Εχω όρεξη για μπουμπουνιστική μουσική, και κυμαινόμενος μεταξύ Carl Orff και μπαροκοκλαπατσίμπαλων, διάλεξα το δεύτερο. Γενικά πολλή από τη μουσική μπαρόκ τη βαριέμαι, αλλά όταν πρόκειται για Bερσαγιέζικες φανφάρες και μπουμ μπουμ λίγοι φτάνουν τον Lully
(Τι σόι Απόλλων ήταν αυτός που ούτε μια λυρίτσα έτσι για δείγμα δεν ακούμε?)
Αυτό ήταν στην κυριολεξία Τουρκομπαρόκ. Αν ο χοντρός που βαράει το μπαστούνι σας φαίνεται γνωστός, δίκιο έχετε. Είναι ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ.
Αν και υπάρχει κι ο Rameau που δεν μπορώ να πω ότι έγραψε νανούρισμα
Σκεφτόμουν αυτά που περνάει η ανθρωπότητα όλους αυτούς τους μήνες και η λέξη "πυρετός" μόνο ανησυχία και φόβο μπορεί πλέον να προκαλέσει στο άκουσμά της, ακόμη κι αν πρόκειται για κάτι άλλο... Κι αυτό το άλλο το έχει περιγράψει υπέροχα η Peggy Lee στο Fever αλλά απόψε ακούω και βλέπω την πιο αστεία εκδοχή του από την εκπληκτική Ρίτα Μορένο και το αγαπημένο μου Animal το 1976
Πω πω τι μου θύμισες τώρα! Ήταν από αυτά που άκουγα όταν πρωτοπήγα γυμνάσιο αλλά δεν ήξερα καν ποιος τραγουδούσε. Απ' ότι φαίνεται δεν έπεσα και πολύ έξω....