Τέσσερις ταινίες του Κλέαρχου Κονιτσιώτη

[Bambinella]

Οταν ακουμε το ονομα "Κλεαρχος Κονιτσιωτης" τι σκεφτομαστε;

Σκεφτομαστε, Εκεινο το καλοκαιρι, Αναζητηση, Ψυχη και σαρκα, Αγκιστρι.

Τωρα θα μου πειτε "Γιατι; Μονο αυτες τις τεσσερις ταινιες εκανε ο Κλεαρχος;"

Οχι βεβαια! Εκανε πολυ περισσοτερες. Αυτες οι τεσσερις ταινιες ομως εχουν καποια κοινα στοιχεια που τον χαρακτηριζουν.

Σε καθεμια απο αυτες δεν ηταν μονο παραγωγος, αλλα και σεναριογραφος. Ειναι ολες εγχρωμες, φωτεινες, κοσμοπολιτικες, γυριστηκαν απο την αρχη μεχρι τα μεσα της δεκαετιας του '70 και ειναι απο μονες τους μια ζωντανη διαφημιση για την Ελλαδα, τον ηλιο της και το χρυσο καλοκαιρι της!

Πανω απ' ολα ομως, ειναι τεσσερις ταινιες που η μουσικη και τα τραγουδια τους εχουν περασει στην Ιστορια, χαρη σε δυο πολυ ταλαντουχους συνθετες: Το Γιαννη Σπανο και το Γιωργο Χατζηνασιο. Οι μελωδιες τους αφησαν τοσο εντονο το αποτυπωμα τους στην καθε ταινια, που αναρωτιεμαι ποσο αγαπημενες θα ηταν σημερα οι ταινιες αυτες, αν δεν ειχαν γραψει τη μουσικη τους αυτοι οι δυο ανθρωποι.

Απο τις ταινιες αυτες, υπαρχει καποια που ξεχωριζετε; Καποια που παρακολουθειτε με περισση ευχαριστηση και σιγοτραγουδατε τα τραγουδια της;

Εκεινο το καλοκαιρι (1971) - Γιαννης Σπανος

 

 


http://www.youtube.com/watch?v=2ONsUiUlBSI

 

[Wally]

Βιβη συγχαρητηρια. Επρεπε να υπαρχει μνεια στον Κονιτσιωτη.

Τα ειπες ολα. Κοσμηματα και τα τεσσερα φιλμς. Νομιζω οι καλυτερες στιγμες του Ελληνικου σινεμα.

Φυσικα Ψυχη και Σαρκα!

 

[ARETARA]

"...Ο πρώτος Έλληνας παραγωγός με την Αμερικανική έννοια του όρου...." Έχει τη σημασία του και αυτό. Προφανώς υπονοείται ότι έθεσε την παραγωγή ταινίας σε νέα, περισσότερο επαγγελματικά πλαίσια. Στην παρακάτω φωτογραφία (πηγή) με τη Ρίκα Διαλυνά στη Λαγουδέρα της Ύδρας, στη δεκαετία το '60. Για τις ταινίες δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, άλλωστε υπάρχουν επιμέρους thread που τις καλύπτουν αρκετά αναλυτικά. Λόγω Barbara εννοείται ότι ψήφισα Αγκίστρι.

 

[tsalk]

Ωραίο θέμα. Όλες οι ταινίες ''μυρίζουν'' όπως λέω έγω 70s και τις λατρεύω.

Περισσότερο μου αρέσει η Αναζήτηση υπόθεση, αλλά ψήφισα το Αγκίστρι μιας που προσωπικά πιστεύω έχει καλύτερη μουσική. όχι φυσικά ότι οι υπόλοιπες ταινίες πάνε πίσω στον τομέα αυτό.

 

[prisma]

Aναζήτηση από μένα.

 

[katerinak]

Μου αρεσει η μουσικη επενδυση και των 4 ταινιων, αγαπημενο τραγουδι το "σαν με κοιτας" (ουτε που θυμαμαι ποσες φορες το εχω σιγοτραγουδησει) οποτε η ψηφος μου πηγαινει στην ταινια "εκεινο το καλοκαιρι",αυτη ειναι και η πρωτη ταινια που ειδα :flower: Την εχω δει αρκετες φορες,εχει υπεροχη μουσικη και φωτογραφια

Σχετικα με την υποθεση: μου αρεσει αυτη της ταινιας "ψυχη και σαρκα" γιατι εχει ευχαριστο τελος,βλεπουμε τη μεγαλη αγαπη που εχει η συζυγος (Κορινα Τσοπεη) στον συζυγο(Κωστα Πρεκα) που δε δισταζει να θυσιασει τη δικη της αγαπη για να ειναι ευτυχισμενος εκεινος.Τελος καλο ομως γιατι αυτος αποφασιζει να επιστρεψει στη γυναικα του Υπεροχη η μουσικη του Χατζηνασιου,δε χορταινεις να την ακους

Απ τα ζευγαρια που βλεπουμε στις 4 αυτες ταινιες το αγαπημενο μου ειναι Κομνηνος-Ναθαναηλ

 

[tonytony]

Ψήφισα το "Εκείνο το καλοκαίρι" Λατρεμένη ταινία , λατρεμένοι ηθοποιοί , μουσική , τραγούδια τα πάντα. Όσες φορές και να τη δω δε τη βαριέμαι ποτέ.

 

[atanasio]

Ψήφισα "Εκείνο το καλοκαίρι", λόγω του ζεύγους Κομνηνού-Ναθαναήλ και της ωραίας σκηνοθεσίας του Βασίλη Γεωργιάδη. Και οι άλλες τρεις, όμως, έχουν τη γοητεία τους.

 

[D@redevil]

Εκείνο το καλοκαίρι κι από μένα, για όλους τους λόγους που ήδη αναφέρθηκαν!

(επιπλέον, νομίζω ότι δεν έχω δει το "Ψυχή και σάρκα", οπότε βγαίνει εκτός συναγωνισμού, αρχής-εξαρχής! )

 

[Thor]

0

Τα παρακάτω αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις

Δεν μπορώ να πω ότι με συγκινεί ιδιαίτερα κάποια από αυτές τις ταινίες.

Το ψυχή και σάρκα δεν το έχω δει... οπότε δεν μπορώ να έχω γνώμη...

Οι άλλες τρεις με τον καταγάλανο ελληνικό ουρανό, τη καταγάλανη ελληνική θάλασσα και τα ροδοκόκκινα κορίτσια μου φέρνουν στο μυαλό διαφήμιση του ΕΟΤ

Διασώζεται (λίγο) το Εκείνο το καλοκαίρι για την νοσταλγική διάθεση και τη μελαγχολία που αποπνέει η ταινία καθώς και το κλασσικό πλέον τραγούδι...

Το αγκίστρι με τα ξαναζεσταμένα ερωτικά τρίγωνα που όλοι θέλουν να τους ξεπαστρέψουν όλους το βρήκα αφόρητα βαρετό (για να μην μιλήσω για το κάκιστο ντουμπλάζ των ξένων ηθοποιών για να το παίξουμε και διεθνή συμπαραγωγή) (Το θέμα με το ντουμπλαζ ξένων ηθοποιών δεν είναι μόνο πρόβλημα της συγκεκριμένης ταινίας ούτε των ελληνικών ταινιών μόνο...)

Όταν για την αναζήτηση το κύριο θέμα συζήτησης είναι η σκηνή με τη Ναθαναήλ στο μπάνιο, αυτό νομίζω τα λέει όλα...

Τελικά ψηφίζω το Εκείνο το καλοκαίρι με μισή καρδιά (και ένα τέταρτο από συκώτι ) μιας και δεν υπάρχει επιλογή καμία ...

 

[Rinus Cesar]

Πολύ ωραία δημοσκόπηση bambinella, αν και ... δύσκολη : Πραγματικά, δεν ξέρεις ποια από τις τέσσερις υπέροχες ταινίες να αφήσεις έξω .... Έτσι, ψήφισα το "Αγκίστρι" , αφήνοντας, με βαριά καρδιά, τις υπόλοιπες χωρίς ψήφο .... Μάλιστα, σχετικά με αυτήν την ταινία, πολλές φορές σιγοψιθυρίζω .... όχι π.χ. εκείνο το φοβερό χασαποσέρβικο που έγραψε ο Χατζηνάσιος πάνω στους στίχους της εξαιρετικής Σώτιας Τσώτου [r.i.p., έφυγε πρόσφατα από κοντά μας], που λέει "Κι όμως, κι όμως θα τα βρούμε πάλι", αλλά .... τη μελωδία της έναρξης !!! Αυτή την ιδιοφυή lοunge μουσική που, μαζί με τις υπόλοιπες μουσικές του Χατζηνάσιου, κόμισαν κάτι το καινούριο και πρωτοποριακό για το ελληνικό τραγούδι .... Του άνοιξαν νέους ορίζοντες και το πήγανε "ακόμα παραπέρα" ....

[video=youtube_share;M_4QteoWUE0]

 

[ares]

Aναζητησις!

Οταν την ειδα πρωτη φορα το τραγουδι "Σ'αναζητω" ειχε καρφωθει στο μυαλο μου για μερες και η αισθησιακη μουσικη του με ειχε στοιχειωσει!! :sealed:

Για την ταινια τι να πω φοβερο ροματζο,μυστηριο αλα giallo και μια χρωματιστη & κοσμοπολιτικη Ελλαδα που πρεπει να ξαναρθει ...!

 

[prisma]

Aναζητησις!

Για την ταινια τι να πω φοβερο ροματζο,μυστηριο αλα giallo και μια Ελλαδα που πρεπει να ξαναρθει ...!

Συμφωνώ απόλυτα. Ολα δένουν πολύ καλά στη ταινία.

 

[ntsmrtz]

Ωραία δημοσκόπηση Bambina!

Λοιπόν, ψυχή και σάρκα ή αγκίστρι ?

Μάλλον αγκίστρι που μου αρέσει και πιο πολύ το τέλος του.

 

[panp]

Ψήφισα "Αναζήτησι...'. Και είχα γράψει μια επιχειρηματολογία και για τις τέσσερις, αλλά χάθηκε κατά την ψηφοφορία. Άντε όμως να την ξαναγράψω, παραθέτοντας θετικά και αρνητικά στοιχεία μαζί :

Νο 4 "Το Αγκίστρι" : η πιο "πρόχειρη" από τις τέσσερις, έχει πολλά τεχνικά λάθη, ιδίως στην αρχική σκηνή της καταδίωξης όπου υπάρχουν δυο φορές πλάνα στο ίδιο σημείο, κακό μοντάζ, φαίνεται η περούκα του κασκαντέρ που κάνει την Ηρώ, άσε που δεν ξέρω πόσες γυναίκες θα κάναν τετ-α-κε στην πόλη! Έχει απρόβλεπτο αλλά πολύ αδύναμο τέλος ("Τα σκάφη ! Χααααα χα χα, τα σκάφη ! Αααααααααα χα χα χα, τα σκάφη !"). Για να μην πω και για εκείνα τα πλάνα με ευρυγώνιο φακό, στο κότερο και στη σκηνή του χορού ! Η γοητεία του πειραματισμού ! Έχει το πρόσωπο και το σώμα της Μπάρμπαρα Μπουσέ "παλιό φυλαγμένο κρασί", είναι softcore-oriented (βάσει των απαιτήσεων της εποχής, ίσως), και στα θετικά της ότι μας χάρισε ένα καταπληκτικό μουσικό θέμα του Χατζηνάσιου. Και μην ξεχνάτε και το "Χάρε σαν έρθεις να με βρεις", και το εξωστρεφές "Κι όμως κι όμως". Με λίγα λόγια, πολύ καλή η μουσική για το υπόλοιπο πακέτο της ταινίας...

Νο 3 "Ψυχή και Σάρκα" : ακόμα περισσότερο softcore ταινία. Κι αυτή με εισαγόμενα "θηλυκά", ενώ η Τσοπέη παίζει ως σταρ-Ελλάς και όχι βέβαια ως ηθοποιός (εννοώ λόγω του τίτλου που κατέκτησε). Η ταινία αναδεικνύει τέλεια τον Κώστα Πρέκα, (ακόμα και το καλοφτιαγμένο καταδυτικό κορμί του από την εποχή που ήταν πρωταθλητής αποτυπώνεται), έχει πιο πλούσια παραγωγή, με γυρίσματα και στο εξωτερικό, κι έχει κι ένα καταπληκτικό "δεύτερο" τραγούδι, το "Έπεσε η μέρα". Προχειρότητες στα πλάνα εξακολουθούν να υπάρχουν, όπως π.χ. τα σύννεφα που περνάνε μπροστά από το παρ-μπριζ του Πρέκα όταν στρίβει το αεροπλάνο - η μάλλον όταν στρίβει η κάμερα τραβώντας το αεροπλάνο !

Νο 2 "Εκείνο το καλοκαίρι" : Επιτέλους, εγχώρια "θηλυκά" ! Αδικημένη πολύ από το σύστημα χρωμάτων, παίζει στην τηλεόραση με πολύ σκούρα χρώματα, παρ' όλο που έχει ωραίο repairage. Ο Κομνηνός και η Ναθαναήλ αναδεικνύουν μια "καλώς εννουούμενη" ελιτ τάξη, αλλά φυσικά η ταινία είναι μισητή για το τέλος της, έχει εκείνα τα τότε πρωτοποριακά ψυχεδελικά "εφέ" της Ναθαναήλ (αλλά πολύ παρωχημένα σήμερα), κι έχει φυσικά και τα πανέμορφα "Σαν με κοιτάς" και "Ακρογιαλιά" του Γιάννη Σπανού, που έβαλε την Αφροδίτη Μάνου να τραγουδήσει 16 χρονών μπροστά στο "τέρας" Γιάννη Φέρτη...Nομίζω "Βest of" του Λάκη Κομνηνού, αλλά η Έλενα είχε κι άλλα να δείξει...Nα μην ξεχάσω τη συγκινητική ατάκα "Αν ο μπαμπάς χρειαστεί ένα χερι να τον βοηθήσει, μπορεί να τον βοηθήσει ακόμα κι ένα μικρό χεράκι σαν το δικό σου !".

Νο 1 "Αναζήτησις..." : Για χίλιους λόγους, έχει καλό σενάριο, όσο αισθησιασμό χρειάζεται χωρίς να είναι "ψιλοτσοντούλα", έχει μια μοναδική Έλενα Ναθαναήλ, έχει το καταπληκτικό "Σ' αναζητώ" με τη Μαρία Δημητριάδη, έχει Μύκονο από τα παλιά, ακόμα και οι τίτλοι της με τη σιλουέττα της Ναθαναήλ στο ηλιοβασίλεμα αποτελούν συλλεκτικό πλάνο...

 

[miki-mik7]

το παρ-μπριζ του Πρέκα όταν στρίβει το αεροπλάνο

Μια μικρή και άσχετη με το θέμα διόρθωση. Αλεξηνέμιο του αεροπλάνου, όχι παρ-πριζ.

 

[atanasio]

panp, μπράβο για την εξαιρετική παρουσίαση των τεσσάρων ταινιών. Στη λίστα θα μπορούσε να προστεθεί και το πολύ καλοφτιαγμένο κοσμοπολίτικο θρίλερ του Βαγγέλη Σερντάρη "Ζήτημα ζωής και θανάτου" (1973), από μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή, επίσης παραγωγή του Κονιτσιώτη, με την απαραίτητη Έλενα Ναθαναήλ ως θύμα εκβιασμού, τον Κώστα Καζάκο και τον Άγγελο Αντωνόπουλο. Και εδώ υπάρχει ωραία μουσική (όχι του Σπανού, αλλά του βετεράνου Κώστα Καπνίση), προσεγμένη έγχρωμη φωτογραφία, καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, με γυρίσματα στο Αιγαίο κλπ.

 

[Bambinella]

Οχι, atanasio. Δε θα μπορουσε να προστεθει σε αυτη τη συγκεκριμενη λιστα το Ζητημα ζωης και θανατου γιατι:

α) Η ταινια αυτη δεν εχει μεινει στην ιστορια του κινηματογραφου για τη μουσικη και τα τραγουδια της, και

β) Γιατι το σεναριο της δεν ανηκει στον Κλεαρχο Κονιτσιωτη. Οι ταινιες που αναφερονται εδω εχουν κοινο στοιχειο τους μεταξυ καποιων αλλων, οτι ειναι οι μονες τεσσερις που ο Κονιτσιωτης δεν εκανε απλως παραγωγη, αλλα εγραψε και το σεναριο τους.

Στο Αγκιστρι μαλιστα, το σεναριο το εφτιαξε πανω σε δικη του νουβελα.

Αυτοι ειναι οι δυο σημαντικοτεροι λογοι. Υπαρχουν και καποιοι αλλοι, δευτερευοντες.

 

[drspiros]

Είναι απίστευτο πώς τα παιδικά μας βιώματα επηρεάζουν τις επιλογές μας. Δεν θυμάμαι να έχω δει κάποια ταινία από αυτές (ίσως το "εκείνο το καλοκαίρι" πριν πολλά χρόνια) ψήφισα όμως το Αγκίστρι και θα ήθελα να το δω, γιατί η μουσική του Χατζηνάσιου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου από μία κασέτα του '77 (ήμουν 4 τότε), το "Μάθημα Σολφέζ" (περιείχε το τραγούδι με το οποίο συμμετείχαμε στη Eurovision εκείνης της χρονιάς με Πασχάλη, Ουίλλιαμς, Αργυράκη, Τόλη) μαζί με άλλα όμορφα κομμάτια.

 

[Stratulator]

Σπανος ή Χατζηνασιος;;... Χατζηνασιος ή Σπανος;;...

Αγκιστρι,τελικα...