Τι ακούω απόψε ...

Έχω πολλές ηχογραφήσεις του Canto General, αλλά αυτή που προτιμώ είναι η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας στο Στάδιο Καραϊσκάκη το 1975 (δεν πήγα, για πολλούς λόγους). Το ακούω αυτές τις μέρες στο αυτοκίνητο καθ' οδόν προς/από κάτεργο. Και το αγαπημένο μου τραγούδι είναι αυτό, που το άκουσα σήμερα. (Έχει πλάκα το λάθος που κάνει ο Πανδής στην προφορά του mañana που το λέει μα-νι-άνα αντί όπως διάβαζε ο Μουστάκας-χασάπης τον αριθμό του αυτοκινήτου του γκόμενου της αδερφής του "εννιά εννιά νιανιανιά"... το διόρθωσε στις μεταγενέστερες ηχογραφήσεις)


Τελικά το άκουσα και ζωντανό στο Ηρώδειο σε συναυλία για κάποια γενέθλια του Θεοδωράκη, δεν θυμάμαι τα 80 ή περισσότερα.
 
Σε τελείως διαφορετική διάθεση από τον elephada από πάνω κι έχοντας μόλις παρακολουθήσει την ταινία Metal Lords που είχε αναφερθεί από τον Always Somewhere στο σχετικό thread, στάθηκα να ακούσω κανά δυο φορές ακόμη την εκπληκτική διασκευή (ναι, εγώ το έγραψα αυτό) του War Pigs με τη συμμετοχή ηλεκτρικού cello. Το έργο είναι συμπαθητικό για όποιον ασχολείται με αυτό το είδος μουσικής και προσωπικά δεν θα τη χαρακτήριζα μια ακόμη χαζοαμερικάνικη σχολική ταινία. Κατά τα άλλα όσο κι αν μου άρεσε η διασκευή, η γνωστή μου ιδιοτροπία δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω εδώ μέσα κάτι άλλο εκτός από το ορίτζιναλ. Για το αν είναι επίκαιρο, το αφήνω στην κρίση του καθενός.

Black Sabbath - War Pigs (1970)

 
Bajar είπε:
Σε τελείως διαφορετική διάθεση από τον elephada από πάνω κι έχοντας μόλις παρακολουθήσει την ταινία Metal Lords που είχε αναφερθεί από τον Always Somewhere στο σχετικό thread, στάθηκα να ακούσω κανά δυο φορές ακόμη την εκπληκτική διασκευή (ναι, εγώ το έγραψα αυτό) του War Pigs με τη συμμετοχή ηλεκτρικού cello. Το έργο είναι συμπαθητικό για όποιον ασχολείται με αυτό το είδος μουσικής και προσωπικά δεν θα τη χαρακτήριζα μια ακόμη χαζοαμερικάνικη σχολική ταινία. Κατά τα άλλα όσο κι αν μου άρεσε η διασκευή, η γνωστή μου ιδιοτροπία δεν μου επιτρέπει να ανεβάσω εδώ μέσα κάτι άλλο εκτός από το ορίτζιναλ. Για το αν είναι επίκαιρο, το αφήνω στην κρίση του καθενός.

Black Sabbath - War Pigs (1970)

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Πατησα το play σε ένα track που έχω ακούσει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Μόλις ξεκίνησε να παίζει ανατρίχιασα. Πήρα ένα τόσο δυνατό συναίσθημα. ☮

Παίξε αγόρι Γιώργο, με τρέλα. Καλημέρα.

Culture Club - The War Song (1984)

 
Από το κανάλι του Γιώργου Παπαστεφάνου
Του μικρού βοριά
Στην περιγραφή αναγράφονται
" Την πρωτοείδα το 1961 στο έργο τού Ούγκο Μπέτι «Μια όμορφη Κυριακή τού Σεπτέμβρη». Αμέσως μετά, ήρθε «Ένας Όμηρος» τού Ιρλανδού συγγραφέα Μπρένταν Μπήαν. Πολύ ωραίες παραστάσεις και οι δύο, τού Λεωνίδα Τριβιζά στο Κυκλικό Θεάτρο, Δημοκρίτου και Αλεξάνδρου Σούτσου στο Κολωνάκι. Στον «Όμηρο υπήρχαν και τραγούδια τού Μίκη Θεοδωράκη, ανάμεσά τους «Το γελαστό παιδί» και σ’ αυτά η Ντόρα Γιαννακοπούλου μάς έδειξε πως δεν ήξερε να παίζει μόνο, αλλά και να τραγουδάει. Τραγουδούσε και στην «Όμορφη Πόλη» τού 1962. Και τον επόμενο χρόνο, Θεοδωράκης και Οδυσσέας Ελύτης τής εμπιστεύθηκαν τις «Μικρές Κυκλάδες». Η πρώτη παρουσίαση έγινε στη μπουάτ «Συμπόσιο» στην Πλάκα και ακολούθησε ο δίσκος. Μοιρασμένη πια ανάμεσα σε θέατρο, κινηματογράφο και τραγούδι, η Ντόρα συνέχισε έτσι ως την Δικτατορία τού ‘67. Τότε, μαζί με τον δεύτερο σύζυγο της Μηνά Χρηστίδη. έφυγε στο εξωτερικό και άρχισε εκεί να ηχογραφεί και να περιοδεύει με ένα μικρό γκρουπ, τραγουδώντας τον απαγορευμένο στην πατρίδα του Θεοδωράκη. Στη Μεταπολίτευση η Ντόρα ασχολήθηκε μόνο με το γράψιμο. Και τα ευπώλητα βιβλία της «Πρόβα νυφικού», «Ο μεγάλος θυμός», «Οι τρεις χήρες», μεταφέρθηκαν και στην τηλεόραση. Όταν το φθινόπωρο του 1976, εμείς αφιερώσαμε μια Μουσική βραδιά στο Νέο Κύμα και τις Πλακιώτικες μπουάτ, η Ντόρα Γιαννακοπούλου ήρθε καλεσμένη στην παρέα μας στις «Εσπερίδες» τού Γιάννη Αργύρη και με τον Νότη Μαυρουδή στην κιθάρα τραγούδησε «Τού μικρού βοριά» από τις Μικρές Κυκλάδες τών Θεοδωράκη-Ελύτη. Αυτό το βίντεο θα δείτε. Φωτογραφία Λάκης Καλύβας, ηχοληψία Βαγγέλης Πατέλης, οργάνωση παραγωγής Κατερίνα Κατωτάκη, σκηνοθεσία Σταμάτης Χονδρογιάννης. "
 
Στη χειμωνιάτικη βροχή - Γιώτα Λύδια
Δίσκος vinyl 7", 45 στρ, Columbia SCDG 3537, 1965
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα