Τι ζηλεύετε από τα σημερινά παιδιά;;

[Rygar]

Σιγά ρε συ! Λυπάσαι κι όλας!
Να σου πω κάποια πράγματα που ίσως δεν έχεις σκεφτεί ή δεν έχεις ζήσει.

-Στο σχολείο μας έπεφτε πολύ ξύλο από τον δάσκαλο. Θυμάμαι για έναν, τιμωρούσε όλη την σειρά, ανοίγαμε τα χέρια και αυτός πέρναγε από τον πρώτο ως τον τελευταίο.

Ενώ τώρα τα έχουν χύμα εντελώς και οι μαθητές εχουν τους καθηγητές γραμμένους, σηκώνουν κινητό στο μάθημα. Ασε ρε Ντων!

-Είμασταν 30-35 παιδιά στην τάξη και 4 τμήματα! Σήμερα είναι 15-20 άντε σε extreme περιπτώσεις 25 και το πολύ 2 τμήματα. Στη μικρή μου κόρη είναι ένα τμήμα με 14 άτομα, ούτε σε κολλέγιο τέτοια αναλογία.

Ε και, τί να ζηλέψω απ'αυτό; Στο σχολείο που πηγαινα, 35 ημασταν και 35 είναι και τώρα. Αυτός που προσέχει και θελει να ειναι καλος μαθητής, θα μάθει και ανάμεσα στους 1000

-Οι δάσκαλοι από πλευράς εκπαίδευσης δεν είναι τόσο στόκοι όσο παλιά, και πλέον έστω και στο σπίτι τους έχουν μέσα. Από το τύμπανο με το ανάποδο καρμπόν που γράφαμε για να βγάλουμε μερικά αντίγραφα, έχουμε φτάσει οι δάσκαλοι να μπορούν να κατεβάσουν από το internet πιο "μελετημένες" ασκήσεις και να τις μοιράζουν στους μαθητές τους.

Οντως δεν είναι τόσο στόκοι, απλώς ενδιαφέρονται λιγότερο για τους μαθητές τους. "Αντε να παω να κανω το 5ωρο μου και βουρ στο σπίτι...ουφ πια με τα σκασμενα!". Εχω μανα καθηγήτρια απογοητευμένη από τη νεα γενιά καθηγητών. Πρώτος ξαδερφός μου ειναι υποδιευθυντής σε δημοτικό και τσακώνεται με τους πιτσιρικάδες δασκάλους γιατί ακουει συνεχεια παραπονα από τους γονείς για τον τρόπο που φέρονται στα παιδιά. Βεβαια και τα παιδιά εχουν αποθρασυνθεί πολύ από τους ίδιους τους γονείς τους!

Αυτό που θελω να πω είναι ότι τότε υπήρχε πολύ αυστηρότητα, ενώ τώρα "μπατε σκυλοι αλέστε" . Δεν υπάρχει δηλαδή μεση οδός, ή του ύψους ή του βαθους. Αλλα αυτό δε μας χαρακτηρίζει πλέον και ως λαό;;

-Ιατρική. Δεν έχετε παιδιά και μάλλον δεν έχετε θέματα υγείας. Αν είχατε όμως θα χαιρόσασταν που υπάρχει έστω αυτό το χάλι που λέγεται "Παίδων" και σήμερα βγάζετε μια άκρη (μη πάμε την κουβέντα στο φακελάκι ). Πριν 40 χρόνια για πολλές ασθένειες θα νιώθατε ανήμποροι να του προσφέρετε την φροντίδα που χρειάζεται. Να μη πω για τους προγεννητικούς ελέγχους που σήμερα "πιάνουν" πράγματα που παλιά ήταν αδιανόητα. Πολλά παιδιά μεγαλώνουν σήμερα υποφερτά ενώ τότε....

Συμφωνώ, αλλα και παλι δε ζηλεύω γιατί μιλάς ως πατέρας και όχι ως μονάδα.

-Πληροφορία. Τα παιδιά έχουν απίστευτη πληροφόρηση που όμως είναι υποχρέωση των γονιών να τους δείξουν πως θα τη χειριστούν. Αν τα αφήσουμε στον αυτόματο, το αποτέλεσμα φυσικά και θα είναι χειρότερο από "τότε". Το πως μεγαλώνει ένα παιδί ανεξαρτήτως εποχής είναι πρακτικά και θέμα γονέων.

-Οι οποίοι σήμερα έχουν και αυτοί μεγαλύτερη πληροφόρηση που ανάλογα με την CPU που κουβαλάνε αξιοποιούν ή όχι. Πάλι το αποτέλεσμα είναι σχετικό με τον άνθρωπο.

Καταλαβαίνετε που το πάω φαντάζομαι. Δεν είναι μόνο οι αλάνες και η αμπάριζα, η κάθε εποχή εχει τα + και τα - της

Σωστά, η καθε εποχή εχει τα συν και τα πλην της, μονο που όσο πιο παλια, τόσο πιο αγνά ήταν τα παιδικά χρόνια των ανθρώπων. Από την αλλη υπήρχε και πολύ μεγάλη αυστηρότητα από την οικογένεια. Γι'αυτο και επαναστάτησαν τα παιδιά και περασαν στο αλλο άκρο, το θράσος και την ασέβεια. Ασε Ντων, δε με πείθεις. Ναι δεν έχω παιδιά, όμως δεν είμαι απ'αυτούς που λένε ότι δε θελουν να κανουν γιατί "Σε τί κοινωνία να φέρω παιδί;;;". Μου τη σπάει όταν το ακούω αυτό!!! Η κοινωνία είναι ΜΕΣΑ στο σπίτι σου ρε! Αν μαθει το παιδί σωστά στην κοινωνία του σπιτιού, αν εξοπλιστεί σωστά μεχρι τα 6-7 του χρόνια, δεν εχεις να φοβάσαι τίποτα!!!

ΥΓ. Να σου πω κάτι απλό;;;; Τότε βγαίναμε έξω και οι μανάδες μας ήταν ήσυχες ότι δε θα μας κλέψουν για να μας πουλήσουν, για να μη συνεχίσω πιο πέρα επί του θέματος

 

[alkis21]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα και οι απαντήσεις. Έχω προβληματιστεί, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Κάποια από όσα ειπώθηκαν με καλύπτουν και κάποια όχι. Για παράδειγμα, εγώ ξύλο δεν έτρωγα στο σχολείο μου από κανέναν δάσκαλο και όσο για το ποιο βεβαρυμένο πρόγραμμα που γράφτηκε ότι έχουν τώρα τα παιδιά, εγώ στα 11 μου πήγαινα σχολείο, Αγγλικά, Γαλλικά, κιθάρα και έπαιζα και σε ομάδα. Να μην αναφέρω ότι έκανα και τα πρώτα μου βήματα στον προγραμματισμό -μόνος μου, πολύ θα ήθελα να υπήρχε κάποιος να με διδάξει. Δηλαδή τι άλλο κάνουν τα σημερινά παιδιά και έχουν πιο αυστηρό πρόγραμμα; Ηγούνται raids;

Συμφωνώ με τον Αντώνη για την υγειονομική κάλυψη και την γνώση. Άλλο που ζηλεύω από τα σημερινά παιδιά είναι ότι δεν μεγάλωσαν σε συνθήκες καφρίλας, κομματικοποίησης των πάντων και μίσους μεταξύ συγγενών επειδή ψήφιζαν άλλο κόμμα. Επίσης το ότι ζουν σε ένα -εν πολλοίς- οικολογικά συνειδητοποιημένο περιβάλλον γιατί είναι πολύ ζωντανές οι μνήμες στο μυαλό μου των 80s που ο κόσμος πετούσε τα σκουπίδια στον δρόμο χωρίς δεύτερη σκέψη. Ζηλεύω και τις αθλητικές εγκαταστάσεις που έχουν -έστω, σε μεσαίες προς καλύτερες περιοχές-. Γήπεδα 5x5 και μπασκέτες παντού; Εμείς θεωρούσαμε εαυτούς τυχερούς αν το τσιμέντο που παίζαμε δεν είχε και χαλίκια.

Από την άλλη βέβαια υπάρχουν άλλα για τα οποία είμαι ευγνώμον που έζησα. Την πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα, το ατέλειωτο παιχνίδι εκτός των τειχών, την δυνατότητα να βιώσω την άνθηση της πληροφορικής σχεδόν από το ξεκίνημά της. Το τελευταίο ειδικά δεν θα το ζήσει καμιά άλλη γενιά και το θεωρώ μαγικό. Το ότι μεγάλωσα με όνειρα και αισιοδοξία για το αύριο, γνωρίζοντας ότι θα κάνω το επάγγελμα που μου αρέσει και όχι αυτό που μου δίνει "άμεση επαγγελματική αποκατάσταση". Έζησα και την ΑΕΚ πρωταθλήτρια.

Να λυπηθώ τα σημερινά παιδιά; Σε καμία περίπτωση. Λυπάμαι τα παιδιά που γεννιούνται σε συνθήκες πολέμου ή εξαθλίωσης, και δεν έχουμε τίποτα τέτοιο αυτή τη στιγμή.

Συμπερασματικά, θα πω το κοινότυπο ότι κάθε εποχή έχει τα υπέρ και τα κατά. Πέρασα καλά ως παιδί των 80s και πιστεύω ότι θα παιρνούσα καλά ακόμα κι αν είχα γεννηθεί 25 χρόνια μετά.

 

[retrofan]

Μμμμ... η ερώτηση είναι ρητορική να υποθέσω ...

Δεν υπάρχει γενιά που να μην θεωρεί τα δικά της παιδικά χρόνια υπέροχα και να λυπάται τα παιδιά που ακολουθούν γιατί "δεν έζησαν την αθωότητα του τότε, δεν έπαιξαν αρκετά, δεν σέβονται τους μεγαλύτερους κλπ."

Η μητέρα μου μας λυπάται γιατί δεν προλάβαμε τις γαζίες στην Αθήνα και την Αχαρνών δρόμο με προδιαγραφές γαλλικού boulevard με δέντρα στις άκρες και νεοκλασικά όσο φτάνει το μάτι σου. Φαντάζομαι πως και το δίχρονο βαφτιστήρι μου θα λυπάται τα παιδιά του 2040 που διακτινίζονται από Αθήνα - Νέα Υόρκη όποτε γουστάρουν και δεν γνώρισαν την χαρά να παίζουν σε κανονικό παιδότοπο κι όχι virtual

Δεν αλλάζω με τίποτα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια όχι γιατί ήταν ένα όνειρο στρωμένο με ροδοπέταλα αλλά γιατί είναι δικά μου, η προσωπική μου αναφορά αθωότητας και ξεγνοιασιάς.

Ζηλεύω λίγο τον Χάρι Πότερ (εύστοχο aardvark) και κάπως περισσότερο την άνεση που συναντούν από τους γονείς τους σε πράγματα (ερωτικής φύσεως και κοινωνικών συναναστροφών περισσότερο) που ταλαιπώρησαν αρκετούτσικα πολλούς από μας. Αν η άνεση μπορεί εύκολα να ξεχειλώσει σε ασυδοσία δεν σημαίνει ότι η αυστηρότητα είναι προτιμότερη.

Κοντολογίς δεν ζηλεύω τα σημερινά παιδιά αλλά ζηλεύω το παιδί που δεν είμαι σήμερα

 

[exetlaios]

Το Ιντερνετ.

Ως ατελείωτη "βιβλιοθήκη" και πηγή πληροφοριών,

Ως "ερέθισμα" για να γνωρίζεις νέα χόμπυ/ανθρώπους/ενδιαφέροντα/απόψεις,

Ως "δεξαμενή" για φθηνό και οπορτουνιστικό σεξ.

 

[Shock]

Συμφωνώ με τις δύο προτελευταίες θέσεις. Rygar πήρες τον οδοστρωτήρα και τα ισοπέδωσες όλα.

Πρόβλημα με το GPS πάλι;

 

[stayros]

Δεν εχω να ζηλεψω κατι απο τα σημερινα πιτσιρικια.Θεωρω τον εαυτο μου (οπως και οι περισσοτεροι της γενιας μου) τυχερο που μεγαλωσε και εζησε στην δεκαετια του 80! Εμεις μεγαλωσαμε με προτυπα ωραια,αθωα,καλαισθητα που μας εκαναν να εχουμε τις καλυτερες αναμνησεις...οι οποιες μας συνοδευουν μεχρι σημερα ακομα!! Πολυ φοβαμαι οτι τα σημερινα πιτσιρικια δεν θα εχουν τιποτα ωραιο,αθωο και καλαισθητο να θυμουνται σε μερικα χρονια και να λενε (οπως εμεις τωρα) "Αααα...αυτο το ειχα" Η' "Αυτο το εζησα" κλπ κλπ...

 

[Alucard]

Ίσως είναι πολλά αυτά τα οποία θα μπορούσα να ζηλέψω σήμερα αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να ζηλέψω το ότι η μουσική heavy metal ακούγεται σήμερα όλο και λιγότερο συχνά.

Ελπίζω αύριο στους Arch Enemy να διαψευστώ από το πλήθος.

 

[Stratulator]

Σαφως θα υπαρχουν και καποιοι που δεν ζηλευουν τιποτα απο το σημερα!

Αυτο!...

Τι να ζηλεψω;

Επειδη εχουν i-phone στα 12;;...

Την αλητεια που υπαρχει σημερα στα Σχολεια;(τουλαχιστον στην Αθηνα);...

Το εγγλεζακι ,το βλαμμενο, τον Hary Potter;;...

Ο Μπαρμπαστρουμφ στα μαγικα ηταν καλυτερος!

 

[krios]

Το ύψος τους και τη χρονολογία γέννησής τους...

 

[alkis21]

Sorry για το off topic αλλά επειδή κάθε δεύτερο post αναφέρεται ο Harry Potter θέλω να πω ότι όποιος τα θεωρεί παιδικά βιβλία μάλλον δεν τα έχει διαβάσει. Τουλάχιστον από το τρίτο και μετά μόνο τέτοια δεν είναι...

 

[retrofan]

Το εγγλεζακι ,το βλαμμενο, τον Hary Potter;;...

Βλαμμένο εγγλεζάκι ο Χάρι Πότερ; :takethat:

Petrificus totalus

 

[Shock]

Διαβάζω πολύ ακραία πράγματα εδώ μέσα άρα η Retrofan επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο.

Και εγώ μεγάλωσα με τους δικούς μου να μου λένε πόσο απαράδεκτη είναι η γενιά μου και πόσο καλύτερη η δική τους, αυτοί που δουλεύανε από τα 8 τους χρόνια που περπατάγανε 10 χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο και έτσι γίνανε άνθρωποι, η πίνα που τους έκανε να καταλάβουν τις αξίες και άλλα τέτοια χαρωπά.

Μήπως έχουμε το σύνδρομο του "γέρου" που απλά αρνείται να δεχτεί κάθε τι διαφορετικό; Δηλώνω πρώτος ότι αναγνωρίζω τα συμπτώματα σε μένα, στη μουσική, (τα υπόλοιπα τα παραβλέπω). Πολύ λίγα σημερινά κομμάτια ανέχομαι, το ρολόι μου έχει σταματήσει μερικές δεκαετίες πίσω.

Αλλά εδώ μιλάμε για τα παιδιά μας και για μια γενιά ΠΟΛΥ διαφορετική από τη δική μας, θέλει διαφορετικό μάτι από αυτό του "γέρου" με τον καταρράκτη (που φυσικά αρνείται ότι έχει)

Ελπίζω μα καταλαβαίνετε ότι είναι σατυρικό χωρίς διάθεση να κατηγορήσω κανέναν!

 

[noxrider]

Το ύψος τους και τη χρονολογία γέννησής τους...

LOL! Θεική απάντηση!

Δεν θα μπω στο τριπάκι σαν καμιά παπένγκα να πω "εμείς μεγαλώσαμε με αρχές,Γαλλικά και πιάνο ενώ σήμερα είναι χάλια η νέα γενιά κτλ."

Μια χαρά είναι η νέα γενιά,μορφωμένη,με φρέσκα-και προπάντων-ανοιχτά μυαλά.Οι παρέες μου πέρσι και φέτος έχουν μέσο όρο ηλικίας 25 (10 χρόνια μείον από εμένα) και κατάλαβα ότι είναι πιο cool από την 30 something γενιά μου.Χωρίς κολλήματα και τις ηθικοπλαστικες αρχές που μεγαλώσαμε εμείς,ξεπέρασα δικά μου κολλήματα κοντά τους.Η ουσία είναι να μαθαίνουμε και από τις νέες γενιές,όχι μόνο από τις παλαιότερες.

 

[WalkerYannis]

Ζηλεύω (κι εγώ) το ύψος τους, καθώς και τις επιστημονικές "προφητείες" ότι θα φτάσουν τα 120! Επίσης, το ότι, απ' όσα ακούω, στο σχολείο διδάσκονται κανονικά ξένες γλώσσες, σε αντίθεση με εμάς.

Τώρα οι νέοι και ειδικά οι φοιτητές μπορούν πολύ πιο εύκολα και οικονομικά να ταξιδεύουν στην Ευρώπη και να διατηρούν τις γνωριμίες τους.

Από την άλλη, είναι πνιγμένα στις πληροφορίες, χωρίς αυτό να συνεισφέρει στη γνώση. Στο πανεπιστήμιο μπορούν να εισαχθούν και με κάτω από τη βάση. Αυτό όμως έχει και το τίμημα της μαζικής "παραγωγής" πτυχιοφόρων. Αυτό θα φανεί τώρα, στη μαζική μετανάστευση. Όλοι αυτοί οι πτυχιοφόροι που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό, θα επιστρέψουν τρέχοντας και βρίζοντας.

Κατά καιρούς και τόπους, οι έφηβοι εμφανίζουν τάσεις έντονης σεξουαλικότητας, οπότε δεν ξέρω αν θα το θεωρούσα και πολύ σημάδι της εποχής. Αν και πολλές γίνονται "κυρίες" από τα δεκατρία!

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι δε έχουν και πολλά θέματα για ένα δικό τους retromaniax.

Τέλος, εμείς στο σχολείο είχαμε βιβλία!

 

[caprice]

Τι ζηλεύω; Ότι googlάρουν αντί να ξεφυλλίζουν εγκυκλοπαίδειες με τις ώρες. Η πρώτη απάντηση που μου ʽρθε στο μυαλό. Μετά θα συμφωνήσω με το λακωνικό post της Krios.

Μαυρίσαμε βρε παιδιά. Μεγάλες αλήθειες έχετε πει μέχρι τώρα, στα περισσότερα συμφωνώ αλλά ..... τι φταίνε τα παιδιά; Τους παραδώσαμε (ή τους φέραμε σ΄) ένα κόσμο που δεν μας βρίσκει σύμφωνους (υποθέτω) και τους ζητάμε και τα ρέστα; Χρήσιμο θα ήταν να αναρωτηθούμε όλοι μας (γονείς και μη) που έχουμε τις ευθύνες μας και που τα οδηγούμε (για όσο και για πόσο) με τις επιλογές μας. Εμείς τουλάχιστον έχουμε το μέτρο σύγκρισης (το τότε και το τώρα) και μπορούμε να πάρουμε και τις αποφάσεις μας μέχρι ενός σημείου και για κείνα. Μετά ο Θεός βοηθός.

Εκείνα τι έχουν; Και δεν εννοώ τι έχουν τα καημένα. Εννοώ ότι μέσα στον απύθμενο βούρκο του σήμερα όπως τον παρουσιάζουμε και ίσως να είναι, υπάρχουν και σπάνιες γαίες είτε μας αρέσει αυτό είτε όχι. Έχουν επιλογές, αυτό έχουν ρε παιδιά, και είναι περισσότερες από αυτές που είχαμε εμείς. Έχουν και τον Καραγκιόζη, έχουν και την τρισδιάστατη κινηματογραφική προβολή. Έχουν τη παιδική χαρά της γειτονιάς και τα fun park. Έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αλλά έχουν και τα Lego και τα Playmobil (προσωπικά περιμένω με ανυπομονησία να μεγαλώσουν για να πάμε στη Eurodisney ή στη Lego city, είτε το πιστεύετε είτε όχι, γουστάρω τρελά).

0

Όταν δεν θα βλέπω παιδιά με ρακέτες στην παραλία το καλοκαίρι, τότε πραγματικά θα ανησυχήσω.

http://www.youtube.com/watch?v=Tr1JPeAW3M8

 

[WalkerYannis]

Από τις δύο τελευταίες δεκαετίες, πολύ λιγότερα θα παραμείνουν κλασσικά. Τουλάχιστον, από όσα δημιουργούνται στην Ελλάδα. Βιβλία, τραγούδια, ταινίες, σειρές...

 

[circleag]

Τίποτα. Και αντιθέτως, τα λυπαμαι και λυπάμαι και για πάρτη τους.

Συμφωνώ μαζί σου Rygar!

 

[Stratulator]

Petrificus totalus

οφφ τοπικ: Χαχαχαχα!

 

[D@redevil]

οφφ τοπικ: Χαχαχαχα!

Βάλε και τη συνέχεια: "She is brilliant! Scary, but brilliant"

@Retrofan: Κλαίω από τα γέλια με το post σου!

 

[stakovios]

Ίσως μπορώ να πω ότι θα ζήλευα την πρόσβαση στη γνώση, τη στιγμή που για να αποκτήσω μια εγκυκλοπαίδεια την έπαιρνα με δόσεις και ανά 10 τόμους, με αποτέλεσμα να περιμένω τον επόμενο μήνα να πάρω τον τόμο που έλεγε για την Κωνσταντινούπολη παραδείγματος χάρη. Σήμερα, με ένα Google μπορείς να μάθεις στοιχεία ακόμα και για κάτι ξεχασμένο ή φαινομενικά δύσκολο.

Από εκεί και πέρα δεν θα πέσω στην παγίδα να κατηγορήσω πρόσωπα, επαγγελματικές ομάδες και καταστάσεις: σε όλες τις εποχές υπάρχουν οι καλοί, οι ευσυνείδητοι, οι τυχεροί και οι πονηροί, οι άτυχοι και οι δύστυχοι, οι κακοί και οι μοχθηροί... Το θέμα είναι πώς αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και πώς αντιδράς στις καταστάσεις.

Στο θέμα των σημερινών παιδιών ΔΕΝ ζηλεύω κάτι: θα πω μόνο ότι οι κίνδυνοι έχουν διπλασιαστεί. Πηγαίναμε όσο πιο μακριά θέλαμε και καθόμασταν και παίζαμε μόνοι μας ακόμα και τη νύχτα. Τώρα ποιος γονιός μπορεί να εμπιστευτεί να αφήσει το παιδί του το βράδυ μόνο του;

Τα παιδιά είναι μπουχτισμένα με τα πάντα και φαίνεται ότι αυτό που τους λείπει είναι η περισσότερη προσοχή από τους άλλους (οι μεγάλοι αποφασίζουμε χωρίς αυτά τάχα μου γι' αυτά). Τους λείπουν και τα πρότυπα: τη δεκαετία του ' 80 λέγαμε Γκάλης και ήμασταν περήφανοι από χαρά. Αντίθετα, σήμερα τα πρότυπα απουσιάζουν: ο καλός ο αθλητής καταπνίγεται στην τηλεόραση από τον εφήμερο αστέρα.

Ειδικα βλέποντας και τις διαφημίσεις της εποχής μας (πόσων ειδών πράγματα είχαμε- όχι, δεν αισθάνομαι στερημένος, ακόμα κι αν τρώγαμε συντηρητικά, ακόμα κι αν είχαν χίλιες δυο ουσίες τα γαριδάκια, γλυκά κλπ. που τρώγαμε, τα νοσταλγούμε. Σε πολλά θρεντ έχουμε τονίσει (βλ. θρεντ με τρόφιμα/ποτά) ότι οι νέες συσκευασίες ίδιων προϊόντων έχουν αλλαγμένη (προς το χειρότερο) γεύση. Αυτή η γεύση αλλά και η ανεμελιά των παιδικών μας χρόνων, αν την δέσεις με το παιχνίδι στην αλάνα και όχι στον υπολογιστή, με το φαγητό, διάβασμα κλπ. σε συγκεκριμένες ώρες, με τα παιδικά που βλέπαμε στην τηλεόραση, την Νάκυ Αγάθου να μας λέει καληνύχτα από την απρόμαυρη μικρή οθόνη, και το πρόγραμμα που έκλεινε στις 12 με τον εθνικό ύμνο αλλά και με την ποιότητα σε αξίες (ναι, υπήρχε κι αυτή) φτιάχνεις ένα παζλ που κατά τη γνώμη μου αντικατοπτρίζει και τους λόγους που είμαστε εδώ και μιλάμε για τόσα όμορφα θέματα σε αυτόν τον χώρο.