Στατικός Μοντελισμός...

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το κιτ της Airfix με το σοβιετικό διαστημόπλοιο Vostok σε κλίμακα 1:144 με 3 παραλλαγές φορτίου: Το Vostok 1 που μετέφερε τον κοσμοναύτη Γκακγκάριν ως πρώτο άνθρωπο στο διάστημα, το Luna που μετέφερε μη επανδρωμένα σκάφη σε τροχιά στη σελήνη και τέλος το μεγαλύτερο Soyuz. Το κιτ που είχα ήταν από τα πρώιμα, όπου το διαστημόπλοιο απεικονίζονταν άσπρο (λάθος), οπότε έτσι και το άφησα. Στην σύγχρονη έκδοση, η Airfix αναλύοντας φωτογραφίες και φίλμ εποχής το απεικονίζει σε πράσινο χρώμα στο κουτί, αν και τελικά το χρώμα ήταν στην πραγματικότητα γκρί. Η φιγούρα του κοσμοναύτη είναι ενδεικτική του μεγέθους του πυραύλου.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.jpg
 
Εντυπωσιακό! Στο μεταξύ διαβάζω "Η φιγούρα του κοσμοναύτη είναι ενδεικτική του μεγέθους του πυραύλου" και αναρωτιέμαι "ποιον κοσμοναύτη; Μάλλον θα ξέχασε να τον βάλει." Αλλά κοιτώντας καλύτερα τον ανακάλυψα (στην οθόνη έβλεπα μόνο την πρώτη εικόνα πριν το scroll down)

Πόσα εκ. ύψος είναι Αετέ;
 
Kambia είπε:
...........Πόσα εκ. ύψος είναι Αετέ;
Στην εκδοχή Vostok 1 (Γκαγκάριν) ο πύραυλος μαζί με την κάψουλα φτάνει τα 26 εκατοστά. Είναι όντως εντυπωσιακό μοντέλο.

Μια και είμαστε στους πυραύλους, να συνεχίσω με το πρώτο αμιγώς πυραυλοκίνητο αεροπλάνο, το Messerschmitt (Me) 163 Komet από κιτ της Revell σε 1:72 (αν θυμάμαι καλά, πέρασαν και πολλά χρόνια). Είχε εντυπωσιακές επιδόσεις για την εποχή του με ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 1.000 χλμ την ώρα και έφτανε στα όρια του φράγματος του ήχου. Υπάρχουν εικασίες, ότι στις τελευταίες μέρες του πολέμου, ένας πιλότος πετώντας σε βύθιση έσπασε το φράγμα του ήχου, αλλά δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα. Ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο λόγω των καυσίμων, που προκαλούσαν έκρηξη αν αναμιγνυόταν εκτός του θαλάμου καύσης και για το λόγο αυτό δοκιμάσθηκε ελάχιστα από τους συμμάχους (σαν ανεμόπτερο). Δύσκολη ήταν και η προσγείωση, αφού απέρριπτε τους τροχούς στην απογείωση και μετά προσγειωνόταν σε έλκηθρο..... Ήταν πολύ μικρό για να χωρέσει ανασυρόμενους τροχούς, ωστόσο λόγω των επιδόσεων οι Γερμανοί το ονόμαζαν Kraftei (δυναμικό αυγό).

Η μικρή έλικα που είχε μπροστά κινούσε το δυναμό, για να έχει ρεύμα το αεροπλάνο και την αντικατέστησα με διαφανή δίσκο λόγω του ότι αναπαριστάται σε πτήση. Την βάση την έκανα εγώ από..... το εσωτερικό μοτέρ ενός παλιού Floppy Η/Υ . Λόγω του περιμετρικού μαγνήτη είναι βαρύ και κρατά σταθερά το μοντέλο. Σήμερα θα το κρατούσα φυσικά.... Έβγαζα και εγώ μοτεράκια Kambia.....

Επικάλυψα τα σύμβολα εποχής στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg
 
To ενα καλυτερο απο το αλλο αετε!Ερωτηση:το αυτοκινητο στην φωτο ποιο ειναι???

fetch
 
angel_grig είπε:
.....Ερωτηση:το αυτοκινητο στην φωτο ποιο ειναι???
Είναι της ισπανικής εταιρείας Paya φίλτατε angel_grig. Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε το 1905 και έκανε φοβερά στίγκινα παιχνίδια, ιδίως στη 10ετία του '30 που έκανε και μία εντυπωσιακή μεγάλη Bugatti και στη συνέχεια μεταπολεμικά. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είναι αντίγραφο του Packard της Paya που το κατασκεύαζε στα έτη 1948-1956. Ήταν ίδιο (αντίγραφο?) του Phantom της γερμανικής TIPP&CO (έκανε εξαιρετικά παιχνίδια!). Στα μέσα των '80ς βρήκαν στην Paya τα παλιά εργαλεία και καλούπια με τα οποία κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους και αποφάσισαν να κάνουν μία επιλογή και να δημιουργήσουν εκ νέου με τα αυθεντικά εργαλεία περιορισμένες σειρές 5.000 τεμαχίων. Από αυτές του έτους 1989 προέρχεται και το δικό μου με αριθμό 1.867 (από 5.000) τυπωμένο στο σασί.

Είναι εντυπωσιακό παιχνίδι (35 εκατ. μήκος) και παρά που κατασκευάσθηκε το 1989 είναι οπτικά και ποιοτικά σαν το αυθεντικό του 1948 (φαίνεται ξεκάθαρα ότι χρησιμοποιήθηκαν τα αυθεντικά εργαλεία-καλούπια). Είναι όλο τσίγκινο με διαφανές παρμπρίζ και λαστιχένιες ρόδες και έχει κινητήρα τριβής. Το έτος 2.000 η Paya χάνοντας την αίγλη της επέτρεψε να βγούν αντίγραφα σε μικρό μέγεθος (19 εκατ.) από κινέζικη εταιρεία. Από φωτογραφίες που είδα το αποτέλεσμα δεν έχει καμμία σχέση.....

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες Δεν το είχα βάλει τόσο καιρό διότι δεν είναι ελληνικό, ωστόσο σκέπτομαι να βάλω και τα παλιά ξένα παιχνίδια που έχω στη συλλογή μου, πολλά εκ των οποίων είναι σπάνια και αξιόλογα. Εάν υπάρχει ενδιαφέρον....

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg
 
Παντως δεν μοιαζει ιδιαιτερα με το αυτοκινητο που υποτιθεται οτι αντιπροσωπευει. :p
 

1@Eagle 1[/USER] Εξαιρετικά όλα όσα μας δείχνεις!!! :thanx2:

Η δε [node=1075199]αεροδιαστημική βιτρίνα[/node] σου, είναι καταπληκτική!!! :D

freaktmp είπε:
Παντως δεν μοιαζει ιδιαιτερα με το αυτοκινητο που υποτιθεται οτι αντιπροσωπευει.
Μοιάζει αρκετά με τα σπορ 2θέσια της Packard, όπως το Clipper...

 
freaktmp είπε:
Παντως δεν μοιαζει ιδιαιτερα με το αυτοκινητο που υποτιθεται οτι αντιπροσωπευει.
Υποθέτω ότι έπαιξε ρόλο η προσαρμογή σε παιχνίδι, αλλά κυρίως η χρήση/αντιγραφή καλουπιών της γερμανικής TIPP&CO που το νομάζει Phantom.

Συνέχεια με το Me 262 B1a/U1 Rote 10 (κόκκινο 10) της Revell σε κλίμακα 1:32. Είναι το πρώτο κιτ της Revell στο θέμα αυτό από τα μέσα των '80ς και για το λόγο αυτό είναι πολύ απλοποιημένο. Τα μεταγενέστερα της ίδιας εταιρείας ή και από άλλες έχουν περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά.... δεν είναι από τα μαγευτικά '80ς!!! Αναπαριστά αεροσκάφος που είχε ενταχθεί στο σμήνος νυκτερινής δίωξης NJG-11 (Nachtjagtgeschwader-11) με ειδικό όνομα Kommando Welter, από το όνομα του επικεφαλής Kurt Welter, ο οποίος πιλοτάριζε το αεροσκάφος αυτό. Να σημειωθεί ότι ο Welter είχε επιτύχει 63 συνολικά καταρρίψεις, από τις οποίες οι 56 τη νύχτα, με 25 από αυτές με τζετ, πιό πολλές από κάθε άλλο πιλότο τζετ. Το σμήνος του είχε ειδικευθεί στην κατάρριψη των γρήγορων αγγλικών Moskito που σημάδευαν στόχους τη νύχτα για τα βομβαρδιστικά.

Το συγκεκριμένο αεροσκάφος παρελήφθη -σύμφωνα με τα σχετικά αρχεία- από τη Luftwaffe στις 17.3.1945, διέθετε το εξαιρετικά σύγχρονο για την εποχή ραντάρ FuG 218 Neptun και δεν καταστράφηκε (μαζί με άλλα 2) στον πόλεμο, αλλά μεταφέρθηκε στην Αγγλία για δοκιμές. Εκεί, το 1947, καταστράφηκε το κόκκινο 12 από θύελλα ενώ το συγκεκριμένο κόκκινο 10 πήγε για διάλυση (σκραπ). Το κόκκινο 8 είναι το μόνο που επέζησε από τα 3, μια και εδόθη στην αεροπορία της Ν. Αφρικής, η οποία όταν τελείωσε τις δοκιμές το αποθήκευσε και από το 1971 το έχει σαν έκθεμα σε μουσείο στο Γιοχάννεσμπουργκ.

Για την ιστορία, ο Kurt Welter επέζησε του πολέμου, αλλά σκοτώθηκε το Μάρτιο του 1947, όταν σταματώντας σε μία διάβαση τραίνων, το αυτοκίνητό του χτυπήθηκε από κορμούς δέντρων που έπεσαν από το φορτηγό τραίνο που περνούσε...... Τι να πει κανείς, αυτό και αν είναι "τύχη"..........

Παραθέτω φωτογραφίες του μοντέλου, τα σύμβολα εποχής καλύφθηκαν.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.jpg
 
Σειρά έχει μία σύνθεση 2 μοντέλων σε φαινομενικά περίεργη διάταξη: Ένα He-111 με το συνηθισμένο καμουφλάζ για την Ευρώπη ρυμουλκεί με συρματόσχοινο ένα Me-108 Taifun παραλλαγής ερήμου με σταματημένη τη μηχανή του, σαν ανεμόπτερο. Το σημαντικότερο: υπάρχει ελληνικό ενδιαφέρον στην πραγματική τους ιστορία, στην οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια με την παρουσίαση του κάθε μοντέλου ξεχωριστά.

Τα μοντέλα είναι παλιά της Airfix (δεκαετία '70) σε κλίμακα 1:72, τα κατασκεύασα δε στα τέλη των '80ς, όταν διάβασα σε βιβλίο το ιστορικό υπόβαθρο.

Παραθέτω φωτογραφίες τις γενικής κάτοψης και θα επανέλθω. Τα σύμβολα εποχής καλύφθηκαν.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg
 
Το ιστορικό πλαίσιο του παραπάνω σύνθετου μοντέλου προέρχεται από το βιβλίο του Guenther Gellermann: Moskau ruft Heeresgruppe Mitte (Η Μόσχα καλεί τις -γερμανικές- στρατιωτικές δυνάμεις κέντρου), Koblenz 1988, που περιγράφει τις δραστηριότητες του γερμανικού μυστικού σμήνους KG 200. Μία από αυτές τις μυστικές αποστολές ήταν και η "Επιχείρηση Toska" που οργανώθηκε και εκτελέσθηκε από το αεροδρόμιο του Χασανίου (σήμερα Ελληνικό) στο Καλαμάκι, στην κατεχόμενη Αθήνα.

Η περιγραφή εκτείνεται σε πολλές σελίδες, εν συντομία:

Μετά τη συνθηκολόγηση των γερμανικών και ιταλικών ενόπλων δυνάμεων στην Αφρική, στις 13 Μαίου 1943, εξέλιπε κάθε πληροφορία για τους Γερμανούς από τον ζωτικό αυτό χώρο. Παράλληλα, οι Αμερικανοί έστελναν εφόδια στα λιμάνια της Λιβερίας και από εκεί τα προωθούσαν στο Κάιρο. Θέλοντας να έχουν γνώση των κινήσεων αυτών, αλλά και για να στέλνουν πράκτορες οι Γερμανοί στη Λιβερία για κατασκοπία ή δολιοφθορές, καθώς επίσης για να βομβαρδίζουν τα λιμάνια αυτά, έπρεπε να στήσουν ένα δίκτυο καμουφλαρισμένων αεροδρομίων στην έρημο της Αφρικής (Λιβύη, Αλγερία), ώστε να ανεφοδιάζονται τα αεροπλάνα τους, μιά και οι αποστάσεις ήταν έξω από τις δυνατότητες των βομβαρδιστικών τους χωρίς ενδιάμεσο ανεφοδιασμό.

Στόχευαν για το σκοπό αυτό να χρησιμοποιήσουν εγκαταλελειμμένα πρόχειρα αεροδρόμια των Ιταλών. Επειδή η βόρεια Αφρική καλύπτονταν από αγγλικά ραντάρ, και επειδή η αναζήτηση/επιλογή του μυστικού αεροδρομίου έπρεπε να γίνει με όσο το δυνατό μικρότερο αεροπλάνο, το σχέδιο για την επιχείρηση Toska προέβλεπε τη ρυμούλκηση σαν ανεμόπτερο από ένα βομβαρδιστικό He 111 ενός μικρού αεροσκάφους με πλήρωμα 2 ανδρών (πιλότο-πλοηγό) που θα είχε τα βασικά για επιβίωση μερικών ημερών. Πρόβες που έγιναν αρχικά με Fieseler Storch (ιδιαίτερα ελαφρύ αεροσκάφος) αποδείχθηκαν προβληματικές, μια και το βομβαρδιστικό θα έπρεπε να πετά πολύ αργά. Τελικά επελέγη ένα Me 108 Taifun, το οποίο πετούσε με μεγαλύτερες ταχύτητες και ήταν τετραθέσιο. Βάφτηκε σε παραλλαγή ερήμου και έγιναν κάποιες δοκιμές από το αεροδρόμιο στο Καλαμάκι. Να σημειωθεί ότι η βίλλα που στέγαζε τα άτομα της επιχείρησης Toska ήταν στο Καλαμάκι (βλ. Φωτογραφίες).

Η απογείωση από το Καλαμάκι θα γινόταν νύκτα η πτήση θα ήταν χαμηλή πάνω από τη θάλασσα για να μην τους αντιληφθούν τα ραντάρ και θα έφταναν στις αφρικανικές ακτές τα χαράματα. Αφού περνούσαν τη ζώνη των ραντάρ το ζεύγος των αεροσκαφών θα έπαιρνε ύψος και θα γινόταν η απαγκίστρωση, το βομβαρδιστικό θα γύριζε άμεσα στην Αθήνα, ενώ το Me 108 θα άναβε τον κινητήρα του και θα αναζητούσε το κατάλληλο μυστικό αεροδρόμιο με τα ρεζερβουάρ του γεμάτα.

Στις 12.11.1943 αναχώρησαν με τον σχεδιασμό αυτόν οι σμηναγοί Duemcke και Kussmaul, διέσχισαν τη νύχτα το Αιγαίο και τη Μεγάλη Σύρτη και τα χαράματα απαγκιστρώθηκαν από το βομβαρδιστικό. Το κρίσιμο σημείο ήταν ο κινητήρας του Me 108, o Argus 10c, ο οποίος δεν ήταν εύκολος στην εκκίνηση. Όλα πήγαν πάντως καλά για τους 2 σμηναγούς, ο κινητήρας πήρε εμπρός και στα 200 χλμ. νότια της ακτής, μέσα στην έρημο, προς το El Makarem προσγειώθηκαν στο εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο. Είχαν μαζί τους αντίσκηνο, ασύρματο, διάφορα εργαλεία, οπλισμό, ξηρά στροφή και νερό. Επικοινώνησαν εύκολα με τη βάση τους στην Ελλάδα και έμαθαν ότι το He 111 είχε επιστρέψει ασφαλώς. Το πρόγραμμα προέβλεπε άφιξη σε 2 ημέρες (εφόσον δηλαδή δεν υπήρχαν εχθρικές κινήσεις) βομβαρδιστικού με εφόδια, ώστε να αρχίσει η αξιοποίηση του μυστικού αεροδρομίου που ονομάσθηκε "Lager 1" (Αποθήκη 1), αλλά οι πιλότοι το έλεγαν και "Traviata". Επειδή όμως το αεροδρόμιο στο Καλαμάκι βομβαρδίστηκε στο μεταξύ από τους Άγγλους, η πρώτη πτήση ανεφοδιασμού με He 111 έφυγε στις 17 Νοεμβρίου με κυβερνήτη τον σμηναγό Karger αλλά λόγω ομίχλης δεν βρήκε το μυστικό αεροδρόμιο και προσγειώθηκε στην έρημο 35 χλμ. μακρυά τους (βλ. φωτογραφίες). Την άλλη μέρα το βρήκαν προσγειώθηκαν κανονικά, όπου οι Duemcke και Kussmaul ήταν ήδη πολύ αφυδατωμένοι.

Στη συνέχεια έγιναν πτήσεις ανεφοδιασμού με γερμανικά αεροπλάνα και ιταλικά SM-75 (Savoia-Marchetti), όπου θάφτηκαν βαρέλια με βενζίνη για αποστολές (δεν υπήρχαν υπέργειες κατασκευές). Επίσης με το Me 108 προσδιορίσθηκαν και εφοδιάστηκαν άλλα δύο μυστικά αεροδρόμια, τα Lager 2 & 3. Κάποια στιγμή υπήρξε επαφή με βεδουίνους, χωρίς όμως πρόβλημα. Έτσι διέθεταν οι Γερμανοί πλέον ένα δίκτυο εφοδιασμού και τοποθετούσαν πράκτορες.

Στις 14 Μαρτίου 1944, τα χαράματα, Άγγλοι περικύκλωσαν το Lager 1 και συνέλαβαν τους 4 Γερμανούς που ήταν εκεί, ενώ το Savoia-Marchetti που ήταν εκεί προσπάθησε να διαφύγει αλλά πυροβολήθηκε και ανεφλέγη. Επόμενο αεροπλάνο που προσγειώθηκε βρήκε το κατεστραμένο SM-75 και το προσωπικό να είναι εξαφανισμένο. Ευτυχώς οι Άγγλοι δεν είχαν βρει τα 120 θαμμένα δοχεία καυσίμων, οπότε ανεφοδιάσθηκε και επέστρεψε στην Αθήνα αναφέροντας τα νέα. Σύντομα ξηλώθηκαν και τα άλλα δύο μυστικά αεροδρόμια. Τί είχε συμβεί? Ο συγκεκριμένος συγγραφέας υποστηρίζει ότι ή πρόδωσαν οι βεδουίνοι τους Γερμανούς στους Άγγλους, ή ότι κάποιο διερχόμενο εγγλέζικο αεροπλάνο είδε την κίνηση στην περιοχή. Ο συγγραφέας P.W. Stahl στο βιβλίο του Geheimgeschwader KG 200 (μυστικό σμήνος ΚG 200), Η αλήθεια μετά από 40 χρόνια, Motorbuch Verlag, 8η έκδοση 1995, αναφέρει ότι το εγχείρημα προδόθηκε από τα γερμανικά τσιγάρα που είχαν μαζί τους οι Γερμανοί πράκτορες στη Μονρόβια της Λιβερίας, όπου και τους συνέλαβαν ....... Ποιός να ξέρει τελικά......

Οι Γερμανοί πάντως μετά από 2 μήνες υπέθεσαν ότι οι Άγγλοι θα έχουν αφήσει πλέον το θέμα αυτό και έτσι στις 16 Μαίου απογειώθηκε με κυβερνήτη τον σμηναγό Duemcke από το αεροδρόμιο στο Καλαμάκι ένα Ιπτάμενο Φρούριο B-17 με κατεύθυνση το Lager 1. Το αμερικανικό αυτό αεροσκάφος είχε κάνει αναγκαστική προσγείωση σε κατεχόμενα εδάφη το 1943 και το είχαν επισκευάσει και πλέον χρησιμοποιούσαν -με γερμανικά εθνόσημα- οι Γερμανοί. Φτάνοντας στο μυστικό αεροδρόμιο φαινόταν όλα ήσυχα από τον αέρα, οπότε προσγειώθηκε, χωρίς όμως να σβήσει τους κινητήρες. Αμέσως δέχθηκε πυροβολισμούς από πολλές πλευρές, όπου ο ίδιος και αρκετοί από το πλήρωμα πληγώθηκαν, ενώ το αεροπλάνο επλήγη σοβαρά. Πάρα ταύτα κατάφερε να το απογειώσει και έφθασε με μεγάλη προσπάθεια έξω από την Καλαμάτα, όπου και προσθαλασσώθηκε, το αεροπλάνο βούλιαξε, αλλά το πλήρωμα σώθηκε.

Έτσι τελείωσε η επιχείρηση Toska, όπου βέβαια μικρή σημασία είχαν πλέον τα μυστικά αεροδρόμια μια και η υποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων ήταν πλέον ορατή......

Στα μοντέλα:

Στο Me 108 πρόσθεσα στην καμπίνα πίσω από τους πιλότους ασύρματο και διάφορα υλικά. Οι φωτογραφίες του εσωτερικού προέρχονται από βίντεο και δεν είναι πολύ καθαρές. Θα συνεχιστούν με τα αεροπλάνα στην επόμενη ανάρτηση.

Επίσης παραθέτω φωτογραφίες από το βιβλίο του Guenther Gellermann με τη βίλλα όπου διέμεναν τα μέλη της αποστολής Toska στο Καλαμάκι.

Μήπως υπάρχει ακόμα? Μπορεί κάποιος να την εντοπίσει αν υπάρχει?

Τέλος παραθέτω φωτογραφίες από τα αεροσκάφη που ξεκινούσαν από το Καλαμάκι για τις αποστολές αυτές. Δυστυχώς ούτε στα κείμενα, ούτε στις φωτογραφίες (έχω μόνο φωτοτυπία του βιβλίου) διακρίνονται τα διακριτικά των αεροσκαφών, οπότε στα μοντέλα έβαλα μη πραγματικά.

1.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.jpg

11.jpg

12.jpg

2.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εξαιρετικα τα μοντελα σου μεχρι στιγμης φιλτατε Αετε και με πολυ ιστορια πισω τους! :thumbup:

Τα σεβη μου για πολλοστη φορα!!! :bow:
 
Ειλικρινά εξαιρετικές κατασκευές, και ολοκληρωμένη τεκμηρίωση!!! :bow: :beer:
 
Αφού ευχαριστήσω τους φίλτατους σχολιαστές να προχωρήσω στην παρουσίαση του Me-108.

Πρόκειται για ιδιαίτερα κομψό και αεροδυναμικά μπροστά από την εποχή του αεροπλάνο, του οποίου οι πωλήσεις σε ιδιώτες προπολεμικά ήταν πολύ καλές. Μετά τον πόλεμο μάλιστα συνέχισε να παράγεται στη Γαλλία (Ως Nord 1000 και με αναβαθμίσεις ως Nord 1001 Pingouin). Στην ταινία The Longest Day που αναφέρεται στην απόβαση στη Νορμανδία, δύο γαλλικά Nord 1000 πετούν πάνω από τις ακτές προσομοιώνοντας δύο Me 109.

Στην περίπτωση της επιχείρησης Toska βάφτηκε με παραλαγή ερήμου μια και θα επιχειρούσε στη Β. Αφρική. Οι δοκιμές της ρυμούλκησης πίσω από το βομβαρδιστικό He-111 έδειξαν ότι η πλέον σωστή θέση ήταν με συρματόσχοινο μήκους 50 μέτρων και πτήση ελαφρά ψηλότερα από το He-111, ώστε να αποφεύγονται οι ισχυροί στροβιλισμοί από τις έλικες του προπορευόμενου βομβαρδιστικού.

Στο μοντέλο όπως προαναφέρθηκε προστέθηκε εξοπλισμός εδάφους, ενώ η τεχνητή παλαίωση ήταν μικρή (κυρίως στο χώρο της καμπίνας λόγω φορτοεκφόρτωσης), μια και ήταν φρεσκοβαμμένο και πριν την πτήση πάνω από το Αιγαίο έγιναν μόνο κάποιες δοκιμές στο Καλαμάκι. Οι πιλότοι βάφτηκαν με χρώμα της θερινής στολής της Luftwaffe. Τα σύμβολα εποχής καλύφθηκαν στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.jpg
 
Στη συνέχεια μερικές φωτογραφίες από το He-111 που ρυμουλκούσε το Me-108. Έχει παραλλαγή Ευρώπης, το πλήρωμα φέρει κίτρινα σωσίβια για την πτήση πάνω από το Αιγαίο, οι τροχοί είναι ανασυρμένοι, οι δε έλικες έχουν αποκοπεί για να παρουσιάζεται εν πτήσει (σκέφτηκα να βάλω κάποια στιγμή στους κώνους των ελίκων δίσκους από διαφάνεια, ώστε να απεικονίζονται οι έλικες εν κινήσει). Η τεχνητή παλαίωση είναι έντονη. Τα σήματα εποχής έχουν καλυφθεί.

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg
 
Lord Vek είπε:
Αγαπητέ Eagle, ποιά είναι αυτά τα σήματα εποχής που λες;
Είναι ο αγκυλωτός σταυρός στο ουραίο (κάθετο σταθερό). Τον επικαλύπτω με Photo-Shop όταν αναρτώ φωτογραφίες σε ιστοσελίδες με ελεύθερη επισκεψιμότητα. Προσωπικά θέλω τα μοντέλα μου να έχουν ιστορική ακρίβεια, καθαρά όμως και μόνον ως μοντέλα που αναπαριστούν κάτι συγκεκριμένο χωρίς το πολιτικό υπόβαθρο που αντιπροσωπεύουν. Τα συγκεκριμένα σήματα προκαλούν δικαιολογημένες ευαισθησίες σε πολλούς, ακόμη και σε μοντέλα, οπότε τα επικαλύπτω.

Με την ευκαιρία να σε ευχαριστήσω για τα πάντα ευγενικά σου σχόλια.
 
Ευχαριστώ για την εξήγηση φίλε Eagle!
 
Και μία πιό ατμοσφαιρική φωτογραφία του He 111, καθώς επίσης 2 μπουκαλάκια με χρώματα της Airfix από τις αρχές των '80ς.

9.jpg

10.jpg
 
Μια και σε λίγο ο κινέζικος διαστημικός σταθμός Tiangong-1 πέφτει στη γη και θα αποτελεί πλέον παρελθόν (και ρετρό), παραθέτω μερικές φωτογραφίες από το μοντέλο Tiangong-1 και του διαστημοπλοίου Shenzhou 10, το οποίο είχε πλήρωμα 3 ατόμων, μεταξύ των οποίων και μία γυναίκα (τη 2η Κινέζα-αστροναύτη) και προσδέθηκε στο διαστημικό σταθμό τον Ιούνιο του 2013. Το μοντέλο είναι της κινεζικής εταιρείας Trumpeter σε κλίμακα 1/72 (οι αστροναύτες είναι εκτός κλίμακας). Καλό μοντέλο, snap-fit, με σχετικά καλή εφαρμογή. Έκανα κάποιες διορθώσεις με κυριότερη αυτή στο χρώμα των φωτοβολταικών πάνελ (μαύρο αντί του χακί που έδινε το μοντέλο). 

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg
 
Πίσω
Μπλουζα