Τι ακούω απόψε ...

ωραίο κι εμένα μ' αρέσει το ομώνυμο από Spagna. Italo.
Κι εμένα μ'αρέσει πολύ και δε θα το έλεγα ίταλο φίλε, είναι ένα πολύ ωραίο ψευδοροκ τραγουδάκι από μία όχι τυχάρπαστη (όπως οι περισσότεροι ίταλο καλλιτέχναι). Το στυλ της ήταν όπως αυτό της Kim Wilde. Μοιάζουν και λίγο οι φωνές τους. Πάλι, αν θυμάμαι καλά, τέλη του 80 σε μια εορταστική (μαλλον χριστουγεννιάτικου ύφους) εκπομπή, ήταν καλεσμένη ενός ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού, κρατικού ή ιδιωτικού, θα σε γελάσω. Θυμάμαι ότι το τραγουδάκι ήταν το πιο κάτω:

Αφιερωμένο, γιατί σε πάω.

Είμαι 100% βέβαιος ότι σ'εκείνη την εκμπομπή είχε τραγουδήσει και η Τζένιφερ Ρας και μολις μου ήρθε η φλασιά. Την εκμπομπή παρουσίαζε ο Χαριτοδιπλωμένος!!! Ρε σεις, πείτε ποιά εκπομπή και χρονιά ήταν, κόλλησε το ρημάδι και δε θυμάμαι.


Και μιας και είπα Χαριτοδιπλωμένος και του αρέσουν του Uskoke τα ίταλο, μ'αρέσει πολύ αυτό:
 

Rod Stewart – Tonight's The Night (Gonna Be Alright) (Official Video)​


^ Βρε τον γκομενιάρη τον Rod... :lol:
Οντως πολύ γκομενιάρης! Να'ταν μόνο αυτός! :fafoutis:

Το ρεφραίν του πιο κάτω κομματιού έχει "κλεμμένο" (σε εισαγωγικά, μιας και είναι του ιδίου καλλιιτέχνιη) το ρεφραίν από το Tonight's the night
Οκ οχι 100% κλεμμένο, αλλά μοιάζουν κατά 80%. Αν τα'χεις ακουσει και τα δύο αρκετές φορές, αμέσως παει ο νους σου από το ένα στο άλλο.
 
Κι εμένα μ'αρέσει πολύ και δε θα το έλεγα ίταλο φίλε, είναι ένα πολύ ωραίο ψευδοροκ τραγουδάκι από μία όχι τυχάρπαστη (όπως οι περισσότεροι ίταλο καλλιτέχναι). Το στυλ της ήταν όπως αυτό της Kim Wilde.
Rygar.Γενικά Italo είναι. Αυτο πιο pop -αγγλικό.. Στην παραγωγή.:)



Clan of Xymox - Louise

 
Καθότι πρόκειται για σουπερ κομματάρα, απορώ γιατί δεν το βάλανε ποτέ σε κάποιο αλμπουμ, παρά ήταν πάντα παρατρεχάμενο σε συλλογές ή παρέα με singles. Ας πούμε, το θεωρώ πολύ καλύτερο του single δίσκου του Pour some sugar on me το οποίο συνόδευε. Ισως επειδή ήταν πιο metal ενώ τα υπόλοιπα ήταν πιο γλυκούλικα, αυτά τα εύπεπτα που γράφω πιο πάνω. Εμένα μ'αρέσει η αρχική έκδοση του 1988.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Καθότι πρόκειται για σουπερ κομματάρα, απορώ γιατί δεν το βάλανε ποτέ σε κάποιο αλμπουμ, παρά ήταν πάντα παρατρεχάμενο σε συλλογές ή παρέα με singles. Ας πούμε, το θεωρώ πολύ καλύτερο του single δίσκου του Pour some sugar on me το οποίο συνόδευε. Ισως επειδή ήταν πιο metal ενώ τα υπόλοιπα ήταν πιο γλυκούλικα, αυτά τα εύπεπτα που γράφω πιο πάνω. Εμένα μ'αρέσει η αρχική έκδοση του 1988.
Ίσως για αυτό μάλλον επειδή συγκριτικά με τα υπόλοιπα κομμάτια του Hysteria ήταν πιο χέβι. Αυτό και το I wanna Be your Hero έπρεπε να ήταν οπωσδήποτε σε άλμπουμ
 
Τελευταίο γι'απόψε.

Ο Jarre το 1997 είχε κυκλοφορήσει κάτι σαν συνέχεια του πρώτου Oxygene του 1976. το 2016 κυκλοφόρησε την τρίτη συνέχεια και σε κάποιο από τα βιντεάκια του νέου αλμπουμ του στο επίσημο κανάλι του είχα γράψει ότι μένει να δούμε τη συνέχεια του Equinoxe. Λες και το ήξερα, το 2018 κυκλοφόρησε ως επέτειο για τα 40 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του 1978 και πιο κάτω βαζω ένα απ'αυτά που ξεχώρισα. Ομολογώ ότι κάπως με δυσκόλεψε για να το αποδεχτώ, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποίησε αρκετό εξοπλισμό των 70's για να αποδώσει ρετρό ήχο όπου έπρεπε. Αντίθετα το τρίτο Oxygene μ'αρεσε από την πρώτη στιγμή. Ντάξει, γούστα είναι αυτά. Δε μπορεί να σ'αρέσει ντε και σώνει, ό,τι κυκλοφορεί ένας αγαπημένος σου καλλιτέχνης.

 
Μικρός είχα μια κασέτα του Μάικ Όλντφηλντ, δεν θυμάμαι ποια, αλλά άκουγα πολύ το «Inocent» που μου άρεσε.
Το πρωί σε μια σειρά άκουσα το «You don't fool me» των Κουήν μετά από καιρό...
 
Καλημέρα και καλό μήνα! Πρώτη μέρα της άνοιξης σήμερα και σε αρκετά μέρη της Ελλάδος καλωσορίζουν το ξύπνημα της φύσης με κάλαντα.

Χελιδόνα έρχεται - Σιτοχώρι Σερρών 1967

 

@Stratulator δεν γνωρίζω την μπάντα. θα αναζητήσω περισσότερη δική τους μουσική.

Quarterflash - Harden My Heart

Ανάλαφρο, μελωδικό, νοσταλγικό. Έχω αδυναμία στο συγκεκριμένο track @manos311.


Καλημέρα.,καλό Μήνα.

Pink Floyd - Breathe (1973)



Art of Trance - Breathe (1998)

 
Αν το'χω ξαναβαλει, δεν πειράζει, μ΄αρέσει πολύ.


Οι 50άρηδες εκεί στην Αμερική όταν το ακούν, θα θυμούνται βολτίτσες με μια Dodge ή μια Καμάρο σε μια παραλιακή....

Και μιας και γράφω για αμερικάνικα αμάξια-ορόσημα των 60'ς, ένα διάστημα ονειρευόμουν τον εαυτό μου σε αυτό το κάμπριο στη θέση του παλιόΤζέισον που μου έφαγε το κορίτσι μου! Τη Τζένιφέρ μου! Μπουουουοχουουου!:cry:


Οσοι πιστεύουν ότι δεν είναι κορίτσαρος (ακομα και τώρα) να τους καεί το βίντεο.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ο Bocelli μ'αρέσει πολύ. Και η Μπράιτμαν επίσης.
Ο θεούλης του στέρησε τα μάτια, αλλά του'δωσε τη φωνή του.

Και μιας και εγραψα για Μπράιτμαν, κάποτε είχε συνεργαστεί με τους Schiller και το αποτέλεσμα ήταν το πιο κάτω αριστούργημα:
Θα κάνω μια μικρή εξαίρεση μιας και το τραγουδάκι κυκλοφόρησε εντός των 2000'ς.
 
Η μία και μοναδική φορά που είδα Maiden ήταν στην τουρνέ Somewhere back in time στο Tera Vibe.

Ντράμς: Νικολής ΜακΕγκέφαλος
Φωνή: Βρασίδας Πεογιός (γελάω που το γράφω)
Μπάσο: Σταύρος Χάρις
Κιθάρα: Ανδριανός Σμιθ
2η κιθάρα: Γιαννίκος Γκερς
3η κιθάρα: Νιλ Μάρεϊ (μα όνομα είναι αυτό;;; )
4η κιθάρα....σόρι έχασα το μέτρημα.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα