το συμφέρον της δικής μας τσέπης.

Αλλά να αποτελέσει ίνδαλμα κάποιος λόγω των υποτιθέμενων σεξουαλικών του επιδόσεων (καλά, ας μην ήταν πρωθυπουργός και τα λέγαμε, τουλάχιστον την εποχή της παρακμής - δεν ξέρω τι επιδόσεις είχε νέος) έχει νόημα μόνο στο κύκλωμα πορνό ταινιών ή στην Ένωση Ζιγκολό Ελλάδας. Για έναν πολιτικό είναι αδιάφορο, εκτός αν είναι κάποιος που υποστηρίζει την αρχή "Πνεύμα και ηθική" οπότε είναι τέρας υποκρισίας κι όχι ίνδαλμα. 'Αλλα ζητάμε από τους κυβερνήτες μας και μας υπόσχονται αυτοί. Όχι να μας πηδήξουν, οπότε οι ικανότητές τους στο σπορ θα ήταν ενδιαφέρουσες.

Αναφέρομαι παραπάνω στο πρώτο κομμάτι της γνωστής φράσης που ανέφερε κι ο foutix. Για το "έδερνε", αν μεν το εννοούν κυριολεκτικά είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη, αλλά αν το εννοούν μεταφορικά έχει κάποια αξία μόνο αν ο τσαμπουκάς απευθύνεται προς ανώτερους και δυνατότερους οπότε είναι ένδειξη θάρρους. Αν "δέρνεις" κατώτερους και πιο αδύναμους από σένα είναι θρασυδειλία και τζάμπα μαγκιά. Παράδειγμα, ο πρόεδρος της χώρας στην οποία βάσκανος μοίρα με έφερε να ζω,
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
# Τα παντελονατα
 
Το αγαπημένο μου είδος σκανδαλοσκαμπρόζικων αγαπητοί φίλοι είναι το αφ υψηλού ξεκατίνισμα. Ιδιαίτερα όταν αυτό έχει γίνει μέσω επιστολών σε εφημερίδες ή έχει φτάσει ως τη Βουλή. Μια τέτοια περίπτωση θα σας παρουσιάσω σήμερα. Εν συντομία γιατί είναι και πολλά: Το 1981 το Εθνικό ανέβασε το Πανταλόνι του Ανουιγ σε σκηνοθεσία Κ. Μιχαηλίδη και μετάφραση Ελένης Χαλκούση. Στην πρεμιέρα, ένας καθηγητής έφυγε στα μισά του έργου αηδιασμένος, ενώ ανάμεσα στους θεατές κι ο εμβρόντητος πρώην πρωθυπουργός Π. Κανελλόπουλος, ο οποίος πήγε το θέμα στη Βουλή ζητώντας να κατέβει το έργο. Οι κριτικές, κι απ τη μία κι απ την άλλη κακές. Οι μεν συντηρητικοί λέγαν πως το έργο είναι πρόστυχο, στα όρια του πορνό, οι δε προοδευτικοί πως πρόκειται για γελοίο κι αντιδραστικό έργο. Πάντως κανείς δεν έλεγε καλό λόγο.
 
Εφημερίδα Το Βήμα, 30/1/1981:
 
Το " Πανταλόνι" στη Βουλή
 
Π. Κανελλόπουλος: (...) και λυπάμαι, χωρίς να θέλω να θίξω τον έξοχο κατά τα άλλα συγγραφέα Ανουιγ , θα πάει να δει το χειρότερο και αηδέστατο έργο που έγραψε, και που το ανέβασε η Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου; και δεν ξέρω αν θα υπάρξει κριτική δυσμενής - φοβούμαι οτι δε θα υπάρξει- αλλά το έργο αυτό είναι αισχρό, αηδές κι αντιαισθητικό.
 
Ι. Φλώρος: Έγραψε σήμερα στο Βήμα μια δυσμενή κριτική ο Κ. Γεωργουσόπουλος..
 
Π. Κανελλόπουλος: Πολύ καλά έκανε. και ο Νίκος Λούρος που ήταν εκεί αναγκάστηκε να φύγει. Εγώ με τη γυναίκα μου, επειδή σεβαστήκαμε αυτούς τους έξοχους ηθοποιούς που έπαιζαν, δε φύγαμε. Είχε φύγει ο καθηγητής Λούρος και δεν ενόμισα οτι έπρεπε να προσβάλλω τους ηθοποιούς. και υπέστην - και υπέστη και η γυναίκα μου- ως το τέλος αυτό το αίσχος., το οποίο ποτέ δεν έπρεπε να ανέβει στο Ε.Θ. και πρέπει να ζητηθούν ευθύνες γι αυτό το πράγμα. 
 
{* Ακολουθεί απόσπασμα από την κριτική του Κ. Γ. Ολόκληρη θα τη βρείτε στο θέμα με τις κριτικές.} 
 
 ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ
 

Επιθυμώ να ζητήσω εκ των προτέρων να με συγχωρέσουν οι αναγνώστες μου. Όσα ακολουθούν δεν αποτελούν βέβαια κριτική, αν και η κριτική είναι επιβεβλημένο να γίνεται και με οργή και με λεμόνια. Είναι στιγμές που νοσταλγεί κανείς το μαξιλάρωμα.
(.......)
Ο Ανούιγ έγραψε το 1978 ένα βλακώδες έργο. (........)
Έγραψε ένα βλακώδες έργο, ρηχό, αμήχανο, κουτοπόνηρο, γεροντοπορνό, προϊόν μιας γεροντικής κακεντρέχειας, φληνάφημα ξεκούτηδων καφενόβιων. Το ύφος θυμίζει φασκόμηλο, το ήθος ανάλατο λαπά χωρίς λεμόνι. Ένα κατάπλασμα, μια θερμοφόρα για την ποδάγρα. Η γραφή; Μπριγιαντίνι σε ψωροφαγωμένη περούκα. Το " Πανταλόνι" δεν είναι θεατρικό έργο. Είναι δημόσια έκθεση κεφαλής που πάσχει απο κασίδα και αλωπεκίαση. 
Ποιός αποφάσισε να εκθέσει στα χάχανα του κοσμάκη τη θλιβερή κατάντια ενός γέροντα που πάσχει πια απο θεατρική άνοια; (.....)
Με τα λεφτά του φορολογούμενου ¨Ελληνα πολίτη ένας κρατικός οργανισμός έκρινε πως πρέπει να εξευτελίσει έναν συγγραφέα και μαζί να εξευτελίσει και τον ίδιο το θεσμό του κρατικού θεάτρου. 
(......) 
Στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού υπάρχουν συγγραφείς και ηθοποιοί. Θα ανεχθούν τη γελοιοποίηση ενός σεβαστού γέροντα και τη γελοιοποίηση της θεατρικής τέχνης;
 
Κ. Γεωργουσόπουλος
28/1/1981
Το Βήμα 
 
* Νομίζετε πως αυτό ήταν όλο;; ΌΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙ βέβαια! Διότι ο Κ. Γεωργουσόπουλος δεν ήταν απλώς ένας κριτικός. Αλλά ήταν και πρώην μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού. Συνεπώς, Ο Α. Σολομός έγραψε κι αυτός μια επιστολή και την μοίρασε στο Τύπο καρφώνοντας τον. Να ΄τη :
 
"Φίλε κ. Διευθυντά,
 Απορίας άξιον το γεγονός οτι ο γράφων τη θεατρική "κριτική" σε πρωινή εφημερίδα κ. Κ. Γεωργουσόπουλος, αποκαλεί το " Πανταλόνι" έργο "βλακώδες" και "πορνό", όταν ο ίδιος σαν πρών μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού ενέκρινε με την υπογραφή του το εν λόγω " Βλακώδες πορνό" ( συνεδρία 30/6/1980 ).
Δεν αναγράφεται καν στα πρακτικά η γνωστή φράση του Καβαφικού Μύρη " τη εξαιρέσει εμού".
Με πολλή τιμή
Αλέξης Σολομός. "
 
*Αλλά τότε έγραψε μια άλλη επιστολή ο Γεωργουσόπουλος, που κι αυτός απευθύνεται στον διευθυντή της Εφημερίδας, όπως κι ο Α.Σ. Φαίνεται πως και οι δύο τηρούσαν το "τα λέω στη νύφη να τα ακούει η πεθερά" 
 
 
"Φίλε κ Διευθυντά, 
Ο καλλιτεχνικός ( εγώ δε βάζω εισαγωγικά) Διευθυντής του Ε. Θ. κ. Α. Σολομός ή δε γνωρίζει ανάγνωση ή ψεύδεται εν γνώσει του. Διορίστικα μέλος του ΔΣ του Εθνικού με την ΦΕΚ 110) 16_6_80. 
Τη 19/6/80 έγινε η 63η συνεδρία του ΔΣ. Δεν περεβρέθηκα όπως φαίνεται από τα πρακτικά, απουσίαζα στη Σκιάθο. Σ Αυτή τη συνεδρία το ΔΣ ενέκρινε το δραματολόγιο του '80-'81 ( και το Πανταλόνι). Το ΔΣ επιφυλασσόταν μόνο για το νεοελληνικό έργο και ανέθεσε στα μέλη να το διαβάσουν. (..........)
Την 30-6-80 έγινε η 64η συνεδρία του ΔΣ, παραβρέθηκα και είπα τη γνώμη μου για το νεοελληνικό έργο κατά την εντολή. Το ΔΣ το απέρριψε. Η συγκρότηση λοιπόν του δραματολογίου και η έγκριση του έγινε " τη εξαιρέσει εμού".
Επειδή ακριβώς δεν ήθελα ( και δεν το επέτρεπε η συνείδηση μου) να φορτωθώ τέτοιες αποφάσεις και "άλλα πολλά" ( που ανέλαβε να τα καλύψει ο κ. Σολομός) παραιτήθηκα με επιστολή στις 16-9-80 στον  Υπουργό πολιτισμού κι επιστημών όπου αναφέρω τους λόγους.
Πάντως, για να αποσαφινηστεί τελείως η θέση μου, θυμίζω στον κ Σολομό πως και στην 65η συνεδρία της 14-7-80 όπως φαίνεται στα πρακτικά, πρότεινα το προσωρινό κλείσιμο του Εθνικού Θεάτρου, τη συγκρότηση νέου δραματολογίου για τρία χρόνια κ. α. 
Και τώρα επί της ουσίας, ανεξάρτητα απο τη γνώμη όλων των συναδέλφων κριτικών και του σεβαστού μου κ. Π. Κανελλόπουλου στη Βουλή, τι γνώμη έχει ο κ. Σολομός για το Πανταλόνι; Είναι ή δεν είναι βλακώδες;
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Κ. Γεωργουσόπουλος. 
 
 
* Αλλά επειδή αυτή την επιστολή ο κ. Γεωργουσόπουλος την έγραψε εν βρασμώ όταν διάβασε την επιστολή του Α.Σ., κάθισε μετά πιο ψύχραιμα κι έγραψε μια ακόμη ( που λέει τα ίδια, αλλάζει λίγο ο πρόλογος κ ο επίλογος) και την ξαναμαναέστειλε στις εφημερίδες. 
 
" Φίλε κ. Διευθυντά, 
Ο κ. Α. Σολομός ή δε γνωρίζει ανάγνωση ή ψεύδεται εν γνώσει του ή πέφτει θύμα των συμβούλων του 
(......... ακολουθεί με λεπτομέρειες το ΦΕΚ, ο διορισμός, η παραίτηση, η Σκιάθος κλπ κλπ............................)
Το δραματολόγιο έγινε και εγκρίθηκε " τη εξαιρέσει εμού". Τα πρακτικά των συνεδρίων είναι στη διάαθεση παντός βουλομένου. Από τον κ. Σολομό δε δέχομαι μαθήματα συνέπειας. 
Με τιμή
Κ. Γεωργουσόπουλος
 
* Και τότε, αφού ο Σολομός διάβασε την επιστολή απάντηση του Κ.Γ. στην επιστολή - απάντηση τη δικιά του για την κριτική του Κ.Γ. κάθισε κι έγραψε κι άλλη μια επιστολή - απάντηση. Ιδού:
 
" Φίλε κ. Διευθυντά, 
Ευχαριστώ τον κ. Γεωργουσόπουλο για την απάντηση του στο γράμμα μου που τη βρήκα εξυπνότατη - σχεδόν ισάξια σε χιούμορ με το Πανταλόνι του Ανουιγ. 
Όσο για τα πρακτικά, μολονότι γραμμένα στην καθαρεύουσα, είναι ξεκάθαρα. Παραδέχομαι ωστόσο πως ένα όνειρο στο κύμα της Σκιάθου, τα συγχωρεί όλα. 
Με πολλή τιμή
Αλέξης Σολομός"
 
 
* Αφού είδε κι αποείδε ο δημοσιογραφικός κόσμος, οι δύο έστειλαν τελικώς στις εφημερίδες και τα πρακτικά εμμένοντας κι οι δύο σε ότι είχαν ήδη πει. Η Μεσημβρινή κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο Κ.Γ. το είχε εγκρίνει το πανταλόνι. 
 * Δεν ξέρω αν διαβάζοντας καταλάβατε τι γράφω και τι έγινε, ελπίζω ναι. 
Το έργο υπάρχει στο αρχείο του Εθνικού διαθέσιμο για όποιον ενδιαφέρεται να σχηματίσει  γνώμη. 
http://www.nt-archive.gr/playMaterial.aspx?playID=520#sounds  
* Αλλιώς είναι να μαλώνεις με τα καθιερωμένα βρισιδια κι αλλιώς με Καβάφη και Παπαδιαμάντη, μη μου πείτε.... 
 
Η δεύτερη απάντηση του Α.Σ. είναι τελείως ακατανόητη. Αλλά το " Δεν αναγράφεται καν στα πρακτικά η γνωστή φράση του Καβαφικού Μύρη " τη εξαιρέσει εμού". " με ξετρέλλανε, με δεδομένο το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γεωργουσόπουλου. Πιο ταιριαστό σφάξιμο δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Είναι προφανές ότι ο καυγάς των δύο ήταν πολύ παλιότερος (με απορρίψεις δραματολογίου και παραιτήσεις κλπ)  και το παντελόνι ήταν η αφορμή μόνο.

Πάντως ο Κανελλόπουλος θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός όταν ζητούσε απαγόρευση παράστασης που δεν του άρεσε. Το πάθημα του φίλου του του Τσάτσου με τους "Όρνιθες" θα έπρεπε να του είχε γίνει μάθημα. Και καλά, στον Τσάτσο ο Φωκίων Δημητριάδης κόλλησε μια κότα. Αλλά ο Κανελλόπουλος απαίτησε να κατέβει ένα παντελόνι :) οπότε κάποιος ευφάνταστος γελοιογράφος θα μπορούσε να τον ζωγραφίζει έκτοτε με λουλουδάτο σωβρακάκι.
 
Ε, λοιπόν κρίμα!!!!!!!!!!! Πολύ κρίμα που δεν κινηματογραφήθηκε αυτό το έργο και δεν υπάρχει στα αρχεία.... Όχι τίποτ' άλλο, να το βλέπαμε και να μπορούσαμε να έχουμε μια σαφή άποψη για το... Παντελόνι....
 
Η δεύτερη απάντηση του Α.Σ. είναι τελείως ακατανόητη.
Εγώ το πήρα ως μπηχτη για το τι πήγε να κάνει στη Σκιάθο.. μήπως είμαι πολύ πονηρή;;;;;; 

1@TZELASO[/USER]

Λέω και παραπάνω ότι το έργο υπάρχει. Ηχητικό μόνο, αλλά υπάρχει. Εγώ θα επιχειρήσω να το ακούσω, έχω περιέργεια.. 

 
Α, δεν το πρόσεξα... Ναι, ίσως πρέπει να το ακούσουμε για να εκφέρουμε άποψη, γιατί τουλάχιστον οι φωτό που έχει ανεβάσει το αρχείο του Εθνικού, δεν παραπέμπουν σε τίποτα αισχρό, πορνό κλπ κλπ... Άρα, το όλο πρόβλημα μάλλον θα είναι στην έκφραση, στον τρόπο γραφής, ενδεχομένως στις ερμηνείες... Και απ'ότι είδα, το έργο ανεβάστηκε από μια πλειάδα πολύ καλών ηθοποιών... 
 
Εγώ το πήρα ως μπηχτη για το τι πήγε να κάνει στη Σκιάθο.. μήπως είμαι πολύ πονηρή;;;;;;
Μπα, όχι. Εγώ είμαι αθώος κι απονήρευτος #) . Είναι και το ότι δεν θυμάμαι την υπόθεση του "Όνειρο στο κύμα". Για να πάω να ρίξω ένα βλέφαρο.

"Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων... "

Μάλιστα. Όχι, karapiperim, δεν είσαι πολύ πονηρή :) (καιρός να ξαναδιαβάσω Παπαδιαμάντη, είχα μισοξεχάσει τη γοητεία της γλώσσας του.)
 
# Εκεί ψηλά στον Υμηττό, υπάρχει κάποιο μυστικό;;;;;;;

 ​

Μάλλον όχι φίλοι μου. Σε πολύ παλιότερο ποστ, λέγαμε πως το τραγούδι Ο Υμηττός του Χατζιδάκι ακούγεται πως γράφτηκε για τη σχέση της εθνικής σταρ Αλίκης και του τέως (τώρα τεως τότε διάδοχου) Κωνσταντίνου. 

Ποιός να το περίμενε όμως αγαπητοί φίλοι πως την απάντηση για αυτό θα μας την έδινε ο ίδιος ο Χατζηδάκης!! 

Με αφορμή το Όσκαρ του για τα Παιδιά του Πειραιά ο Χατζιδάκις έδωσε μια συνέντευξη στην οποία ξεκαθαρίζει το τοπίο. Απ ότι φαίνεται οι στίχοι του τραγουδιού είχαν δημιουργήσει σχετικό ντόρο. Προσωπικά υποθέτω απο όσα κατάλαβα πως έκεινη την εποχή το τραγούδι σατιρίστηκε με στόχο μάλλον τον ίδιο τον συνθέτη και την προσωπική του ζωή, παρά τη σχέση Αλίκης - Κων/νου.  Πάντως ο Χατζιδάκις πρέπει να ήταν πολύ ενοχλημένος. Φτάνει να σας πω οτι μίλησε πολύ περισσότερο για αυτό και λιγότερο για το Όσκαρ! Διαβάστε να καταλάβετε: 

"Με την ευκαιρία αυτή τονίζω ότι στα τραγούδια μου δεν κρύβω όπως πιστεύουν μερικοί κάποιο μυστικό ούτε αναφέρονται στην προσωπική μου ζωή.

(....)
Όσο για τον Υμηττό μόνο από μακριά τον έχω δει γιατί κάθε άλλο παρά τύπος εκδρομικός είμαι. 
Για την ιστορία σας αναφέρω ότι το τραγούδι αυτό το έγραψα μετά την επιτυχία του Ιλισού, όταν μια μέρα κουβεντιάζοντας με κάτι φίλους, τους είπα: Αφού σας αρέσει ο Ιλισός θα γράψω κάτι και για τον Υμηττό. Τίποτε άλλο. 
Κάθε τραγούδι είναι ένα παιχνίδι με λέξεις κι επειδή έχω συνείδηση φροντίζω να βγαίνει ένα καλό παιχνίδι. 
Επίσης θα ήθελα να τονίσω όταν υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα στα τραγούδια το θεωρώ γελοία ιστορία και την αφήνω για τους υπόλοιπους συνθέτες του είδους. 
Επαναλαμβάνω ότι τα τραγούδια μου δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική μου ζωή. 
Όταν γράφω ένα τραγούδι με την προοπτική να το τραγουδήσει η Μούσχουρη το τραγούδι περιέχει στίχους που ένα κορίτσι θα μιλάει για ένα αγόρι. Όταν πρόκειται να το τραγουδήσει άντρας, ένας άντρας απευθύνεται σε μια κοπέλα..
Το ότι βρίσκονται άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν κάτι διαφορετικό ή κάτι πέρα από αυτό στα τραγούδια μου, λυπάμαι αλλά αποτελούν μια ηλίθια μειοψηφία κοινού η οποία εννοεί να τρέφεται με χυδαιολογιες και φυσικά οι καλοθεληται που τροφοδοτούν πάντα υπάρχουν εκμεταλλευόμενοι την αρρώστια του. Και τέτοιοι είναι πρώτα απ' όλα οι επιθεωρησιογραφοι αθηναϊκών επιθεωρήσεων και οι διάφοροι κονφερανσιέ συνοικιακών βαριετέ.
Ελπίζω ότι η μεγάλη μερίδα του κοινού είναι υγιής, φύσει και θέσει ώστε να μη θέλει να πιστεύει ακούγοντας τον Υμηττό ότι μπορεί να υπάρχει εκεί ψηλά ένα μυστικό...."
22/4/1961
Εμπρός
 
 
* Βεβαίως καθόλου δε συμφωνώ με τον ισχυρισμό οτι τα αυτοβιογραφικά στοιχεία σε ένα τραγούδι είναι γελοία ιστορία, και βεβαίως ποτέ δε θεώρησα και στιχουργό τον Χατζιδάκι. Εντάξει δε με ρωτήσατε.. κουβέντα να γίνεται.. 
 
Εεε, ο Χατζιδάκις ήταν και στιχουργός και μάλιστα όχι αποκλειστικά σε δικά του τραγούδια. Έχω υπ' όψη μου ένα ολόκληρο (και πολύ καλό) άλμπουμ σε στίχους δικούς του και μουσική Νότη Μαυρουδή ("Παιδί της Γης" με την Αρλέτα και τον Ηλία Λιούγκο). Επίσης είχε εκδόσει και ποιήματά του. Καλά ή κακά δεν ξέρω, δεν είναι το φόρτε μου οι ποίηση όπως πολλάκις έχω ομολογήσει. Το ότι το μουσικό του ταλέντο και έργο επισκίασαν τελείως το στιχουργικό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ήταν και στιχουργος. Όπως και ο Θεοδωράκης άλλωστε.

Εϊναι φανερό από την αναφορά σε χυδαιολογίες και επιθεωρησιογράφους ότι θεωρούσαν πως το μυστικό στον Υμηττό αναφερόταν στον σεξουαλικό προσανατολισμό του Μ.Χ., παρόλο που μου είναι αδύνατο να φανταστώ τέτοια σύνδεση ακούγοντας τους στίχους. Πάντως όταν γράφει "Τα τραγούδια μου δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική μου ζωή. Όταν γράφω ένα τραγούδι με την προοπτική να το τραγουδήσει η Μούσχουρη το τραγούδι περιέχει στίχους που ένα κορίτσι θα μιλάει για ένα αγόρι. Όταν πρόκειται να το τραγουδήσει άντρας, ένας άντρας απευθύνεται σε μια κοπέλα" μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα έχει από αυτό που επιδίωκε :)

Όσο για τον ισχυρισμό περί γελοιότητας των αυτοβιογραφικών στοιχείων σε τραγούδι, είμαι σίγουρος ότι κάποτε άλλοτε θα είχε πει τα ακριβώς αντίθετα. Δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή στίχους του με σίγουρο αυτοβιογραφικό περιεχόμενο, αλλά από τίτλους (και επομένως από έμπνευση) έχουμε μπόλκα παραδείγματα. Ο "Κύκλος του C.N.S." (προγενέστερος κατά πολύ της συνέντευξης) είναι αφιερωμένος στον φίλο του Carlo Novi Sanchez κι έχει ένα σωρό ερωτικές νύξεις ("Θα περιμένω σε παραλία ερημική / τ' άγριο το κύμα να μου φέρει / τη ματιά σου") και εν πάση περιπτωσει και εραστές να μην ήταν οι πολλές αναφορές σε "φίλο" σ' ένα έργο αφιερωμένο σε φίλο του (και με τα αρχικά του στον τίτλο) είνα σαφές αυτοβιογραφικό στοιχείο. Τίτλοι από το "Χαμόγελο της Τζοκόντας" αναφέρονται σε εικόνες ή εντυπώσεις από τη γειτονιά της Νέας Υόρκης όπου τότε έμενε ο Μ.Χ. Και ολόκληρη "Η εποχή της Μελισσάνθης" έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα - μια περίπτωση με στίχους. "Τα τραγούδια της αμαρτίας" δεν μετράνε, μια που οι στίχοι δεν είναι του Μ.Χ.
 
Πριν απο λίγους μήνες η  ηθοποιός Μαρία Κωνσταντάρου ( γνωστή και απο τον απολαυστικό ρόλο της υπηρέτριας δίπλα στη Βουγιουκλάκη στο αχ! αυτή η γυναίκα μου) έδωσε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη. Φυσικά η Karapiperim, πριν απο εσάς για εσάς, ξεδιάλεξε το πικάντικο μέρος... Την κόντρα της ηθοποιού με τη Σμάρω Στεφανίδου για την παράσταση του Γιάννη Τσαρούχη "Τρωάδες"

''Άργησες, ο μόνος ρόλος που έχει μείνει τώρα είναι της Αθηνάς''. Ποια Αθηνά, μου λες, κι ένα κοντάρι να μ' έβαζε να παίξω, θα πήγαινα! Πάω για πρόβα στο σπίτι του αδερφού του, στη Μαυρομματαίων, στην αυλή. Την Ωραία Ελένη ήταν να παίξει η Καίτη Πάνου, την ώρα όμως που πήγα, τηλεφωνεί και λέει ότι δεν θα το κάνει επειδή της φαινόταν μικρός ρόλος. Επί τόπου κάνει ο Τσαρούχης: ''Μαρία, διάβαζε Ωραία Ελένη''! Θέλετε να προχωρήσω, να πω πράγματα που δεν πρέπει για συναδέλφους;

Από σας εξαρτάται.

Το τι τράβηξα! Από μία συγκεκριμένη! Για τη Σμάρω Στεφανίδου λέω! Πάει προς τα έξω: ''Γιάννη μου, πρέπει να κάνω ένα τηλέφωνο''. Πανέξυπνος ο Τσαρούχης, της κάνει: ''Έχει και μέσα τηλέφωνο''. ''Όχι'' λέει αυτή, ''θέλω και τσιγάρα''. Αμέσως παίρνει τηλέφωνο την Καίτη Πάνου που ήταν κολλητές. Σε μισή ώρα έρχεται η Πάνου! ''Ξέρετε'' της λέει ο Τσαρούχης, ''η Ωραία Ελένη δόθηκε και θα παιχτεί και υπέροχα. Εσείς μ' αυτή την εξαιρετική κατατομή σώματος που έχετε θα είστε τέλεια Αθηνά''. Και η Πάνου, φυσικά, έφυγε! Από τη μέρα εκείνη που μεταφερθήκαμε στο σπίτι του Τσαρούχη στο Μαρούσι για τρίμηνες πρόβες, η Στεφανίδου μέρα παρά μέρα ερχόταν με μία καινούργια ηθοποιό και έλεγε: ''Γιάννη μου, να δεις μία Ωραία Ελένη που σου έφερα'', ενώ εγώ έκανα πρόβες το ρόλο! Μπροστά μου!

Καλά, δεν της λέγατε κουβέντα;

Συνέχεια γινόταν αυτό. Μη σου πω ποιες κουβάλησε! Ο Τσαρούχης είχε γίνει πυρ και μανία! Α, μου λέει μια μέρα η Στεφανίδου (σ.σ. Μιμείται τη φωνή της): ''Μαράκι μου, ξέρεις πόσο σε εκτιμώ σαν ηθοποιό, αλλά νομίζω πως δεν σου πάει ο ρόλος της Ελένης''. ''Σμάρω μου'' της απαντάω, ''κι εγώ πιστεύω ότι δεν σου πάει ο ρόλος της Εκάβης, αλλά δε φώναξα εδώ ούτε την Παΐζη, ούτε την Αλκαίου'', τις φίλες μου δηλαδή. Στο τέλος ο Τσαρούχης που ήταν πολύ ήπιος άνθρωπος, αλλά είχε βγει απ' τα ρούχα του, την πιάνει: ''Άκουσε να σου πω! Ο ρόλος παίζεται εξαιρετικά κι εδώ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα να μου φέρνεις τις φιλενάδες σου''. Κι αυτή – άκου θράσος – να επιμένει: ''Μα δεν είναι όμορφη''. Με πρόσβαλλε κιόλας, αλλά ο Τσαρούχης την έβαλε στη θέση της: ''Η Ωραία Ελένη είναι ο Μύθος. Όσο όμορφη και νά'ναι μια γυναίκα, δεν θα φτάσει ποτέ στο επίπεδο του Μύθου. Έπειτα, έχε υπ' όψιν, η Μαρία επιβάλλεται με τον σκελετό της''.

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: https://www.koutipandoras.gr/article/i-ithopoios-maria-konstantaroy-dinei-apokleistika-sto-koutipandorasgr-ti-synenteyxi-tis
 
Δεν είχα πάει να δω την παράσταση του Τσαρούχη, δεν θυμάμαι γιατί. Υποψιάζομαι ότι με κράτησε μακρυά η επιλογή της Στεφανίδου για Εκάβη. Ως κυρα-Εκάβη στο Τρίτο Στεφάνι (χρόνια αργότερα) ήταν εξαιρετική επιλογή... αλλά για τραγική Εκάβη δεν μου ταίριαζε. Γενικά ήταν λίγο προκατειλημμένη η στάση πολλών κριτικών πριν από την παράσταση, μια που ο Τσαρούχης ήταν μέγιστος ζωγράφος και σκηνογράφος, αλλά σκηνοθέτης? Έμοιαζε να τον αντιμετωπίζουν στο στυλ "Ε, ας κάνει το κέφι του αν ονειρεύεται να σκηνοθετήσει αλλά μην περιμένετε πολλά". Μην κοιτάτε τι γράφουν τώρα για "ιστορική" παράσταση. Την εποχή εκείνη με τόσα πολλά πράγματα να δει κανείς και τόσο περιορισμένο (φοιτητικό) προϋπολογισμό έπρεπε να κάνω αυστηρή επιλογή στις παραστάσεις που παρακολουθούσα κι έδινα μεγάλη σημασία στις προτάσεις συγκεκριμένων κριτικών. Κάτι η επιφυλακτικότητά τους κάτι η Στεφανίδου πρέπει να με κράτησαν μακρυά. Τώρα θα πήγαινα τρέχοντας.

Τότε περίπου είχα δει δύο "Τρωάδες" το ίδιο καλοκαίρι.  Του 1975, αν κρίνω από το αρχείο του Εθνικού. Εξαιρετικές και οι δύο, στο είδος της η κάθε μία. Στο Ηρώδειο με το Εθνικό θέατρο (σκηνοθεσία Σολωμού) ήταν μια "ακαδημαϊκή" παράσταση με την Ελένη Χατζηαργύρη Εκάβη και όπως συνέβαινε τότε με το Εθνικό με εξαιρετικούς ηθοποιούς ακόμη και σε μικρούς ρόλους. Ελένη ηταν η Μιράντα Ζαφειροπούλου. Όμορφη γυναίκα και καλή ηθοποιός, αλλά δεν την θυμάμαι καθόλου (βρήκα τη διανομή στο αρχείο του Εθνικού), ενώ θυμάμαι πολύ καλά τη Χατζηαργύρη. Το ίδιο και με την άλλη παράσταση, με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά στο Λυκαβηττό. Πιο ταιριαστός χώρος από το Ηρώδειο. Εκάβη ήταν η Δέσπω Διαμαντίδου, κι εκείνη πολύ καλή και η μόνη που θυμάμαι. Ε, λογικό είναι, η Εκάβη κυριαρχεί στην τραγωδία από την αρχή ως το τέλος, οι άλλοι έρχονται και παρέρχονται.

Την Κωνσταντάρου την έχω συνδέσει με το ρόλο της υπηρέτριας (είπε κανείς τυποποίηση?) στον "Παράξενο ταξιδιώτη", διότι το "Αχ αυτή η γυναίκα μου" το είδα δεκαετίες μετά. Εξαιρετική ηθοποιός, αλλά δεν την φαντάζομαι για Ωραία Ελένη στις "Τρωάδες". Όχι από εμφάνιση μόνο αλλά γενικότερα από στυλ. Όμως αν ο Τσαρούχης την ήθελε δεν έπεφτε λόγος στη Στεφανίδου. Αλλά πράγματι, πώς μπορεί μία ηθοποιός ανθρώπινη να  πλησιάσει από εμφάνιση τον μύθο της Ελένης και μάλιστα των "Τρωάδων" ? Δεν αρκεί να είναι όμορφη (η Πάνου ήταν ομορφότερη από την Κωνσταντάρου, αλλά δεν είχε ίχνος σαγήνης).  Η Ειρήνη Παππά έφτασε κοντά στο ιδανικό στις "Τρωάδες" του Κακογιάννη.

image.jpeg      image.jpeg
 
Πίσω
Μπλουζα