Τα ξενοδοχεία στον Ελληνικό Κινηματογράφο

Ευχαριστούμε Σταύρο για τις σημαντικές πληροφορίες σου σχετικά με το Πεντελικόν. Και κάτι που έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου, μια αναφορά στο Ledra Palace της Λευκωσίας όπου γυρίστηκαν σκηνές από την Υπολοχαγό Νατάσα όπως φαίνεται στην παρακάτω πρώτη λήψη αλλά και στην ταινία "Διακοπές στην Κύπρο μας" (1971). Πηγή.

Σκηνή από την ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ μπροστά από το Ledra Palace στην Υπολοχαγό Νατάσα.

100.jpg

Πανοραμική άποψη του Ledra Palace το 1965.

101.JPG
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στο "Πεντελικον" ειχε γυριστει και το διαφημιστικο τρειλερ του MEGA για το "ONE MARK SHOW"

Κριμα παντως για το ιστορικο ξενοδοχειο...

(ποσες μερες?

120?

και πολλες αντεξε... χαχαχαχα!)
 
ARETARA είπε:
Ευχαριστούμε Σταύρο για τις σημαντικές πληροφορίες σου σχετικά με το Πεντελικόν. Και κάτι που έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου, μια αναφορά στο Ledra Palace της Λευκωσίας όπου γυρίστηκαν σκηνές από την Υπολοχαγό Νατάσα όπως φαίνεται στην παρακάτω πρώτη λήψη αλλά και στην ταινία "Διακοπές στην Κύπρο μας" (1971). Πηγή.
Σκηνή από την ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ μπροστά από το Ledra Palace στην Υπολοχαγό Νατάσα.

Προβολή συνημμένου 133751

Πανοραμική άποψη του Ledra Palace το 1965.

Προβολή συνημμένου 133750
Να αναφέρω απλά σε όσους δεν το γνωρίζουν πως από το 1974 και μετά το Ledra Palace βρίσκεται εντός της νεκρής ζώνης μεταξύ του ελληνοκυπραικού και τουρκοκυπριακού τομέα της Λευκωσίας και στεγάζει νομίζω κάποιο σκέλος των δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνων στην Κύπρο. Επίσης πολλές διακοινοτικές συναντήσεις αλλά και συναντήσεις κορυφής έχουν λάβει-και ακόμα λαμβάνουν χώρα- στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο, το οποίο πια μόνο σε ξενοδοχείο δεν παραπέμπει αλλά μάλλον σε κάτι σαν προεδρικό μέγαρο. Εϊναι πάντως αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα- και ευτυχώς παραμένει παρά το γεγονός ότι στην τουρκική εισβολή είχε βομβαρδιστεί. Μάλιστα αποτέλεσε και σημείο ανταλλαγής αιχμαλώτων το Σεπτέμβριο του 1974. Πολύ όμορφο το παρακάτω αφιέρωμα στο ξενοδοχείο του συγκεκριμένου blog

http://chalarisargiris.blogspot.gr/2015/04/blog-post_17.html
 
ΜΠΗΚΑΜΕ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟ «ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ»:


ΤΟ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟ GRAND HOTEL ΤΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΛΗ


Δεν το είχα προσέξει ποτέ- για την ακρίβεια, δεν το είχα παρατηρήσει περισσότερο από τα εκατοντάδες άλλα εγκαταλειμμένα αρχιτεκτονικά «διαμάντια» όλων των τάσεων και ρυθμών, που αφήνονται να ρημάζουν, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας. Όμως, το επταώροφο κτίριο επί της Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το παλιό Πολυτεχνείο, δεν είναι απλά άλλο ένα ελληνικό διατηρητέο που στάθηκε άτυχο- είναι ένα από τα μόλις δύο (το άλλο είναι η «Μεγάλη Βρετανία») αθηναϊκά “grand hotel”, μάλλον το κομψότερο και σίγουρα το επιβλητικότερο δείγμα της ελληνικής «αρ νουβό» αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου. Η σχεδόν τριακονταετής του ερήμωση διακόπηκε το καλοκαίρι του 2013, όταν το ΥΠ.ΠΟ. ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ αναστήλωσης και σωτηρίας του. Και όταν απομακρύνθηκαν οι σκαλωσιές και τα προστατευτικά των εργασιών στην πρόσοψη, το βάναυσα ταλαιπωρημένο κτίριο μεταμορφώθηκε σʼ ένα αστραφτερό- από τον αττικό ήλιο ή τα νυχτερινά φώτα- έργο τέχνης σε μια περιοχή του κέντρου της πόλης που τις τελευταίες δεκαετίες απορροφά σαν «σάκος του μποξ» τους κοινωνικούς κραδασμούς. Οι ιστορικές γειτονιές της είναι κατάστικτες από «μώλωπες», θύλακες γκετοποίησης και σημάδια κακοποίησης. Και το «Ακροπόλ» μια εμφατική περίπτωσης μιας τέτοιας «ανοικτής πληγής» στον αστικό ιστό μας- επιτέλους, επουλώνεται.

Το παρατηρούσα για αρκετή ώρα εξωτερικά- πρώτα από κάποια απόσταση, από τον απέναντι κήπο του Μουσείου και μετά περπατώντας τριγύρω του, κάτω από τα μικρά μπαλκόνια του με τα (σαν) κεντημένα μεταλλικά κιγκλιδώματα.

Μέσα από το κτίριο ακούγεται ο θόρυβος των συνεργείων που δουλεύουν- η Ολίβια Σπυριδάκη, αρχιτέκτονας της Δ/νσης Προστασίας και Αναστήλωσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ.Α και επιβλέπουσα του έργου της αναστήλωσης του παλιού ξενοδοχείου ανοίγει την τεράστια πόρτα της εισόδου και μπαίνουμε στους εσωτερικούς χώρους. Το ταβάνι είναι εντυπωσιακό, με έντονο γύψινο, ή πλαστικό, διάκοσμο. «Ξανάγινε, ακριβής αναπαραγωγή του παλιού που είχε καταστραφεί», μου λέει η Σπυριδάκη που αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στο κτίριο και να μας εξηγήσει το εν εξελίξει πρότζεκτ. Αλλά και να μας πει την ιστορία του «Ακροπόλ Παλλάς».

«Το κτίριο αποτελούσε αρχικά ιδιοκτησία των αδελφών Καραδόντη, που ήταν επιχειρηματίες των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Σχεδιάστηκε και αποπερατώθηκε το 1926 από τον αρχιτέκτονα Σωτήρη Μαγιάση που είχε σπουδές στο Παρίσι ήταν γιος σημαντικού ξυλογλύπτη και τελικά ο επιφανέστερος εκπρόσωπος του «αρ νουβό» κινήματος στην Ελλάδα. Ο έντονος ξυλόγλυπτος διάκοσμος και τα εξαιρετικά περίτεχνα κιγκλιδώματα είναι χαρακτηριστικά αυτών των δύο επιρροών του αρχιτέκτονα, από την ξυλογλυπτική και την «αρ νουβό» αντίστοιχα», μου λέει η ίδια.

Από τις ξύλινες τζαμαρίες φαίνεται η Πατησίων, το Μουσείο και το ιστορικό κτίριο του ΕΜΠ- ο διάκοσμος στα παλιά, αυθεντικά κουφώματα είναι σκαλισμένος με το χέρι και μπορεί να γίνει αντιληπτός από όποιον περαστικό στρέψει το βλέμμα του. Στο ισόγειο περπατάμε στις δύο μεγάλες σάλες χορού και το «αθηναϊκό σαλόνι», όπως ονομαζόταν και σε επιγραφή που βρέθηκε, έναν exclusive χώρο εκδηλώσεων, δεξιώσεων, χορών. Τα ξύλινα πατώματα κάτω από τα πόδια μας είναι ακριβή αντίγραφα κι αυτά των αυθεντικών, ενώ περιμετρικά των ταβανιών ελίσσονται τα περίτεχνα γύψινα. Μαθαίνω ότι οι παλιοί γυψαδόροι μάστορες απασχολούσαν στα εργαστήριά τους έως και 120 τεχνίτες, ενώ για να φτιάξουν ένα μόνο ταβάνι μπορεί να τους έπαιρνε μέχρι και έξι μήνες αφού το σκάλιζαν κομματάκι- κομματάκι. Τα μαρμάρινα στοιχεία είναι έντονα διακριτά- τα μάρμαρα του πλατύσκαλου κλιμακοστασίου περιμένουν να αποκαλυφθούν. Το αρχικό βιτρό που έδινε χρώμα και άφηνε ιριδισμούς στο φως του κλιμακοστασίου, βρέθηκε σε θραύσματα- σχεδιάστηκε το πρωτότυπο κι έγινε πιστή ανακατασκευή του. Θαυμάζοντας το μεράκι- του αυθεντικού αρχιτέκτονα του Μεσοπολέμου αλλά και των αρχιτεκτόνων και μηχανικών του ΥΠ.ΠΟ. που σήμερα αποκαθιστούν το έργο του- παρατηρώ, διάσπαρτα στους ευρύχωρους διαδρόμους του κτιρίου, δώδεκα διαφορετικά είδη μωσαϊκών, σε μοτίβα χρωμάτων με μικρές ή και μεγάλες παραλλαγές μεταξύ τους.

«Ότι μπορούσαμε να σώσουμε, το σώσαμε», μου λέει η κ. Σπυριδάκη.


«Αποκαταστήσαμε τον διάκοσμο του κτιρίου- συντηρήσαμε ότι ήταν εφικτό και προχωρήσαμε σε πιστή αναπαραγωγή των τμημάτων και στοιχείων που έλειπαν ή είχαν καταστραφεί. Σε μια γωνιά μου δείχνει ένα τμήμα από το μεταλλικό κάγκελο του ανελκυστήρα που έχει αφαιρεθεί. «Έτσι το παραλαμβάνουμε- κομμένο, στραβωμένο και αρχίζει ο καθαρισμός του. Κάποιες εργασίες αποκατάστασης γίνονται επιτόπου, ενώ κάποια άλλα κομμάτια του διακόσμου μεταφέρονται στα εργαστήρια των τεχνιτών όπου αποκαθίστανται και επανατοποθετούνται. Ο λίθινος, ο μεταλλικός και ο γύψινος διάκοσμος αποκαταστάθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους μέσα στο «Ακροπόλ», το κάθε τμήμα από αντίστοιχα εξειδικευμένους επιβλέποντες της Διεύθυνσης Συντήρησης του ΥΠ.ΠΟ.», συνεχίζει η ίδια. Σε κάποια μεταλλικά στοιχεία που έχει συντηρηθεί μόνο η μία τους όψη, παρατηρώ σε αυτήν που μένει να συντηρηθεί την πατίνα του χρόνου έναντι της ανακαινισμένης στιλπνότητας της άλλης, «καινούργιας» πλευράς.


Ένα από τα ομορφότερα σημεία του «Ακροπόλ Παλλάς» είναι οι σάλες χορού και το «Αθηναϊκό Σαλόνι», ο χώρος του ξενοδοχείου με τον εντυπωσιακότερο ξυλόγλυπτο διάκοσμο. Ο εξώστης της ορχήστρας για τις αίθουσες χορού- με την καλαίσθητη άρπα σφυρηλατημένη στο κιγκλίδωμά της- όπως και ο κυκλικός εξώστης του «Αθηναϊκού Σαλονιού» μεταφέρουν ακόμα και στην τωρινή, ημιτελή τους κατάσταση τον επισκέπτη στις εποχές που το «Ακροπόλ Παλλάς» αλλά και η ευρύτερη περιοχή της Πατησίων βρίσκονταν στις «δόξες τους. Στο «Ακροπόλ» διασκέδαζε τότε η αθηναϊκή μεσαία τάξη- όχι οι μεγαλοαστοί της εποχής που προτιμούσαν την «Μεγάλη Βρετανία» ή το Kingʼs George. Στο βιβλίο του χρονικογράφου Γιάννη Καιροφύλα «Αναμνήσεις ενός Αθηναίου» (εκδόσεις Καστανιώτη) βρίσκω σκόρπιες αναφορές στο «Ακροπόλ Παλλάς»- όπως ότι στις απόκριες του 1952 δόθηκαν τότε 13 «μπολ μασκέ» χοροί, ότι στο υπόγειο «νάιτ κλαμπ» του «Ακροπόλ» εμφανίστηκε το χειμώνα του 1963 το συγκρότημα «Φόρμιγξ» (από όπου ξεκίνησε τη μουσική διαδρομή του ο Βαγγέλης Παπαθανασίου), ότι στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η ταράτσα του είχε μετατραπεί σε roof garden με ζωντανή μουσική από κάποια ελληνική, ή και ξένη, ορχήστρα. Από την κ. Σπυριδάκη, όσο περπατάμε μέσα στο κτίριο μαθαίνω ότι στο υπόγειο του ξενοδοχείου λειτουργούσε το νυχτερινό μαγαζί που εμφανιζόταν ο διάσημος Γιώργος Μουζάκης, πως πολλές από τις ταινίες του μεταπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου γυρίστηκαν στο «Ακροπόλ», στο οποίο, μάλλον οφείλεται και η φράση “american bar”, που βρέθηκε κιόλας να αναγράφεται στα πρωτότυπα σχέδια του αρχιτέκτονα Μαγιάση.

«Στον 4ο όροφο υπήρχαν καρυάτιδες, παραστάδες με τη μορφή γυναίκας, δύο σε κάθε παράθυρο. Πρέπει να απομακρύνθηκαν γύρω στο 1945, όπως συμπεραίνουμε από φωτογραφίες του κτιρίου στις αρχές του ʼ50 απʼ όπου απουσιάζουνε», λέει η κ.Σπυριδάκη. Οι ειδικοί δε γνωρίζουν ποια ακριβώς ανάγκη οδήγησε στην απομάκρυνσή τους, μπορώ όμως να φανταστώ την θλίψη του αρχιτέκτονα όταν αφαιρέθηκε ίσως το πιο περίτεχνο δείγμα του οίστρου του στη διακόσμηση του κτιρίου. «Είναι απίστευτες οι εικαστικές παράμετροι που λήφθηκαν υπόψη στην αρχική διακόσμηση του κτιρίου- για παράδειγμα, κάθε όροφος έχει διαφορετικά σχέδια στα κάγκελα των μπαλκονιών του. Η πρόσοψή του έχει 35 μέτρα ύψος και ο αρχιτέκτονας δεν ήθελε να φαίνεται μονότονη, όπως των πολυκατοικιών.

Η «πτώση» της περιοχής- που ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του ʼ60, όταν η μεσοαστική τάξη άρχισε να ορέγεται την ζωή στα προάστια όπως τότε άναρχα «έσπαγαν» σε οικόπεδα- εξελίχθηκε παράλληλα με τη σταδιακή παρακμή του ξενοδοχείου. «Ο σεισμός του 1981», λέει η κυρία Σπυριδάκη, «του προξένησε μεγάλες φθορές και δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει στην πρότερή του κατάσταση». Μετά τον σεισμό, το «Ακροπόλ Παλλάς» αγοράστηκε από μια αυστριακή εταιρεία που δεν ολοκλήρωσε ποτέ την εκ βάθρων ανακαίνιση του, όπως υποτίθεται σχεδίαζε. Το 1989 δεν ανανέωσε την άδεια λειτουργίας του στον ΕΟΤ και έπαψε να λειτουργεί σαν ξενοδοχείο. Έμεινε ένα άδειο κτίριο, άλλο ένα εγκαταλειμμένο. Κηρύχθηκε διατηρητέο το 1991, ένα «έργο τέχνης», όπως χαρακτηρίστηκε, που τελικά περιήλθε στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού το 1998, όταν αγοράστηκε από μια κοινοπραξία ιδιωτών που, όμως, δεν το παρέδωσαν αποκατεστημένο, παρά τη σχετική υποχρέωση που είχαν αναλάβει. Ακολούθησε δικαστική διαμάχη μεταξύ υπουργείου και κοινοπραξίας για την αναπροσαρμογή του τιμήματος- το ΥΠ.ΠΟ. δικαιώθηκε τελικά το 2002. Εντωμεταξύ, ο σεισμός του ʼ99 επιδείνωσε την κατάσταση του, αλλά το τελικό χτύπημα δόθηκε στις αρχές του 2012 όταν ξέσπασε στο ισόγειο φωτιά που επεκτάθηκε γρήγορα στους ορόφους. Στις φωτογραφίες εκείνης της ημέρας φαίνεται να φλέγεται όλη η γωνία Πατησίων και Αβέρωφ- τότε καταστράφηκαν τα ξύλινα πατώματα του ξενοδοχείου, όπως και μεγάλο μέρος του περίτεχνου διακόσμου του που είχε μέχρι τότε επιζήσει... Το «Ακροπόλ» ήταν ένα έρημο κτίριο που λεηλατούνταν από αστέγους και άλλους «φτωχοδιάβολους». «Αρκετά κομμάτια του κτιρίου, ειδικά τα σιδερένια για να πουληθούν ως σκραπ, είχαν κλαπεί», λέει η Σπυριδάκη.

Οι εργασίες του πρότζεκτ «διάσωσης» του «Ακροπόλ» ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013, ενταγμένες στο ΕΣΠΑ 2007-2013. Το κτίριο, ο αρχικός προϋπολογισμός του οποίου ξεπερνούσε τα 14 εκατομμύρια ευρώ, αναμένεται τελικά να στοιχίσει περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ και πρόκειται να παραδοθεί προς λειτουργία, μετά από κάποιες συμπληρωματικές εργασίες, μέσα στο 2017. Είναι ένα τεχνικά απαιτητικό έργο όπου η «βαριά δουλειά» που είναι απαραίτητη αλλά συνήθως δε φαίνεται συνδυάστηκε με λεπτολογική καλαισθησία. Έπρεπε να γίνει σημαντική στατική ενίσχυση, υπό την επίβλεψη της Πολιτικού Μηχανικού του ΥΠΠΟ Κ. Γιαννοπούλου, ενός κτιρίου εγκαταλειμμένου για σχεδόν τριάντα χρόνια, που σεισμοί και φωτιά είχαν επιπλέον «αποσαθρώσει»- ώστε να καταστεί λειτουργικό και ασφαλές για το κοινό και να δημιουργηθούν οι απαραίτητες σύγχρονες υποδομές σε φωτισμό, ήχο, δίκτυα, πρόσβαση σε ΑΜΕΑ. «Ένα κτίριο του ʼ27 έπρεπε να καλύπτει τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές του 2015», λέει η κ. Κ. Δήμου, επιβλέπουσα στις ηλεκτρομηχανολογικές εργασίες. Και όλες αυτές οι παρεμβάσεις έπρεπε να γίνουν με σεβασμό στην αρχιτεκτονική αξία και τον εσωτερικό διάκοσμο του κτιρίου- δεν έπρεπε τα στοιχεία τους να «μετατραπούν», παρά μόνο να επιστρέψουν στην αυθεντική τους μορφή. «Όσο προχωρούσε η αποκατάσταση, ανακαλύπταμε ολοένα περισσότερο το κτίριο, βρίσκαμε περισσότερα στοιχεία για τη ζωή του και οδηγηθήκαμε σε ορισμένες μετατροπές της αρχικής μελέτης- αυτές δεν θα ήταν εφικτές χωρίς την στήριξη της κας Α. Ανδρουλιδάκη, προϊσταμένης της Δ/νσης Νεωτέρων Μνημείων. Προκειμένου να είμαστε σωστοί στο έργο της αποκατάστασης έπρεπε να “ακούσουμε” την ιστορία του και να προσαρμόσουμε ανάλογα τις παρεμβάσεις μας», μου λέει η κ. Σπυριδάκη.

Σκοπός αυτής της εξαιρετικά ενδελεχούς αποκατάστασης του «Ακροπόλ Παλλάς» είναι η δημιουργία ενός χώρου πολιτισμού σε μια εξαίσια αστική αλλά και παραμελημένη περιοχή. Μπορεί το ανακαινισμένο «Ακροπόλ» να «εξωραΐσει» και την γύρω του περιοχή; Οι Αμερικανοί, όταν στις δεκαετίες του ʼ70 και του ʼ80 από -γκετοποίησαν περιοχές όπως το Μπρούκλιν, ανέπτυξαν τη θεωρία του «σπασμένου παραθύρου»- σύμφωνα με αυτήν ακόμα και ένα σπασμένο παράθυρο πρέπει να επισκευάζεται αμέσως. Αν παραμεληθεί, αρχίζει αργά ή γρήγορα να λειτουργεί σαν «μαγνήτης παραβατικότητας»- κάποιος θα θελήσει να σπάσει κι ένα δεύτερο κ.ο.κ.. Το κτίριο θα σμπαραλιαστεί- και θα συμπαρασύρει, πρώτα το «τετράγωνό» του και σταδιακά την περιοχή του. Η γειτνίαση του «Ακροπόλ Παλλάς» με το Αρχαιολογικό Μουσείο είναι ένα κρίσιμο στοιχείο, αφού επιτρέπει μεταξύ τους να δημιουργηθεί μια αλληλοτροφοδοτούμενη επισκεψιμότητα- ένας μεγάλος χώρος του ισογείου του «Ακροπόλ» θα λειτουργεί ως εκθετήριο και πωλητήριο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων. Στον 6ο όροφο θα επαναλειτουργήσει το ιστορικό roof garden του «Ακροπόλ Παλλάς», με θέα Ακρόπολη- Λυκαβηττό και «φάτσα» το Μουσείο και το παλιό ΕΜΠ. (Πολλά από τα πλάνα της εξέγερσης του ʼ73, ανάμεσά τους και αυτό της εισβολής του τανκ, έχουν κινηματογραφηθεί από εκεί). Το roof garden θα μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από το υπόλοιπο κτίριο και θα μισθωθεί από ιδιώτη μετά από διαγωνισμό- ώστε να αρχίσει η ανάπλαση να έχει άμεση οικονομική ανταποδοτικότητα. Στους ορόφους του, από τον 1ο έως τον 5ο, θα στεγαστούν δράσεις του ΥΠ.ΠΟ., όπως μαθήματα χορού, ψηφιακή βιβλιοθήκη, καλλιτεχνικοί και εικαστικοί διαγωνισμοί και εκπαιδευτικά προγράμματα μαθητών σχολείων για τον κόσμο της αρχιτεκτονικής και πως μαθαίνουμε να την αναγνωρίζουμε γύρω μας.

«Μαθαίνουμε στα παιδιά γιατί προστατεύουμε αυτά τα κτίρια- καμιά φορά αυτό δεν είναι σαφές σε όλους τους ανθρώπους», μου λέει η κ. Σπυριδάκη.

Τις φωτογραφίες πήρε η κα Ολίβια Σπυριδάκη και μας παραχωρήθηκαν από την ΔΠΑΝΣΜ (Δ/νση Προστασίας Αναστήλωσης Σύγχρονων Νεωτέρων Μνημείων).

Πηγή: huffingtonpost.gr 03_03_2016 Σύνδεσμος ανάρτησηςhttp://goo.gl/kMqD49
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ρε παίδες, εσείς που ασχολείστε με τα ξενοδοχεία στις Ελληνκές ταινίες, ξέρετε αν στην οροφή του CECIL στην Κηφισιά, υπήρχε ποτε η ταμπέλα του ?

Έχετε καμιά φωτο εποχής που να φαίνεται να υπάρχει τέτοια ταμπέλα στην οροφή του ? (στην ταράτσα)

Ευχαριστώ
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Teacher είπε:
ρε παίδες, εσείς που ασχολείστε με τα ξενοδοχεία στις Ελληνκές ταινίες, ξέρετε αν στην οροφή του CECIL στην Κηφισιά, υπήρχε ποτε η ταμπέλα του ?
Έχετε καμιά φωτο εποχής που να φαίνεται να υπάρχει τέτοια ταμπέλα στην οροφή του ? (στην ταράτσα)

Ευχαριστώ

Ναι, υπήρχε...
 
Prisma είσαι ΘΕΟΣ !! Δεν μπορεις να φανταστεις πόσο !! Μου λυσες μια μεγαλη απορια. Να σαι καλα
 
Στην ταινία "οι ασσοι των γηπέδων του" η "Κυριακάτικοι ηρωες" του 1956 βλέπουμε το ιστορικό ξενοδοχείο "ΔΙΑΝΑ"
 
Στην ταινία "οι Ασσοι των γηπέδων" η "Κυριακάτικοι ηρωες" του 1956 βλεπουμε το ιστορικό ξενοδοχείο της Εκάλης "ΔΙΑΝΑ" που βρισκόταν μπροστά στην πλατεία Κεννεντυ.Το ξενοδοχείο εγκαινιάσθηκε το 1935-36 και παρα το γεγονός οτι στο site "η μηχανή του χρόνου" αναφέρεται οτι καταστραφηκε και κατεδαφίσθηκε μετα απο βομβαρδισμό το 1944, στην ταινία του 1956 βλεπουμε να φιλοξενείται σε αυτό η ποδοσφαιρική ομάδα της Εθνικής Ελλάδος.Το ξενοδοχείο δεν υπαρχει πιά.

New Movie (6).Movie_Snapshot.jpg

New Movie (2).Movie_Snapshot.jpg

New Movie (5).Movie_Snapshot.jpg

New Movie (7).Movie_Snapshot.jpg

New Movie.Movie_Snapshot.jpg

New Movie (4).Movie_Snapshot.jpg

New Movie (2).Movie_Snapshot.jpg

New Movie (5).Movie_Snapshot.jpg

diana ekali 2.jpg

diana ekali.jpg

diana ekali 4.jpg

diana ekali 7.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
antonovar είπε:
Στην ταινία "οι Ασσοι των γηπέδων" η "Κυριακάτικοι ηρωες" του 1956 βλεπουμε το ιστορικό ξενοδοχείο της Εκάλης "ΔΙΑΝΑ" που βρισκόταν μπροστά στην πλατεία Κεννεντυ.Το ξενοδοχείο εγκαινιάσθηκε το 1935-36 και παρα το γεγονός οτι στο site "η μηχανή του χρόνου" αναφέρεται οτι καταστραφηκε και κατεδαφίσθηκε μετα απο βομβαρδισμό το 1944, στην ταινία του 1956 βλεπουμε να φιλοξενείται σε αυτό η ποδοσφαιρική ομάδα της Εθνικής Ελλάδος.Το ξενοδοχείο δεν υπαρχει πιά.
Πολύ καλή ανακάλυψη. Ενδεχομένως να είχε υποστεί ζημιές το 1944, πάντως πολύ δύσκολα βρίσκεις πληροφορίες γι'αυτό.

Μερικά στοιχεία για το ΔΙΑΝΑ και για τη περιοχή της Εκάλης (από το blog μου)

Η Εκάλη δημιουργήθηκε από τον μηχανικό και πολεοδόμο Σπ. Αγαπητό το 1922. Σχεδιάστηκε στα πρότυπα των προαστίων-κηπουπόλεων (garden city) που είχαν διαδοθεί στην Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα. Μάλιστα για το σχέδιο της Εκάλης ο ίδιος ο Αγαπητός γράφει : "Το σχέδιον του νέου συνοικισμού είναι το πρώτον σχέδιον πόλεως εν Ελλάδι το οποίον συνετάχθη συμφώνως προς τας νέας αρχάς της μηχανικής πόλεων ή πολισμού (urbanisme) και κατ'απομίμησιν των εν τω Εξωτερικώ κηπουπόλεων". Το ίδιο το σχέδιο προέβλεπε ένα ξενοδοχείο σε λόφο.Το ξενοδοχείο ΔΙΑΝΑ της Εκάληςπου εικονίζεται στις φωτογραφίες από τη δεκαετία του '30, βρισκόταν σε υψόμετρο 360 μέτρων, 19 χιλιόμετρα από την Αθήνα και διέθετε 50 δωμάτια με όλες τις ανέσεις, όπως ιδιαίτερα λουτρά, τηλέφωνα, bar, εστιατόριο κλπ.
http://bill-files.blogspot.co.uk/2013/08/4.html

Και η υπέροχη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου

Ekali Hotel DIANA Reception c.1930s.JPG
 
prisma είπε:
Πολύ καλή ανακάλυψη. Ενδεχομένως να είχε υποστεί ζημιές το 1944, πάντως πολύ δύσκολα βρίσκεις πληροφορίες γι'αυτό.

Μερικά στοιχεία για το ΔΙΑΝΑ και για τη περιοχή της Εκάλης (από το blog μου)

http://bill-files.blogspot.co.uk/2013/08/4.html

Και η υπέροχη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου
Οντως πολύ δύσκολα βρισκεις πληροφορίες γιαυτό και ιδιαίτερα για το πότε κατεδαφίσθηκε.Στο site "η μηχανη του χρόνου" κατω απο μία φωτογραφία του ξενοδοχείου αναφερεται οτι στο τεραστιο οικόπεδο του ξενοδοχείου βρισκεται η επαυλη του Λατση και το Εκάλη Club αλλά κοιτωντας το απο το google earth μου φαίνεται λιγο απιθανο εκτος αν ολη αυτή η τεραστια εκταση ανηκε στον ιδιοκτητη του Ξενοδοχειου και πουληθηκε σαν "φιλετο".
 
Από την ταινία ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ του 1977. Ξενοδοχείον ΡΕΑ. Προσπαθώ να εντοπίσω που βρισκόταν και τι υπάρχει σήμερα εκεί. Πιστεύω ότι είναι κάπου στον σταθμό Λαρίσης αλλά δεν είμαι σίγουρος.





 
mr.Vox είπε:
Από την ταινία ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ του 1977. Ξενοδοχείον ΡΕΑ. Προσπαθώ να εντοπίσω που βρισκόταν και τι υπάρχει σήμερα εκεί. Πιστεύω ότι είναι κάπου στον σταθμό Λαρίσης αλλά δεν είμαι σίγουρος.




Ναι είναι όντως το Ξενοδοχείο Ρέα (νυν Ξενοδοχείο Άριστον) στη συμβολή των οδών Θεόδωρου Δεληγιάννη και Νεοφύτου Μεταξά, πολύ κοντά στον Σταθμό Λαρίσης.






ARISTON.jpg

ARISTON.jpg
 
georgeikos είπε:
το ξενοδοχειο που γυριστηκε το "ο κλεαρχος η μαρινα και ο κοντος" βρισκεται στα καμενα βουρλα και ειναι το Radion

...μερικες φωτος απο πως ηταν παλια αλλα και τωραΠροβολή συνημμένου 55971Προβολή συνημμένου 55972Προβολή συνημμένου 55973Προβολή συνημμένου 55975Προβολή συνημμένου 55974



"Οδοιπορικό στο ξενοδοχείο RADION /Του Μανώλη Οικονόμου"

Το ξενοδοχείο Radion είναι μέρος του συμπλέγματος κτιρίων που αποτελούσαν τον πυρήνα της λουτρόπολης των Καμένων Βούρλων.

...........

Είναι έργο του αρχιτέκτονα Γεράσιμου Μολφέση όπως και το Θρόνιο και ο Ασκληπιός, κατασκευασμένα το διάσtημα 1937 - 1938 και μπορούμε να διακρίνουμε σε αυτά στοιχεία των αρχών του Bauhaus.

............

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η παρακμή τους είναι γεγονός, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, θύμα αυτής της εγκατάλειψης έχουν πέσει τα δύο ξενοδοχεία Radio και Θρόνιον καθώς και το υδροθεραπευτήριο Ασκληπιός. Η ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνει τα τρία κτίρια διαθέτει δρόμους και πάρκα. Η περιοχή παραχωρήθηκε από τον ΕΟΤ έναντι μισθώματος στην ‘'ΑΞΕ Αστήρ'' μέχρι το 1998 (θυγατρική της Εθνικής τράπεζας) κατά 51% αφού το υπόλοιπο 49% ανήκει στο δήμο. Στη συνέχεια ο χώρος μισθώθηκε από τον όμιλο Μίτση όπου προχώρησε σε ανακατασκευή του νεότερου ξενοδοχείου Γαλήνη και τη λειτουργία ενός νέου υδροθεραπευτηρίου με το όνομα Ιπποκράτης.

.......

Τα Καμένα Βούρλα έγιναν ευρέως γνωστά και άρχισαν να ακμάζουν τη δεκαετία του 1960 όταν και άρχισαν να τα επισκέπτονται σημαντικά πρόσωπα της εποχής, όπως ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Ιμπτ Σαούντ, ο βασιλιάς της Λιβύης Ίντρι καθώς και ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Την ίδια εποχή στο ξενοδοχείο Ράδιον γυρίζεται και η ελληνική ταινία ‘'Η Μαρίνα, ο Κλέαρχος και ο κοντός'' της Φίνος Φίλμ με πρωταγωνιστές την Γ. Βασιλειάδου, τον Αυλωνίτη και τον Ρίζο.

..........

Προέλευση :

http://www.greekarchitects.gr/gr/%CE...-radion-id3266
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ταινία "Ερωτισμός και Πάθος" (1974). Η Τούλα Γαλάνη, έπειτα από μια συνάντηση με τον Νίκο Γαλανό, διασχίζει την οδό Κλεομένους, στον Λυκαβηττό και περνά έξω από το ξενοδοχείο St George της περιοχής. Όπως φαίνεται και από σύγκριση με πρόσφατη φωτογραφία, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει.

1. 1974

stgeorge1972.JPG





2. Πρόσφατη λήψη της περιοχής

stgeorgenew.JPG
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στην ταινία ''Δελησταύρου και υιός'' πήγαν εκδρομή στην Πάρνηθα και έμειναν σ'ένα ξενοδοχείο που φαίνεται κάπου στο 50.50. Ποιο ήταν;
 
Στην ταινία ''Δελησταύρου και υιός'' πήγαν εκδρομή στην Πάρνηθα και έμειναν σ'ένα ξενοδοχείο που φαίνεται κάπου στο 50.50. Ποιο ήταν;
Ηταν το "Auberge" στην περιοχη Τατοιου Βαρυμπομπης.Το εχουμε δει και στην ταινια Μικροι μεγαλοι εν δρασει αλλα και στξν κομισσα της φαμπρικας.Επισης εκει μεταγενεστερα ειχε γυριστει και η τηλεοπτικη σειρα "Δεληγιαννειο Παρθεναγωγειο"
 
Δυο σκηνές από την ταινία Ο ομφαλός aka The navel (1975) με φόντο το ξενοδοχείο St George στονΛυκαβηττό. Στην πρώτη ο Γιώργος Ζαΐφίδης από το βουνό κατοπτεύει τον στόχο του στο ξενοδοχείο που δεν είναι άλλος από τον Λάκη Κομνηνό που βρίσκεται στην ταράτσα του ξενοδοχείου στην πισίνα. Δεν ξέρω αν εκείνη την εποχή υπήρχαν αρκετά άλλα ξενοδοχεία με πισίνα στην ταράτσα στην Αθήνα, πάντως μου φαίνεται αρκετά σπάνια περίπτωση.

George1.jpg

Στη δεύτερη σκηνή ο Λάκης Κομνηνός και η Nicole Calfan στην πισίνα λίγο πριν γνωριστούν με αφορμή ένα "μικροατύχημα".

George2.jpg

Και μια σκηνή από την ίδια ταινία στο εστιατόριο του Royal Olympic Hotel στις στήλες Ολυμπίου Διός.

stiles2.jpg

 ​
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στην ταινία του 1964 "ο εαυτούλης μου"  με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και την Μ.Ασημακοπούλου βλέπουμε το ξενοδοχείο "TOYRIST" που βρισκόταν στην περιοχή του Σταθμού Λαρίσης και στεγαζόταν σε ενα περίτεχνο νεοκλασσικό κτίριο στην Θ.Δηλιγιαννη και Κ.Παλαιολόγου δίπλα στο ξενοδοχείο Ολυμπος. Το όμορφο αυτό ξενοδοχείο δεν υπάρχει πιά και στην θεση του βρίσκεται ενα υπαίθριο parking.Δυστυχώς Το μοναδικό στοιχείο που έχει μείνει κοινό απο αυτά που βλεπουμε στην ταινία είναι η "σχαρα" της αποχέτευσης και τα μαρμαρινα επιχρίσματα στην ακρη του πεζοδρομίου τα οποία  βοήθησαν και για την ταυτοποίηση της θέσης του ξενοδοχείου.New Movie (66) (8).Movie_Snapshot_2.jpgNew Movie (66) (9).Movie_Snapshot.jpgNew Movie (66) (10).Movie_Snapshot.jpghotel tourist1.jpgΤΟΥΡΙΣΤ.jpghotel tourist 11.jpg
 
Ναι είναι όντως το Ξενοδοχείο Ρέα (νυν Ξενοδοχείο Άριστον) στη συμβολή των οδών Θεόδωρου Δεληγιάννη και Νεοφύτου Μεταξά, πολύ κοντά στον Σταθμό Λαρίσης.










Προβολή συνημμένου 163572

Προβολή συνημμένου 163573
Πρέπει να είναι το ίδιο ξενοδοχείο που μένουν Ηλιοπουλος-Χατζηχρηστος στους "Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες" όπου ο Ηλιόπουλος λέει ότι μένει στο ξενοδοχείο Ρέα στη Νεοφύτου Μεταξά. Από ο,τι είδα είναι κάπου στην πλατεία Βάθη άρα μάλλον είναι το ίδιο!
 
Πίσω
Μπλουζα